En maar vacantie vieren. Ik heb genoeg vrije tijd. Op kantoor heb ik het maximaal aantal 'oude mannen-dagen'. En zo zijn we dán weer in Zwitserland en dan weer in Duitsland.
En we zijn ook in de oostzone, die dan nog zo helemaal onwankelbaar met de Sovjet-unie en het hele communistische blok verweven is. En we staan te kijken van de minachting, die we daar ontmoeten. Lui uit het verdorven Westen, die direct door allerelei partijmensen worden besprongen om de zegeningen van de heilstaat te vernemen. Maar ik word er zó door verward. De sfeer van Nederland 40-45 lijkt te herleven Bij de check-points en de grens-overgangen houd je je maar koest. De toeristen zwijgen: niet opvallen, in vredesnaam niet opvallen.
En nu is dat allemaal weer weg. Ze hadden daar het beste spionnage systeem van de wereld, daar in Oost-Duitsland. En nu is het hele land opgedoekt. Wat een energie toch verspild met als enig resultaat: een vevagende herinnering.
Zij werkten toe van een volksbestaan met idealen: de heilstaat, die ging komen. En stapje voor stapje hebben ze moeten afdalen tot de ideaalloosheid.
Wij Christenen zijn heel eenvoudig en heel stil bezig. Niemand heeft in de gaten, hoe over de hele wereld heen onze evangeliezenders nu elk plekje op de planeet kunnen bereiken en absoluut niet zonder gevolg.Want de bijbel zegt in Jesaja 55 v 10, dat Gods woord niet ledig terugkeert.
Ik zeg dit niet triomfalistisch. Ik weet, dat alles op genade is gegrondvest. Maar ik kan soms zo blij zijn, dat alles heel onbemerkt toegaat naar een glorieuze toekomst, niet eens zozeer voor ons, maar voor hém en in zijn 'slipstream'gaan wij delen in zijn glorie.
Lui, het is meer een preek geworden dan een reisverslag. Maar het loopt zoals het loopt. En....we hebben de tijd.
