Een leegte is neergestreken zonder vleugels
onzichtbaar vult ze de kamers met haar lijf

Haar gedachten zitten vast aan de muren
ze drukt op de wanden binnenskamers.
zelfs wanneer wijde ramen openen
dan nog wil ze niet vertrekken
Ze kijkt over onze schouders mee
ze wil ons buitenkieperen als pottenkijkers

Toch  ademt ze zwaar wanneer de verhuiswagen stopt
en nieuwe bewoners uitladen
ze schetteren de ruimte vol klanken
de leegte is dan maar ongezien vertrokken
met de staart tussen de benen.


Ingrid Lenaerts

Te gast bij de wind
ongevraagd valt hij ons aan
hij drijft wild en woest

de verwoesting greinst
Dol drijft onmacht ons voorbij
met stromen water

mens en dier verweesd
huizen in modderstromen 
verdriet overheerst

Ingrid Lenaerts
 
 

De verleiding blijft in haar hok

te bang om ze vrij te laten

de consumptie toe te laten

wat zou schenden aan de fictie

waarvan ze leeft en gevoed wordt

de altijd durende spanning

Het zoete laat haar dagdromen,

over de grote vijver

de brug als broos bouwwerk

tussen wens en werkelijkheid.


Ingrid  Lenaerts

De nacht rijdt zijn koets voor
contrasten tussen klaar en donker
gaan met elkaar in conflict
blauwzwart wint veld 
 
Windstilte in de hoge bomen
boven de repen vliegtuigmarkeringen 
de sporen van vervuiling die ze nalaten 
alsof ze de lucht brandmerken 


De vleermuizen in de schuur vertrekken 
op avontuur  naar de duisternis 
ze kunnen in vrede de nacht in vliegen
Zonder vrees hier nog ooit gespalkt te worden 
over hun volle vleugelbreedte tegen de deuren

Ik huiver nog bij dit oude volksgebruik
alsof dit onschuldig dier een duivel was
in ware gedaante

Ingrid Lenaerts

Windvogels boven een breed strand
veelkleurig gebeuren op vleugels
wapperend en wuivend in de lucht
als een zotte kermis van daarboven
een feest voor het draaien en springen

de zon speelt verstoppertje met het licht
kinderen joelen met  hun linten
zoals akrobaten in een circus
de vreugde hangt hier aan sterke touwtjes
tot ze eenklaps molenwiekend neerstorten
Maar niets is verloren de vogel vliegt weer weg 
naar zijn soortgenoten op het luchtbal
van gekleurde prinsen en prinsessen

Ingrid Lenaerts

 Vier baadsters in een grote vijver
 ongewoon spektakel met inspiratie
 Romeinse godinnen met het hoofd boven water
 waterspuwers van kwaliteit
 speels voor de wandelaar in het park
 
je kan er niet omheen , niet voorbij de beelden
alsof ze roepen "help in verdrink"
terwijl je ze aanstaart om het ongewone
Zwanen en eenden storen zich niet meer
ze laten de godinnen  maar verleiden  en uitdagen
gaan zelfs op hun hoofden zitten
als rustige observatoren van het vrouwelijk spel.

Ik laat me echter telkens verwonderen

Ingrid Lenaerts
 
Ingrid Lenaerts

Lijsterbessenboom
barokke ruiker in rood
hou er vogels weg.

Ze plunderen hem
bes na bes zonder weerga
nu het echt zomert

Ingrid Lenaerts

Weet je nog
dat hokje, die late avond 
21 juli  anno 1970 in X,  dat wij op de tram wachtten
het was er koud
de wind ging door onze jakken uit
en er viel regen bij bakken
wij dicht bij elkaar
zoals in vlechten verweven

toen je zei
"zo moet het altijd zijn  dicht bij elkaar
alleen en beter weertje"
die herinnering kwam vandaag bovendrijven
nu hokje en tram verdwenen zijn
een beetje sentementeel misschien ?
maar het mag.

Ingrid Lenaerts

De zon daalt in de weerspiegeling van water
de boten liggen voor anker te dobberen
de zeilen gerold de loopplanken aan boord
niets laat zich roeren tenzij gekabbel van water
in de verte weerklinkt de stem van Tina Turner
bevreemdend hoe zij deze gladheid doorbkreekt
met haar rauwe lied van steamy windows
de waas hangt niet aan de vensters van de kajuiten
maar hij plooit zich als een deken tussen de boten door
de sterren pinken ten afscheid van deze warme dag.

Ingrid Lenaerts

Ze wanen zich reuzen,de kinderen
tegenover de aanrollende zee
Ze hebben zich stevig verschanst
in hun arabische vesting
Tussen de schietgaten en kantelen
loeren ze naar devijand over zee
ze hebben de vlag op de top
niets kan hen deren het water is nog veraf
op kousenvoeten naderen de golven
ze likkebaarden de muren
de kinderen houden stand
de watergeul rond het kasteeel loopt vol
de zee blijft knabbelen de kinderen gillen
maar ze moeten wijken voor de kracht 
van wind en water die er tegenaan beuken
Meewarig zien ze naar de resten
maar morgen herbeginnen ze.

Ingrid Lenaerts
 

 

De stilte overheerst er
tussen de hoge magie van stapelwolken
de weilanden zijn dikgroen
de eet -en rustplaats voor een rijke veestapel
die staren in een ongrijpbare einder
Fietsers raderen zich een volle dag plezier
doorheen de door zonovergoten vlakte.
In de plassen speelt de zomerwind
roert de boomtoppen van de schaarse populieren
op het kerkhof de eeuwige vrede
Slechts de slagen van de klok
duiden het middaguur.

Ingrid Lenaerts

Wereldvreemde kabouter
tussen de dauwdruppels
schitterend als parels
bij de zon die alles belooft
op dit moment
Kabouter met strepen beklad
door ongewone vandalen
Wie bezorgde onze buren  dit spektakel?
Ongerijmd is de vernieling

Ingrid Lenaerts

Waarom ik niet weet van het waarom
van zoveel dingen heeft niemand gezegd
Er was het waarom niemand antwoordde
te bang om paraat de oplossing te geven
Suggestie als vervangmiddel voor lachertje
een duurzame must wie niet wil ondertekenen
voor verloren of te herzien
Ik ken ook geen oplossing.


Ingrid Lenaerts

Ik ben op doortocht tussen geheimen
de domste eerst de slimste laatst.
Toekomst is zoals een lading van een schip
vol groene bananen die rijper worden
Vind ik jou daar weer of laat ik mezelf kleven
aan onbestemd gebied dat overrijpheid in zich draagt ?

Het antwoord blijft ons schuldig gezien de keuze
die moeilijk te ontrafelen is mijn lief.

Ingrid Lenaerts