September 1948

Ginds, in de nieuwe buitenwijk, werden de fundamenten gelegd voor ons nieuwe huisje.
Maar terwijl dat gaande was , ontwikkelde de Gereformeerde kerk in ons stadje een initiatief, dat heel gedurfd was.
De Jehovahs getuigen waren in die tijd heel actief met huisbezoek. En toen zeiden de voorgaande broeders in onze kerk:
"Wat zíj kunnen....dat kunnen wij ook".

En er werd besloten om de gemeenteleden te verzoeken óok eens huis-aan-huis te gaan.

De oproep vond weerklank. We wilden iets dóen, tegenspel bieden. Niemand van ons was getraind in 'huisbezoek doen'. Niemand van ons was ook gewend om openlijk te getuigen van zijn geloof.
Het was ook heel moeilijk voor velen van ons om nu eens onder woorden te brengen, wát je nu eigenlijk geloofde.

Ik geloof beslist, dat God het tikje onvoorzichtige, onberaden, initiatief ondersteunde.Ik neem aan dat er bij de organiserenden gebed is geweest. Maar deze massale gemeente-actie was zijn tijd ver en ver vooruit. Zoiets is ook nooit herhaald, ook niet in andere gemeenten, bij mijn weten.

Maar uiteraard deden mijn vrouw en ik met de 'vijfdaagse veldtocht' mee. Wat wil je: alle nog wat jeugdige mensen onder de bezoekers van de kerk waren wild-enthousiast. Eindelijk gebeurde er iets.

En daar gingen we op pad. In de frisse prille herfstavond liepen wij, mijn vrouw en ik, zij al duidelijk tonend, dat de derde onderweg was, allebei geladen met alle weetjes van de jongelings-, de meisjes-, de mannen-, de vrouwenvereniging....zomaar op het hele scala van meningen af, dat je in onze stad maar kón aantreffen.

We werden nauwelijks ergens geweigerd. We waren allemaal bij iedereen bekend. Men wist:
"Dit zijn niet die vreemden, die wij niet kennen...uit andere plaatsen".
Nee...iedereen had deze idee;
"Wat is dat nou....deze lui zijn bekende inwoners van onze plaats. Wij kunnen die niet weigeren".

Het was zo'n verrassingsaanval. Ik denk, dat ook de duivel eventjes tikje overrompeld was.

Mijn vrouw en ik, zo'n heerlijk jong stel, de vrouw zo overduidelijk in blijde verwachting...we roerden harten en kregen gelegenheid om onze best wel gemeende liefde tot de Heer en onze schoolse wijsheid aan velen uit te leggen.

's Avonds, toen wij allen ons weer verenigden in de kerk voor de 'after glow', was het zo'n opogewonden geratel van stemmen ! De dominee moest ons op het hart drukken om over de dingen, die wij gehoord hadden, tegen de buitenwereld te zwijgen. Dat zouden wij haast vergeten. Het was allemaal zo heerlijk opwindend geweest.

Vijf dagen liepen wij zo elke avond en belden deur aan deur. Wat de ervaringen van anderen zijn geweest, weet ik niet. Maar toen de campagne achter de rug was, ontdekte ik, dat ik behoorlijk in de war was op geestelijk gebied. Ik had zoveel tegenargumenten gehoord, dat ik zélf 'van de wijs was gebracht'.

Achteraf begrijp ik het ook wel; eigenlijk 'ongewapend', met je blote handen zogezegd, zonder enige notie van 'gedoopt te zijn in de Heilige Geest'..de grote vijand aanpakken...eigenlijk heel gevaarlijk.
Niet voor niets zei Jezus tegen zijn discipelen, vlak voor hij ten hemel voer:
"Verlaat Jeruzalem niet ! Blijf wachten op de belofte van mijn Vader !
Jullie zullen met de Heilige Geest gedoopt worden, niet vele dagen na deze", met daarachter deze idee: maar dan ook: er op uit!

God heeft in die dagen in ons lieve stadje 'geroeid met de riemen die hij had'.

Maar ik ben zo blij, dat ik nu beter bewapend ben dan toen, dat ik 'de wapenrusting' van Efeze 6 v 10-20 al ten dele aan heb. En ik vertrouw erop, dat hij steeds beter zal passen.
Maar....voor dat initiatief tóen en onze respons ben ik toch dankbaar.

Lieve lezenden...vandaag las ik over een berkende voorganger in Nederland, die op hoge leeftijd nog altijd bezig is om allerlei complexen van zich af te schudden, zoals hijzelf vertelde...juister gezegd: door Jezus zich te laten bevrijden. Ik ben net zo oud en denk dan:
"Wie weet, welke grafdoeken ik  nog moet afleggen", (Johannes 11 v 44).

Maar ik ga maar dapper door, in vertrouwen op Jezus.

Zo verliep mijn vorming, (die nog steeds gaande is).

Ook u wordt gevormd. De duivel probeert u te misvormen, maar geef hem geen kans. De Hemelse pottenbakker (Jeremia 18), wil de 'klei van uw leven' soepel maken, zonder allerlei steentjes en luchtbelletjes erin, waardoor uw pot van de draaischijf af zou schieten.
Geef God een kans.

Daag
Ger