In die periode deden wij van alles, wat we nagelaten hadden, toen we in allerlei Christelijke gemeenten actief waren, maar niet gelukkig. We reisden veel, beleefden veel, verbreedden onze horizon, hadden meer contacten met de kinderen, keken zoeens in allerlei kerken, waar Betty zelfs weer achter het orgel terechtkwam. Tijdens een van onze vele reizen voerde ik zelfs het woord op 'Speaker's corner'in Londen.
Betty's moeder stierf. Op 58 jarige leeftijd waren we nu van beide kanten 'volle wezen'. Even zeg je dan: "Wat lijkt het kort geleden, dat onze ouders zeiden, dat ze nu in de voorste linie stonden. En nu staan wij er. " En dan leef je weer door.
Charles en Diana trouwen. De hele wereld in opschudding. Dat zullen ze meer over deze twee zijn. Maar dat soort dingen gaan allemaal voorbij. Er is zoveel opwinding, die afleidt van het grote doel: heilig worden, op God en op Jezus gaan lijken.
En de kinderen ? :
- Die kostelijke Willie, waar we veel te weinig heen gingen; een paar uur met een verjaardag, maar ze woonden ook ver weg. We komen er nu weer geregeld - dochter Ida, die moeite heeft met haar rechtenstudie en die afbreekt; we leven mee - Mariëtta, die gaat samenwonen, evenals al eerder Marijke Al die gebeurtenssen....we kunnen het allemaal wat beter bijhouden, al krijgen we nergens vat op.
Maar de hoofdzaak blijft toch: hoe kunnen wij ons nu eens blijvend nuttig maken voor de Heere Jezus.
En dan is er in die ambteloze periode opeens een vriend, die zegt: " Zou je niet wat kunnen doen in de gespreksgroep in het zorgcentrum" .
En daar begin ik dan. En al gauw zit ik ook in een ziekenomroep. En na dat 'sabbatical year'lijkt er iets nieuws aan te komen.
Ja mensen: leer van ons strukelen en weer opstaan.
Spreuken 24 v 16 zegt: " Een rechtvaardige komt zevenmaal ten val, maar telkens staat hij op". Wat hebben mijn vrouw en ik veel tijd verlummeld. Maar toch: deze periode van ' het doel zoeken' was heilrijk omdat wij het bijna verloren gaande contact met onze kinderen weer steviger maakten. En al zijn we dan heel wat keren gestruikeld en de kluts kwijt geweest....we stonden door Gods genade toch telkens weer op.
Ik ben er zeker van, dat u in onze moeizame levensweg iets zult vinden, dat herkend wordt. Loop die weg met God, evenals wij dat uiteindelijk deden. En u zult merken, net al wij dat merkten, dat zijn voetstappen altijd naast de onze waren....alleen soms waren er alleen zijn voetstappen, omdat hij ons door de grootste moeilijkheden heendroeg. En dat wil hij ook bij u doen.
