Twintig originele benaderingen van spaghetti bolognese.
Van bovenstaande drie boeken ben ik medeauteur !
Tips en hulp voor de keuken !
Ter Leringhe ende Vermaeck
26-08-2020
Over water koken
Over water koken en nog wat...
Het was ten tijde dat alle mannelijke leden van de Belgische bevolking nog opgeroepen werden om het land te verdedigen... Je werd dan opgeroepen op achttienjarige leeftijd. Universiteitsstudenten kregen uitstel, zij mochten wachten tot hun studies afgelopen waren.
Zo komt er een universiteitsstudent, burgerlijk ingenieur, bij de sergeant terecht die vooraf de kennis van de soldaten miliciens even zal testen....
Eerste vraag: bij hoeveel graden kookt water?
Student: bij 100 graden Celcius...
Sergeant: luister nu eens, gij hebt zeven jaar universiteit achter de rug en gij weet nog niet eens bij hoeveel graden water kookt? Allée kom denk nog eens goed na...
Student: honderd graden!
Sergeant: ’t is toch wel erg hé, al die verloren tijd, moet ge daar universiteit voor gedaan hebben? Kom nog eens: bij hoeveel graden kookt water?
Zo gaat het nog even door.
Uiteindelijk begint de sergeant te twijfelen door de vastberadenheid van de student burgerlijk ingenieur en trekt het schuifje open van zijn bureau om zijn instructieboekje te zoeken...
Hij bladert er wat in en zegt dan vertwijfeld: godver... Dat is juist, het is een rechte hoek die negentig graden heeft ...!
Nog een paar droge. Copyright; de Druivelaar.
Ober!!!
Ober, wat doet die vlieg in mijn soep?
- Schoolslag mijnheer!
Ober, wat kan u mij aanraden?
- Ga ergens anders eten mijnheer!
Ober , ik heb ooit al beter gegeten!
- Mogelijk mijnheer, maar niet hier!
Ober , hoe vond u het vlees mijnheer?
- Na lang zoeken achter de aardappels!
Ober, dit is oude koffie van gisteren; ik wil koffie van vandaag!
Ondanks dat het nu niet het juiste moment is om verre reizen te maken, en zeker niet per vliegtuig, zijn sommigen van jullie er misschien toch in geslaagd om een reisje te ondernemen?
Voor degenen die een ”staycation” houden heb hier enkele verhaaltjes over de mogelijke problemen die je in het buitenland zoal kan meemaken bij het bestellen van een maaltijd of een hapje, in een land waar je geen jota van de taal begrijpt.
Zo is er een grappige historie, die zich voordeed in Turkije. Echt waar gebeurd, ik was er zelf bij. Het was tijdens een lange trip van Antwerpen naar Kathmandu in een gammel Mercedesbusje. (’t was nog tijdens de post-hippie-periode) …
We reisden met een groepje Vlamingen door het Turkse binnenland. Het was een budget reis en dus eten in sjieke restaurants (als die er al waren) was er niet bij. We aten in de kleine wegrestaurantjes aan de bushaltes of ergens waar het er een beetje lekker uit zag en vooral… waar het goedkoop was!
Een van de medereizigers was meestal nogal behoedzaam bij het bestellen van onbekende gerechten. Hij kende niet zoveel van vreemde keukens en wou eerst wel eens zien wat wij bestelden en dan kijken hoe dat er uit zag en desnoods even proeven van onze hap vooraleer hij zelf zijn bestelling door gaf.
In Turkije spraken we een aangepast brabbeltaaltje bestaande uit wat Duits gemengd met Engels en Frans als deze laatste taal ook kon nog helpen...
Als de “obers” de bestelling kwamen opnemen was onze argwanende vriend zijn argument steeds hetzelfde; “wait, wait, me first look”. (Steenkolen Engels noemt men zoiets…)
Hij wou dus eerst zien wat er op ons bord lag!
Op een mooie dag gebeurde het verwachtte: de serveerder antwoordde met : “sorry sir, we don ’t have, me first look”.
Een ander grappig iets deed zich voor in Korea toen we daar woonden en werkten. (De meeste lezers weten dat wel..)
Nu kan men hier bij ons in praktisch alle kleine restaurantjes maaltijden afhalen of laten brengen, na het al dan niet besteld te hebben. Dat systeem bestond reeds jaren geleden bij de Koreanen. Gewoon een telefoontje naar het restaurant; iets bestellen en dan werd het bestelde in ijltempo afgeleverd door een jongetje op een fiets met een soort reuzegrote thermosbox achter op zijn rammelend vehikel.
Ja, maar wat als je geen Koreaans spreekt, zoals wij???
Op een keer diende zich spontaan de oplossing voor het probleem aan. We kwamen voor het eerst, in onze eigen buurt, in een restaurant waar de “maître” Engels sprak… Of toch een ernstige poging ondernam!
Hij gaf ons een menukaart mee naar huis, een kaart zoals hier bij de Chinees; elk gerecht, genummerd, en zelfs een Engelse vertaling er bij. Prachtig was dat natuurlijk! Gemakkelijk en verstaanbaar voor ons.
Als we een bestelling wilden plaatsen moesten we maar telefoneren en vragen naar “mister Kim”. (Een derde van de Koreaanse bevolking heeft Kim als familienaam.) Mister Kim himself zou dan de bestelling noteren.
Enkele weken nadien op een zondagmiddag deed de situatie zich voor. Alle supermarkten waren reeds gesloten en niets of weinig te eten in huis en geen zin om uit eten te gaan. Dan maar eens proberen om een bestelling door te geven aan mister Kim.
We hadden iets simpels gekozen, zoiets als “flied lice” of dergelijke en een stukje vlees.
Mister Kim, himself kwam aan de telefoon in ik gaf de bestelling door: één keer nummer 76 en één keer nummer 78. Met plain lice erbij...
Ok, Ok, we will hully...! (Vervang de L door een R en dan wordt het verstaanbaar, maar dat wist je al lang natuurlijk…)
10 Minuten nadien; de telefoon rinkelt; of ik wel zeker ben dat ik “numbel 76 en numbel 78” wou hebben. Ja, natuurlijk, ok, doe maar!
10 Minuten later, nogmaals telefoon. Of ik wist dat ik dan zeker 20 minuten zou moeten wachten op het bestelde....
Ja, ja, ok, we hebben tijd, ’t is zondag...
45 Minuten later. Het jongentje op de fiets brengt de bestelling:
- Gestoofde varkensmaag, mooi ruitvormig ingesneden, zwemmend in één of andere donkerbruine saus.
- Varkensniertjes, in waarschijnlijk dezelfde bruine soja-achtige saus.
- Een maxi kom witte “plain lice”.
De deliveryboy begreep geen snars Engels maar had wel een nieuwe spijskaart bij waarop we konden lezen dat het bestelde overeen kwam met de opgegeven nummertjes.
Alleen was het nu een andere kaart dan degene die we een paar weken voordien gekregen hadden.
Maar, alle nummers waren vier plaatsen verschoven....!
Een derde voorvalletje. Tijdens diezelfde hierboven genoemde reis naar Kathmandu passeerden we twee keer door India en na een paar weken Indische kost eten waren we dat pikante en vette voer zo stilaan een beetje beu aan het worden.
Op een avond, aan een kramakkelig eetstalletje langs de baan, bestelde een van de medereizigers een omelet.
“Plain omlet, met nikske daarbij...” gesnapt..? De Indische kok deed teken dat hij het begreep, hij maakte zo een rare beweging met zijn hoofd, iets dat wij meestal interpreteren als een neen, maar in India is dat een; ja! (soms toch) Enkele minuten nadien bracht de kerel een mooie reuzegrote platte omelet royaal bestrooid met fijn gesneden rondjes rode chilipepers...
Degene die het besteld had, werd daarbij zo boos dat hij de hete omelet op de sukkelaar zijn hoofd omgekieperd heeft....
Het was echt geen gezicht, zo een fijn Indisch manneke met een berg omelet op zijn kop, rijkelijk bestrooid met “red hot chilipeppers”.
Geniet thuis maar van een lekker barbecuetje zonder verassingen en hou het gezond!
Dit is “slechts” zestig jaar geleden maar nu klinkt het alsof het tijdens de middeleeuwen was.
Uittreksel uit een Katholiek schoolboek voor de afdeling “Huishoudkunde” voor meisjes uitgegeven in 1960.
Maak dat het eten klaar is
Maak de zaken op voorhand klaar, de avond voordien als het moet, zodat een heerlijke maaltijd hem opwacht als hij terug keert van zijn werk. Het is een vorm van duidelijk maken dat je aan hem hebt gedacht en je bezorgd bent over zijn noden. De meeste mannen hebben honger als ze thuis komen en het vooruitzicht op een stevige maaltijd (vooral als het hun lievelingskostje is) maakt deel uit van de noodzakelijke warme verwelkoming.
Wees op tijd klaar
Neem voor jezelf een kwartier rust voor hij thuis komt om te ontspannen.
Werk uw opmaak een beetje bij, doe een band in je haren en wees fris en bevallig.
Hij heeft een zware dag achter de rug samen met mensen die hem overladen met werk en zorgen.
Wees dus opgewekt en een beetje interessanter dan laatstgenoemden. Zijn zware dagtaak moet opgevrolijkt worden en daar ligt ergens jouw taak dat het zo wordt.
Breng orde op zaken
Maak nog een laatste ronde door de voornaamste kamers van het huis juist voor je man thuis komt.
Verzamel de schoolboeken, speelgoed, papieren enz. en neem nog vlug het stof af op de tafels.
Gedurende de koudste maanden van het jaar
Je moet een gezellig vuurtje aanmaken waarnaast hij zich kan koesteren en ontspannen. Uw man zal het gevoel krijgen van in een ordelijke en rustige haven te zijn aangekomen en dat maakt jou ook gelukkig.
Voor zijn comfort zorgen bezorgt jou een enorme persoonlijke voldoening.
Breng het geluid op een minimaal niveau
Bij zijn aankomst zet je best al het geluid af van wasmachine, droogkast of stofzuiger.
Probeer de kinderen kalm te krijgen. Wees blij hem te zien. Verwelkom hem met een warme glimlach en toon de oprechtheid van uw wil om hem te bevallen.
Luister naar hem
Het zou kunnen dat je een dozijn belangrijke zaakjes aan hem wilt vertellen, maar daarvoor is zijn thuiskomst niet het geschikte moment. Laat hem eerst spreken, herinner je dat zijn onderwerpen belangrijker zijn dan de uwe. Maak ongeveer dat het zijn avond wordt.
Maak nooit je beklag als hij laat thuis komt
Klaag nooit als hij laat thuis komt voor de maaltijd of zelfs als hij de hele nacht wegblijft.
Bekijk het als kleinschalig in vergelijking met wat hij heeft moeten doorstaan gedurende de dag. Instaleer hem comfortabel. Vraag hem zich te ontspannen in de zetel of te gaan rusten in bed. Maak een warme of frisdrank klaar.
Schud de kussens op en stel voor zijn schoenen uit te trekken. Spreek hem aan met een zachte, vredelievende en plezante stem. Stel hem geen vragen wat hij heeft gedaan en twijfel nooit aan zijn oordeel of zijn rechtschapenheid. Denk er aan dat hij de meester is in huis en uit deze functie zal hij steeds zijn wil uitoefenen met eerlijkheid en waarheid.
Wanneer hij klaar is met eten, ruim de tafel af en doe vlug de afwas
Als je man vraagt om te helpen wijs zijn voorstel af want hij zou zich kunnen verplicht voelen om het steeds weer te doen en na een zware dagtaak heeft hij geen nood aan extra werk.
Zet hem aan om zich aan zijn favoriete bezigheden te wijden. Toon je interesse hiervoor zonder hem het gevoel te geven dat je op gelijke voet komt op zijn gebied. Als je zelf kleine bezigheden hebt, doe ze zonder praten en storen, want zijn interesse punten zijn meestal belangrijker dan die van de vrouw.
Uiteindelijk de avond
Breng het huis in orde zodat het klaar is voor de volgende morgen. Denk er aan eventueel een ontbijt op voorhand klaar te maken. Het ontbijt van je man is uiterst belangrijk als hij op een positieve manier zijn zware dagtaak moet aanvatten.
Eenmaal dat jullie in de slaapkamer zijn aangekomen maak je je klaar om zo vlug mogelijk in bed te komen.
Niettegenstaande de vrouwelijke hygiëne
Een grote rol speelt, mag het niet de bedoeling zijn dat uw man de rij moet doen om in de badkamer te komen, zoals hij moet doen om zijn trein te halen. Zorg er echter wel voor dat je het beste voorkomen hebt als je gaat slapen. Tracht een voorkomen te hebben dat innemend is zonder uitdagend te zijn. Als je een nachtcrème moet aanbrengen of krulspelden, wacht tot hij slaapt want het zou hem kunnen ergeren bij het zien van een dergelijk schouwspel net voor hij slaapt.
Wat de intieme relaties betreft met je man
Het is heel belangrijk je te herinneren wat jullie elkaar beloofden bij het huwelijk en voornamelijk de belofte van gehoorzaamheid. Als hij van oordeel is onmiddellijk te willen slapen dan zal het zo zijn. Te allen tijde word je geleid door de wil van je man en oefen je op geen enkel moment druk op hem uit om hem tot een intieme relatie te stimuleren.
Als je man voorstelt te paren
Aanvaardt met nederigheid maar houdt steeds in het achterhoofd dat het plezier aan de man is besteed en veel belangrijker is dan dat van een vrouw. Als hij zijn orgasme bereikt is een beetje gekreun van jou kant niet misplaatst, integendeel het zal hem overtuigen dat jij er ook plezier aan hebt beleefd.
Als je man minder normale handelingen voorstelt
Gedraag je gehoorzamend en lijdzaam maar geef je eventueel ongenoegen aan door een stilzwijgen. Het is waarschijnlijk dat je man onmiddellijk zal inslapen. Breng je kledij weer in orde, breng je schoonheidsproducten aan alsook je haarverzorging.
Nu mag je de wekker zetten
Om zeker even voor je man op te zijn in de morgen. Zo kan je hem een kop thee maken tegen dat hij wakker wordt.
De hoeveelste? Dat doet er niet toe maar de (minstens) THT-datum begint vervaarlijk in zicht te komen… (Voor wie nog cadeautjes wil afleveren; zet ze maar aan de achterdeur maar wie nog wil zoenen mag zich liefst persoonlijk aanbieden! En niet drummen a.u.b.…)
Je eigen verjaardag is de ideale dag om eens terug in ’t eigen hert te kijken om z’n zonden te overschouwen…
Zo kom ik bij het overlezen van de teksten van mijn blogs tot de conclusie dat ik soms (zelfs dikwijls) nogal betweterig en belerend over kom. Maar het is nu eenmaal zo; eens onderwijzer, altijd onderwijzer! ‘k Kan er ook niet aan doen!
Zo vond ik tussen de massa teksten - meer dan duizend - die ik ooit al geschreven heb voor mijn blogs, twee documenten terug waarin een serie stommiteiten worden vermeld die ik ooit al eens in de keuken heb uitgehaald. ‘k Heb enkele van die flaters verzameld en die staan nu hieronder te lezen, niet in chronologische volgorde en ook niet naargelang de ernst van de blunder, zomaar, losweg los uit de pols; enkele verhaaltjes.
- Eén van de stomste stunten was wel die keer dat alles om de hoofdschotel voor een banket op te dienen klaar stond. De serveerders stonden klaar, de schotels met vlees en saus op de linkerhand, servet mooi gevouwen over de arm, opscheplepel en vork in de aanslag, tot een van de kelners vroeg: … welke aardappelen komen hier bij???
Niks! Vergeten! Totaal vergeten, niet aan gedacht!!!
In de zaal zaten veertig personen, wachtend voor een leeg bord, met hun mes en vork in de aanslag… en er waren geen patatjes..!
- Een andere flater was in feite geen erge stommiteit, want ik heb er zelf bij geleerd. Het verhaaltje heb ik trouwens al een paar keer aangehaald.
Het gebeurde op het voedingssalon te Brussel. Ik verkocht er mixers van het merk Bamix, een mens moet toch zijn kost verdienen nietwaar, en hoe dat gebeurt doet er (meestal) niet toe.
Als laatste argument om een klant over te halen tot het kopen van een mixer gaven we, we werkten altijd per twee, een demonstratie; hoe mayonaise bereiden met de mixer. Die manier van doen was toen nog niet algemeen gekend. De grote chef van de firma had niet graag dat we (te) veel mayonaise maakten, want mayonaise maken, dat kost geld, en nadien kon de baas er niets meer mee aanvangen.
De demonstratie ging zo; een eierdooier met het eiwit in een bokaaltje (in dit geval eentje van oploskoffie), azijn, peper, zout en mosterd er bij, olie er boven op... Dan de voet van de mixer voorzichtig over de eierdooier zetten, toestel inschakelen en... de mayonaise mislukte grandioos! Een slap geel papje was het resultaat.
Er stonden zo een dertigtal personen gniffelend toe te kijken die nu waarschijnlijk besloten om zo’n mixer liever niet te kopen...
Ikzelf heb ik toen wel iets bijgeleerd: de mayonaise was mislukt omdat het bokaaltje in kwestie een vierkant model was. (Een bokaaltje van Nescafé oploskoffie) Dat wist de hoofddemonstratrice mij te nadien vertellen. De mayonaise kan in een vierkante container niet “draaien”, ze wordt gehinderd door de hoeken in de bokaal. In een ronde bokaal lukt het telkens weer perfect. Weer wat bijgeleerd zij het met scha en schande…!
- Een andere stommiteit haalde ik uit in een landelijk restaurant waar nogal wat streekgerechten werden verkocht, onder meer “Vlaamse rijstepap”.
Voor het dagmenu was er gesauteerde kip met Provençaalse saus of iets dergelijks voorzien. Het was toch een rode saus met veel tomaat er in herinner ik mij. Een collega vroeg of ik even tien (10) pakjes vanillesuiker in de ketel met rijstpap wilde strooien. Nu stond die pot met de gele Vlaamse rijstpap van de collega net naast mijn ketel met rode sudderende Provençaalse kip.
Waarschijnlijk dromende van een betere wereld heb ik de inhoud van alle tien de zakjes vanillesuiker bij de kip gekieperd... Het werd “Poulet à la Provençale à la vanille”. Een nieuwe specialiteit!
- In een hotelletje ergens in Frankrijk ben ik er in gelukt om het eten dat voor een hond bedoeld was aan het personeel te voeren. De patron had gekookte koeienmaag gekocht voor het hondje van een cliënte en deze tripes lagen ‘s morgens op de tafel in de keuken zonder enige verdere aanwijzing, en ik dacht dat het voor het personeel bedoeld was!?
Le Toutou, het hondje van madame, heeft ‘s middags een dikke biefstuk gekregen… Die beestjes hebben toch een hondenleven, zo wordt beweerd…
En het personeel? Zij waren heel tevreden; quelle delice, les tripes!
’t Was nog lekker ook!
- Serveren – opdienen - heb ik ook veel gedaan bij een traiteur, vroeger, lang geleden.
’t Gebeurde tijdens een groot banket voor wel meer dan honderd personen en ik had de leiding.
We zouden de soep gaan serveren. Alle tien de kelners stonden klaar, soepterrine op de hand, opscheplepel in de terrine. We gaan samen de zaal in en wat blijkt: de diepe borden stonden nog niet op de tafel.
Alle “garçons” terug naar af, eerst warme diepe borden ophalen en inzetten.
De gasten : gniffelen!
- Bij de dezelfde traiteur hadden we tijdens het plechtige communieseizoen altijd zodanig veel werk dat er soms gedurende drie dagen amper of niet geslapen werd.
Zo zijn we, ik dus ook, tijdens een plechtige communiefeest bij mensen thuis, op de zetel in slaap gevallen.
De gasten hadden besloten om een pauze te nemen tijdens de uitgebreide maaltijd. Dan werd er een wandelingetje gemaakt om al wat reeds gegeten was, een beetje te laten zakken. Dat was vroeger nogal de gewoonte. Wij zijn in afwachting even in de zetel gaan zitten en prompt in slaap gevallen.
- Tijdens een ander klein banketje waar ik weer van dienst was als ober, zaten vijftien gasten aan tafel maar er waren slechts veertien forellen geleverd... Forel was toen nog een exotische vissoort. Het was ’s avonds rond acht uur, en waar nu nog ergens één forel vinden... Onmogelijk!
Dan maar de dikste forel als laatste gehouden en die netjes gefileerd en de laatste twee gasten hebben elk een halve forel gekregen. De stommiteit lag toen niet bij mij maar ik kan jullie verzekeren dat de kop die je daarbij krijgt niet fraai is om aan te zien.
- Koffie voor de bisschop, ooit van gehoord ?
Het koffiekopje van de bisschop, eregast aan het banket, zodanig vol schenken met koffie dat hij er geen suiker of melk meer kan bijdoen. ’t Overkwam mij tijdens een banket en nog altijd heet nu in ons privé jargon een overvolle kop koffie: koffie voor de bisschop!
- Om terug te keren naar de keuken. Ik wou een nieuw recept voor roomijs uittesten en moet mij daarbij waarschijnlijk een beetje (?) misrekend hebben.
De turbine waarin het ijs gemaakt werd was een supermoderne zeer krachtige machine.
Toch bleef het ijs na het draaien half vloeibaar. Dan denk je, er is iets fout met de machine en je laat die nog wat langer draaien. Maar het ijs wilde niet vaster worden…!
Tenslotte het nog onvoldoende opgesteven ijs in de diepvriezer gezet, in de hoop dat het daar wel verder zou opstijven... Maar na een half uur was het ijs terug vloeibaar geworden.... In de diepvriezer!!!
Nadien bleek er door mijn misrekening veel te veel suiker en vooral vier keer te veel alcoholische dranken in het recept te zitten. En als je weet dat alcohol een prima antivries is?
Nog een laatste verhaaltje over één van mijn eerste (minder aangename) ervaringen in de keuken.
- Plopsaland is nu door iedereen gekend, maar voor Plopsaland bestond heette dit pretpark; Meli Park... Het hoofdthema van het park was toen de wereld van de bijen en de Meli honing was alom bekend.
De Meli was gesitueerd in Adinkerke, Plopsaland nu ook, en ik liep school in Koksijde, op een steenworp afstand van Adinkerke.
Eén van onze leraars van toen werkte als boekhouder in de Meli en hij ronselde regelmatig leerlingen om in de (zijn) Meli te komen werken, vooral voor de weekends. Dus ik ging ook af en toe naar de Meli om er wat centjes bij te verdienen.... Ik was toen amper veertien jaar...
Ik denk dat het de eerste keer was dat ik in een andere keuken terecht kwam dan die van de school of die van bij moeder thuis ...
De keukenchef : een bullebak, een Fransman. Adinkerke ligt vlak bij de Franse grens...
Moi pas encore tres bien comprendre Français à ce moment en spreken was zeker een regelrechte ramp... Toch heb ik heb niet al te veel uitbranders gekregen en ook geen blauwe plekken opgelopen. Zo slecht zal mijn Frans niet geweest zijn.
Tot op een keer!
Op het einde van de dienst vraagt de chef mij om eens te proeven van zijn kreeftensoep; Le Bisque de homard ! Hij was daar blijkbaar zeer tevreden over, zodat ik ook eens mocht proeven van zijn meesterwerk. Hij hoopte natuurlijk dat ik mijn appreciatie volmondig zou uitdrukken.
Ik had nog nooit een bisque geproefd, zoiets kregen we in de school (nog) niet, maar vond dat soepje eigenlijk niet zo slecht... Maar om dat nu in een uitbundig Frans uit te drukken, dat was nog een ietsje te moeilijk.
Daardoor was mijn korte antwoord: euh… ça va...!
Pats, dat was de eerste lap tegen mijn oren... Er volgde nog een hele tirade waar ik niet te veel van begrepen heb maar het kwam er op neer dat mijn appreciatie voor zijn kunstgewrocht wel van een ietsje hoger niveau mocht geweest zijn dan: ça va...!
De tweede klets kwam later op de avond.... Dezelfde bisque stond nadien in een metalen emmer voor de deur van de koelkast af te koelen want zoals iedereen weet mag je geen hete vloeistoffen in een koelkast zetten! De temperatuur in de koelkast loopt dan te hoog op en dan is het geen koelkast meer?!!
Nu zat het compressorgedeelte van die koelkast onderaan en daarboven was de koelruimte. De koelkast was zo een antiek kastmodel en ongelukkiglijk genoeg was de emmer een vijftal centimeter hoger dan de onderste rand van de deur.
Wie de schuldige was die de deur geopend heeft, zonder eerst te kijken, weet ik niet, maar over de vloer stroomde een rode plas bisque traag, richting, het rioolputje.
En wie kreeg weer de klappen?
Maar zo leer je wel heel vlug wat Frans bij hoor!
Ach, dit waren maar enkele van mijn stommiteiten die ik ooit beging. Alleen hoop ik maar dat jullie straks niet gaan denken dat ik echt zo'n kluns ben...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (10 Stemmen) Categorie:Humor (soms) Tags:Stommiteiten in de keuken
25-10-2017
Een mosselavontuur.
Vermits ik nu niet aanwezig ben...!?
Een stukje dat ik vroeger, lang geleden, ooit al eens ergens gepost heb...
’t Gebeurde in de tijd dat ik nog een mobilhome had.
Het was mij een tijdlang goed voor de wind gegaan en ‘k had mijn winst opgemaakt aan een spiksplinternieuwe, een prototype mobilhome, met alles er op en er aan. Alleen een open haard ontbrak. We hebben er zelfs een tijdlang echt in gewoond.
Standplaatsen in Antwerpen, Huy, Kessel, Brugge, Lier, Brugge in het Tillegem bos, en zo nog wel ergens links en rechts, maar dat zijn weer andere verhalen.
Op een schone keer zouden we; mijn vrouw, mijn schoonbroer en dito zus en ikzelf, naar de kust rijden om er mosselen te gaan plukken op de golfbrekers.
Het werd Bredene. Nog voor het naaktstrand daar was.
De trip was gepland op tweede kerstdag. Echt niet het juiste seizoen om te naakt te gaan stranden.
Schoonbroer en ikzelf hadden ons gewapend met een fles Bokma om de ergste kou te trotseren. Wij, de mannen, zouden als stoere zeebonken de mosselen gaan vangen. Met blote handen in het zeewater woelen in de maand december...
De vrouwen bleven in de mobilhome, zo konden ze ondertussen wat bijkletsen.
De fles Bokma stond in de koelkast; "schat staat de Bokma koud", herinneren sommigen zich misschien nog wel! Het was een geslaagde reclameslogan in die tijd...
Dus eerst even een goeie neut gedronken voor we aan de pluk gingen.
Mosselen plukken op de golfbrekers een is krankzinnige onderneming. De mosseltjes die men er kan vinden, zijn pietepeuterige beestjes maar oh, zo lekker. Tussen de mosselen zelf zit allerlei varia zoals, zeesterretjes, gebroken schelpjes, zeewier, kleine krabbetjes, zand, keitjes, bysusdraden, enzovoorts. Ook alikruiken, kreukels dus, maar die zijn eetbaar, dat is geen probleem.
Op de mosselen zelf plakken dikwijls een soort verdikkingen, een soort slakken die maar moeilijk te verwijderen zijn, muiltjes genoemd. Maar ook die zijn ook eetbaar. Proefondervindelijk ondervonden....En ik leef toch nog !
Er wordt ook aangeraden om geen mosselen te eten uit kustwateren omdat ze kunnen vervuild zijn met allerlei onappetijtelijke rommel!
Wij toch maar naarstig geplukt tot we bijna een emmer vol hadden, voldoende voor vier personen. Nog een stevige wandeling terug tot aan de mobilhome. Het was eb en ondertussen donker geworden en wij, de stoere vissers, waren verstijfd van de kou. Met rubberlaarzen aan en met de blote handen in het zeewater, dat valt echt niet mee, zo rond zesentwintig december.
Dus, we gaan eerst een lekkere Bokma drinken in de warme mobilhome en nadien zouden we de (wilde) mosselen gaan schoonmaken en ook dat is een hels karwij.
Maar, wat treffen we aan in de mobilhome? Twee in bedenkelijke toestand verkerende vrouwen, een beetje dubbel sprekend met een ‘flodderke’ aan hun tong, twee lege glazen en een bijna lege fles jenever tussen hen in op de tafel.
Schatjes, weten ze nog te lallen, we hebben nog een beetje overgehouden voor jullie omdat lullie zo hald gewerkt hebben. Wij hebben veel leut gehad, viele leute gehabt...!
‘k Kan het geloven, godv.... Val dood, zatte wijven !
Wat bleek? Een prachtig stukje komedie was het!
De vrouwen hadden de Bokma in een andere fles gegoten, die in de koelkast gezet en gedaan alsof de fles Bokma zo goed als leeg was. Wij waren er dus mooi ingelopen.
Vrouwen toch ...
Zeer even later was de fles echt leeg !
Enne, de mosseltjes waren lekker en we hebben er geen dikke kop op een tyfusbesmetting aan overgehouden.
Voor diegenen die nog meer van dergelijke litteratuur willen: hier heb ik ooit eens een hele serie van die keukenverhalen bijeen gezet... En daar is heel wat leeswerk aan...
En hier vindt je nog meer leesvoer, of is het studiemateriaal?
Nog een laatste en dan gaan we weer van start met het
ernstige werk.
Zoals reeds een paar keer vermeld hebben we enkele jaren in
Korea gewoond en gewerkt.
Vrouwen werden daar toen en nu misschien nog, aanzien als
wezens die dienden om kinderen te fabriceren en om eten te maken voor de baas
des huizes. De normen liggen er dan ook een beetje anders.
We zaten in een sjiek westers restaurant, twee mannen en
twee vrouwen, ook westerlingen.
De ober bedient eerst de vrouwen, zoals het hoort volgens de
regels, bedient mij dan en zegt :
I am sorry
sir, but we have to serve the ladies first!
Excuseer mijnheer maar wij moeten de dames eerst bedienen !
Nog eentje van Elke , uit Planckendael :
Je kent zeker zo van die coca cola tapkranen. De ene zijn
premix ( waar er al water aan toegevoegd is ) en de andere postmix ( zuivere
stroop dat aan de waterleiding wordt gekoppeld en waar koolzuurgas wordt aan
toegevoegd ) . Meestal hebben die tapinstallaties ook een tapje voor gewoon
bruisend water . Dus wat doe je als er per ongeluk (?) geen bruisend water meer
tevoorschijn komt ? Een nietsvermoedende jobstudent een nieuw vaatje bruiswater
gaan laten steken .
Is dikwijls gelukt hoor !
Heel verveeld kwamen ze naar boven dat ze zo'n vat niet
vonden . Wij dus lachen ! Tot op een bepaald ogenblik er eentje niet meer naar
boven kwam na een tijdje en mijn neef ging kijken wat die allemaal in de kelder
aan het uitspoken was . Ze zat net klaar met een tiental bakken bruiswater ....
om in de waterontkalker te gieten !!!
Een man heeft het groot lot in de loterij gewonnen: een miljoen euro !
Hij krijgt een berichtje dat hij dat in Brussel moet gaan ophalen en hij schraapt zijn laatste kleingeld bij mekaar om een treinticket naar Brussel te kopen.
Hij krijgt daar zijn cheque overhandigd en nog wat briefjes voor onmiddellijk gebruik en hij komt dus buiten als een steenrijk man, in één klap !!!
Ondertussen is het middag geworden en hij krijgt honger.
Nu moet hij niet meer naar de frituur maar hij kan zich gewoon permitteren wat hij wil. Hij roept een taxi en vraagt aan de chauffeur om hem naar het chicste restaurant van Brussel te rijden. Dat was destijds de Villa Lorraine. Hij wordt daar onthaald met alle egards.
De man bekijkt de kaart maar begrijpt er geen jota van en zoekt naar het duurste dat er te eten valt. Dat blijkt kaviaar te zijn. Maar hij kent dat niet en vraagt dus aan de ober wat dat is , kaviaar ?
Wel zegt de ober zeer beleefd , dat zijn de eitjes van een bijzondere vis, de steur en dat is een zeer zeldzaam product, daarom dat het ook zo duur is.
Goed zegt de man breng er mij twee, licht gekookt !
De allereerste keer dat ik moest opdienen, met knikkende knieën, ik was vijftien of zo wat , was er als voorgerecht een vol-au-vent. Voor degenen die dit niet kennen, het is een soort reuze bladerdeeggebak gevuld met kippenragout en is bedoeld voor ongeveer acht personen. Ik stond daar met de schotel, daarop de vol-au-vent en daarnaast een lepel en vork. Het is nu de bedoeling dat de gast zichzelf bedient met de ragout en een stuk van de korst neemt. Men noemt dit Franse dienst !!! ( Bestaat nu niet meer) De eerste gast aan tafel nam de lepel en vork en trok gans het gebak op zijn bord en daar stond ik
Een man vraagt bij de viskraam: "Hoe duur zijn die haringen? ". De verkoper antwoordt: " 1 euro per stuk". "Is dat met uien? ", vraagt de man. "Ja" zegt de verkoper, "De uien krijgt u er gratis bij". Waarop de man zegt: "Doe mij dan maar 1 kilo uien".
Ongeveer hetzelfde. Een pasteibakker gaat naar de eierboer en vraagt hoeveel de eieren kosten. Ah, zegt die, de mooie bruine 4 frank, de witte 3 frank, de kleintjes 2 frank en de gebroken eieren 1 frank per stuk. Zegt de patissier, sla er mij dan eens een stuk of honderd kapot...
Ik heb vroeger nog geruime tijd bij een traiteur gewerkt. s Avond kwam er dikwijls een postbode helpen , kwestie van enkele centjes bij te verdienen. De man had de zeer slechte gewoonte om van alles waar hij maar bij kon te proeven, zo maar met de vingers in de potten of kommen en dan likken maar Op een avond was er gebraden kip met appelmoes en abrikozenmoes, dat was toen grote klasse , en we hebben een deel abrikozenmoes gemengd met evenveel bruine zeep, de speciale kom klaar gezet op de tafel en het lukte Spijtig genoeg heeft hij zijn slechte gewoonten niet afgeleerd, alleen was hij nadien veel voorzichtiger !
Tijdens dezelfde periode werd er nog opgediend in smoking, zo een zwart pak met satijnen kraag en een zwarte bies op de broek. De jassen waren redelijk lang volgens de toen geldende mode en we hebben ooit een muizenval, zon klemmetje, aan de jas van één van de serveerders gehangen. de man heeft het pas twintig minuten later doorgekregen dat er wat fout ging. Ook de mensen in de zaal zaten te gniffelen maar ook daar zegde er niemand wat.
In dezelfde periode waren de serveersters gekleed in zwarte rok, witte blouse, wit schortje enz. Dan was de grap; even de hand in de bloem stoppen, goed de overtollige bloem er af kloppen en even vriendschappelijk op de bips van een serveerster slaan en informeren of alles nog goed ging De rest laat zich wel raden.
Indien een serveerster het ook maar waagde om haar sigaret in de asbak in de keuken achter te laten werd de filterpunt snel even in de cayennepeper gedipt
Ook zeer grappig is om de opscheplepels in de soepkommen te vervangen door schuimspanen. Vooral als alles zeer snel moest gaan lukte dat wel eens. Het is wel niet erg bevorderlijk voor de collegialiteit.
Een oude klassieke truc bestaat erin om een muntstuk goed heet te maken in de gasvlam en deze dan per toeval te laten vallen als er iemand van de zaal in de keuken komt !
Grappig is het om in flensjes zo een stuk van 30 centimeter garendraad te bakken
Een meisje vraagt aan haar moeder: "Mamma als je worsten bakt waarom snij je dan altijd de twee zijkantjes eraf?" "Ach"zegt de moeder"Dat moet je aan oma vragen,zij deed dat vroeger ook,en dus heb ik dat zo geleerd. Vraag het eens aan haar!" Het meisje naar de oma:"Oma waarom snijden jullie altijd de zijkantjes van de worsten af als jullie die bakken?" En de oma:"Ach ik heb dat zo bij mijn moeder altijd gezien en dus doe ik dat ook,vraag het eens aan moemoe!" Het meisje naar moemoe: "Zeg moemoe waarom snijden jullie altijd de zijkantjes van de worsten af als je die bakt?" En de moemoe,heel verwonderd"Bakken jullie nu nog altijd in dat kleine pannetje?
Onze leraar pasteibakkerij, toen ik nog op school zat zou, een biscuitgebak maken. Het werd een demonstratieles, dus wij mochten enkel toekijken. Alle grondstoffen lagen reeds klaar afgewogen; bloem, eieren, suiker enz Toen werd de leraar even weggeroepen, misschien voor telefoon . We hebben toen snel een gedeelte van de bloem vervangen door gipspoeder.
( In het lokaal naast de pasteibakkerij waren werklieden bezig met renovatiewerken..) Het effect was overweldigend, terwijl de leraar alle ingrediënten mengde begon de gips reeds te werken en er hingen grote klodders pleisterwerk aan de spatel waarmee aan het mengen was
Mijn schoonbroer is pasteibakker. Hij was nog een hulpje en de baas moest even weg . De oven , die toen nog met steenkool gestookt werd, brandde niet erg goed en werd dus ook niet warm genoeg. Het zoontje van de baas was toen ook in leer en mocht even helpen. Om de oven beter te laten branden moet je de steenkool afstoffen, suggereerde mijn schoonbroer. De kleine niet beter wetend begon er aan en borstelde alle brokken steenkool af. Toen de baas thuis kwam en zijn zoontje volledig zwart terug vond, al kolen borstelend, was het lot van mijn schoonbroer bezegeld : er uit !
Leerjongetjes , of meisjes, zeker als ze nogal veel praat hebben kan men temmen door hun bijvoorbeeld erwtjes in brunoise te laten snijden, macaroni s te laten opvullen met boter, bloem fijn te laten hakken, melk tot slagroom te laten kloppen; dan even checken en zeggen dat het nog niet goed genoeg is Ze weg sturen naar de baas om de soufflépomp te halen of de pomp om de papillotten op blazen
Ikzelf ben er ooit in geslaagd om rundermaag klaar te maken voor het personeel van het hotel waar ik destijds werkte in Frankrijk. ( De door de Fransen zeer geprezen Tripes à al mode de Caen ). Nadien bleek dat de maag bestemd was voor het hondje van een mevrouw die s avonds zou aankomen en tou-tou wou ook eten. Tou-tou heeft dan maar wat filet pur gekregen...
De baas had een volledig pak gelatineblaadjes te week gezet in een emmer met water. Nadien bleek de emmer en inhoud verdwenen te zijn. De poetsvrouw , Trees, had alles weggegooid, ze dacht dat het vuil water was.
Diezelfde Trees had het nog hete frituurvet afgelaten in een plastic emmer. De emmer stond op een tafel en wij zagen die emmer met de seconde boller en boller worden tot hij er uit zag als een ballonnetje. Toen knalde de emmer open en alle lol was er af
Een man rijdt op een vroege zonnige zondagochtend in het mooie landschap van de Achterhoek. Op een gegeven moment ziet hij een leuk terrasje en besluit daar wat te gaan drinken. Bij de man die meteen naar buiten komt bestelt hij koffie en vraagt of hij ook kan ontbijten, waarop de ander vraagt wat hij blieft. "Toast, gebakken eieren, jam en sinaasappelsap". Enige tijd later wordt het hem gebracht en na een heerlijk verpozen aldaar vraagt hij om de rekening, waarop hij als antwoordt krijgt: "Graag gedaan hoor, u bent hier op een privé terras beland."
In Antwerpen aan de "vogeltjesmarkt" is er een snackbar, gespecialiseerd in de verkoop aan Nederlanders. Dus rotkwaliteit maar, en dat vooral, goedkoop. Nu is een promotie ; gehaktbal met brood en zuur. 1 euro ! Een Nederlander bestelt het en hij krijgt een doodgewone droge gehaktbal op zijn bord. Vraagt hij; waar is het brood. Oh, zegt de ober dat zit in die bal. En dat zuur dan? Dat krijgt ge wel als hem helemaal opgegeten hebt...
Het volgende is echt gebeurd op onze vakantie in Cancale in Frankrijk. De oesterstreek bij uitstek. Wij komen het restaurant binnen en bestellen een aperitiefje. De mensen naast ons waren Hollanders; sorry maar echt waar. Ze riepen de ober en bestelden oesters als voorgerecht natuurlijk,echter een mevrouw vroeg aan de ober:"Maar die beesten zijn toch dood hé?"waarop de ober:"Maar natuurlijk mevrouw",de Hollandse:"goed zo, breng ze dan maar!
Nog een in hetzelfde genre : vraagt de ene : lust jij oesters ?
Ja zegt de andere , maar die vieze beesten dat daar in zitten moet ik niet hebben .
Je heb ooit wel eens gehoord, dat een restaurantbezoeker het vingerkommetje met water leegdronk. Bij ons in de zaak gaven wij verpakte citroendoekjes, om de vingers schoon te vegen. Tot mijn grote verbazing scheurde een klant de verpakking open en begon het doekje boven zijn portie mosselen uit te wringen !!
Inderdaad probeer je lachen dan maar eens te verbergen !
Hetzelfde wordt verteld over Mobutu die destijds op bezoek kwam bij Mitterand en daarom ook kon aan zitten aan het banket, zoals Toon Hermans dat destijds zo mooi zegde.
Mobutu , niet wetend waarvoor dat vingerkommetje diende, dronk het leeg...
Alle andere aanwezigen, natuurlijk, gniffelen...
Mitterand, nam zijn vingerkom, stond recht en dronk het leeg !
Dit is al een oude maar nu misschien een beetje vergeten :
Mobutu zit in het vliegtuig naar Kinsjasa en de hostess vraagt wat hij wil drinken.
Waarop Mobutu : un whisky !
De hostess : un whisky, ...comment ?
Mobutu : un whisky, sil vous plaît !
Wat later vraagt een reporter van de VRT, toen BRT, cassetterecorder in de aanslag;
Mr Mobutu, es ce que vous voulez dire quelque chose au micro.
