Wanneer dat jaar begint, is er nog maar éen vogeltje in het nest overgebleven: Mariëtta. Haar oudere zusje Marijke is al in 1979 gaan samenwonen. Marijke  had al lang met het geloof gebroken. Mariëtta ook eigenlijk al. Ze is op 31.12. 1979 18 jaar geworden en we gaan met haar van conflict naar conflict.

In de Nieuwjaarsnacht is er een felle ruzie en ze loopt van huis weg.
Dát komt wel weer goed. Maar later is er weer gedoe, wanneer ze midden in de nacht uit de disco thuis komt.

En in mijn maatschappelijk leven maak ik een geduchte fout. Willie is met haar man naar Spanje vertrokken. Haar man is een handige jongen, die wel eens een huisje koopt en wat duurder verkoopt en voor de winst nog net niet als ´een bedrijf hebbende`´ wordt aangemerkt. En dat maakt het mogelijk, dat ze ´s winters plezierig in Spanje wonen en zomers in de horeca werken.
Betty en ik willen in Spanje gaan overwinteren, om zo nu en dan ook eens bij deze, altijd heel hartelijke dochter te zijn, die overigens ook los van het geloof is geraakt, samen met haar man.

Ik koop een huis in Spanje. Mijn schoonzoon, die daar ook wat liefhebbert in makelaardij, spiegelt mij gouden bergen voor. Maar wanneer ik tenslotte een huis koop, is het voor een gouden prijs, vanaf het begin valt alles tegen.
Waarom ik het toch allemaal doorzet met die koop. Op geestelijk gebied loopt het niet zo voorspoedig. Ik wil dus wel eens laten zien, dat ik mijn mannetje sta in het gewone leven. Twee huizen. Maar later zul je zien, dat dat huis me veertien jaar kopzorg heeft gegeven.

Ja lui, ik kan niet zoveel schitterends vertellen. Maar zo gaat het toch met vele levens. Je graaft maar door een rijstebrijberg heen om dan toch maar in Luilekkerland te komen, en die rijstebrijberg duurt maar en duurt maar.

Maar nu, 29 jaar later, zeg ik toch:
- we eten ons niet meer door die rijstebrijberg heen, met als leuze:
"morgen gaat het beter, beter, beter.
Morgen zal het beter, zal het beter, beter gaan".
( een meezinger van Louis Davids ooit).
En we geloven ook niet meer in Luilekkerland. We nemen de wereld nu, zoals die is en hopen op een beter vaderland, dat we nu al bespeuren in zijn aantocht en dat we ooit zullen bewonen met onze lieve Heer Jezus.

Ik wens jullie ook die hoop toe.

Ger