Vanaf vandaag gooi ik de reportage op 'mijn leven'weer eens om. Er is een uitgebreid dagboek. Wanneer ik daar elke verslagperiode twwe maanden van verwerk in een verkort bericht op hoofdzaken, dan levert dat - denk ik nu- steeds wel voldoende stof op voor een vast artikeltje.
'Heenwijzingen'naar het evangelie zul je niet altijd vinden. Daarvoor zal de verslagperiode zo nu en dan te kort zijn.

Ach, hoe dikwijls heb ik de aanpak al niet veranderd. We zullen maar eens zien:

Januari-februari 1986 dus:

Het dreunende oudjaarsfeest te onzen huize gaat moeilteloos het nieuwe jaar binnen, terwijl buiten de 'pagara's van de Chinees groot lawaai maken.
Om half twee zoeken Betty en ik dood vermoeid onze legerstede op. Mieke, Narijke en Mariëtta met partners  en kind, althans Mieke, moeten het nu verder met oliebollen doen. Om half vier klappen er deuren en klinkt er gestommel op de trap van de slapen-blijvers.

En dan is er januari met kantoorreceptie, vergaderingen en plannen. Betty wil sociologie gaan studeren, nu we zo maar met z'n tweetjes zijn overgebleven en er ergens een 'zwart gat' is.

Met de kinderen bomen we in die maanden veel over het geloof. Ze staan daar steeds vrijblijvender tegenover, vinden het wel wat sneu voor ons. Harry voelt veel voor reïncarnatie.

En de gewone dingen gaan verder door. De dollar, waarvan ik er enkele honderden heb, kan ik inruilen tegen een koers van ( omgerekend) Euro 1.30. Tegenwoordig ( 2009) staat de dollar op 70 Eurocent. Ik ben in die jaren nog druk met het het maken van jaarstukken.
We moeten nog helemaal naar de kop van Noord-Holland reizen om Willie en haar tweede man op te zoeken. Zij verwachten hun kleine tegen maart en voelen wel voor een keizersnede,omdat Willie bij deze eerste geboorte toch al 37 zal zijn.

En dan is er Elfstedentocht. Na 1963 22 jaar lang niets. En nu opeens: 1985, 1986.

Wel, dat was de oogst. Zoveel dingen, die telkens terugkomen. Maar treffend is wel, dat wij dan nog dikwijls geloofsdisputen hebben met sommige kinderen. Dat is nu helemaal voorbij. Zo gaan die dingen soms.

Daag
Ger