In Achterbroek luistert hij naar de naam van "Jef" Goossenaerts. Vlaanderen noemt hem "doctor Jozef Goossenaerts".
Hij is geboren op 15.2 1882 op de hoeve "De Vlijminck" te Achterbroek, een autentieke kempense langgevelhoeve, verborgen onder een dak van riet, het riet van "Calmetholt", die "rietplekken in het bos" en een hoeve ongetwijfelend geurend naar die welstand brengende kempense potstal van weleer. Zijn ouders vallen beiden terug op die taaie matrijs waaruit onze oude boerenfamilies zijn ontsproten en die we aanduiden met dat ene magische begrip : de Kempen. De families Goossenaerts en Van Oevelen gedijen er sinds eeuwen in het spoor van heideschapen en korfbijen : een land van melk en honing. De stamboom van moeder Van Oevelen refereert zelfs naar een aloude landbouwersfamilie van hoevepachters ten dienste van de paters van Tongerlo, die eerst heren zijn in en later heren van Kalmthout.
De boerenzoon in hart en nieren die de "Jef" voor alles is en blijft draagt in zich reeds heel vroeg de kiemen van die grote Vlaamse wetenschapper die hij worden zal. In het klein seminarie van Hoogstraten is hij de "primus perpetuus". En kempens bloed kruipt waar het niet gaan kan : reeds in zijn prille studententijd begint zijn Vlaamse ziel behoorlijk te roeren. Bij ons in de noorderkempen wordt hij voorzitter van het "Heidebloempje", een studentenbond voor Kalmthout, Essen en Wuustwezel en laat er reeds zijn hoge wetenschappelijk-heemkundige, kunstzinnige en maatschappelijke ambities blijken. Aan de rijksuniversiteit van Gent gaat hij Germaanse filologie studeren. In 1905 promoveert hij er tot doctor in de wijsbegeerte en letteren, afdeling Germaanse filologie. Hij wordt leraar Germaanse talen aan meerdere secundaire scholen.
Later is hij één van de grote voorvechters van de vernederlandsing van de Gentse universiteit. Daarmede geeft hij mede de stoot aan de voortzetting van de langverbeide culturele heropstanding van gans een volk :de Kempen laat Vlaanderen niet los! Plezierig is het voor een Kalmthoutenaar daarbij te kunnen vaststellen dat Jef Goossenaerts kon steunen op de hulp van een andere Kalmthoutenaar, ditmaal met Joodse wortels,Professor Nico Gunszberg uit het zomerhuisje in de Steeg, professor aan de rijksuniversiteit van Gent.
Ook op andere vlakken komt de Vlaamsvoelendheid van Jozef Goossenaerts bovendrijven. Zo is er zijn deelname aan de spectaculaire taalgrensacties. Maar hij is en blijft voor alles een wetenschapsmens, een man van de Kempen die in zijn tijd is uitgegroeid tot één van Vlaanderens grote denkers. Zoals dat bij nog anderen gebeurde zal men de flamingant in Jozef Goossenaerts na de wereldoorlog willen treffen door hem af te schilderen als een collaborateur. Tevergeefs echter : wie echt "tussen" het volk staat, staat nooit "tegenover" het volk.
Het mooiste geschenk dat doctor Jozef Goossenaerts aan zijn mensen uit het noordwesten van de Kempen aanbiedt is echter zijn levenswerk : " HET WOORDENBOEK VAN DE LANDBOUWBEVOLKING IN HET NOORDWESTEN VAN DE KEMPEN " . Voor dat levenswerk, vol creativiteit en inzet, vol liefde ook voor zijn Kempense medemensen, is doctor Jozef Goossenaerts, de grote Achterbroekenaar,Kempense voorman, geleerde, wetenschapper en heemkundige door de Vlaamse Academie voor Kunst en Letteren met goud bekroond. Het eigenlijke woordenboek wordt geïntroduceerd met het verstrekken van een uniek inzicht in de culturele, wetenschappelijke en sociale geschiedenis van het leven in onze Kempen sinds onze voorouders, de Salische Franken, hier neerstreken. Ook vandaag nog is iedere Kalmthoutse, Essense en Wuustwezelse student het zichzelf verschuldigd dit unieke werk tot zich te trekken, dat oude vertrouwde Kempenland, dat ook het zijne is en doctor Jozef Goossenaerts zaliger uit Achterbroek , "ten huize De Vijminck", ter ere.
- poëzie + -
(uit) "Aus das Leben eines Taugenichts" - Herinneringen van een tachtigjarige (Jef Goossenaerts - 1962).
' t Schijnt dat ik als kleine jongen een hakkelaar was. Zodat moeder op zekere zondagnamiddag in mei, of even later, met haar kwekeling (natuurlijk te voet) op bedevaart ging naar "de draaibomekes", het kapelleke een heel eind voorbij foxemaat en Heikant, langs de baan Kalmthout-Kapellen. Ik meende dat ik de wereld uitging. En veel hei dat er onderweg nog te zien was! En veel brem dat er stond! En mooi dat die bloeide! Toch nie mooier dan die pereboom in het "verre" noorden die ik een tijd te voren na wekenlange ziekte op een zonnige voorzomerdag plots te zien kreeg. Een verassende, ontzagelijke ruiker van hagelwitte bloemen, een beeld van de lente dat voor mij, die zoveel indrukwekkende lentes mocht zien, onvergelijkelijk gebleven is.
En hoe oud of hoe jong was ik toen ik met moeder mee mocht "naar Sinte lesie" op de Nieuwmoer weet ik niet meer. "In den donkere" gingen we terug naar huis, en kwamen een koppel tegen dat gearmd liep. " Moeder waarom houden die mekare vast ?" "Om niej in de sloot te valle", zei moeder. Meer heb ik er niet van onthouden, maar - ge voelt het - er later wel over nagedacht.
- Actua + -
Zondag 28 mei e.k. in het arboretum van Kalmthout, die droom van een tuin, viering van 150 jaar Van Geertenhof en 20 jaar Provinciaal domein met gratis toegang en begeleide wandelingen vanaf 8 uur 's morgens. Info : Tf. O3/666.67.41.
- Awdoe + : -
tot volgende week met weer een Kalmthouts Broodje " 18. Nieuwen Moer often Blijdenberg" en vergeet het niet : door onderaan het blog telkens op de rode pijl te klikken, kunt U alle reeds verschenen cursiefjes in chronologische volgorde oproepen.
|
