Net als haar zusje...fijn mee op evangelisatietochten. Trouw naar de jeugd. Allebei volgden ze een dure mode- opleiding en werden aan de kunstacademie voorbereid om mode-ontwerpster te worden..
Ze groeide in deze jaren op van 18 tot 22 en was net als Mieke een frisse schoonheid.
Maar terwijl Mieke nog wel eens aankwam met allerlei zonderlinge vrijers van overal vandaan, zodat ik op een keer om althans wát te antwoorden op haar opgewonden vraag: "En hoe vónd u Gijs nou", alleen maar wist te zeggen: `Hij had wel een mooie winterjas aan hè`, was het met Willie heel anders.
Toen de tijd van de liefde voor háar gekomen was, presenteerde ze ons een goeduitziende knaap , zoon van een echtpaar uit de sam, net zulk soort mensen als wij, vríenden ook van ons.
We waren ingenomen met haar keus, maar het ging weer uit. En ze koos voor definitief een andere jongen uit een zelfde soort samenkomst, óok een zoon van kennissen.
En met hem ging ze trouw naar jeugdsamenkomsten en naar allerlei plekken, waar zulke jonge vrolijke mensen heengaan en die ook onze instemming konden hebben.
En in 1970 was er de trouwerij. Keurig....met een blijde preek van een jonge prediker, met wie ze echt wel wegliepen. Onderwerp: "Maar gij geheel anders...gij hebt Christus leren kennen".(Ef 4 v 20) En toen in april 1971 voor ons de tijd daar was om naar Suriname te vertrekken, bood zij ons tezamen met haar echtvriend haar huis aan, waar wij de laatste nacht voor ons vertrek konden blijven. Het maakte daar allemaal zo de indruk van een goed begin. Voor éen van de ramen hing een pamflet: "Gij zult de meerderheid in het kwaad niet volgen", (Exodus 23 v 2), een campagneleus toen. En voor blijdschap vertelde ze ons, hoe de buren haar daarover bevroegen en hoe ze dan kon uitleggen. ..... Prima toch; al een begin van geloofsverkondiging bij zulke jonge, goed-uitziende, populaire mensen En de volgende morgen, toen we daar stonden op Schiphol, klaar voor ´de grote sprong´, was zij, meegereisd naar Amsterdam, daar ook.
En zo gingen wij het onbekende tegemoet, terwijl onder de meegereisde kinderen, ook Willie ons nazwaaide.
En nog éen keer omkijkende naar dat kleine groepje.... Marijke en Mariëtta gingen met ons mee, Jaap, Mieke en Harry hadden het de moeite niet gevonden om ons uitgeleide te doen, Mieke woonde trouwens ver weg .....wisten we blij: `Willie en Ida treden in ieder geval in onze voetsporeen op geloofsgebied". (Mijn Ida-verhaal komt nog).
Dat ook dit op teleustellingen uitdraaide, horen jullie nog wel.
Lui; ik schets jullie een heel gewone 'Christenreize naar de eeuwigheid.'(Bunyan). Velen zullen zeggen: " Zo ging het met mij ook.... 'niet enkel rozen...geen doornen alleen, Gods liefde vlocht ze getrouw dooreen".
Als we Gods liefde door alles heen maar vasthouden.
