Een schuimige kraag
Mist die wolkt in een bierglas
drink je heerlijk koel


Ingrid Lenaerts

    Jong pastel op de grijze bergwand
    licht schittert in zijn kristallen
    de raakvlakken zijn vervuld van elkaar 
    de zon wint aan hoogte
    flist door de waterval die verstuift
    in regenboogkleuren
    dit moment is zo broos en vergankelijk
    nauwelijks te aanschouwen 
    vluchtig als de wind 
    tracht ik het te boekstaven
    in het geheugen  van de tijd.

Ingrid Lenaerts

Tegen de steile bergwand antwoordt echo
waar het dal de bomen achter zich laat
waar het gras uiterst dun staat
tussen de doornachtige struiken
waar de koeien met bellen grazen
zonder opkijken de tijd wegslingeren
met hun gehalm aanwezigheid bevestigen

daar wippen ook marmotten hol in en uit
ze lijken verstoppertje te spelen 
als een bende uitgeslaten snaken
in de weidse alpenwei.
Groots is afstand en ruimte 
in de schittering van de zon .
Hier voel ik mij nietig passant
indringer in een mij niet toegekende plaats.

Ingrid Lenaerts  

Ik mis je nu al heel erg
zoals de regen die sporen laat
van verval in een rozentuin.
ik weet je het hart in mijn hoofd
dat sneller slaat
bij woorden als parels in mijn hand
kostbaar kleingoed 
dat niemand me rooft 
Verlangen is een lange slee
die de helling afglijdt bij thuiskomst
Ik verwacht je met grote spoed.

Ingrid Lenaerts


 

Een  mol woelt in grond
maakt driest een heuvellandschap
laat zich niet vangen

Ingrid Lenaerts

 Grillig weer klopt aan
de wind draait de blaren om
   weldra weer regen

Ingrid Lenaerts

Witgrijze morgen
de dauw verdampt bij het ven
de zon omfloerst ons

Ingrid Lenaerts

 een duif vliegt over
 draait met weidse vleugelslag
rust nu op het dak

Ingrid Lenaerts 

De oude amandelboom

fluistert tussen zijn bittere bloesems

je hoort de stilte ze is innig roze

Zijn kale knoestige stam verbijt

de resten van vorige seizoenen

Zijn krachten zijn herboren

zoals een bron die opborrelt

uit de barre grond.

De andere bomen sterven

een toeristendood

op de bouwwerf spaanse villa's

de wind blaastzand weg

de touwen van de tijd

verloederen.

Ingrid Lenaerts

Met de moed der wanhoop
een nieuwe poging
om binnen de perken
de troost te vinden
die zo schaars gezaaid
bijna geen wortel schoot
in haar donkere denken .
Ze ging op weg
over hobbelige paden
en gevaarlijke diepten
tot de horizon waar het licht streepte
quasi onmogelijke opdracht
maar de nieuwe start werd geboren
brak uit het ei
als een nieuwe morgen.

Ingrid Lenaerts

De eerste klaproos
op de staatberm knipoogt er
onopvallend stil.

Ingrid Lenaerts

Wonderbare golf
de glijbaan krult in water
tussen  open lucht


Ingrid Lenaerts

Vraag het aan de nacht
die kent duisternis als geen ander
hij zal je alles vertellen
maar ik niet weet ik zeker


ik ben de dag in het zonnelicht
wit en helder hoop en leven
vraag het aan de tijd
hij kent het verschil.

Ingrid Lenaerts

Het licht flitste binnen
het ogenblik baarde een schokeffect
verblinding op de trappen
een openbaring
dan een spook met staart
in witte lakens
ik dacht niet meer
dat ik nog denken zou
ik snakte  naar adem
alleen de stilte bleef hangen
de schaduw wisselde gedaanten.
ik stond er nog
beteuterd alsof ik hier ooit al was
en toch kende ik de traphal niet
vervreemding op sokken
een raar gevoel.

Ingrid Lenaerts