Je kunt zeggen van Suriname, wat je wilt, maae ik was er wel iemand van zekere betekenis geweest. Nu ik dat zo opschrijf, komt gelijk déze gedachte bij me op: "En wat dan nog. Aardse bekendheid veervluchtigt zo gauw. Van alles, wat toen bekend was, is in mensenharten nu geen herinnering meer gebleven".
Nu ja; zo moet het gaan. "Alleen wat gedaan wordt uit liefde tot Jezus, Dat houdt zijn waarde en zal eeuwig bestaan|".
Dat neemt niet weg, dat ik wel in een diep gat viel. Er kwamen wel uitnodigingen om hier en daar te spreken, maar een echte , nieuwe lijn voor levensvulling zat er toch niet in.
En in de gemeente, waarbij ik me aansloot, kwam al gauw een diepe crisis. Die groep viel uit elkaar en om de een of andere reden speelde dan weer de een, dan weer de ander 'de zwarte piet aan mij toe'. Toen alles achter de rug was, blerf ik met een akelig gevoel van verlatenheid achter.
Nu zouden jullie twee dingen kunnen zeggen: - je bent zeker een lastig merakel, dat alles op geestelijk gebied je bij de handen afbreekt - jij heb nooit veel plezier van je geloof beleefd.
Wat dat eerste betreft: op de een of andere wijze draaide alles fout voor mij uit op het geestelijk erf.. Er waren altijd misvedrstanden, waartegen ik mij tevergeefs verzette.
En wat het tweede betreft; er zijn mensen in het Volle Evangelie, die allerlei geestelijke moeilijkheden over zich heen krijgen. Dat zal dan wel hun 'speciale opgave' zijn. En ik ben trouw gebleven en heb tot op heden het geloof behouden. En ik geloof ook, dat ik de goede strijd aan het strijden ben.
Nu ja....de volgende keer over : successen in de maatschapij.