Zoals we reeds hebben aangehaald is Van Nu en Straks geen zuivere aangelegenheid van schrijvers en dichters. De letterkunde is uitdrukkelijk beleefd als een onderdeel van de andere kunsten.
In een dergelijke opvatting spreekt het voor zichzelf dat ook veel belang wordt gehecht aan de opmaak en de verluchting van het tijdschrift. Dit komt vooral tot uiting in de eerste reeks , die door haar uiterlijke art-nouveau - presentatie bij uitstek representatief is geweest voor de artistieke vernieuwing rond het einde van de 19-de eeuw. De illustrators hebben dan ook een belangrijke rol gespeeld in de totstandkoming van het tijdschrift.
De vader van de vormgeving van het tijdschrift is Henry Van de Velde geweest . Als lid van de Brusselse kunstkring "Les XX " kan hij heel wat kunstenaars uit deze kring bewegen hun medewerking aan het tijdschrift te verlenen. Henry Van de Velde heeft de oorspronkelijke Engelse "Modern Art", later ook de "Art Nouveau" of "Jugendstyl" genoemd, over de rest van Europa verspreid.
Hij is niet alleen bezeten van de "Modern Art", maar ook van de diepere gedachte die er aan ten grondslag ligt : dat kunst in dienst van de mens moet staan en dat alle kunsten moeten samenwerken aan de opbouw van een nieuwe en betere wereld. Zijn enthousiasme hieromtrent is zo groot dat hij de schilderkunst vaarwel zegt om zich "meer in dienst van de mens" aan de kunstambachten en de architectuur te wijden.
Hij geeft aan het tijdschrift bewust het schitterende uitzicht van de Engelse kunstbladen " Modern Style". Wie beseft dat de Engelse "Modern Style" de 20-eeuwse kunstrevolutie mogelijk heeft gemaakt, beseft ook onmiddellijk dat de voor een wijl bij ons in Kalmthout aangelande Henry Van de Velde niet de plaats heeft gekregen die hem toekomt in de Europese kunstgeschiedenis.
Wij Kalmthoutenaars denken nog altijd met heimwee terug aan dat enig mooie en voor ons zo zinvol schilderij "De Tuin van Kalmthout" dat nog altijd te bezichtigen is in het museum van München, de hoofdstad van de Duitse deelstaat Beieren. Het is een pareltje van neo-impressionistische kleurexpressie en het stelt de zandweg voor die van aan de villa Vogelenzang vertrekt om langs de Cassenboom het achteraf gekende Heuvelspadje te gaan vormen naar het station van Kalmthout.
En dan dat ongelooflijke verhaal van dat kunsttapijt "Het rode kindje Jezus in Vlaanderen". In zijn kunstambachtenperiode heeft Henry Van de Velde, eveneens met neo-impressionistische allures, dat monumentaal tapijt, dat vandaag nog valt te bewonderen in menig kunstboek , ontworpen voor de OLV-kerk van Kalmthout-centrum. Kalmthoutse meisjes hebben er zelf model voor gestaan : een uniek Kempens landschap met het kindje Jezus en de meisjes langsheen die kronkelende reeds naar de "new-art" lonkende wegen met zwierige vliegdennen. De kunstenaar biedt het tapijt aan, aan mijnheer Pastoor. Deze kan het echter niet van een vrijdenker aanvaarden. Na de tweede wereldoorlog heeft men het tapijt teruggevonden bij één van de erfgenamen van Henry Van de Velde in een garage te Knokke, volledig in verval, verhakkeld onder de mazoetvlekken. Hoe zegt Bredero het inderdaad ook weer : "Het kan verkeren !"
En tenslotte, langsheen de spoorweg, die zwierige letter "B" van Henry Van de Velde, overal langs Belgische wegen komt men ze tegen in vol "jugendstyl"-ornaat.
(vervolgt)
- poëzie + -
(uit) Het Lied van Peer Lobbe (Herman Teirlinck).
De morgen is inderdaad vol met lichte geluiden. De vogelen zijn bezig overal. Het getwijg roert ervan, wippelt aardig, en de zingers gaan een aardige gang. Twee eksters zitten tegenover elkaar, alsof ze daar omtrent heel ernstige zaken malkander onderhielden. Langs de hoogste bomentransen breedwieken de kraaien. Er zijn er dertig, veertig. Ze krassen langzaam en het is schoon om horen, want het komt van zo hoog en 't heeft de klank van zo'n eindeloze vrijheid. Onderwijl slingert een rappe eekhoorn tussen de tronken... . Het woud wordt gelijk een erehal, waar men een fraaie en prinselijke gast gaat welkom heten. De zon schiet er door, als een plechtig klaroen geschal.
En dat ziet Peer Lobbe. Hij ziet het worden van de dag. Hij ziet hoe de kraaien nu opvliegen, dooreen klapperen en altegaar wegvaren, een wijkende wolk of een schaduw. Hij ziet de hoge hemelen. Hij ziet plots een dubbele reeks eenden, in driehoekige vlucht, ver, ver in de lucht schuiven, onbereikbaar.
En het hart van Peer Lobbe gaat open. Dat die eenden van zover komen en zover gaan! Dat die wolkjes van zover komen en zover gaan! Dat die tijd van zover komt en zo ver gaat! De ruimte! De eindeloze ruimte!
En dat zijn ziel van zover komt, en dat ze zover gaat! Peer Lobbe raakt het mysterie der eeuwigheid. Hij voelt dat hij eindelijk iets raakt dat de eeuwigheid is. ---------------------------------------------------------------------------------------------------- Wat daar ligt van hem, dat lijf - hij ziet het - het is een nutteloos ding en hij zal het afwerpen. Maar dat nutteloos ding, Peer Lobbe, merkt gij hoe het heel uw leven overblikt? ----------------------------------------------------------------------------------------------------- Dat nutteloos ding sluit zijn ogen. Bleek als de kriekende morgen wordt Peer Lobbe, dat nutteloos ding. Hij ligt gelijk een roerloze klaarte, in het duister groene hol.
En dat is nu het lied van de dood van Peer Lobbe. ----------------------------------------------------------------------------------------------------- - actua + -
-Nog tot 12 september e.k. in het natuureducatief Centrum De Vroente, Putse steenweg, 129, fototentoonstelling "In en Rond Vennen"; info : 03666.48.03 (VMPA).
-zaterdag 15 september e.k. : Inhuldiging Willy Vandersteenplein en -borstbeeld, om 15 uur op het Willy Vandersteenplein; iedereen welkom. Info :03.666.67.83.
- awdoe + -
tot volgende week met weer een Kalmthouts broodje "Van Nu en Straks"(7) en vergeet het niet om de reeds verschenen Kalmthoutse broodjes in chronologische volgorde op te roepen onderaan het blog telkens weer op de linker rode pijl klikken.
