|
.
Vorige dinsdag wilde ik mij enige cantharellen aanschaffen
bij de Turkse groenteman. t Vrouwke, die op dit ogenblik niet erg gezond is,
eet dat graag. Samen met een konijnenboutje als t kan... Voor degenen die haar kennen volgt hier haar
laatste ziekterapport: de volgende trip naar de Egyptische woestijn is gereserveerd
voor half november... Dus nog twee maanden slapen... Bij haar thuiskomst zal sinterklaas
vermoedelijk reeds gepasseerd zijn en een pluchen piramide of ezeltje meegebracht
hebben.
Eerst even naar mijn goeie vriend Ludo gebeld om te zeggen
dat ik na het boodschappen doen zou langskomen...
en dan mocht ik ook wel wat cantharellen voor hem meebrengen...
De grote blauwe poort van de groentewinkel was dicht: een
blad papier plakte op er op: Gesloten wegens Suikerfeest! Geschreven in een mooi regelmatig handschrift,
dat van de dochter?.
Daar gingen mijn cantharellen...
Deze morgen een nieuwe poging gedaan, nu was de winkel wel
normaal open.
Het waren misschien nog dezelfde cantharellen van vorige
dinsdag, ze zagen er al een beetje verfromfraaid uit maar de prijs was zeer
goed, tien euro en enkele centen per kilo. Dat is een koopje. Er waren ook
bakjes met Koreaanse, gekweekte Sjimeji paddenstoelen. Ik heb een bakje
bruine Sjimeji meegenomen. Er bestaat ook een witte versie van deze
paddenstoel. Omdat ze op beukenhout groeien worden ze hier ook beukenzwammen
genoemd. Het zijn paddenstoeltjes met een flauwe smaak maar worden meestal
gebruikt als decoratief element. Bij een visfilet staat dat mooi!
Dan lag er nog een onbekend kaasje in de koeltoog. Een soort gevlochten
kaas, nog nooit gezien. Aan een van de winkelhulpjes dan gevraagd waarvoor die
kaas kon gebruikt worden?
Hij bekeek mij alsof hij het in Ankara hoorde donderen... Om op te eten...!
Hoe dat ik daar zelf niet opgekomen was???
Ik heb de kaas toch maar gekocht en thuis opgezocht op het
internet wat ik mij nu juist aangeschaft had.
Terzijde; zelfs zonder opzoekwerk, alle Turkse kazen zijn
vrij smaakloos en taai! Daar heb je Google niet voor nodig.
Het product is goed gekend in Turkije (Örgü peyniri), de
fabrikant is Gazi, een reusachtige Turkse zuivelfabrikant met verdeelpunten in Duitsland.
Op de verpakking is zelfs te zien dat mijn kaasje in Frankrijk veterinair
gekeurd is. Hier
een foto. Goed om te gebruiken in ovenbereidingen. Allemaal geleerd via
Google.
Ook weer een paar dagen terug had ik een stuk kaas, een brie
de Meaux, gekocht die er lekker uit zag. Mooi mals, geel op het snijvlak,
volledig rijp, een pracht stukje kaas. In de auto begon ik het al te ruiken...
Zweetvoetenkaas van het ergste soort.
Nu ligt de brie in de koelkast, verpakt in een Tupperware
doosje, en telkenmale de deur van die kast open gaat komt er een walm uit van een
kudde koeien die net rotte rapen gegeten hebben. Ik moet het heel goed plannen
om de koelkast te openen, minstens een half uurtje vooraleer er iemand zou
kunnen aanbellen. Zelfs Fébreze met lavendelgeur helpt geen zier.
We zijn er nog niet. Van bovengenoemde goeie vriend Ludo
heb ik een zak stoofappels gekregen, appels voor appelmoes. Waar vindt je dat
nog? De appels waren bedoeld als beloning voor de meegebrachte cantharellen...
maar het was Suikerfeest, geen cantharellen!
Om te beginnen met de appels.
Dit waren nog eens echte moesappels, een soort die je hier
in de gewone handel bijna niet meer vindt. Jammer genoeg ken ik de soort niet.
Mocht iemand het weten, laat maar weten, zie foto onderaan. Ze voelen een
beetje kleverig en wasachtig aan en zijn een beetje wormstekig, maar dat is
omdat het afgevallen appels zijn
Hoe je zelf appelmoes maakt? Dat is kinderspel, enkele
minuutjes en het is gebeurd.
De appels schillen en het klokhuis verwijderen. Elke appel
in acht stukken snijden is goed. Deze brokjes even wassen want er kan
allerhande bruin poeder (van de wormen) en pitten van de appels aanhangen.
Opzetten met een heel klein bodempje water en suiker.
Hoeveel suiker? Laat ons zeggen een honderd gram per kilo appelblokjes... Ik
kieper er gewoon wat suiker bij. Als de compote niet zoet genoeg is kan je er
nog altijd suiker aan toevoegen. Onder deksel aan de kook brengen en af en toe
roeren! Nog een paar keer roeren en na enkele minuten veranderen de appels in
appelmoes. Wat ik teveel had zit nu in kleinere porties in plastieken zakjes in
de diepvries.
Nu nog een gebraden kip, bloedworst of gehaktballetjes
vinden om bij de * appelspijs te eten.
De cantharellen heb ik thuis van alle bruine plekjes en stukjes
blad ontdaan. Je hoeft ze niet te snijden als ze te groot zijn. Ze zijn
gemakkelijk in stukken te scheuren. Van de hoed naar de voet. Ondanks alle
goede raadgevingen in de boekskes zoals Flair en Libelle heb ik de
cantharellen gewassen. Afborstelen help in feite geen zier...! Bosgrond is goed
om bloemen in te planten maar niet om te eten...!
Dan snel gebakken in een antikleefpan in een lekje olie op
groot vuur. Als alle vocht daarna verdampt is uit de paddenstoelen kunnen ze
wel enkele dagen bewaard worden in de koelkast.
Ik zal ze dus bij een gestoofd konijnenbilletje doen. Samen
met een beetje spekblokjes en een greepje zilveruitjes.
Konijnenboutjes in twee of drie stukken hakken en kleuren in
boter. Een gesnipperd uitje toevoegen,
een teentje gehakte knoflook, een blaadje laurier en een takje tijm. Een flesje
bier: een rodenbach, een trappist of je geliefkoosd bruin bier hierover
uitgieten. Zorg ervoor dat de boutjes mooi onder staan. Aan de kook brengen en
nog wat peper en zout erbij doen. Afhankelijk van de ouderdom van de konijntje
duurt het ongeveer een uur tot één uur en nog eens een half uur vooraleer het
gaar is. Dus je hebt veel tijd om het volgende klaar te zetten.
Een handvol gezouten spekblokjes, die je eerst aanbakt
in een klein braadpannetje.
Een handvol zilveruitjes, gekocht uit de diepvries. Deze ook zo
maar recht uit de diepvries wat kleur laten krijgen in de pan waar voordien het
spek in zat.
Nu de cantharellen nog eens een extra bakbeurt geven in
dezelfde pan.
Als het konijn, na een uur zeg maar, bijna gaar is voeg je de drie garnituren erbij. Laat nog
een kwartiertje mee sudderen.
Proef nu of de smaak in orde is. De saus kan gewoon gebonden
worden met wat bruine of witte sausbinder.
Als er nog wat cantharellen over zijn kan je die serveren
net zoals een gewone toast met
champignons. Een sjalotje snipperen en daar bij een greepje gerookte
spekblokjes laten kleuren in boter. Serveren op een dikke toast die ook
gebakken werd in boter.
Die vreselijke stinkkaas heb ik dan voor een deel verwerkt
in een kaassoep. De koelkast stinkt nog steeds. Als iemand de kaas wil, hij of
zij mag hem gratis komen halen.
Om zo een kaassoep te maken is ook de simpelheid zelve..
Zorg voor een pannetje met kippenbouillon. Neem maar
bouillonblokjes, waar zou een mens in deze moderne tijden nog zelf gemaakte
bouillon halen? Maar mocht je die toch hebben... geen probleem.
Breng de bouillon aan de kook, gebruik als binding wat je
maar wil, roux, maïzena, instantbinder, als je maar een lichtjes gebonden bouillonetje
bekomt. Doe daar nu een groot stuk van je beste stinkkaas bij, grofweg in
stukken gesneden. Was je handen daarna grondig met groene Dreft en wacht enkele
minuten. Roer goed met een sausklopper en de kaas lost dan op. Wil je de
laatste witte tikjes van de korst- weg, stop dan de staafmixer er in. Giet er
een scheutje slappe room bij en bestrooi met wat gehakt groen... voor de
vitamientjes en voor het oog. Bieslook of ander groen is ook goed.
Na twee dagen kaassoep eten ben je dan de brie kwijt.
Wat er met de Turkse geweven kaas zal gebeuren dat weet ik
nog niet. Die blijft tot december goed voor gebruik. Mocht er iets moois uit de
bus komen, ik laat het wel weten.
Mocht er nu iemand op zoek zijn naar recepten voor koekjes
en snoepjes voor het Suikerfeest... die zijn hier niet te vinden.
Of toch: haal de pit uit een dadel en vul de holte op met
een klein worstje groene marsepein.
Opdien in een klein papieren bakje!
Een extraatje :
* De rekenles
Jantje kwam naar huis gelopen
moeder, riep hij, "doe eens open
Ik was in rekenen altijd slap,
maar nu komt er beterschap.
'k Heb vandaag de beste koppen
in het rekenen kunnen kloppen.
Onze meester vroeg vandaag
een zware rekenvraag.
Luister, hoe kunt ge 3 appels verdelen
onder 5 kinderen?
Hij keek heel 't gezelschap rond
Er was niemand die het vond.
Steeds was 't antwoord slecht en pover
Er was tekort of er schoot over. Toen
was 't eindelijk aan mij
Ik ben dan rechtgestaan en zei
Meester, ik kan er geraken,
Ik zou d'r appelspijs van maken
|
