Wat zullen we over Ida schrijven. Zo'n veelzijdige dochter. Altijd trouw....altijd behulpzaam....altijd vindingrijk. Als klein meisje al zo'n amusant ding. Er is een foto, waarop haar twee grote zussen, Mieke en Willie, heel devoot ' liedjes van de Heer' staan te zingen. Maar zij..... met die ondeugende kop van haar.... staat er een beetje ´afstand nemend´ achter, met ook een 'devoot', maar o zo ondeugend gezicht. Toch was zíj het, die ons attent maakte op een vriendin, die in nood was. Dat meisje kwam bij Betty langs en gaf haar leven aan Jezus. En in de sam zie ik ze elke zondag weer trouw aawezig, dat 'vriendinnetje' dan. Want Ida zie ik daar nooit, noch hoor ik, dat ze enig ander Godshuis bezoekt.
"Wat "..., zul je zeggen: "Déze ook al niet".
Nee...ik zeg het met treurnis in mijn hart: "Ook zij kreeg de tegenwoordige wereld lief".(2 Tim 4 v 10). En zij heeft er zich in gestort en als het al eens tegenzat- en het zát veel tegen- hield ze zich voor: " Wacht maar; straks komt het echte leven...dan ga je wat meemaken". Tot ze- niet eens zo lang geleden...en dat lollige kind van eens is nu al weer een mevrouw op weg naar de 60.....zich realiseerde: "Ik met mijn idee, dat het echte leven nog moest begínnen...ik zit er midden in...dit is het dan...jaja...dit is het dan" . ( zoals zij dat kan zeggen met dat meesterlijke 'even verstillen').
Ze is altijd zo heerlijk áanwezig. Kan ze niets aan doen hoor. Die stem hè; die bepaalde klank, die altijd komt bovendrijven. Eens was ik met de kleine meisjes aan het strand. Ida - al wat groter- speelde met haar kornuiten op de brugboog boven een verkeersweg op vrij grote afstand. En ik hoorde die stem, terwijl de stemmen van de andere waaghalzen onhoorbaar waren.
En laatst ging Harry met zijn vrouw naar een rommelmarkt. Ze zei: "Ida is er ook. Ik hoor haar stem, die altijd overal bovenuit komt. Dat heel speciale timbre ".
Ida is - wat genoemd wordt- een kleurrijke figuur. Soms wat cru...maar altijd verrassend. Bij haar hoef je je nooit te vervelen. Maar wij hebben er veel geloofslessen ingelegd. Die werden heus niet dwingerig gegeven, maar.... het heeft wat dit betreft, niet tot het door ons zo gewenste resultaat geleid. Nu ja; we zíjn er nog niet. Je weet, wat er met Willie gebeurt op het ogenblik. Die gaat al wel eens naar de kerk. Dat betekent natuurlijk niet automatisch dat ze terugkeert naar Jezus. maar het is in ieder geval ergens misschien een aanwijzing voor een koeswijziging. Geve de Heer, dat Ida, voor wie we trouw bidden, evenals voor al onze kinderen, ook eens 'een wolkje als eens mans hand toont' (1 Koningen 18 v 44 in een heel oude vertaling).
Met Ida kan ik zeggen: "Dit is nu eenmaal ons leven. Zo is het en ik kan er niet meer over zeggen dan dit.
Nu ja; toch wel; wanneer je 85 bent, zing je steeds vaker: "Wij hebben Vaders Zoon aan boord en 't veilig strand voor oog".
