Een leven lang een grote liefde klinkt heerlijk ouderwets
zeggen haar kleinkinderen nu zij meer dan oma is
het klinkt alsof het niet kan in deze moderniteit

waar cool zijn een must is er tussen differente relaties
als het eten van een bord pasta met Bolognaise saus.
waar het lijf zijn pure lusten volgt
waar je liefst de emoties naar het antiquriaat verbandt

Ze weet nochtans dat haar liefde en lijf  geen fake zijn
terwijl ze nog altijd even enthousiast zijn schaduw volgt
op de vele wandelingen die ze nog kunnen maken
hun  diepe  liefde klinkt niet als rode revolutie der passie
maar ze blakert nog evengoed als toen
toen ze  meer dan vijftig jaar geleden besloten 
te  goede en kwade dagen te delen.

Ingrid Lenaerts

Vader moeder heb ik nooit gekend
was een wees uit de afrikaanse droogte
de rode aarde barstte grote kloven
gapend in de diepte die nog verder barstte.

Ik liep maar rond te niksen in de wezenhut
die mij als een spook aangaapte
door de enge ramen  zonder glas
we lagen ronduit tegen de muren
terwijl het gonsde van nare beesten

Namen ken ik niet ik had geen interesse
wou alleen smullen
en wachtte op een weldoener
die mij naar dat grote Europa zou voeren
het land der wonderen  het paradijs 
zoals men vertelde

Eten hadden we nauwelijks
soms wat zoete aaardappelen
of een deel maniok
Er werd gevochten om een kippebout
gemept om een portie noten
schoolgaan was me onbekend
we speelden met dierenknoken
aardkluiten of speren

En op zeker dag kwam een vader een moeder
om naar dat grote paradijs  te vliegen
en ik ben er nog altijd
maar gewoon met heel veel heimwee
naar de blauwe geesten van de nacht
de zon van mijn oorsprong
wellicht lijk ik een beetje ontheemd
maar niet tenvolle
ik kan het niet onder woorden brengen

Ingrid Lenaerts

Hart van peperkoek
deelbaar door ware liefde
klop bij hem thuis aan

Ingrid Lenaerts

we trekken niet meer over de ijsblauwe vlakte
nu kan het al niet meer echt jammer
de lente komt steeds sneller over
een warme wind uit het zuidergat
beduvelt de seizoensverandering
het smeltwater vult de oevermonding
sleurt de losse schotsen mee stroomafwaarts

Zo vergaat het onze winterdromen
die sneeuw en ijs herinneren
weldrals het land van ooit
ergens uit een ver verleden
toen we medio december hier
nog niet onder de palmen zaten

ngrid Lenaerts

Je kan me vinden
daar waar de vijver droomt
onder de grote treurwilg
die nu zijn blaren laat warrelen
in het water
Snaterende eenden in hun winterdons
peddelen door de vijver zonder zorgen
kikkers zijn verdwenen
wachten andere seizoenen.
De rietkragen dragen winterkleuren
wuiven hun gefluister
als een mediatie in open natuur
Ik beluister.

Ingrid Lenaerts

Het dorp taant in zijn geschiedenis
de glorie van wat het was
drijft weg samen  met de winterbeek
nu gekanaliseerd en gerecht
de meanders zijn nu dode kreken
waar stiekem vuil wordt gedumpt
de boerderijen liggen te wachten
op andere bestemmingen dan voorzien
ze zijn een beetje gedegenereerd
treuren in hun onmacht
het verdriet van het vierkantserf.
nu de pronksite van  nieuwe rijken
het coccon der dagen

Nog lege velden worden bebouwd
flats schieten als brandnetels uit de grond
leegstand heeft zijn intrede gedaan
De grote kerk waakt nog over het plein
maar stilaan verschuift de ziel
van dit boerendorp 
 
Ingrid Lenaerts

Morgen zet me uit het bed
regen roffelt ritmisch op het dak

In diepe voren
scharrelen eksters zaden
krassende drukte

dreigend de wolken 
windvlagen jagen hen weg
zwermen ze uiteen 

Ingrid Lenaerts
 

Stilte in het bos
vergeelde blaren zwijgen
tot een eikel ploft

vogels ritsen weg
verschrikt in eengedoken
op een kale tak

een eekhoorn hamstert
springt bedrijvig in het rond
vult wintergaten

Ingrid Lenaerts

Zij voelt zich verweesd
vecht tegen werldvreemde gedachten
die ze wil ontkennen
ze wordt gepest om haar onwrikbaarheid

ze wil niet niet buigen zegt hij
de aanvoerder van het ontij
zijn gezicht brandt op tekens  van haat
Hij zal haar vinden wanneer de avond valt
als een grote laffaard.

Ingrid Lenaerts

Guur weer en een snijdende wind
bakken water over de wegen
omgeploegde velden eenzaam stil

volle grachten vol bruine smeurie
een lucht van varianten grijs benauwt
zoals een liftkoker even licht laat zien
de rivier zwelt aan dreigt over te lopen
de dijk wordt bedreigd door zware druk
een kolkende watermassa raast voorbij.
Laat het tij keren met grote spoed !

Ingrid Lenaerts

Op zoek naar de overkant van het leven
door het bos van paddenstoelen en zwammen
die ruiken naar vergankelijkheid en dood
Op zoek tussen verre geesten en verwanten
van dit onbekende verblijf  dat samenvalt
met het niets ,brult hij scheurend
door de geheimen van de nacht
die 's morgens nog nasmeulen
wanneer de overkant van het leven in zicht is
nog slechts één ademtocht
wil hij niet vertrekken met geen paarden

Mijn vader klemt zich aan zijn lakens vast
stampt de schipper plat in zijn boot
wil opnieuw deze kant van het leven zien.
En wonder boven wonder haalt hij weer winst.
wij willen hem alle tegoed nog gunnen.

Ingrid Lenaerts