Op een bepaald
ogenblik treedt Anna Cornelia Teysen als hulpkracht in dienst bij de familie
Schmitz . Meer bepaald wordt zij belast met de verzorging van de zieke Mevrouw
Schmitz, die bedlegerig is.De familie Schmitz is van Duitse origine.
De heer des huizes,
Franciskus Schmitz, is in 1824 geboren in het Rijnlandse stadje
Trier, dat zich situeert in dat unieke, door de toeristen zo fel gegeerde, dal van de Moezel. Nergens is de natuur zo natuurlijk, zo romantisch intiem, als langsheen die telkens weer uitdeinende bedding van deze bijrivier van de Rijn. Daarenboven is Trier, één van de oudste steden van Duitsland, ook historisch zeer boeiend. Reeds in 16 voor Christus stichtte de vermaarde Romeinse keizer Augustus deze stad. En ze werd de hoofdstad van het West-Romeinse rijk. De Porta Nigra, de Basilica, het amfitheater, de dom en nog zovele andere monumenten verwijzen vandaag nog door naar de grootsheid van het eens zo machtige Romeinse rijk. Wat we daarbij ook niet mogen vergeten is dat het geboortehuis van niemand minder dan van Karel Markx in Trier staat waar het vandaag dienst doet als museum. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat vandaag toerisme de grote troef is van Franciskus Schmitz geboortestad.
Van beroep is Franciskus Schmitz wapenmaker. Hij is zeer beslagen in zijn vak en
stelt zich in de uitoefening ervan zeer creatief op. Hij krijgt dan ook de
kans zich als wapenmaker te manifesteren binnen het Belgische leger. Hierin
ligt de reden waarom hij zich als Belg laat nationaliseren.Maar in de regio van Kempen en Polder ten noorden van Antwerpen zal hij met zijn wapenmakerijbedoening voor de mensen ook heel wat nuttig werk verrichten.Zo heeft hij bij ons in Kalmthout heel wat diensten bewezen aan de doorwinterde leden van de aloude Kolveniersgilde, waar het schieten met geweer of buks sinds jaar en dag een boeiende tijdsverdrijving is geweest en waar de tijdens de vrije dagen intens gebruikte wapens dan toch af en toe aan een ernstige opknapbeurt toe waren .
Vanuit zijn
beroepsbezigheid is hij erin geslaagd zijn talenten te verzilveren en heeft zich als welgestelde burger gevestigd in het Scheldepolderdorp Stabroek waar Anna
Cornelia Teysen hem, als verzorgster van zijn zieke vrouw, leert kennen.
Na een lange
aanslepende ziekte bezwijkt Mevrouw Schmitz hieraan finaal. De wijze waarop
Anna Cornelia zijn vrouw heeft verzorgd heeft bij Franciskus Schmitz een
bepaalde genegenheid doen ontstaan. Schmitz is immers een heel gevoelige man.
Zo zou volgens enkele geschriften zijn intieme kennissenkring hem zelfs "Tere " Schmitz noemen. Maar dit schijnt door enkele van zijn nakomelingen toch erg in vraag te worden gesteld. Het zou daar eerder om een overtijpingsfout gaan. Oorspronkelijk zou er "Pere" Schmitz hebben gestaan. En in sommige druklettersystemen ligt de visualisatie van de hoofdletters T en P inderdaad dicht bijeen. In de streek van de Moezel ontmoeten de Romaanse en Germaanse culturen daarenboven elkaar zodat het Franse woord "Père" er op zijn Duits ook als "Pere" kan worden uitgesproken. En Franciskus Schmitz is tenslotte meermaals vader geweest.
Al heel vlug blijkt echter dat ook Anna
Cornelia een bepaalde genegenheid voelt voor werkgever Schmitz . Na de dood van
Mevrouw Schmitz mondt de wederzijdse genegenheid finaal uit in een
onverbreekbare liefde. Zij treden in het
huwelijk en krijgen samen zes kinderen. Drie kinderen, Stanislas,Joannes Baptist en Hyppolith, sterven al heel vlug na hun
geboorte. De drie anderen, Benjamin Richardus Xaverius , Maria Theresia Dagmar en Anna
Maria stoten door naar de volwassenheid. In de Kalmthoutse volksmond gaat het daarbij respectievelijk over "den" Ben, Dagmar en Marie.
Pöezie +
(uit) Gij wast aan mij gelijk de winde (Karel van de Woestijne).
Gij wast aan mij
gelijk de winde
Die wentelt om een
koren-aar,
dus zal ik aan mijn
wang bevinden
de zoete streling van
uw haar.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Volgende zaterdag 25 augustus weer een Kalmthouts broodje : II/12. De keet van moeder Kee/ Het Rozenberghof. Awdoe!
18-08-2012 om 00:00
geschreven door Jan Caluwaerts
|