| Een bedauwde morgen ontwaakte nevel hing bij de bron op de binnenkoer nog volop rust aan de lindeboom bij de open poort klingelden oranje appels en blauwe peren in de ochtendbries hun fijne klanken alsofer op triangels gespeeld werd een witte engel liep voorop
 opeen ingedeukte deur schreef hij zijn boodschap spaar deze morgen voor vrede brand dit moment op je netvlies  als een altijd durend verbond  tussentijd en eeuwigheid ik voelde me beschermd tegen woorden  van vergankelijkheid en verval. licht als een droom zweefde ik heen. Ingrid Lenaerts
 
 |