Dan wordt Miami weer een herinnering en brengt een vliegtuig ons naar Washington.
Alles zo veel prettiger hier. Die temperatuur, dat wat meer dorpse, wat oudere huizen allemaal, niet alleen maar hotels en nog eens hotels. Direct al moed om toch maar weer een nieuw fototoestel te kopen. En dan: kleren kopen. Nooit wil ik meer in de penarie zitten met mijn geld, zoal in Curacao.vorg jaar. Ik heb een overvloed van traveller cheques. Maar alles is hier zo aamlokkelijk geprijsd en uitgestald. We kopen wat af !
Natuurlijk naar het Capitool. Helemaal onder de indruk zijn in de 50 meter hoge fluisterzaal met zijn bijzondere acoustiek. Eten in zo'n moderne cafetaria , waar je zelf in een lange rij staande, je voedsel bij elkaar moet scharrelen. Allerlei monumenten langs.
Maar hier iets, dat heel wezenlijk van Miami verschilt. Overal groepjes evangelisten voor het een of ander, die je blaadjes in de hand stoppen met zulke teksten als: "" Where art thou?! In the 'Broad way'. where all the worldly mulitudes throng their many paths, the end of each of which is DEATH", een merkwaardig, archaïsch aandoend soort Engels. De auteurs noemen zich 'de Pilgrims Tract Society'. Maar ik zie ook Jesus Freaks, Jehovahs getuigen, Mohammedaanse propagandisten. De 'Freaks' pakken het 'eigentijdser' aan in hun pamfletten: "Listen consciende...if anybody's gonna ruin.....I mean RUIN..... I ....my life was gonnabe", wat ik dan maar vertaal tot: 'Luister met jullie geweten...als er iemand een puinhoop is geworden...ik bedoel: echt een puinhoop...IK.....mijn leven was voorbij".
En dan wacht de volgende plane alweer voor New York. Er is nog een staking ook, maar onze tickets kunnen worden omgezet.
Ja, Washingtom± parken met eekhoorns. Goedgeklede, zelfs tikje ouderwets geklede mensen. Geen enkele smerige 'Vondelparkslaper' ertussen, zoals je ze in Amsterdam toendertijd kon meemaken, Keurige stad.
En in die stad loop ik rond met vrouw en twee dochters en allemaal kijken we verrukt , met opengesperde ogen, rond. En Betty, nog nauwelijks die baarmoeder-operatie achter de rug, doet maar mee. Geen hartkloppingen en beginnende aderonsteking , zoals in Miami , plagen haar. Wat een zegen.
Overigens; die reclame voor allerlei godsdiensten hè, soms in oudewrwetse bewoordingen. Dat is toch echt iets van Washington en - later- New York. In Miami zag je dat nooit.
Lieve lezers: natuurlijk wandelen jullie niet op de brede weg en jullie geweten spreekt duidelijk. Maar hoe dan ook: deze toevallig uit de veelheid genoteerde 'teksten' spreken toch wel van: - eeuwige consequentie van onze daden in het heden - bezinning op datgene, waar we nu eigenlijk mee bezig zijn - de vele manieren om verkeerd terecht te komen - de ruïne, die je leven kan worden -....en het altijd weer mogelijke herstel.
Misschien dat na 34 jaar iemand hier nog ergens iets uit leert tot zijn eeuwig heil..
Zou mooie stof zijn voor weer een ander 'blaadje', als het ooit ruchtbaar werd. Ik denk evenwel, dat pas de eeuwigheid het eventueel openbaart.
