Ik haat soufflés.

Sinds 1986 heb ik geen soufflé meer willen maken.

Eén grote brok ellende. Altijd maar problemen, rotzooi....En zo kan ik nog wel even doorgaan....

Nu, soufflés zijn toch uit de mode. Ooit waren het huzarenstukjes waarvoor de chefs die dat goed konden klaar krijgen een staande ovatie kregen!

Destijds op school werd veel soufflé gemaakt. Met kaas, met spinazie, met garnalen en zo nog enkele. Soufflés zijn typische gerechten voor een school, er is veel werk aan, het kost bijna niets en de leerling in kwestie kan behoorlijk uitgekafferd worden als het fout loopt!

In de keuken liep het niet altijd fout. Er kwam wel een mooie soufflé uit de oven te voorschijn, maar de sukkelaar die de soufflé naar de tafel van de “gasten” moest dragen, dat was het slachtoffer. Want : bijna steeds was de soufflé ingezakt voor die op tafel kwam.

Ellende alom...en die van de keuken kreeg dan natuurlijk ook van de vlaag.

Dan heb ik ook nog in een restaurant gewerkt waar een “Soufflé au Grand-Marnier” op de kaart stond. Ene met kaas ook denk ik !

Dit wil zeggen; de basissaus maken, eiwitten opkloppen, vormen inboteren en met bloem of met suiker bestrooien en ondertussen kan er niets anders gedaan worden.

De kaassoufflé dat ging nog, dat was bij het begin van de dienst. Maar die soufflés als dessert, die bestellingen kwamen steeds binnen juist op het ogenblik dat je dacht, ja, ’t is hier gedaan, ‘k ga naar huis...! Of naar ergens ...anders...

De “garçon” die de bestelling binnenbracht dan riep snel: “soufflé au.... “, “deux couverts” en maakte dan dat ie weg kwam voor hij een pan naar zijn kop gegooid kreeg!

( Harde wereld hoor, de profkeuken!)

Doffe ellende was het...

Later in de Verenigde Staten heb ik eens gewerkt bij zo een steenrijke familie, een soort “Dallas” situatie en daar vroeg men mij ook eens om een chocoladesoufflé te maken.

Ze hadden er ooit betere gegeten was hun enige commentaar. ( Later komt het hele Amerika verhaal....) en dat Amerikaanse chocolade op geen , ja wat, trekt, daar hielden ze geen rekening mee.

Ik haat soufflés.

Deze laatste was in 1986. Nu twintig jaar geleden....

In 2006 heb ik weer eens soufflé gemaakt en ’t is nog meegevallen ook!

Zie maar, de foto! Zelf gemaakt .(ttz laten maken) .

Gewone soufflé met Grand-Marnier. Als dat ook al gewoon is ?

Waarom? Soms komt er een gebrek aan inspiratie; wat moet ik nu weer maken ???

Dikwijls kan men dan zo van die oude recepten uit de kast halen. Iedereen is die al wat vergeten en men kan ze zelfs verkopen als een nieuwigheid ?!

Per uitzondering zal ik eens een recept geven. Ik heb het ook maar van het internet geplukt. Van een Franse site, welke weet ik al niet meer. En vertaald natuurlijk.

Het vrij mooie resultaat is te zien op de foto.

Soufflé met Grand Marnier

Benodigdheden :

· 4 dl melk

· 80 gram suiker

· 50 gram boter

· 50 gram bloem

· 15 gram maïszetmeel

· 4 eieren

· 1 zakje vanillesuiker

· Snuifje zout

· ½ dl Grand Marnier

Bereiding :

· Breng de melk aan de kook met de vanille en de suiker.

· Laat de boter smelten en voeg de bloem en het zetmeel toe, zoals bij een roux. Voeg de melk toe en breng al roerend aan de kook. Laat even doorkoken.

· Voeg de eierdooiers één per één toe.

· Als laatste de likeur.

· Klop de eiwitten op met een snuifje zout. Meng ze voorzichtig met de eerste bereiding.

· Boter kleine vormpjes en bestrooi de binnenkant met fijne suiker.

· Vul de vormpjes voor ¾ met de bereiding.

· Bak in een oven van 180°C tot de massa ongeveer twee centimeter boven de vorm uitsteekt. Ongeveer 15 minuten ?

· Onmiddellijk opdienen.