Ik vetelde al, dat Betty's gezondheid zwak is. Nu plaagt haar rug haar weer. Bij röngen-opnamen blijkt, dat haar ruggengraat zo dun is, dat hij op de foto bijna niet doorkomt. Wij blijven in gebed, ook weer hiervoor. En nu zijn we 26 jaar verder en dat dunne stangetje redt het nog steeds.
Nog iets opmerkelijks: Mariëtte's vaste relate ploetert geweldig in zijn tuin, waarin hij nu weer een drainage aanlegt. En vele jaren later zijn ze- inmiddels getrouwd- allang verhuisd en in de nieuwe tuin ploetert hij ook weer hevig. Ik heb die jongen nooit anders gekend dan altijd bezig met allerlei karweitjes en karweien. Wat een zegen, wanneer je 'gouden handen' hebt. Maar van geestelijk bezig zijn is bij hen geen sprake. Mariëtta doet het prima op haar kantoor en hij in zijn werk. Maar bij hen is het al net als bij de andere kinderen: andere wegen dan wij.
Jaap, onze oudste, kweelt met zijn vrouw lieve dingen in Bach- koren, maar wanneer wij daarop willen aansluiten - zijnde ook Bach-liefhebbers- en eens op bezoek willen komen, verlopen die visites stroef. Niet dat wij over geloofsdingen praten, maar ze merken aan ons, dat wij er vol van zijn.
Ida, zwanger van haar nieuwe vriend, viert vacantie met hem in de Ardèche. Zij spreekt nog wel eens over het geloof, maar alleen om de maagdelijke geboorte van Jezus in twijfel te trekken. Wat we toch verkeerd gedaan hebben ?! Bedenk overigens, dat dit momentopnamen zijn. We zijn nu veel verder in de tijd. En Ida is en blijft een lieve dochter.
Ach; dat maakten wij toen allemaal mee. En wij hadden onze zorgen en onze gebeden. En....er bleek achteraf nog zoveel goed te komen.
