....en toen was ik 21.....

In de onderduikerij ging het even heel slecht met mij.
Ik was op een vervelend adres, waar de sfeer in geen enkel opzicht goed was te noemen.
Ik had de laatste tijd vóor ik gíng onderduiken veel te zware taken gehad in mijn werkkring bij de posterijen.Ik was eigenlijk een beetje overwerkt, aan een 'burn out' toe, zouden ze tegenwoordig zeggen. En dan opeens het platteland, temidden van nare mensen, die op geloofsgebied niets, maar dan ook niets positiefs te bieden hadden.
Ik dreigde echt helemaal in de versukkeling te komen. En ik kreeg nog ruzie met die mensen ook.
Ze wilden, dat ik opkraste...ik voelde mij even zo totaal ongewenst. Ik had ook niets omhanden, kon op geen enkele manier geld verdienen, voelde mij aan alle kanten aangestaard door de dorpelingen.

En toen opeens kwam er uitredding. Er werd tegen mij gezegd:
"Je positie is op dit adres onhoudbaar. Hier is je nieuwe adres".
Ik liep er heen, van dorp naar dorp, op m'n klompen, want zó was ik al deel geworden van die sfeer.
En toen ik daar kwam, toen was het net, of ik van de hel in de hemel kwam.
Deze nieuwe mensen bleken notabelen te zijn in hun dorp. En....toen we 's avonds aan tafel gingen, werd er uit de bijbel gelezen. En de heer des huizes ging voor in begin- en eindgebed. Zo had ik het zelfs thúis niet meegemaakt.

En deze geregelde gang van zaken in een goed Gereformeerd gezin was nu net, wat ik nodig had.
Ik bloeide helemaal op, ging in de nieuwe omgeving weer geregeld naar de kerk en naar de jongelingsvereniging.

Nu ik er na zoveel jaren op terugkijk, kan ik alleen maar concludereen: God heeft mij door deze wending in mijn leven 'bij de les gehouden'.
De inzettende desoriëntatie door:
- te druk werk
- het ene kosthuis na het andere
- en dan opeens onderduiken en niets te doen  hebben
- geen enkele verantwoordelijkheid in een demoraliserende omgeving.
Het zou misgelopen hebben met mij.

Maar God greep in en gaf mij gelegenheid om alles weer eens op een rijtje te krijgen.
En deze mensen zijn een middel in Gods hand geweest om mij op het rechte pad, het pad van de geboden van de Heer, te houden.

Nu kunt u zeggen, lezende:
"Maar wat kreeg die Ger dan toch een vóorkeursbehandeling. Zijn vriend Kees lag al in een massagraf in Duisburg. Waarom kwam die Kees zo slecht te pas en Ger dan niet".
Ja hoor eens; Kees was een echt Christelijke jongen. Hij zocht Jezus al toen ik er nog niet over prakkizeerde. Ik blijf maar hopen, dat hij daar in Duisburg, onder die bom vandaan, rechtstreeks naar ' de goede kant van het dodenrijk' is gegaan.
Maar ik stond er in die tijd geestelijk slechter voor dan hij. En ik ben dankbaar dat het zó met mij gelopen is en niet anders.

En u....denkt u nu nog eens door, hoe en wanneer de Heer úw leven heeft bijgestuurd om u nog een tijd van bezinning te geven.
En toen u van die tijd geen nuttig gebruik maakte, heeft de Heer toen nogmaals ingegrepen en nog eens...en nog eens.

Neem u vandaag voor, u helemaal aan zijn sturende hand toe te vertrouwen en over te geven.

Daag
Ger