Kerstboom uit hout gesneden
vier plankjes met reliëf
groengeschilderd met witte sneeuwvlokken
een  bos in perspectief
behangen met tintelende lichtjes
gouden engeltjes met trompet
sneeuwmannen met wortelneus
de buishoed op het hoofd
pakjes in glinsterend rood met zilveren strik
in de top een ster
uit bethlehem
om  de geboorte van christus te melden

Ingrid Lenaerts

Geheel dicht en verpakt in watten
lijkt de lucht een ondoordringbaar wolkenbos
dat zijn blaren verliest bij duizende
ijskristallen als een betovering
op alles wat gaat of staat
je ziet geen hand voor ogen
slechts de tromp van een vertrekkende boot
loeit in de opake morgenstilte
speciaal bij dit weer
alsof we ingeblikt zijn  

Ingrid Lenaerts

Eenden en zwanen zitten verfomfaaid
bij de vijver die veranderde in schaatsbaan
Ze zitten er te mediteren
over non-actief aan de harde graskant
het ijs reikt al een heel eind van de oever
het rukt op zoals een leger ten aanval.
De vogels komen nog nauwelijks de loopplank op
hun aangepast hok staat er eenzaam bij

een man met een stok slaat het ijs stuk 
in de bres die met moeite openblijft
dan waagt zich een dappere eend te water
gevolgd door andere vogels.
eenden en zwanen vechten op overleven.

Ingrid Lenaerts

 

Ze liggen er verlaten bij,
de duinenrij aan het strand van bredene
de wandelpaden zitten dik onder het zand
van de scherpe oostenwind
winterduinen fluitend
 in de pannen

Een eenzame wandelaar
met hond  lopen er te dromen
de zee schuimkopt over haar diepte
het helmgras is houterig moe
het continu buigen is te nederig
de wind eist altijd zijn tol
hij is een egoïst eerste klasse
laat niets ongelegen zijn wil te behagen
de zandkorrels verstuiven
de duinen zijn aan rust toe.

Ingrid Lenaerts

Lichtjaren veraf
sterren staan onbereikbaar
dicht boven ons huis

Ingrid lenaerts

kom naar deze stralende sterren
bij maanlicht oranje tegen donkerblauw
de vriezeman loopt over berg en dal
met zijn ijsstaf en tovert kristallen de luxe
als een uitdagend werkje brugse kant
in plassen op straten over velden
de ramen zijn witdicht gevrozen
het weidegras draagt witte helmen
de aarde kraakt van mens en dier
elke beweging klinkt ijler in de lucht
alles lijkt zo groot en overtreffend
ik voel me nietig bij deze sterrenwacht


Ingrid Lenaerts

De sneeuw verwachten
hopen op een witte kerst
romantische droom.

vlokken dwarrelen
als engelenhaar neerwaarts
voor het vensterraam

over de straten
een vacht van grote stilte
dempt  mijn voetstappen
 
Ingrid Lenaerts

wolken jagen snel
plooien de blauwe hemel
tot een wattig bed

Ras verdwijnt het licht
het wordt zo een grauwe dag
met ijzige wind

Ingrid Lenaerts

een wintertuin met rijm omkranst
de laatste rozen halfstok
broos rood geknakt door vorst
de grassen omrand met kristalwit
zie ik huiveren in hun plunje
Koolmeesje op de voedertafel
slaat zijn voorraad op

een wintertuuin vol blijvend groen
de sparren wiegen licht in de wind
klimop stevig aan de muur gehecht
keert zijn blaren naar de hemelkant
de hulst heeft nog al zijn rode bolletjes
om zich te laten bewonderen
de wintertuin wacht op de rijzende zon
die verbleekt en afstandelijk is.
nog probeert zij warmte tot leven te wekken
een wintertuin met rijm omkranst

Ingrid Lenaerts

Boven mijn hoofd
een halve maan
begeleider van de nacht
in een donkerblauwe lucht
tussen de sterren
zij reist en waakt
tot de morgen
boven mijn hoofd
een halve maan.

Ingrid Lenaerts 

Met blauwige mist
vertoeven bosbessen stil
op de heidegrond