Het was...november 1922. In een wiegje lag ik, geboren 26 oktober, het vijfde kind van Koos en Mina Gerritse.
Tante Aagt kwam op bezoek.Trots toonde mijn 42-jarige moeder haar 'nakomertje'; (ik had drie oudere zussen. Mijn broer de op éen na jongste, was van 1917).
Mijn moeder had een postnatale depressie. Zij zag de dingen niet zo scherp. Het kind dronk flink. Ze had voldoende melk.Dus....wat kon er fout gaan? "Aagt...is het geen schatje....net een engeltje".
Nu hebben jullie mijn tante Aagt nooit gekend. Evenals mijn moeder leefde zij in een tijd, dat de dingen wat scherper, minder soft, werden gezegd dan dat zulks tegenwoordig gebeurt. En van al die 'zich direct uitdrukkenden' was tante Aagt wel een piqueur.
Ze blikte snel in de wieg en had haar oordeel al klaar: "Mien!....da keind is gek of 't ga dood".
Mijn moeder was ten zeerste geschokt. Haar engeltje...haar nooit meer verwachte schat...haar benjamin. Toen mijn vader van 't muziek thuiskwam, (hij was- naast bakker- dirigent van een fanfare), direct dat verontruste: "Koos...die rot Aagt!. Ik schrok me lam. Ze zei...." "Mina...'t is me toch wat...echt Aagt hè..."
Maar 's nachts lagen ze allebei te woelen. Toch hier maar eens mee naar de dokter. En bij mijn moe vielen de schellen ook al van de ogen; haar lieverdje; hij was toch wel érg rustig!
Met een flesje moedermelk naar de dokter. Laboratoriumonderzoek: er zat geen aasje vet in! Ik lag gewoon dood te hongeren.
Wel; ik kreeg vervangende voeding. En het resultaat merk je nu. Een vijfde blog. En in Nederland ook druk druk op www.heavenlyquality/community/Vraag het Ger.
Nog denk ik vaak: wat kunnen mensen toch beslissend zijn voor andere mensen. Tante Aagt redde mijn prille leven door haar wat ongenuanceerde diagnose.
Maar ik denk dieper door: de Heer had een plan met mijn leven. En dat plan blijft zich maar steeds ontwikkelen. En een van degenen die die voortgang mogelijk maakten, was ....tante Aagt.
U die dit leest. U bent in uw leven al minstens twintig maal van levensbelang geweest voor anderen. Maar wat is het heerlijk om van levensbelang te zijn, sturende in de richting van de Heer God, die niets liever wil, dan dat wij hem vinden en leren liefhebben. Hij stuurde zelfs zijn eigen Zoon naar ons toe om de muur die er tussen hem en ons was te slopen.
Zou het niet heerlijk zijn als u zó van levensbelang voor anderen kon zijn, dat u ze hielp om die weg -door de afgebroken muur heen- terug te vinden.
Jullie bezoeken al regelmatig: - geloofsaangelegenheden - Bijbelstudie - Jan en Joke - Mijn boeken.
Nu kan ik de geboorte aankondigen van mijn vijfde blog: - Mijn leven.
Daarin ga ik in vele afleveringen vertellen van momenten in mijn leven, waarop ik -achteraf- duidelijk de invloed van God en- helaas helaas- ook wel van de duivel ervaarde.
Aanstaande zaterdag komt mijn eerste vertelling en zo wekelijks.
