| Klein en smal zit Lea daar in haar ziekenhuisbedje naast een leuke teddybeer en Fientjede lappenpop Ze heeft triestige grote kijkers ze houdt een pluchen poesje op schoot
 ze drukt het tegen zich aan  Haar bibberstemmetje vraagt
 "Witte Mevrouw verpleegster, wanneer komt mijn mama weer?" "Straks meisje "zegt witte Mevrouw Ze wil gaan schreien,Lea
 ze bedwingt dapper haar traantjes "Ik mag niet wenen he" bevestigt ze " Een heel kleine beetje toch " voegt ze toe De witte Mevrouw aait Lea het hoofdje. 
 Ingrid Lenaerts
 
 |