Vorig maal vertelde ik van Willie, die zo onverwacht.... voor óns, broer en zussen wisten al lang, wat er aan zat te komen, Jaap uiteraard niet, die bemoeide zich nergens mee
.....scheidde in augustus. We waren heel erg onder de indruk van een brief, waarin ze het ons vertelde.
Ze had die brief al wenende geschreven. Overal op het paier zaten plekken, nat,later gedroogd, de inkt uitgevloeid.

Maar in september zijn zij en haar gewezen echtgenoot al weer voorzien. Hij gaat al weer Spanjewaarts om daar in het door Millie en hem gebouwde huis  te gaan wonen met een andere dame.

En zij blijkt ook al weer een nieuw huis te hebben, in huur bij haar nieuwe 'flame', een 'marineman'.

Wij hebben geen tijd om dit allemaal goed te verwerken. Want Mariëtta kondigt haar huwelijk aan. Ze doet dit op een originele manier. De man, waar ze al sedert haar 18 de- nog schoolmeisje zijnde- mee samenwoont, komt op een begin-septemberavond in z'n beste pakkie binnenlopen met een grote bos bloemen.
Ik weet nog, dat ik verward dacht:
"Wat moet dat nu met die bloemen. En waarom is Mariëtta er ook. Zou die boeket nog voor onze 39ste huwelijksdatum zijn. Maar dat is toch al op 11 april geweest. En hoe moet dat nu, vlak voordat ik naar de bijbelstudie ga".
( Ik ben er van thuis gebleven, toen ik hoorde, waar het om ging)

Dat heb ik altijd gehad. Direct allerlei ongerijmde gedachten om te trachten iets te verklaren.
Maar de jongen komt toch maar alleen om Mariëtta's hand vragen. Ze willen officieel trouwen.

En voor we alles verwerkt hebben van Willie, is daar al Mariëtta's trouwerij. Daar wordt in deze jaren flink voor uitgehaald. Zo'n 60 gasten. De aanwezige jonge mannen drinken ongelofelijke hoeveelheden bier. Alleen een burgerlijke huwelijksbevestiging.
Ach....Willie trouwde keurig in de kerk. En toch ging het mis. Misschien gaat dit wel goed.
( Onlangs vierden Mariëtta en haar man hun 25 - jarig huwelijksfeest. Ook weer een enorm feest. Ook weer geen dominee of zo waar dan ook te bekennen).

Diner. Nog goed uitkijken met de tafelschikking. De nieuwe man van Ida en onze zoon Jaap zijn elkaars tegengestelden en hebben altijd ruzie, wanneer ze elkaar ontmoeten.

'Stukkies'. Zingen. We lachen en vermaken ons best. Maar toch denken we:
"Ida trouwde zo keurig in de kerk."
Maar gelijk is er toch deze idee:
"En nu zit ze daar met een heel andere".

Nee lui....we kregen het niet cadeau. En nog ergens bijsturen. Vergeet het maar.

Zeg  nu niet:
"Wat hebben die lui er weinig van terecht gebracht. Nou...dan wij !!! ".

Fijn voor jullie. Maar komaan. We zijn nog pas in 1984. Wie weet, wat jullie nog voor goeds komen te horen over de 25 jaar daarna. Of het beter ging ?

Jullie kunnen zeggen:
"En die lijn van God hè....was die tijdelijk ondergedoken"

Nou ja; Hij hield ons staande, die verbinding met God. En soms is dat het hoogste, wat je kunt hebben.

Daag
Ger.