Een  hoeve in Delfst- blauw
bij een oude molen
wieken draaiend in de wind
de ophaalbrug over het water
laat een zeilboot voorbij doorvaren
een stille visser zit te turen aan de oever
spelende kinderen op het gras
De tijd sprak toen nog van rust
die goede oude is vervaagd
vervangen door een andere
die naar adem hapt om te overleven.

Ingrid Lenaerts

Verdorde bloemen
 trieste getuigenissen
 van afwezigheid

verdwenen huurders
lieten er geen sporen na
alleen de kilte

Ingrid Lenaerts

Grijze regendag
kwelt van morgen tot avond
vakantiegangers

water op straat
om doelloos te verzuipen
alles wat verveelt

waar blijft de zon toch? 
een vraag die velen stellen
weldra is ze er.

loze belofte
neen zegt de weerman ze komt
zou hij het weten?

Ingrid Lenaerts 

Schaduwen maanlicht
boomstammen vergrijzen traag
hoor de uil roepen

de aarde knettert
de hitte laat de dag los
 het bos herademt

Ingrid Lenaerts

Heilige warmte wij kunnen je niets vragen
je bent voor ons de grote willekeur
of wij je nu smeken of je verwensen
je bent onze meerdere in grootheid en in graad
je bespeelt ons met je eigenste ik
de ene dag stook je de aarde af
de andere dag dompel je ons onder in water
je blijft dan de grote afwezige
we mogen voor je buigen
we mogen je verwensen
je gaat je eigen gang
dit jaar liet je ons zomaar vallen , heilige warmte
doe een eens inspanning voor onze contreien
je zal heel zeer goed scooren
Doe maar je best  want dat loont.
Un nederige dienaar, een zonneklopper.

Ingrid Lenaerts

halfweg augustus
de school ligt er verlaten
wacht op nieuw leven

Ingrid Lenaerts

een verdord plantje
daarnaast prijkt stil een gieter
ironie in beeld

Ingrid Lenaerts

Je leest me als bij toeval
in het nauw van een woord
waar de tijd zijn halte houdt
de stilstand van jaren hoop
die verpulvert tot poeder
een brief vol loze beloften
dat je ooit zou komen
als een boodschap in een fles
dobberend op zee
Maar niets van dit alles gebeurde
bleef alleen bij dromen die verdorden

Ingrid Lenaerts

Hij collectioneert er de zoute herinneringen van,

Van de mosselbanken die gapen uit hun verleden

De tijd van toen ze nog volkse kost waren

Lekkere eenvoud op het bord van elk benefit

Nu ze poep- chique finesse zijn aan tafels

Prijzig in gerenommeerde restaurants

betreuren ze in grote hoeveelheden

Het decadente publiek dat hen verorbert

Ze werden verkracht in hun identiteit

Door gesofisticeerde koks die hen bereiden

Met de nodige tierlantijntjes van wijn en sausen

Alsof hun smaak moet verdoezeld worden

Het gaat de mosselen niet voor de wind

Ze willen zich opnieuw organiseren in grote stilte

Verankeren in de eigen zee zonder bemoeienissen

van een schijnheilige mosseladel belust op platte winst.

• Ingrid Lenaerts

De weidse vlakte
bij noorderwind en wolken
licht en schaduwspel


Ingrid Lenaerts

Zomerse grillen
elkaar tergend voor de fun
het weer is echt  ziek 

Onder de eiken
zweeft  traag de oude stilte
zon streelt haar wangen

verliefde fietsers
strengelen zich in elkaar
de stopplaats lacht toe.


Ingrid Lenaerts