Over filosofie en fotografie Afwisselende teksten over filosofie en fotografie en teksten met een knipoog.
08-10-2005
Even een klein tussendeurtje
Kasteel DE Haar ligt in het schilderachtige plaatsje Haarzuilens, circa 10 KM ten Noorden van Utrecht.Het is door de beroemde architect PierreCuypers gerestaureerd in o.a neo-gotische en - classistische stijl Dit duurde 20 jaar en werd in 1912 afgerond. Sinds jaren ben ik daar gids voor meestal duits- en engelssprekende groepen. Ik zal de volgende keer proberen foto's van dit kasteel te laten zien. Omdat ik pas net begonnen ben met deze site moet ik nog uitzoeken hoe ik een en ander moet doen. Hieronder alvast een verwoorde belevenis als gids in dit mooie kasteel.
Een tussendoorgangetje....
Wat hebben we toch met fotos / beeld materiaal? Ik vraag me dat telkens weer af .Met name als vrije tijd-gids in kasteel De Haar . Beelden, portretten,wandtapijten, schilderijen trekken daar in een lange bontgekleurde cortège aan je ogen voorbij. Om verschillende redenen is het maken van fotos niet toegestaan. Als gids moet je dan ook in dit rappe digi-tijdperk een voortdurende inspannig leveren tegen de knop der ontspanning. De Amerikaan, die nog even Holland doet als toetje na zijn uit minstens tien gangen bestaande europa tour, vormt daarbij het kleinste probleem. Gedwee legt hij zich met zijn digi neer bij het beeldverbod om daarna de resterende lege plekjes op zijn netvlies nog wat bij te vullen. Bij de uitgang krijgt zijn dankbetuiging : It was really an eyeballing experience dan ook opeens een heel andere betekenis.
De Jappen pakken de zaken wat slimmer aan, geraffineerder.Die buigen zich onder een brede ongenaakbare grijnsglimlach langs je heen naar binnen. De dure cameras beieren daarbij om hun hals als klepels tegen de japanse taalklokken. Na enige momenten van kakelend taal - klokgelui wordt het stil. Ze hebben de cameras ter hand genomen, zodat het gebeier is gestopt maar het gemeier begint. Achter elkaar worden de ontspan- knoppen gedrukt en het tafereel is in één woord flitsend. Ik grijp natuurlijk gebarend - verbaal meteen in om daarna aan de rondleiding te beginnen . Dat lukt enigszins. Helaas bij de voortgang naar het volgende vertrek begint het Oosters carrillon opnieuw. Dit herhaalt zich bij elke tussendoorgang. Het wordt een deling tussen Japan en mij, een deling die maar niet wil uitkomen; een regelrechte repeterende breuk. Eindelijk bij de uitgang gekomen is het weer buigen, maar het barsten is voor mij. Ik zei het al : ongenaakbaar.
Engelsen en Duitsers, met hun kastelen rijk gevulde land als achtergrond ,vormen geen probleem .Zij hebben volledig begrip voor het beeld verbod. Hierbij kan ik mij dan als voormalig leraar Duits en Engels eens lekker uitleven. Het liefst werk ik dan met overzichtelijke groepen. Met Fransen heb ik geen ervaring, hetzij dan met net die twee Françaises uit Chartres . Een bloedmooi stel, waarbij Marianne geen enkele steek had laten vallen. Indrukwekkend was het om te zien hoe hun gracieuse contouren als een elastisch plastiek zich naadloos voegden bij Cuypers neo-Gothiek. Precies zoals deze bouwmeester het altijd al had gewild: Ein Gesamtkunstwerk Omdat Frans verstaan mij beter afgaat dan spreken en voor hen datzelfde voor het Engels gold, besloten we dat Engels de link en de trait - dunion van onze communicatie moest vormen. Nu is qua sfeer het rondleiden van een groep totaal verschillend van in dit geval 2 gratiën. Toen wij gedrieën aan de rondleiding begonnen bleek al gauw hun grote belangstelling voor kunst ,architectuur en fotografie. Dat laatste had ik bij binnenkomst al gezien, omdat aan hun gracieuze zwanenhals(un col, die je graag bij de Tour de France twee keer zou willen nemen) dezelfde camera bungelde die ik ook bezit: een Canon EOS D 60. U begrijpt, er ontstond een warm gesprek, waarvan het brandpunt in de camera lag. En toen gebeurde het: Vous permittez? Of het nu kwam door die camera , hun aimabele vragende blik, die col of de mooie, wildromantische uitstraling , ik zou het niet weten maar ik zei onvoorwaardelijk Yes en Oui tegelijk.
Het werd een rondleiding, of liever .. een op verleiding gebaseerde omleiding van ruim twee uur. Maar ook met een by-pass valt tegenwoordig goed te leven.!!!
Mau.
P.S.: Geloof me of niet: Nog steeds krijg ik mailtjes van een zeer hoog tour de Chance gehalte.
De kunst van het weglaten. Dat is een van de pijlers van de beeldende kunst , waartoe ik ook de fotografie reken. Juist door weglaten voeg je iets toe. Vòòr het digitale tijdperk was de Doka daartoe hèt geëigende middel. Wat werd daar zoal , als in een echte dark-room, niet vies-ueel afgerommeld.
Doordrukken, tegenhouden , ontwikkelen, afspoelen en dat alles ook nog eens bij sensueel licht. Dat vond op de meest onmogelijke plekken in huis plaats. Badkamers , obscure zolder -nissen , er werd daar, door de heren der schepping, grafisch wat afgerotzooid. Met o.a. Photoshop is het nu een kwestie van gewoon naar de knoppen gaan . Maar zij hadden het fotografische principe van toevoegen door weg te laten goed begrepen. Ik begrijp dan ook vaak de verhitte hoofddoekjes en sluierdiscussies niet. Het half gesluierde hoofd van een oosters stuk is een grafisch mooi en apart hoofdstuk . Hoe mooi zo'n oog als een tropischgloeiend kooltje in een half versluierd lelieblank gelaat. Daar kan een westers blote billen gezicht niet tegen op. Hoe armzalig steken die tochtige minirokjes als een pover leugentje om best w(b)il af vergeleken bij die ruim figuursluierende burkas. Hier zit genoeg achter waarnaar nog veel te raden valt. Nog erger wordt het bij de porno. In weliswaar goed camera-gevoerde shots zie je elke avond als in een concours hippque de warmbloedige stokpaarden in spastische draf blootgewoon aan je blote oog voorbij hobbelen. Juist bij het grafisch artistieke naakt is het de kunst er voor te zorgen dat je model zich nooit blootgeeft. Hoe anders bij de rondgememde Tanja op de Haarlemmerdijk en de Willige Willy in de (W)-armoe sstraat. die zich al geven voordat ze bloot zijn. Daar is nu juist geen kunst aan. Hoe waar de spelregel toen we nog krijgertje speelden: Bloot slaat Dood De naakte waarheid horen is heel wat , maar om die te zien , dat is echt nix .Bij dat alles kom je vaak van je diva op een divan terecht, maar dan op die bij de psychiater. Hier is de Freudiaanse stelling Das Unbehagen in der Kultur omgeslagen in Das Behagen in der Unkultur . Puur grafisch gesproken voel ik dan toch maar meer voor het oude adagium: Wat in bed wordt gesproken wordt door de lakens der liefde toegeloken Kom maar op met die hoofddoekjes en sluiers en burkas, het lijkt me heerlijk.!!!!!
De mens met zijn techniek of de techniek met zijn mens?
2001 A space 0dyssey
In de film met bovengenoemde titel wordt ons een horrorscenario vertoond, waarin computers een eigen wil creëren en de mens wordt uitgesloten. In zijn boek Cyberwijs wijst Piet Buunk, filosoof en onderwijshervormer, terecht op de ongelooflijke voordelen , die ICT met zich meebrengt. Nu is het van alle jaren , dat nieuwe ingrijpende uitvindingen door de mens met veel achterdocht en bedreiging tegemoet worden gezien. ( denk bijv. aan vliegtuigen, spoortrein, boten etc.) Zo ook aan het eind van zijn interessante boek , wijst de schrijver erop dat de computers nu nog prachtige machines zijn , waarmee je massas informatie kunt opvragen. Maar over een paar jaar , zo meent hij, kunnen ze zo intelligent zijn, dat ze zichzelf gaan reproduceren en zelfs verbeteren. Misschien zullen ze de menselijke soort dan uitroeien als een lastig insect. Dus toch weer een tikkeltje horror. Maar dit is , meen ik, toch tekort door de bocht.
Dat is nu juist een goede zaak voor de mens als genus( geslacht). Ik kan me direct voorstellen , dat wanneer het eenmaal zover is , wij met onze hooggeprezen intelligentie een stap terug zullen moeten doen op de ladder van de rede. Toch vertrouw ik er dan op dat de denkende robots inmiddels over zon verfijnd denk vermogen beschikken , dat zij dan direct zullen inzien , dat de mens als genus ( geslacht) in diverse soorten ( species) uiteen valt. En, inderdaad, van deze laatste hebben we vele smaken. Die, om maar een voorbeeld te noemen, van hun oorsprong te ver op- en door- en weggefokte exemplaren zullen dan wellicht als lastige en overbodige insecten worden getraceerd en eindelijk eens opgeruimd worden. Zo niet die mooie , echte , originele prachtexemplaren als daar zijn: o.a. hulp- en zorgverleners, gewone en normale mensen, wetenschappers, ( hoewel bij filosofen, theologen en agogen ik zo nog mijn twijfels heb), en natuurlijk die prachtige muziek-, woord en beeldkunstenaars. Dan vooral van deze laatste de fotografen en filmers, die zich als een uiterst nuttige spin in tWeb bevinden. Kom maar eens kijken voordat het te laat is!!! U bent van harte welkom. !!!!
Welkom op mijn nieuwe blog-site. Teksten over filosofie, fotografie afgewisseld met speelse gedachten. Wanneer foto's nodig zijn om een en ander te verluchten zijn deze altijd aan het eind van de tekst via de volgende links te bekijken. http://blog.seniorennet.be/maup/ en/of http://home.planet.nl/~smi03002 Maup