|
In mei plannen wij onze grootste vacantie tot dusver.In Juni gaan Betty en ik met z'n tweeën vertrekken en we denken zes weken weg te blijven. Niets staat helemaal vast. We gaan met die bungalowtent van ons van camping tot camping en behalve het plan om lang weg te blijven, ligt niets vast. We zien wel.
Maar voor we weg zijn, gebeurt zoveel.
- Mariëtta´s rechten-examens gaan goed. Uit het onzekere tienertje van vroeger, altijd gepest op school, is een ´ferme tante ´gegroeid.
- Haar man is weer aan het werk, Ook weer opgelost.
- Een oudere zus van mij is erg in de war
- Willie komt haar zoon presenteren. Alles nu met de jongen in orde na de moeilijke start
- De kinderen trekken geregeld in hun vacantie in ons Spaanse huis, waar wij overwinteren, precies zoals wij het ons hadden voorgesteld
- Ida is een poosje kwaad met de familie en dat is nog geenszins bijgetrokken, wanneer wij op vacantie gaan
- En een kernreactor in Tsjernobyl ontploft. We mogen een tijdlang geen sla eten,stralingsgevaar
- En de Amerikanen bombarderen Tripolis in Lybië
Met dat hele vrachtje gaan we op weg. Maar we vergeten het al gauw.
En daar gaat-ie:
- Compiègne, Avalon, Avignon
- Le Fréjus, Genua, Florence
- Verona, Innsbrück,Ulm
......en dan is het al weer juli .
Wat we toch allemaal meegemaakt hebben. Regen, hitte, prachtige natuur, de Méditerranée, meedogenloze snelwegen, oeroude monumenten, belommerde camping-plekjes, hooggebergte.
Voor mijzelf herleeft dit alles. Maar aan jullie kan ik dit niet overbrengen; dat kamperen in een tent op kampeer terreinen, nog lang niet zo goed ingericht als nu. Al die dingen, die herinnerden aan de eerste wereldoorlog, toen in éen seizoen van juni tot oktober éen miljoen jonge jongens stierven. Of die pauselijke paleizen in Avignon, waar zich eeuwen lang een 'tegenpaus'handhaafde. En dan al die boven niet-genoemde plaatsen|:Arles, Nimes, Monte Carlo,Pisa, Wangen, Ottobeuren. En dat we toch gewoon met de auto over de Ponte Vecchio konden rijden in Firenze, (Florence). Kan je nu je niet meer voorstellen.
En toch...en toch: gisteren zette ik een 'pastoral'op mijn Amerikaanse column, 'Ask Ger' en binnen twee uur kwam er bericht uit ???? kan zelfs'down under'zijn:
"Ger....zo gebouwd, dit had ik nu nét nodig".
En dan zeg ik tóch, dankbaar overigens voor het vele wat ik in mijn leven heb mogen zien:
"Wat gedaan is uit liefde tot Jezus....
dat houdt zijn waarde en zal eeuwig bestaan".
Overigens geldt dat ook, wanneer er niet zo gauw een dankbare reactie komt, wat mij ook maar weinig overkomt, net genoeg om er de moed in te houden.
Daag
Ger
|
