--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Op Zaterdag 2 juni 2012 huldigde onze Kalmthoutse burgervader Lukas Jacobs op een mooi heringericht Heidestatieplein het standbeeld in van de Kalmthoutse legendarische figuur Moeder Kee. Het prachtige beeld is van de hand van onze Kalmthoutse beeldhouwer Raf Thys. De heer Raf Thys is  leraar beeldhouwkunst aan de kunstacademie Sint- Michiel van Brasschaat.
Ter gelegenheid van deze inhuldiging starten wij in onze Kalmthoutse Broodjes, na een meer algemene benadering van de Kalmthoutse geschiedenis, met een tweede reeks onder de titel "De Keet van Moeder Kee".

Zoals voorheen verschijnt er iedere week een aflevering. Voor deze tweede reeks zal dit iedere zaterdag zijn.

Elke aflevering bestaat uit : 1/ een kortverhaal, 2/ een poëzie + en 3/  eventueel bijkomend een aktua+ .

Wij danken moeder Kees kleinkinderen wijlen de heer Ward Jacobs en Mevrouw Germaine Ceusters - Jacobs en ook nog enkele achterkleinkinderen, waaronder mevrouw Maria Van Velthoven - Raets en mevrouw Anny Teunis-Van Den Bleeken voor hun bereidwillige medewerking. Zonder deze medewerking zou deze tweede reeks Kalmthoutse Broodjes nooit tot stand zijn gekomen. De kortverhalen van Ward Jacobs zijn daarbij een onmisbare inspiratiebron geweest. Wie ik in deze dankbetuiging zeker ook niet mag vergeten is mijn vriend Jan Franken uit de Kalmthoutse Heidestatiestraat, afstammeling van de zuster van moeder Kee, Maria Philomena Teysen. Zijn structurele inzichten hebben mij flink geholpen! Ook de andere mensen van de heemkundige kring Calmpthoutania  zijn trouwens meermaals geraadpleegd geweest.

Over de Kambuus zegt wijlen meester Vorsselmans, Kalmthouts heemkundige Bart, in het Kalmthouts heemkundig tijdschrift Calmpthoutania : “Wordt te Kalmthout door ouderen van dagen over de Cambus gesproken, dan hebben zij het ongetwijfeld over de barakken in  (+/-) 1895  te midden der Kalmthoutse duinen opgericht.”

 In zijn kortverhaal “ De Cambus” voegt wijlen Ward Jacobs er aan toe : “ Over de Cambus praten en moeder Ké vergeten, dit zou ongeveer gelijk staan als zeggen 1+1= 3.

Hieronder starten wij dan met onze eerste aflevering " Inleiding ( 1)".
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Op de draaischijf van de negentiende naar de twintigste eeuw staat in het hart van de Kalmthoutse Heide  een houten keet die luistert naar de naam “ Kambuus”, maar in de Kalmthoutse volksmond aangeduid wordt als “ De barak van moeder Kee”. Deze laatste benaming heeft de keet meegekregen van haar laatste bewoonster Anna Cornelia Teysen, een weduwe met drie kinderen, die de lokale volksgemeenschap aanspreekt met de troetelnaam “moeder Kee”.

In oorsprong maakt de Kambuus deel uit van een aantal barakken die opgetrokken zijn in het centrale hoogduin van de Kalmthoutse heide. Naar het einde toe van de  negentiende eeuw moeten deze barakken logies verstrekken aan de vervoerders van het zand van één  van de hoogste duincomplexen van de Kalmthoutse heide, met name  “de Vossenbergen”. Het zand moet dienen om in de Antwerpse metropool de spoorwegbermen aan te leggen tussen Antwerpen Centraal en Zurenborg. Een aftakkingspoor verbindt het Kalmthoutse  hoogduin met het hoofdspoor in de Kalmthoutse wijk Heide.

Onder de zandruimers bevindt zich Johannes Baptist Teysen uit Putte , de vader van Anna Cornelia Teysen, alias moeder Kee. Op een bepaald ogenblik trekt hij met zijn vrouw Theresia Franciska Claessens, zijn zoon Henricus, zijn dochter Carolina en zijn kleinkind Maria Thérésia in de Kambuus in. En alhoewel zij niet de allereerste vaste bewoners van de Kambuus zijn, o.m. de familie Coqueraux had er reeds haar intrek genomen, mogen wij toch stellen dat de vader van moeder Kee er als één van de eersten huisbewaarder is geweest tijdens de afvoering van het zand van de Vossenbergen..  Een jaar later voegt ook nog dochter Maria Philomena, de moeder van kleinkind Maria Thérésia, zich bij hen. Zij huwt  achteraf met Andreas Franciskus Van Tilburg, de ploegbaas van de zandvervoerders, die de familie ook in de Kambuus vervoegt.  De “Sus” Van Tilburg, de “Vergist” zoals ze hem in Putte noemen, en zijn vrouw zullen er trouwens al heel vlug instaan voor de uitbetaling van de lonen van de zandvervoerders. Dit gebeurt in de gelagzaal van de Kambuus. De logement- en eetkosten van de voorbije week worden telkens van de  uitbetaalde lonen afgehouden.. En het gebeurt dat moeder Kee wanneer ze zelf vrijaf heeft bij de werkgever haar zuster en schoonbroer daarbij komt  helpen of dat zij zelfs de Kambuus helpt bevoorraden door met paard en zak voedsel aan te halen op de Heuvel in Kalmthout..

Eens de Vossenbergen rond de eeuwwisseling gesloopt, verlaten de zandvervoerders voor goed de Kalmthoutse heide. Bij hun vertrek worden praktisch alle barakken afgebroken. Alleen de Kambuus blijft over.

Samen met de zandvervoerders nemen ook “Sus” Van Tilburg en zijn familie afscheid van de Kambuus. Hij wordt eigenaar van één van de oudste hotels van Heide – Kalmthout, het hotel De Kroon, dat in 1902 zijn ontplooiing vindt met een volledige nieuwbouw in de Heidestatiestraat tussen de huidige ingang naar het Willy Vandersteenplein en de Withoeflei.

Ook de ondertussen ouder geworden vader en moeder Teysen-Claessens vergezellen hen daarbij.

Finaal wordt de houten keet bewoond door Anna Cornelia Teysen, alias moeder Kee, met haar  drie kinderen.

Haar man, Franciskus Schmitz, waarmede we verder nog zullen kennis maken, sterft inderdaad nog juist voor dat zijn gezin zijn intrede doet in de Kambuus, nadat deze is omgevormd van een verblijfplaats voor zandvervoerders tot  gedeeltelijk een woonhuis en gedeeltelijk een openbaar drank- , eet- en logementhuis voor de heidebezoekers. Moeder Kee zal er de gewaardeerde gastvrouw worden.

In 1920 wanneer een bejaarde moeder Kee intrekt bij haar jongste  dochter Anna Maria op de Heuvel in Kalmthout wordt de Kambuus afgebroken.

 Poëzie +

Vertelsel (Maurice Guilliams – 1900)

In het houten huis
woont het witte paard,

en de houten wagen slaapt er

naast het brandhout,

doof en zwaar.

Als de maan smelt op de bloemen

rond het houten huis,

glanst het water op de heide

voor het huis.

Met de wind voorbij

floot de trein reeds jaren,

en het huis blijft eeuwig

met het witte paard

in de houten wagen.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tot volgende week zaterdag met weer een Kalmthouts broodje :
                                              
II/ 2. De Keet van Moeder Kee / Inleiding (2)




                                                                 

09-06-2012 om 00:00 geschreven door Jan Caluwaerts