Over filosofie en fotografie Afwisselende teksten over filosofie en fotografie en teksten met een knipoog.
04-01-2006
De flitspalen, Mandeville en de files!!
Bernard Mandeville ( 1670- 1733 ) groeide op in het toen nog file-vrije Rotterdam. Hij promoveerde hier tot doctor in de geneeskunde . Vestigde zich als zenuwarts in Londen, waar hij menige adellijke dame met de toendertijd geheten "vapeurs (flauwtes) met zwalpende baarmoeders" behandelde en die wij nu gewoon hysterica noemen. Tussen deze wankelende wonderbaarlijke moeders door dacht hij als geengageerd denker ook diep na over moraalfilosofische problemen. Zijn bekendste werk is " The fable of the Bees ",( 1714 ) een politieke satire in dichtvorm. Kern van zijn denken is dat de mens van nature niet goed is. In de bijenkorf gaat luxe dan ook gepaard met gefleem, schijnheiligheid en bedrog. Advocaten kloppen hun cliënten geld uit de zakken en doktors zijn meer bezig met hun inkomsten dan met hun patiënten. Maar van een afstand gezien loopt alles op rolletjes. De korf bloeit en groeit en is een toonbeeld van orde en regelmaat.. maar , ja daar komen de moraalfilosofen uit hun denkhoek. De heerschappij van de deugd moet worden ingevoerd en iedereen moet voortaan eerlijk zijn. En zie het gevolg: De advocaten hebben geen werk meer, de doktors genezen hun patiënten , maar komen op zwart zaad te zitten. De grondprijzen dalen , de economie valt stil en de hele bijenkorf gaat ten gronde aan hongersnood. Zijn conclusie : Het zgn " hogere" is volgens Bernard slechts een bedenksel van filosofen en machthebbers. De mens komt nu juist via zijn ondeugden tot grote daden . Ofschoon op eigenbelang gericht , leiden zijn daden tot maatschappelijke vooruitgang. " Private ondeugden hangen samen metsocialebaten." Aan deze ironische paradox dankt Mandeville zijn reputatie.
Ik dacht hieraan bij het horen, dat de flitspalen veel ongelukken veroorzaken, omdat de bestuurders bij het naderen ervan plotseling te strak op hun rem gaan staan om een te hoge boete te voorkomen met alle gevolgen van dien. We staan , volgens Bernard, met die morele dingen gewoon voor paal. Zo ook met die vermaledijde drempels. Gewoon weg ermee . De wegen niet meer onderhouden en de mensen gewoon in hun eigen valkuilen terecht laten komen. Geen wegennet uitbreiden, maar gewoon lekker auto's blijven kopen. Het algemene file -probleem lost zich dan vanzelf op. De hele werel wordt dan op den duur een groot monolytisch blok , niet van steen maar van blik. De mens gewoon door zijn eigen mobiliteitsdrang immobiliseren.. Niets mooier dan een snelheids duivel in zijn 250 km boleet in de hel van het Rijndal in zijn broeiend vastgelopen blik te zien zitten. Het hele raderwerk loopt dan tenslotte eindelijk vast. Maar let op ,dan geen geluidshinder en luchtvervuiling meer. Geen gedonder meer in het Midden Oosten om de olie. Geen ongelijk meer tussen arme en rijke landen . Het rijke Westen weer op hetzelfde niveau als het arme Oosten , met dit verschil: zij in een een behaaglijke warme zandwoestijn en wij ten bate van hen duurzaam ingeblikt . Eindelijk gerechtigheid.
Zo , en dan ga ik nu eerst nog snel een ritje maken in m'n pas gekochte private ondeugd met de blik op dit oneindig zalige vooruitzicht en natuurlijk met m'n verstand op nul .
Nederland gaat de komende drie weken weer gebukt onder de Drie-kus plaag. Tot 21 januari ( volgens de etiquette) mogen we elkaar onder luid zoengeklap het allerbeste voor 2006 toewensen. Omdat ik 1 januari ook nog jarig was kan ik tot die tijd een dubbele lading verwachten. Wellicht is deze (ver)zoenrage ontstaan doordat wij wereldwijd allemaal te snelle contacten kunnen leggen d.m.v. de moderne media. Alleen zijn deze contacten virtueel, zodat wij deze "kinetische Verelendung" graag sussen door elkaar overvloedig te kussen. Zeg dat wel: overvloedig, ik word dan ook dubbel overspoeld door deze uitbundige lippendienst. Je kunt , zo heb ik vernomen, nu al badges kopen waarop vermeld staat dat je van deze dienst afziet. Ik zal dat niet doen, omdat je echt nooit precies weet wat je tegenkomt. Ik houd een en ander liever zelf onder controle . Per slot van rekening heb ik mijn rechterarm niet voor niets gekregen. Door deze te strakken kan ik selectief zijn om te beslissen welke vloedgolf ik aan mij voorbij laat gaan. Dat hangt o.a. , u raadt het al, wie ik tegenover me heb. --------------
Nu dacht ik in deze soms pijnlijke keuze -situatie steun te kunnen ontlenen aan de grote filosoof Immanuel Kant ( 1724- 1804 ). Die heeft , zoals het een goed filosoof betaamt, in zijn werk " die praktische Vernunft " diep nagedacht over dit ethische probleem. Hij kwam daarbij uit bij de stelregel (maxime) die o.a. zo luidt: " Handel slechts volgens die stelregel, waarvan u tegelijkkuntwillen dat deze tot algemene wet wordt ! " Wij hebben deze maxime vereenvoudigd tot de bekende slogan: " Wat u niet wilt dat u geschiedt,doe dat ook een ander niet. " Maar helaas , Immanuel, ik heb er ook over nagedacht, maar deze regel raakt in de boven beschreven situatie van de Drie-kus" "Kant"noch wal. Stel, ik sta tegenover een prachtig door het leven gerimpelde gerespecteerde dame . Ik kan dan ,weliswaar, de Drie-kus niet willen maar wellicht zij juist wel. Ontmoet ik echter daarna een prachtige in de nog kreukelvrije zone van het leven verkerende persoon van een andere kunne, dan vind ik dat het juist wel moet kunnen maar de "andere kunne" niet. In dit laatste geval draai ik voor mij zelf de regel maar om tot:" Wat u wilt dat u geschiedt, onthoud dat ook de ander niet " Neen, Immanuel, hier klopt het van geen kant. Zou het misschien komen, dat je je hele leven nooit een stap buiten je geboorteplaats Koningsbergen hebt gezet en dus het nooit van een andere Kant hebt kunnen bekijken????
Enkele 'reflections' (be)spiegelingen van/over tijd bij de jaarwisseling.
Click voor vergroting op de foto
1. Het 'nu' is een oneindig dunne grens tussen twee dingen, die niet bestaan en wel: het verleden is niet meer en de toekomst moet nog komen.
2. Het zuivere heden heeft geen duur. Het heden is een omslagpunt van het verleden in toekomst. Maar dit niets is mijn AL: een nul -punt dat de dimensie van mijn leven vormt.
Deze 2-bovenstaande uitspraken vertegenwoordigen een lineaire (rechtlijnige) opvatting van tijd. Toen de kerkvorst Augustinus gevraagd werd , wat 'tijd' nu eigenlijk is, antwoordde hij " Zo lang je mij er niet naar vraagt , weet ik het , maar vraag je me er naar , dan weet ik het niet meer! " Toch heeft hij een zeer opmerkelijke uitspraak gedaan over de 'tijd'. Hij heeft nl. de lineaire tijd geïntroduceerd. ( dus: verleden, heden en toekomst op een rechte lijn gebracht). Voorheen vatte men de tijd mijstiek op als verlopend in cirkels ( circulair). Volgens deze opvatting voltrok de geschiedenis zich in cirkels ( circulair ) - de seizoenen volgden elkaar op als een soort eeuwige wederkeer van hetzelfde. Dit wordt nog als een relict gespiegeld in de vormgeving van het analoge horloge met ronde wijzerplaat en nummers van 1 tot 12. Dit alles is echter achterhaald, hetgeen zich manifesteert in de rechtgelijnde moderne digitale tijddragers. De hedendaagse mens denkt in een rechte lijn. Het gevolg: Altijd haast. Dit beperkt zich niet tot een select groepje yuppen, dat wekelijks 70 à 80 uur werkt en dus AL-tijd tijd te kort komt.. Het is een geconditioneerdheid geworden van de moderne mens. ( condition humaine). We leven steeds meer vanuit het besef , dat de tijd op een bepaald moment op is. Bij de geboorte zijn we meteen alweer ten dode opgeschreven. We zijn wandelende tijdbommen. Maar onze ronde horloges versluieren dat. De ouderwetse zandloper houdt ons daar echter niet voor de gek. Die houd er na een poosje gewoon mee op!!
Toch wens ik u allen circulair het dubbele van wat u mij toewenst en dat het beste van 2005 voor u het slechtste voor 2006 moge zijn/worden.
Blaise Pascal was een geniaal frans wiskundige, natuurkundige, polemist, wijsgeer en apologeet. In zijn beschouwelijk hoofdwerk, " Pensées "( gedachten) stelt hij zich de volgende vraag:
Hoe komt het , dat we ons niet ergeren aan een kreupele , maar wel aan een kreupele geest?
Zijn antwoord luidt:
Omdat een kreupele erkent , dat wij recht lopen, terwijl een kreupele geest beweert dat wij het zijn die mank gaan !!
Gisteravond gekeken naar een zeer indrukwekkende documentaire over de onvoorwaardelijke liefde en zorg , waarmee de ouders hun twee jonge kinderen , getroffen door een zeer ernstige vorm van spierziekte , letterlijk 24 uur verzorgden. Een ziekte , die sluipend groepen spieren verlamt . De aftakeling voltrekt zich van zwabberend lopen, via rollator, rolstoel, naar het verlamd liggen op het ziekbed tot de dood erop volgt. Naast de intensieve en schier bovenmenselijk inzet van de ouders om hun kinderen nog een enigszins menselijk leven te bezorgen bij het steeds meer afbrokkelend proces door het uitvallen van functies, speelden ze het ook nog op een voor mij onverklaarbare wijze klaar , een stichting in 't leven te roepen die beoogt kinderen met deze vreeslijke ziekte nog enigszins een gevoel van waardigheid en "vreugde" te bezorgen. Dat alles heeft zich met behulp van vrijwilligers, sponsoren en andere prachtige hulpverleners uitgebreid tot een complete stichting. Deze organiseert met speciaal aangepaste campers reizen door geheel Europa. Met daarvoor ontworpen elektrische rolstoelen worden er nog sporten beoefend o.l.v. speciaal daarvoor opgeleide trainers. In een woord : ONVOORSTELBAAR
Peter Sloterdijk hield circa 6 jaar geleden in het kader van een internationaal syposium in het prachtige kasteel Elmau in Zuid - Beieren een voordracht met de titel " Regeln für denMenschenpark " . Deze heeft in filosofische kringen en ook ver daarbuiten nog al wat voor commotie gezorgd. Met zijn prachtige voor hem karakeristieke taalakrobatiek, betoogt hij , dat het humanisme met al zijn bevlogen idealen door de mensheid cultureel op te voeden ( richtige Lektüre macht zahm !) en daarmee te verbeteren, het beoogde doel niet heeft bereikt. Hij bepleit in zijn voordracht , dat wellicht nu een andere tijd is aangebroken om ons te herbezinnen op een andere wijze het gemiste doel te verwezenlijken. Hij komt daarmede in een scherpe aanvaring met de duitse gezaghebbende filosoof Jurgen Habermas. In een open brief draagt Sloterdijk Habermas' " Kritische Filosofie" ten grave met de woorden " ze was al een tijdje bedlegerig , de norse oude dame , maar nu is ze dan toch echt verscheiden" Sloterdijk meent dat door de geweldige medisch-technische vooruitgang op het gebied van de anthropotechniek zich nu ruimschoots de gelegenheid aanbiedt ons te gaan bezinnen op een prenatale selektie. En juist , zo duiden de critici, begeeft hij zich hiermee op het nog lang niet uitgelezen en gewaagde pad van de genen -manipulatie, met alle daaruit voortvloeiende ethische , psychisch-sociale en economische vraagstukken. De opponenten wijzen erop dat zijn benadering niet genuanceerd doordacht is, omdat deze soort manipulatie slechts een te zeer materialistische is . Genen zijn dan in deze gedachtengang, fysieke/materiële informatiepakketjes met een drang tot natuurlijke voortplanting. Richard Dawkins echter beweert, dat naast deze genen -optie een tweede loopt : de zgn memen-ontwikkeling. Memen zijn dan ideële informatiepakketjes met een drang tot culturele reproductie. Het resultaat van de wisselwerking tussen genen en memen uit zich in het ontstaan van GEMEN. Deze gemen vormen nu de drijfveer voor menselijk handelen en gedrag. Juist dit laatste focust ons op het gegeven, dat wij niet alleen lichaam en geest hebben maar ook zijn. Een probleem dat uiters nauwgezet door de filosofie al eeuwen lang aan de orde is gesteld , en waarvan de combinatie nog steeds een raadsel is . Ik werd met dit raadsel weer uiterst indringend geconfronteerd bij het zien van die zeer indrukwekkende documentaire. De zins- en zijns- vragen borrelden beurtelings weer bij me op .Het blijft voor mij nog steeds een groot raadsel hoe dat werkt bij de mens?? De Duitse dichter /schrijver Heinrich Heine had het bepaald daar ook al over toen hij de volgende woorden opschreef: " O, lõst mir das Rãtsel des Lebens Das qualvoll uralte Rãtsel, worüber schon manche Hãupter grübelt. ????????? en wat constateert hij dan ????? Es murmeln die Wogen ( golven) ihr ewiges Gemurmel. Es wehet der Wind , es fliehen die Wolken Es blinken die Sterne , gleichgültig ( ongestoord ) und kalt . UND EIN NARR WARTET AUF ANTWORT !!!!
Men noemt een bijvoeglijk naamwoord homologisch als het op zichzelf van toepassing is. bijv.: vijflettergrepig bestaat inderdaad zelf uit 5 lettergrepen. Zo ook: Nederlands is zelf een Nederlands woord. Heterologisch is een woord , als het NIET op zichzelf van toepassing is bijv.: drielettergrepig ( is zelf niet 3 lettergrepig ) Zo ook Frans ,Duits en Engels zijn heterologisch. Maar Français,Deutsch en English zijn weer homologisch. De vraag is nu : wat te zeggen van de term heterologisch?? Als de term heterologisch heterologisch is dan is hij homologisch en als hij homologisch is dan is hij heterologisch. ?
P.S.: Crackers-presents geven is een gebruik in engelstalige landen . Men schenkt elkaar met Kerstmis een presentje, dat als je het open trekt knalt het . Binnenin zit dan een toepasselijke spreuk. Maup =-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Daar gaan we weer , Nederland heeft er weer een speeltje bij! Het heet de nieuwe spe(l)ling. Leuk te zien hoe Bart Chabot tegen de voorzitter van de nieuwe spellingscommissie , de hooggeleerde heer Piet van Sterkenburg , in het programma Nova er een demonstratie van gaf. Hier volgen eerst een paar nieuwe spel(lings)regels: appèl wordt appel dédain wordt dedain kortegolf wordt korte golf naijver wordt na-ijver partij idool wordt partijidool paardebloem wordt paardenbloem( of omgekeerd) dronkelap wordt dronkenlap ( idem) mayonaise wordt mayonnaise ( idem)
U merkt het al , ik kan er nu al geen chocolade meer van maken. De spelleider, Jeroen Pauw, vroeg de hooggeleerde of hij een en ander zelf nog wel begreep en deed een proef op de som door hem te vragen of het nu apenkool of apekool moest zijn. De prof. dacht na en zei toen, dat het apenkool moest zijn. Fout en nog eens fout!!!!! Het moest zonder n. Hij toverde snel het in elkaar genkutselde speeltje (de nieuwespelingsbijbel) voor de dag en moest vol gêne/gene? zijn fout toegeven. Chabot was toen weer aan zet . ideeënloos wordt Ideeëloos Op de vraag waarom, gaf de de heer Sterkenburg de enigszins aannemelijke verklaring, dat woorden eindigend op -loos nooit een n hebben : mateloos sprakeloos, roekeloos etc. Maar goed Ideeëloos ziet er niet echt goed uit, laten we eerlijk wezen. Je zou het enigszins kunnen verwarren met de tweede betekenis van loos is slim . Denk bijv. aan het overbekende liedje: "daar was laatst een meisje loos" Het woord ideeën loos krijgt dan een heel andere betekenis. Chabot weer: waarom sterrendom naast vedettedom?? Nu, zo luidde de verklaring: vedette heef twee meervouden nl. vedettes en vedetten en dan gaat de n weg. Nu, wij hadden het vroeger over een leraarsvergadering of ook wel een lerarenvergadering. Heeft het woord leraar ook twee meervouden( leraars en leraren??) Zo ook met het woord: sensor, detector:sensors / sensoren; detectors/detectoren??Moet het nu dan zo? :detectoreproblemen en sensoreproblemen. En hoe zit het met de professors/professoren?? Wordt dit dan ook weer professoredom. ? Ik zie , gelet op de analogie met meisje loos, veel meer in professoren dom, met klemtoon op DOM. Maar pas op! Het wordt nog erger!! Als u aan het eind van de regel het woord Frankrijk wil afkorten moet het nu Fran- krijk worden en niet meer Frank-rijk. De verklaring die toen volgde begreep ik totaal niet meer. Frankrijk, zo doceerde de spelling- goochelaar, is een ongeleed woord. dwz. het bestaat niet uit 2 woorden Frank en rijk. Volgens mij is het toch van oorsprong het rijk van de Franken ,dus wel een geleed woord evenals keizerrijk en koninkrijk dat zijn. Ik begrijp hier echt helemaal niets meer van.!!!! Chabot weer: apelazerus wordt apelazarus. Ja, het is Lazarus, de man die uit de dood opstond. Maar heeft de prof. nooit gehoord van pejoratieven ( scherp prikkelende, beledigende woorden die "verzacht" worden?) Zo schrijven we voor verdomme verdulleme , voor gvd, gadverdamme enz enz. Dit is weer zo'n vorm van betuttelend purisme. Moeten we dan maar in de nieuwe spelling terug naar de oorspronkeleijke woorden. Daar zal Calvinistisch Nederland niet blij mee zijn. De commissie moet nog maar eens een paar taalfilosofische werkjes ter hand nemen bijv . van Austin en Searle. Daar kunnen ze o.a. " genieten" van de performatieve taal benadering en wat speech-acts en regulatieve - en constituerende regels zijn. Het is, zoals Chabot zei: Platweg broddelwerk. We hebben nog steeds niet , na 10 jaar ( 1995), het broddelwerk van toen onder de knie. En nu dit weer. Het gaat hier alleen maar over klungelige verpakkingen van taalinhouden. En om dat laatste gaat het nu juist bij taal. Ik raad dan ook het leraredom/lerarendom* hun leerlingen , want die worden op die onzin straks bij het examen/eksamen* weer afgerekend, telkens bij twijfel niet het boekje op te slaan ,maar met zo'n sterretje asterix/ asteriks* te gaan werken. Onderaan hun opstel of dictee kunnen ze dan vermelden " doorstrepen wat niet van toepassing is !! " En voor de rest kunnen ze het apelazarus/apelazerus* krijgen . Potverdulleme / G.v.d* nog 's aan toe!!!!
De wonderbaarlijke heiligverklaring van Thomas van Aquino
Thomas van Aquino ( 1224 - 1274 ) heeft als theoloog / filosoof vele werken op zijn naam staan. Het was een vertegenwoordiger van de scholastiek. Dit is een redeneer-techniek uit de 11de eeuw , die volgens strakke logische wetten verliep en in hoofdzaak aan de universiteiten werd beoefend. Zijn hoofdwerk is de SummaTheologiae, bestaande uit 3 delen waarin hij de christelijke leer uiteenzet. Het bevat ca. 25000 citaten uit de bijbel, 2500 citaten van Augustinus en 2500 van Aristoteles. Het is dan ook zeer verwonderlijk, dat vlak na Thomas' dood zijn opvattingen door de universiteiten van Parijs en Oxford werden verboden. Dit verbod werd pas 50 jaar later , toen Thomas al heilig verklaard was , weer ingetrokken. Die heilig verklaring verliep ook op zijn minst op een wonderbaarlijke manier. Om heilig verklaard te worden waren er minstens twee wonderen nodig , en wonder boven wonder, die waren er niet. Het verhaal ging nu , dat Thomas op zijn ziekbed in het Italiaanse plaatsje Fossanova om een haring vroeg. En hoewel er in de Italiaanse wateren gewoonlijk geen haring voorkomt, lag de viswinkel van Fossanova er plotseling vol mee. De rechters bij het heiligverklaringsproces vonden dit een boeiend verhaal, maar hadden wel twijfels of men in Fossanova wel een haring van een sardine kon onderscheiden. maar voor paus Johannus XXII was dit geen probleem: Hij zei: " Er zijn evenveel mirakels als er artikelen in de Summa staan "
15 december 2005. Ik liep circa 16.30 uur in het winkelcentrum van Breukelen. De advent-lichtjes van het naderende kerstfeest gaven aan de invallende duisternis die feeërieke sfeer, die we dan engelachtig noemen. De bloemist ( Berry ) was daardoor duidelijk geïnspireerd en had in zijn winkel daaraan pregnant uitdrukking gegeven. Prachtige bloemstukken kunstzinnig geschikt voor de verkoop in prachtige vazen en glazen.. Dat alles met een raffinement belicht en verlicht , kortom een lust voor het complexe zintuig dat we eenvoudig oog noemen. Geboeid door deze bloemenpracht liep ik even naar binnen. De vraag, of ik de volgende dag met m'n camera langs mocht komen, werd zeer bevestegend beantwoord.. Zowel mijn camera als ik genoten de volgende dag volop van deze " Augenweide ". Maar er was meer , dat niet met oog en lens te vangen was. Er werden gesprekken aan de toonbank gewisseld , die een aparte acoustische waarde aan mijn picturale activiteiten verleenden. Zij verliepen van geboorte via trouw naar rouw , kortom van de wieg tot het graf. In deze feestelijke vroeg-romantische kerstsfeer profileerde de toonbank zich met twee duidelijk tegenovergestelde kanten: de emotionele kopers- en de commerciële verkopers-kant. Hier was als in een ets van Esscher herhaaldelijk een ' Gestaltsswitch " tussen advent en ik-vent te vernemen. Voor mij een " Ohrenschmaus " die niet met de macro-lens te pakken was. Er kwam nu een jongeman van ongeveer 15/16 jaar binnen. Aan zijn ranzige ogen en slungel-motoriek was als in een peilglas zijn hoge testosteron volume duidelijk af te lezen. Hij liep een paar rondjes door de winkel om kennelijk aan te geven dat zijn leven momenteel in vicieuze cirkels was terecht gekomen. Na deze afgerond te hebben liep hij linea recta naar de advent-kant van de toonbank. met een puberale gebarsten stem vroeg hij brommerig : " Kun je nu echt niet voor één keer voor mij een rode roos bezorgen? " Ze kenden elkaar kennelijk , want het antwoord klonk onverbiddelijk: " Neen, Richard, ik heb je al eerder uitgelegd dat die roos dan veel te duur wordt." Bovendien is het in jouw situatie veel charmanter wanneer je die roos persoonlijk brengt! " Als door Amor aangeschoten wild verliet hij kreupelend het pand. Berry vertrouwde mij toe , dat dit nu de vierde dag was waarop hij bij het invallen van de duisternis verscheen.
Enigszins geroerd door dit amoureuze tafereel stond ik, voor ik het zelf goed en wel besefte, ook aan de advent-zijde van de counter. " Doe mij maar een roos , Berry " Hij keek mij ondeugend vanachter de ik-vent -kant aan. " Één roos , is dat niet wat te krap? " Ik gaf hem gelijk. ( het advent-gevoel werkte ). " Nou, doe maar vier dan, voor elke tien jaar een! " Met vier prachtige rozen in een reeds door leeftijd aangevlekte hand liep ik op adrenaline de zaak uit. Hij riep me nog wel na : " Pas op voor de prikkels!! "
Australiërs spreken hun eigen Lingo: Strine geheten. Dat is Australies snel uitgesproken. Wat bedoelt een Aussie als hij zegt: He bludger, if yourattle your dags, we can have a barbie this arvo? Dit betekent vrij vertaald: Hee, luiaard, als je eenbeetje opschiet , kunnen we vanmiddagbarbecuen. Ja , de vele afkortingen zijn kenmerkend voor het Strine, zoals barbie voor barbecue,arvo voor afternoon,garbo = vuilnisman van garbage-collector , rellies = verwanten voor relatives,sparkie = electriciën , van spark = vonk en sunnies = zonnebril, van sunglasses en er komen er voortdurend nieuwe bij. Het eerste Engels dat in down under gebruikt werd , werd gesproken door criminelen, die daar tussen 1788 en 1840 voor straf vanuit Londen naar toe werden gestuurd. Na een opstand in Ierland in 1798 kwamen er ook nog veel Ieren bij. Dit verklaart waarom het Australisch accent gelijkenissen vertoont met het londense Cockny-accent en waarom de taal ook Ierse trekjes vertoont . Nog weer later heeft het woorden overgenomen uit de aboriginaltalen en recentelijk ook uit het Amerikaans - Engels.
Sinterklaas is weer vertrokken. Voor sommige kinderen spijtig, voor de wat strenggelovigen onder hen ook wellicht een opluchting , dat de zak en de roe weer aan hen is voorbijgegaan. Sinterklaas een feest van de contrasterend kleur van de sneeuwitte baard en het dreigende zwart van de Piet. Wit , de symboliek van het goede en zwart van het kwade. De kortzichtigen onder ons die ongevoelig zijn voor de symbolieken , die dit uitbundig kinderfeest omvangen, rangschikken dit kinderachtig onder een vorm van rassendiscriminatie. Zover kom je dan wanneer je door de korte blik niet verder kunt kijken dan je neus lang is. Een vorm van wijsneuzigheid , waartegen geen snotlap bestand is . Nu zijn de meeste ouders wel zo verstandig , dat ze die contrastwerking van die dreigende roe van Klaas en de angstaanjagende zak van Piet om opvoedkundige redenen neutraliseren door te weigeren dat overbekende oude liedje te laten zingen. Sinterklaas en Zwarte Piet zijn nu vooral twee lieve goedzakken; elk kind , stout of niet , krijgt cadeautjes. Zo ook wijst de filosoof Rein Nauta in " Over zonde en zonden " ( 2002 ) op de ontwikkeling in het christelijke geloof. Daar valt ook een toenemende nadruk op het goede en juist niet op het slechte waar te nemen . Sommige theologen wijten de teruggang van het christendom hieraan. In de Middeleeuwen was dat wel anders. Daar hingen zware en zwarte wolken van hel en verdoemenis boven de door angst gespleten hoofden. Men bad zich de blaren op de onafgebroken prevelende lippen. De vingers kronkelden zich langs de gladgesleten kralen van de rozenkrans. Men sloeg zich drie keer in de rondte om toch maar aan de helse vuurhaarden te ontkomen. De kerk dreigde met hel , duivel en verdommenis. Er was geen plaats daar voor zoenen , alleen voor verdoemen. Ja ,ja, dat waren nog eens tijden van het kastijden. Sinds vandaag aan een stuk dat prachtige boek van Jan Siebelink " Knielen op een bed violen " uitgelezen. Hij beschrijft daarin met woorden standen van zaken waar eigenlijk geen woorden voor zijn. De hoofdpersoon Hans gaat door de geraffineerde woordbrallerij van de "oefenaars" met alle goedwillenden om hem heen naar de verdommenis. Dat komt ervan . Weliswaar was er in den beginne het Woord , maar dat was wel van God. Dat , hoe lastig het ook is, vereist luisteren. Waar haalt die hele Santekraam de arrogantie vandaan dat Woord over te nemen. Weg ermee , geen preken want we zijn allemaal leken. Onze door dogma's verstopte oren laten uitspuiten en ons niet meer laten uitbuiten door geestvervuilend gepraat en geblaat. Preek- en biechtstoelen weg, als ze de orgels maar laten staan, die doen er alleen nog toe om naar te luisteren en zo " hoort " het.!! Maup
Nederland gaat de komende drie weken weer gebukt onder de Drie-kus plaag. Tot 21 januari ( volgens de etiquette) mogen we elkaar onder luid zoengeklap het allerbeste voor 2006 toewensen. Omdat ik 1 januari ook nog jarig was kan ik tot die tijd een dubbele lading verwachten. Wellicht is deze (ver)zoenrage ontstaan doordat wij wereldwijd allemaal te snelle contacten kunnen leggen d.m.v. de moderne media. Alleen zijn deze contacten virtueel, zodat wij deze "kinetische Verelendung" graag sussen door elkaar overvloedig te kussen. Zeg dat wel: overvloedig, ik word dan ook dubbel overspoeld door deze uitbundige lippendienst. Je kunt , zo heb ik vernomen, nu al badges kopen waarop vermeld staat dat je van deze dienst afziet. Ik zal dat niet doen, omdat je echt nooit precies weet wat je tegenkomt. Ik houd een en ander liever zelf onder controle . Per slot van rekening heb ik mijn rechterarm niet voor niets gekregen. Door deze te strakken kan ik selectief zijn om te beslissen welke vloedgolf ik aan mij voorbij laat gaan. Dat hangt o.a. , u raadt het al, wie ik tegenover me heb. 
The paradox of Kurt Grelling. (1886 -1942).
Thomas van Aquino ( 1224 - 1274 ) heeft als theoloog / filosoof vele werken op zijn naam staan. Het was een vertegenwoordiger van de scholastiek. Dit is een redeneer-techniek uit de 11de eeuw , die volgens strakke logische wetten verliep en in hoofdzaak aan de universiteiten werd beoefend. Zijn hoofdwerk is de Summa Theologiae, bestaande uit 3 delen waarin hij de christelijke leer uiteenzet. Het bevat ca. 25000 citaten uit de bijbel, 2500 citaten van Augustinus en 2500 van Aristoteles. Het is dan ook zeer verwonderlijk, dat vlak na Thomas' dood zijn opvattingen door de universiteiten van Parijs en Oxford werden verboden. Dit verbod werd pas 50 jaar later , toen Thomas al heilig verklaard was , weer ingetrokken. Die heilig verklaring verliep ook op zijn minst op een wonderbaarlijke manier. Om heilig verklaard te worden waren er minstens twee wonderen nodig , en wonder boven wonder, die waren er niet. Het verhaal ging nu , dat Thomas op zijn ziekbed in het Italiaanse plaatsje Fossanova om een haring vroeg. En hoewel er in de Italiaanse wateren gewoonlijk geen haring voorkomt, lag de viswinkel van Fossanova er plotseling vol mee. De rechters bij het heiligverklaringsproces vonden dit een boeiend verhaal, maar hadden wel twijfels of men in Fossanova wel een haring van een sardine kon onderscheiden. maar voor paus Johannus XXII was dit geen probleem: Hij zei: " Er zijn evenveel mirakels als er artikelen in de Summa staan " 
Click on the link below to view the slide-show 
