... wat in ons leven heel belangrijk ging worden.....
Een belangrijke ontwikkeling, die je niet gelijk door had.
Betty was nu zo tegen de vijftig. De ´overgang´ behoorde al voorbij te zijn. maar bloedingen uit de baarmoeder begonnen haar te kwellen. En juist in deze tijd werd zij steeds vaker achter het orgel in een van de samenkomsten geroepen. Vooral bij een van de Volle Evangelie gemeenten, ´Stromen van kracht' , had zij vier jaar lang een op-zijn-minst wekelijkse job. Op zondagavond de dienst met orgelspel begeleiden. Verwacht werd, dat zij minstens een half uur vóor de dienst al zat te spelen. En na de dienst vond ieder het fijn, dat ze nog een kwartier speelde, terwijl de zaal leegstroomde. Ze was van half acht tot half elf in touw,
Wat moet ze geleden hebben. Maar altijd, wanneer ze achter het orgel schoof, knikte ze mij even later toe en fluisterde: " Ik speel me gezond ". Maar die bloedingen waren het voorspel van een nadien steeds belaagde gezondheid. We dachten, dat het allemaal wel zou opknappen na een operatie, waarbij de baarmoeder werd weggenomen. Maar de ongein , dan weer op dít, dan weer op dát gebied, bleef maar komen en die is er nog, nu wij allebei 85 of 84 zijn.
Maar net heb ik een preek beluisterd van een lieve broer, die vertelde, dat van de bijna 25 jaar, die hij nu getrouwd is, zijn vrouw ook bijna 25 jaar is ziek geweest, een chronische vermoeidheid of zo, die zich vlak na het huwelijk manifesteerde. En uit dat voorbeeld, in blijmoedigheid verteld, leerde ik weer. Het blijkt zo te zijn, dat de duivel voor zijn gezworen vijanden , de gelovigen, extrra verzoekingen heeft, natuurlijk alleen, voor zover God het toelaat, ( zie Job), En dat God die verzoekingen toelaat, is wellicht onder meer om zijn commando's goed te oefenen.
Het is waar, dat mensen, die zonder God leven, het in dit leven soms beter hebben, zoals de rijke, zelfzuchtige man uit de beroemde gelijkenis. Maar in het eigenlijke leven was het de beurt voor altijd en eeuwig van 'de arme Lazarus', (Lucas 16).
Zo zijn wij ook gevaren en zo varen we nog. De Heer heeft ons evenwel ook geen rustige reis beloofd, maar wel een behouden aankomst. En naast het leed is er toch ook altijd de vreugde geweest van een zinvol en doelgericht en interessant leven
