Jullie hebben gelezen, dat er aan Jaap weinig vreugdigs was te beleven in de jaren 1967-1971. Maar...ook niet zo veel naars. Nooit hebben wij iets gemerkt van gebruik van drugs. In die tijd was er wat dat betreft, ook niet zo'n probleem. Dat kwam allemaal wat later.
Je had geen aardigheid van die jongen. Maar je had er ook 'geen omkijken naar'.
Er bleef alleen steeds die schrijnende herinnering: " Wat het geloof betreft...ook geen gréintje interesse meer" .
Maar Mieke.....goede hulp in huis. Handig met van alles. Wist van aanpakken. Trouw naar de 'tieners' en later naar 'de jeugd'. En toen we naar die gemeente in het centrum van het land verhuisden.... ze was van 1967 tot 1971 van 20 tot 24 jaar ...geen enkele kopzorg.....aanvankelijk tenmiinste. Maar in 1968 kwam de grote verandering.
In 1967 en ook begin 1968 was er haar enthousiaste inzet bij jeugdrallys en evangelisatietochten. Ze lachte altijd zo blij bij allerlei straatmanifestaties van haar jeugdgroep, dat zij zich de erebijnaam verwierf van 'Lady Sunshine'. En de grote zwerftochten, die zij in onze lange vacanties samen met ons en diverse andere van onze kinderen meemaakte, wat een goede herinneringen
En toen was er opeens die jongeman, die even in ons leven verscheen en na luttele tijd naar het buitenland verdween, onze dochter met zich medevoerend. Het was helemaal haar wil. Ik ga er niet verder op in. Maar ze gaf weinig sjoege van daarginds en toen ze terugkwam in Holland, was het contact ook niet om over naar huis te schrijven.
Goed; ze zal nog wel voorkomen in dit dagboek. Maar toen wij in 1971 gepakt en gezakt stonden voor Suriname, waren Jaap en zij er niet bij om ons uit te zwaaien. Nu ja; wij hadden wat Jaap betreft, niet anders verwacht. Maar Ike liet ook taal noch teken van zich horen.
En het was ons ook duidelijk geworden, dat het geloof haar interesse niet meer had.
Wat kan een mens toch een zwaardhouwen over zijn ziel krijgen. Maar nu wij zo oud geworden zijn als we zijn geworden, zitten we nog wel eens samen, hand in hand , te mediteren over al dat geweld en zeggen toch , soms met een snik. "Proef en geniet dat de HEER goed is. Gezegend de mensen die bij hem schuilen", Psalm 34 v 9.
Iemand zou kunnen zeggen: "Jaap voor het evangelie verloren. En Mieke ook ...blijft dat zo doorgaan ? Wat wáren jullie eigenlijk voor ouders. Ik zou me maar eens achter het oor krabben, als ik jullie was".
Maar ik heb het al eerder gezegd....we hébben ons achter het oor gekrabt en er is niets anders uitgekomen dan: "het is anders gelopen dan wij ons hadden voorgesteld".
Nu ja; vele van onze lezers en lezeressen zullen dit moeten beamen.
