Twintig originele benaderingen van spaghetti bolognese.
Van bovenstaande drie boeken ben ik medeauteur !
Ten eerste :
Sinds enkele weken plaats ik af en toe een nieuwe banner bovenaan dit blog.
Vorige week was het iets over soep...
Het hoofdstuk soep is nu afgesloten. Nog niet definitief...maar we gaan wat anders doen.
Die banners, een betere naam ken ik niet, worden gemaakt met één, eigenlijk twee programmaatjes, het ene is Powerbullet en het andere is Flashslider. Over het laatste heb ik het hier reeds ergens gehad. ( Zoek naar Olga Klesman...)
Die Flashslider is betalend, niet veel hoor , twintig dollar of zo wat. Op dit ogenblik is dat een habbekrats... Het progje zat voordien vol met fouten ( bugs ) maar deze blijken nu opgelost te zijn.
Als er dus lezers zouden zijn die het willen gebruiken. Ik kan het aanraden !
Die Powerbullet, dat is geen kattenpis...!
Toch is dat hetgeen ik gebruik om bovenstaande flashanimaties te maken.
Gratis, dat wel. Maar eer men er kan mee werken ??? Ondertussen veel grijze haren bij gekregen... Voor de gegadigden, doe maar, maar kom mij geen uitleg vragen. Ik zit ook nog dikwijls in de problemen. Ook omdat er nog steeds bugs in zitten.
Flash is niet eenvoudig ondanks dat mijn neefje beweert dat het al voorbij gestreefd is ...
Ik laat opzettelijk de animaties traag verlopen omdat zo van die flitsende toestanden na een tijdje danig op de zenuwen beginnen te werken.
Mocht je vragen hebben, doe maar !
Ten tweede :
Nu over de inhoud van de beelden.
De eerste beeldjes handelen over zee-egels.
Toevallig heb ik vorige week bij een Marokkaanse vishandelaar zee-egels gevonden. De prijs was niet mals, duur zelfs. In Frankrijk betaal ik er zoiets van een tien tot elf euro per kilogram voor. Bij hem twee en twintig...plus nog enkele centimes...
Ja maar menheire :
Transport, BTW, invoerrechten. Ikke vier vrouwe en twaalf kindere...jij begrijpe ...Ja, ja...!
Iedereen moet zijn kost verdienen uiteraard. Enfin we hebben het dan op een akkoordje gegooid ; als ik alles kocht zou hij de prijs verminderen... t Werd negentien euro..
In totaal had ik negen stuks met een totaal gewicht van ongeveer 600 gram. Reken zelf maar...
Maar, en nu komt het: ik kan het niet nalaten om dergelijke zaken te kopen... Dat is zoiets als vrouwen met schoenen zeker ? Ik heb twee paar, schoenen, ...alle twee versleten!
Vreemde voedingswaren dat intrigeert me en vooral, ik wil dat andere mensen dit ook leren kennen...
Waarom zouden we anders blogs schrijven ?
Nu, zee-egels zijn niet zo zeldzaam. Alleen hier in België vind je ze niet zo vlot.
Het zal ook wel wat met de prijs te maken hebben. Zelfs aan Franse prijzen van tien euro per kilogram zijn zee-egels duur voedsel.
Waarom ?. Wel er zit bijna niets eetbaars in het hele beest...!
Zee-egels leven zoals wel kan verondersteld worden in zee. Ze hebben niets met land-egels te maken behalve het feit dat ze stekels hebben.
De zee-egel is een dier van dezelfde familie als de zeester... reeds in prehistorische tijden voorkomend. Ten bewijze: er worden massas fossielen gevonden van uitgestorven zee-egelsoorten.
Deze voor ons eetbare zee-egel komt voornamelijk uit de Middellandse zee.
Vroeger, misschien nu nog, hoort men wel eens een verhaal van een onbewuste zeewandelaar die op zo een beest trapt. Dat wordt onvermijdelijk richting hospitaal ...
Daar worden de naaldjes dan één per één uit je voet getrokken....
Enne, laat er mij er niet aan denken...geen enkele verdoving helpt....
Op tafel zijn de egeltjes minder agressief. Ze bewegen zelfs niet.
De agressie komt dan van ons uit, want we gaan het beestje opensnijden...Levend en wel...Vreselijk...
Draai de egel op zijn kop, dus de onderkant naar boven.
De onderkant is de platte kant. Ook de kant waar die vijf mooie melktandjes zichtbaar zijn.
Als je goed telt zal je zien dat zo een zeester uit vijf segmenten bestaat, juist zoals de zeesterren... Op de beeldjes goed te zien.
Neem nu een stevige puntige schaar en steek één punt in de mond met die mooie tandjes en duw... Knip nu een vrij grote cirkel weg....
Dit gaat redelijk gemakkelijk met een goede keukenschaar!
Doe dit boven de gootsteen want inwendig zit dat mormel vol smerige ,vieze vloeistof...
Ze ruikt zelfs niet lekker, gooi ze dus weg. ( Geen probleem dat vocht loopt zo ook wel weg...)
Hou de egel even onder de stromende kraan en verwijder alle donkere slierten die er zich nog in bevinden.
Nu blijft het karkas over met daarin vijf mooie rode of roze strookjes...
Dit is het eetbare deel !
God betere het maar het zijn de eitjes van het beestje. De eitjes in wording... de corail.
Weeral miljoenen zee-egeltjes naar de verdoemenis..
Serveer de schelpjes nu met een stukje brood en peuter de eitjes er uit met een lepeltje en leg ze op het broodje...
Nu, ophappen... Er een drupje citroen over uitknijpen mag maar dat verdoezelt de fijne smaak...
De beelden bovenaan zijn fotos van de paarse zee-egel. Er bestaan ook groene zee-egels ! Die gelijken een beetje op onze tamme kastanjes. Of er een verschil is in smaak. Ik zou het echt niet meer weten. Jaren geleden heb ik ze ooit gegeten maar ik ben de smaak kwijt !
Volgens oude recepten zou men de zee-egel ook kunnen koken zoals een zacht gekookt ei.
Waarna men ze leeg eet met stukjes brood. Maar die vieze stinkende vloeistof die daar inzit ...???
Ten derde :
Enkele weken geleden was ik weer eens naar de Sun-Wah geweest, de in Antwerpen wereldberoemde Chinese supermarkt.
Voor een correspondent had ik beloofd om te kijken of ze geen Thaise citronella zouden hebben maar dat was noppes... ( Steven...! Niets dus...)
Wel was er een groentenkrat gevuld met een raar soort, weet ik veel wat...???
Vruchten, groenten, noten,???
Er lag een flap van een kartonnen doos bij met daarop in viltstift geschreven, een hele uitleg in t Chinees. Ik denk toch dat het Chinees was want ik kon er niets van lezen... Ook de prijs niet. Daarom het spul maar laten liggen...Maar ik kende de vrucht wel van op een foto. De foto had ik gezien in het fameuze boek : Food.
Dus thuis even in het boek gaan kijken en wat bleek: het ging over de Trapa Bicornis.
De Chinese waternoot...!
De Chinese waternoot dus.... met twee hoorntjes !
Wat kan je daar mee aanvangen, is dat eetbaar, zo ja, wat kan er mee gedaan worden ???
Google, de universele oplossing, bracht niet veel raad.
Het gaat dus over de vrucht van een soort noot die verwant is met de waterkastanje. Deze laatste is al een beetje meer bekend. Ze wordt zelfs verkocht in blik en zelfs vers is ze af en toe verkrijgbaar.
Natuurlijk waren er ook weeral een paar pipos die waarschuwden voor de noot omdat ze giftig zou zijn... ( Water is ook giftig, als je er maar genoeg van drinkt !)
Verder werd het duidelijk dat de noot een vrucht zou zijn van een plant die gemeenzaam, onkruid genoemd zou kunnen worden. Ze komt voor in China, over gans Azië en in de Verenigde Staten.
Zelfs hier op het Seniorennet is er iemand die de plant in zijn vijver heeft.
Hoe de noot nu juist groeit is mij nog niet duidelijk, onder of boven water ?
Enkele dagen geleden moest ik weer even naar de Chinese supermarkt en wat lag daar ?
Juist, nog enkele handvollen van die Trapa Bicornis...
Het kartonnen bordje met Chinese karakters lag er ook nog bij.
Prijs... ? Een groot vraagteken, maar daar kwam weer die onbedwingbare neiging op tot kopen. Iets dat ik niet ken..., dus ik moet dat hebben ... en wil dat proeven!
Ik kan toch voor de rest van mijn leven niet doorgaan als stomme kloot die niet weet wat Chinese waternoten zijn zeker?
Voorzichtig een handvolletje van die dingen genomen en er mee naar de kassa gegaan, samen met de ander aankopen.
Er ontstond daar herrie...
De kassierster was die knappe Filippijnse, de Antwerpenaren kennen haar wel. Knappe griet maar ik vrees het ergste voor sommige van haar karaktertrekken.
Die waternoot stond niet in de computer vermeld. Ling, Wang en Tjoeng er bij geroepen maar die kenden wel allemaal de prijs maar niet hoe de vrucht heet.
Later las ik op mijn kasticket dat ik exact geteld, twintig eurocent betaald heb voor acht van die Chinese waternootjes...
( Dat compenseert natuurlijk de prijs van de zee-egels...zodanig dat de prijs van dit blog nog meevalt. )
Het zijn zeer eigenaardig gevormde nootjes met twee uit de kluiten gewassen punten. Daarom ook heten ze bicornis...
Prachtige vruchtjes met mooie tekeningen er op.
De fotos zijn niet zo goed gelukt. In werkelijkheid zijn ze veel mooier.
De smaak, zullen jullie zich nu afvragen ?
Om te beginnen zo een noot doormidden snijden, dat is geen sinecure maar met het brute geweld lukt het wel. Binnenin zit een witte pulp... die naar niets smaakt... Met veel goede wil zou je nog een lichte kokossmaak kunnen herkennen.
Wat de Chinezen er mee aan vangen ? k Zou het ook niet weten.. Mocht ik er ooit achter komen, dan laat ik het wel weten...
Nu ja, voor twintig cent valt er niet veel lol te rapen...
En erg giftig zullen ze ook niet zijn, ik leef nog.
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
