Anna Cornelia Teysen, alias Moeder Kee, wordt in de 2-de helft van de 19-de eeuw, meer bepaald op 20 juni 1859, geboren  als dochter van Johannes Baptist Teysen en  Theresia Franciska Claessens, reeds vernoemd. In het gezin zijn 9 kinderen geboren, wat in die tijd ook in het land van Kempen en Polder geen uitzondering is. Anna Cornelia is de zesde in de rij.

Het gezin Teysen-Claessens is een typische daglonersfamilie. Bij de aanvang van de  tweede helft van de 19-de eeuw stellen deze dagloners in de gesloten agrarische gemeenschappen van de regio hun diensten nog ter beschikking van de rijke boeren - groot grondbezitters in de vruchtbare valleien van de Kempen en in de polders. Naar het einde van de 19-de eeuw toe zullen zij, bij een opkomende industrie, deels noodgedwongen, in grote mate de landbouwstiel inruilen voor een meer industriële bedrijvigheid. Ofwel trekken zij naar de Antwerpse metropool om er vooral in de haven tewerkgesteld te worden, ofwel profiteren zij van een naar de "suburbs" uitdeinende industriële bedrijvigheid. En in de Kalmthoutse regio zal de zandexploitatie daarbij inderdaad ook een rol spelen, alhoewel niet de enige. Ook de steenbakkerijen, de boomkwekerij van de Van Geertenhof, de touwslagerij, de spoorweg en noem maar op doen hun duit in 't zakje.. 

De ouderlijke woning van het gezin Teysen -  Claessens, waar Anna Cornelia haar jeugd doorbrengt, situeert zich in het Noord-Brabantse Putte ten oosten van de baan van Antwerpen naar Bergen-op-Zoom in de onmiddellijke omgeving van de Oude Postbaan van Putte naar Roosendaal, die in de buurt van de Paalberg de Kalmthoutse Heide dwarst,  en niet ver van de Grensstraat, die Nederlands Putte scheidt van het Belgische Putte-Kapellen.  Anna Cornelia ontdekt dan ook al heel vlug op jeugdige leeftijd de Kalmthoutse heide en maakt daarenboven kennis met een grillige staatsgrens.

De daglonerhuisjes zijn hier in die tijd kleine huisjes langsheen de zandwegen die van de dorpen naar de heide lopen.  Zij staan los van elkaar en worden omgeven door een klein stukje grasland voor schaap of geit en eventueel een bijkomend lapje grond voor aardappel- of roggeteelt. Deze daglonerhuisjes vinden hun oorsprong in de oorspronkelijke wolvenhutjes, die opgetrokken zijn uit hout, brem, stro of eventueel riet. Later werkt men dan met houten stijlen waartussen  leem en rijswerk wordt verwerkt. Finaal worden het bakstenen huizen met strooien of rieten daken.

Dergelijke typische daglonerhuisjes laten ook bij ons in Kalmthout her en der en met de nodige verbeelding nog enkele minieme sporen na, o.m. in de Frans Raetstraat, de Boonsstraat, de Korte (Zwarte)Heuvelstraat, de Bareelstraat en omgeving , op de Venetiaanse Heide, langsheen het Heiken ... . Doorheen de tijd zijn zij door de autochtone Kalmthoutenaars tot eigentijdse woningen omgebouwd of de plaats gaan ruimen voor buitenverblijven van metropolitanen, die daarna vaste residenties zijn geworden.
 

Poëzie +

( uit)  Werkmanskind  (Kamiel Top).

Jij bent geboren op een avond, kind,

geboren onder ’t ruisen van de bomen :

er woei een zachte, zwoele zomerwind,

die als gezant der verten scheen te komen.

…………………………………………..

Je deed je moeder leed voor de eerste maal,

en las voor ’t eerst vergeven in haar ogen,

van liefde glanzend , o, die ogentaal,

die oude taal, die nimmer heeft gelogen!

Je vader dronk kontent een extra-pint;

en is beschonken weer naar huis gekomen.

Je bent geboren op een avond,  kind ;

En had als deel het zingen van de bomen.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Volgende week 28 juli weer een Kalmthouts Broodje :
II/8. De keet van moeder Kee/Een grillige staatsgrens.                                     Awdoe.

21-07-2012 om 00:00 geschreven door Jan Caluwaerts