Ze schreeuwen met fanatiek protest
de nodige alcohol bij de hand
wijn of bier acheroverkieperend in hun keel
met gebalde vuisten
en krachtig verdommende slogans
Het moet gedaan zijn met dit spel
welke soort dat blijft vaag.
Wat of wie er moet vervangen worden
het antwoord staat in de sterren geschreven
tot zij op een cordon van politie stoten
dat hen teugduwt tot de naddarafsluiting
Een waterkanon grijpt in
breektde rode kreten die verzuipen
in een onderkoelde woerde.


Ingrid Lenaerts

De waterkant gaat zich weerspiegelen
in het windwiegend oppervlak
hij weet zich mooi en bekoorlijk zuiders
witte bootjes dobberen voor zijn plezier
terwijl hij de wandelaar inviteert en charmeert

geduldig geniepig lonkt hij ,de waterlant,op centen
laat je lopen over bruggen en lichtweerkaatsing
de romantiek schiet wortel in zijn rimpelingen
hij omarmt als een verleider met zoete stem
je wil er zijn en nog zijn zelfs intergreren
bij de betonnen blokkendozen dei je wachten
ja,dat is leven en liefde voor de waterkant

Ingrid Lenaerts

Kom uit je schelp
zei de worm tot de slak
maar wees voorzichtig
dat je me niet platwalst
met je hebben en houden
op je rug geinstalleerd
Buitenshuis zijn we allebei
van dezelfde substantie
moet je denken.


Ingrid Lenaerts

Stijve stilte in grijs
deze dagen lijken doods
de zon blijft veraf
verzonken in waterellende
verveling graaft een diepe put
de echo klinkt hol
alsof de tijd loodzwaar
blijft hangen
voor eeuwen.

Ingrid Lenaerts

Zij danst de Oosterse vlam
uit haar brandend verlangen
heupwiegend breekt ze de stilte
gooit zich in het avontuur
sensitief en sensueeel

spuwt het vuur door het spinrag
van de Arabische nacht
zwoel en zwaar lonkt ze naar
de man die niet bestaat
maar die ze er neerzet
als was hij van vlees en bloed

Zij danst in koper en kristal
haar liefde uit het lijf
die nu zweeft tussen de sterren
van het licht in  een blauwe nacht.

Ingrid Lenaerts

Zij verzwijgt de wereld
de vijf vierkante meter ellende
die ze behuist
ze wil niet meer
naar buiten
te zwak te moe
tussen de poppen
oosterse princessen
in een harem die er geen is
ze is oneindig bang
van alles wat beweegt
daar beneden
Ze heeft het gezegd
en niemand gelooft haar.
Wat kan ze doen?

Ingrid Lenaerts

School, je zit diep in gedachten
wat moet je met al je pupillen
die daar joelend elkaar bekogelen
met ballen uit de sporttent

School, je hebt een hart met vele kamers
waar elkeen zijn plaatsje vindt
om wijzer te worden of het te ontkennen
een basisopdracht zoals zon aan een  hemel

School je wordt bedreigd door beulen en vandalen
die je woorden en daden ontfutselen
zoals piraten op eilanden in  zee
ze zwijgen je dood als wraak op wetenschap en kennis.


School, je hebt mijn ziel bewoond
ik kon er moeilijk scheiden
draag je nog steeds in mijn hoofd
levenslang als een gezant naar bestemming

Ingrid Lenaerts

Zonnige strandenkwellen  
kwellen de zonnekloppers
  smachtend naar schaduw.


Ingrid Lenaerts

wachtend op warmte
welkom aan meer zonneschijn
weg met grijs en kou. 


Ingrid Lenaerts

Vuilnisbelt daagt uit
een wegwerpcultuur getuigt
misprezen welstand.

Ingrid Lenaerts