Dat de Kambuus bij de aanvang van de 20-ste eeuw in het hartje van de Kalmthoutse heide  uitgroeit tot een gegeerd drank- , eet- en logementhuis hoeft niet te verwonderen.

Juist in die periode ontdekt de Antwerpse burgerij, en al heel vlug ook de Brusselse en Noord-Brabantse,  volop de geneugten van de Kalmthoutse heide, met wandelingen doorheen de wijdsheid van een door de mens geboetseerde natuur. Daarenboven geraakt de welgestelde Antwerpenaar in de ban van dat “Kleine Zwitserland”, het Kalmthoutse hoogduin dat door de Antwerpse medische wereld gepromoveerd wordt tot een ideaal kuuroord voor mensen met gezondheidsproblemen.

De trein Antwerpen – Roosendaal, met halten eerst in Kalmthout-dorp en daarna in Heide-Kalmthout, brengt de Kalmthoutse heide ook dichter bij de grootstedelijke leefgemeenschappen. We mogen inderdaad ook niet vergeten dat de automobiel  eind 19-de/begin 20-ste eeuw nog in de kinderschoenen staat, zodat ook de gegoede burgerij nog veelvuldig van de trein gebruik maakt. Dit is o.m. ook het geval voor de Joodse medeburgers die in die tijd meer en meer binnen de Antwerpse leefgemeenschap thuis komen en als pertinente natuurliefhebbers al heel vroeg de Kalmthoutse Heide, dat voor hen inderdaad "kleine Zwitserland", mede gaan ontdekken. 

Bedenkt men daarbij nog dat op de drempel van de 20-ste eeuw de Kambuus in het prille begin, samen met de Oude Withoef, de enige logeermogelijkheden zijn voor de Kalmthoutse heidebezoeker dan kan men er in komen dat Moeder Kee en haar Kambuus een begrip zijn geworden in de Antwerpse gouw en zelfs ver daarbuiten.

Het plausibel karakter van moeder Kee en haar aantrekkingskracht naar de verschillende volkslagen toe verhogen daarbij nog de vermaardheid van de Kambuus.

De klanten van de Kambuus zijn inderdaad zeer gedifferentieerd. Zo zijn er de  Kempense boeren uit de regio, die telkens ze heideplaggen gaan steken op de heide, niet kunnen nalaten in de Kambuus hun witte jenever te gaan degusteren. Waarbij moeder Kee steeds meent te moeten onderlijnen dat de Kambuus-jenever Kalmthoutse jenever is en geen Hollandse. Ook de jagers en de stropers, waaronder  die uit Putte, Woensdrecht, Ossendrecht en Huybergen, kunnen trouwens een echte Kalmthoutse jenever waarderen.

Verder is er dan de genietende stedelijke burgerij die, als vakantiegangers tijdens het weekend of voor een langere periode,  in de Kambuus steeds welkom is. Deze zelfde burgerij zal trouwens  heel vlug de “belle-époque”- hotelletjes als paddenstoelen uit de grond doen rijzen. Later dan zal zij, vooral in Heide, riante buitenverblijven laten bouwen, die finaal vaste residenties zullen worden.

Twee welgekomen gasten in de Kambuus dienen wel uitdrukkelijk vermeld. Het zijn enerzijds de natuurliefhebbers, inzonderheid de mensen van Natuur-en Stedeschoon en anderzijds de beeldende kunstenaars, meer in ’t bijzonder de landschapsschilders. Sommigen van deze landschapsschilders zijn trouwens door de Kalmthoutse natuur zo bezeten dat zij zich in onze kontrijën komen vestigen. En inderdaad wat is er visueel mooier dan het spel van licht en schaduw in de stilte en onder de drijvende schapenwolkjes van onze  Kalmthoutse Heide.En waar kan een natuurvereniging als Natuur- en Stedeschoon nuttiger werk verrichten dan in een regio waar twee natuurpiraten op vinkenslag liggen : de verkavelaars van de Zuiderheide en de nationale Boerenbond steeds op zoek naar het scheppen van meer landbouwgrond binnen de "gemene" gronden, die  door vadertje  staat economisch rendabel dienen te worden gemaakt.

Na deze inleiding gaan we in de volgende afleveringen dan dieper in op het Kalmthoutse hoogduin en de zandruiming en op Moeder Kee en haar Kambuustoeristen. 

Poëzie +.

De Herberg  (Arnold Sauwen  (1920).

Herbergzaam huis, dat wel een eeuw daar ligt
de landweg langs die leidt naar verre steden,
hoe velen hebt ge, als tot een gastvrij sticht,
uw uitgesleten dorpel op zien treden.

Wie moe zijn stap den avond tegenricht
en loomheid zwaar voelt wegen in zijn schreden,
groet blijder hart van ver uw lampelicht,
waar zoete nachtrust wacht zijn matte leden.

Wel hem die eens, langs zijn levensbaan,
het huis van zijn verlangen in mag gaan,
waar tedere zorgen zijne komst verbeiden;

Waar, als waardin, ten drempel Liefde wacht,
het welkom spreekt bij dis en haard en zacht
haar blanke handen ’t warme bedde spreiden.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Volgende week zaterdag 25 juni e.k. weer een Kalmthouts broodje voor U en uw vrienden :
II/3. De keet van moeder Kee / Het Kalmthoutse Hoogduin.

16-06-2012 om 00:00 geschreven door Jan Caluwaerts