Laatst las ik een boek, waarin het alleen maar 'kommer en kwel' was. De hoofd persoon rolde tijdens de Amerikaanse burgeroorlog van de ene ellende in de andere. Dat gaat vervelen, zo' n boek. Zo'n levensverhaal; gaat ook vervelen. Daarom nu een leuke mijlpaal.
In mijn werk, nog steeds rijksaccountant, werd de weg geopend naar een rang, administrateur, die in een goede salarisschaal lag en nog een heel bijzonder iets had: deze rang vereiste de koninklijke goedkeuring. Natuurlijk tekende - toen nog net- Koningin Juliana vele soortgelijke stukken en voor haar zal het wel eens geresulteerd hebben in de uitroep: "Moet dat nu, de aanstelling van al die hogere ambtenaren door mij laten bekrachtigen met mijn handtekening".
Maar wanneer je dan zo'n papiertje kreeg, was dat een heel ding. Ik voelde het als een bekroning van een interessante ambtelijke loopbaan.
Ik had er hard voor moeten werken. Er werden mij een aantal speciale zaken voorgelegd en die werden terdege door een commissie behandeld.
Maar op een werkdag, die heel gewoon begon, was ere opeens de stem van de chef, die zei: "Administrateur....kom je even bij me. Ik heb een ambtasbericht ontvangen".
Door dat eerste woord wist ik het al. Ik had het al wel honderdmaal voor mezelf uitgezegd: - voor het pensioen gold toen nog: het eindrangstelsel. Het gemiddelde loon over de laatste drie jaar voor je pensioen, was basis voor je pensioen. Mijn kinderen, die ook al weer hun pensioen zien naderen, zeggen wel eens benijdend: "Bofkont". - En....als ik met V.U.T zou gaan, zou ik net drie jaar op mijn maximum hebben gestaan. - en door mijn Indische jaren, toen nog dubbel tellend, haalde ik net het maximum aantal dienstjaren: veertig. - en door de 'terugwerkende kracht', (tot juni 1976, terug uit Suriname), kreeg ik een ´bom duiten´ ineens binnen., net voldoende om een garage te betalen, die ik na de aankoop van mijn huis aanvullend had moeten kopen.
Dat werd die dag een haastig geïmproviseerd kantoorfeest.
Ja....dan kan je er zo echt tegen.
Zeg nu niet: " Wat hebben wij met al die meevallertjes van Ger te maken".
Jullie hebben genoeg narigheid gehoord ook. Ach; de Heer gunde me dit. In het ' geestelijke" is het hier op aarde voor zijn beminden vooral strijd. De complete overwinning komt later, nadat een Christen 'tot hoger heerlijkheid is bevorderd', om met het leger des Heils te spreken.
Maar om wat adem te laten scheppen, geeft de Heer in ' het maatschappelijke ' soms van die lieve pleziertjes. Jullie kennen dat toch ook: dagen als goud tussen alle kiezelsteentjes.
Volgende week tap ik wel weer uit een ander vaatje. Even geduld...en dan is het weer ' weedom en geklaag'.. |Nou ja, dat is ook weer overdreven
