varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
29-02-2008
Van de butler en de lord
Met bubbels graag, James zei de Engelse Lord en schraapte zich de keel. James, die zijn baasje kende vroeg : in 't bad of in 't glas. De Lord schudde het hoofd om zoveel onwetendheid. Champagne, stelde de Lord en schraapte nogmaals de keel. James goot met stevige hand het glas tot waar het moest. Er zijn natuurlijk ook mensen zoals wij twee, die van beide houden. Maar was er ooit niemand die zei : dat trop, teveel was ? oostvaarder
'k Heb nog altijd een droom, en dat is met hem gelijk welk bergje op de ski's af te komen. Of het lukt weet ik niet, maar 'k blijf er van dromen. Deze droom pakken ze me alvast niet af.
De binnenkant van de Enya is volledig vernieuwd en opgesmukt. Alle kussens werden opnieuw bekleed en nieuwe gordijnen sieren ons bootje, met dank aan Petra's mama. Het bootje is nu volledig nieuw qua interieur. 't Was nodig want de oude gordijnen waren echt versleten. De volgende stap werd deze week gezet. De vloer van het woongedeelte gaat er volledig uit en wordt vervangen door een lichtere uitgave onderaan versterkt met geluids- en warmtewerende panelen. Dit moet leiden tot een betere toegang van de motorruimte.Rond 11 maart komt de schrijnwerker langs om opmetingen te doen. Ondertussen werd ook een flatscreen - televisietoestel aangeschaft om aan boord BVN te kunnen bekijken.U ziet het, kosten noch moeite zijn gespaard om ons bootje in een topkonditie te houden. Wanneer de bodemplaten terug vervangen zijn, kan ik contact opnemen met de werf. Op de werf wil ik in eerste instantie duidelijkheid over de kielplaat onder de keuken. Of de ruimte onder de vloer wordt versterkt langs binnen en opnieuw geschilderd, ofwel komt er nieuwe plaat onder de kiel als versterking. Het meten van de dikte van de plaat moet geschieden op een werf. Het kan zijn dat ik daarna alle dekken nog eens laat schilderen, waarna een aantal kleine aanpassingen nog dienen te gebeuren. Vooreerst een ruitenwisser plaatsen bij de buitenbesturing en aansluiten op het buitenpaneel. Daarna de toerenteller en uurteller op de binnenstuurstand nazien en eventueel vernieuwen. De boiler nakijken en terug voorzien van koelvloeistof. Dan is hij klaar om terug te varen naar de ligplaats en de mecanicien te laten komen om een algemeen motoronderhoud te laten uitvoeren. Daarna staat de Enya weer voor jaren in orde en is er ieder jaar enkel het motoronderhoud voor en na de winter dat telt. Eind april zou alles moeten gedaan zijn, want op 1 mei zijn we 12 dagen met verlof. Die twaalf dagen worden zeker een vaarverlof, naar waar en hoelang is een vraag. Van onze vrienden, die varen met ons vorig bootje "El Verde", kregen we ook al een aanlokkelijk voorstel om samen iets te doen. Iets waar we beiden wel oortjes naar hebben ! Het uitkienen van een vaarroute moet dan in beider overleg.Met onze PC-navigo, geen probleem. Deze reisplanner op computer kan alle mogelijkheden in een seconde de baas. We zien wel wat het wordt. Ondertussen geniet van de beloofde foto's van onze wintersport-vakantie.
Onze wintersportvakantie is terug voorbij. En terug werd het Seefeld. De Tiroolse mentaliteit ligt me wel. Ook ben je na een aantal jaren geen vreemde meer. Na meer dan 20 jaar Seefeld kom ik er nog altijd graag en ontdek nog immer nieuwe dingen. We gingen op de eerste werkdag dan ook een goeie dag zeggen op het stadhuis, waar we verleden jaar trouwden. Frln Sandra Auer was zeer verrast, en zelf waren we het nog meer. Immers, onze foto had wel een ereplaatsje gekregen aangezien we de eersten waren om door haar gehuwd te worden. De pralines werden in dank aangenomen. Betreffende de weersomstandigheden kan ik kort zijn. 's Nachts koud (-10/ -15) en overdag stralende zon (terrassenweer). De keuken in ons hotel was 100% verbeterd in vergelijk met verleden jaar. Dat was aardig meegenomen. En dan het skieën. Voor Petra verliep het niet zo best. Met een kleine verzwikking aan de knie, kon ze de laatste dag niet meer op de latten. Maar goed, dat hebben we dan vervangen door de twee laatste namiddagen wat sauna te doen en te gaan zwemmen in het ferienhotel. Ikzelf heb alle pistes gedaan. Ik was ook blij verrast dat de Rösshutte volledig vernieuwd was met nieuwe pistes + nieuwe zetelliften. Zo blijft het spannend. Voor de rest de batterijen effe opgeladen en van het leven genoten. We zijn niet voor niets Bourgondiërs. De foto's komen er aan !
Toen we in Seefeld verbleven, werden we noodgedwongen door "het knietje" van Petra, van de piste af gedwongen. Dan maar naar het zwembad, waar sauna en bubbelbaden koning zijn. En of we er van genoten hebben mag blijken uit bijgaande foto. Het was gewoon zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig !
Telkens men mij op de hoogte brengt van een ziekte- en/of sterfgeval, denk ik direct aan mijn kleinzoon. In een flits probeer ik hem voor de geest te halen, hoe hij er uitzag bij onze laatste ontmoeting, een jaar terug. Hoe zou hij het doen op school ? Heeft hij veel vriendjes of al "vriendinnetjes" ? Is hij gegroeid ? Kan hij al skiën zoals zijnen opa ? Heeft hij opa's boot al gezien of zijn nieuwe auto ? Allemaal vragen waar ik jammer genoeg geen antwoord op ken. Met nieuwjaar en op zijn verjaardag verwacht ik hem altijd weer. Tot nog toe, tevergeefs. Jammer, want ook opa's tijd mindert, en bij overlijdens en ernstige ziektes van mensen uit mijn omgeving denk ik altijd hoe snel het wel kan. Ik hoop dat alles gauw veranderd en ik hem weer kan zien, mijne Wout.Dan vertellen we weer honderduit over alles wat ons zo samen hield. Ik mis hem, ieder dag, iedere minuut !
De vroegste geschiedschrijving van Seefeld vermeld in 1022 dat het dorp op een plateau lag dat ongeveer 1180 meter boven de zeespiegel lag, zeer dun bevolkt en moerassig was. De parochiekerk was vroeger een klooster, vandaar het huidige hotel "Klösterbrau" dat er eens een deel van was. Zoals vroeger veelal het geval, werkten de kloosterlingen er vooral aan het droogleggen van gronden en bewerkten het daarna. Seefeld kreeg een naam in Europa door de Olympische Winterspelen. Immers, het onderdeel Noorse Combinatie (langlaufen, schansspringen en biathlon) vonden er in 1964 en 1976 plaats. Ook de wereldkampioenschappen Noors Skiën in 1985 vond plaats in Seefeld. Seefeld is eerder een klein ski-oord. Met 17,38 km² en een bevolking van slechts 3.935 inwoners is dit dorp bij de kleinste,maar daarom niet mindere oorden van Tirol, district Innsbrück. Seefeld ligt op 47°19' N en 11°10' O. Het biedt alles wat een wintersporter dromen kan. Van baby-pistes tot zwarte. Honderden kilometer langlauf-loipes en een schitterende ijspiste, altijd muziek en ambiance en 's avonds feeëriek verlicht. Curling spelen kan men aan de achterkant van het bahnhof en met slede en paard kan men een ritje maken door de bossen. Wandelen langs de Seefeldersee waar de vogeltjes uit je hand eten, en een heerlijke forel recht uit het water op je bord, alles is mogelijk in Seefeld. 's Avonds gezellig een pintje pakken of een lekker ijsje, geen probleem. Wie echter een disco-freak is, zal teleurgesteld zijn. Misschien biedt Seefeld niet genoeg an de jeugd en is dat de reden (al of niet gewild) dat Seefeld minder in trek is bij jongeren.
't Is een nieuw woord, en een samentrekking van de twee woorden, concurrenten en collega's. Op zich een bevreemdende zaak, maar toch... Bij nader inzicht niet zo vreemd. Wanneer in een zekere werkomgeving verscheidene mensen één en hetzelfde beroep uitoefenen, is het altijd interessant om van gedachten te wisselen en elkaar buiten de werkvloer te ontmoeten. Zo iets dergelijks hadden we verleden week gepland met onze collega's van een Gentse firma, met daarbij ook de bevrachter van dezelfde firma uit Antwerpen. Wijzelf in volle getalsterkte (3 man) en zij, net iets groter, zoals ook het kantoor (vier vrouwen en vijf mannen) hadden een "date" zoals dat heet. Het kader, waarin, was knap : het pakhuis in Gent. Met vanbinnen een metalen gebinte, modern van opmaak, waar men rustig een pint kan pakken en een stukje eten. Het werd gewoon een leuke avond, waarin ik mensen terugzag, waarvan het jaren geleden was dat ik hen zag en waarin ik ook mensen voor de eerste keer ontmoette waarmee ik reeds jaren bel. Zoals altijd bij zulke gelegendheden was de avond tekort en was iedereen het erover eens "dat we dat eigenlijk eens meer zouden moeten kunnen doen ! " Maar de tijd wordt door iedereen te haastig beleefd en sociaal contact zoals het meer zou moeten, is er niet meer. Jammer, maar toch bedankt concullega's. Het ga jullie allemaal goed. Ad multos anos. Oostvaarder.
Van de Deense rederij Maersk werd het grootste containerschip ter wereld te water gelaten. De "Emma Maersk", een schip met een lengte van 1302 ft (396,85m) en een breedte van 207 ft (63,10m) en een netto capaciteit van 123.200 ton. Duizelingwekkende cijfers en voor de nieuwsgierigen en geïnteresseerden onder jullie nog wat gegevens er bovenop. Vergelijkbaar qua grootte met het grootste vliegdekschip ter wereld met een 5.000 koppige bemanning, matrozen en officieren doet deze "Emma Maersk" het veel zuiniger aan. Met slechts een dertien koppen tellende bemanning vaart hij met een razende snelheid van 31 knopen (55,80 km/uur) van China naar Californië op 4 dagen tijd. Deze Deense reus bestaat uit 5 drijvende secties die aan elkaar gelast zijn. Met een commandobrug die hoger is dan 10 verdiepingen kan de Emma Maersk ca 15.000 containers vervoeren. Hij wordt geladen en gelost door 11 simultaan werkende kranen. Het schip is met deze afmetingen en kracht enkel geschikt voor het bevaren van grote zeeën en oceanen, en kan niet door het Suez- noch Panamakanaal. Met een dieselmotor van 14 cylinders in lijn geeft dit 108.920 BHP. De pistons b.v. hebben een diameter van 1 meter !!! Waar gaan we heen ? De motor is 26,70m lang en 13,20 breed en weegt 2.300 ton. Hij verbruikt ca.6.275 liter/uur. Het prijskaartje is dan ook aan de forse kant : $ US 145.000.000. Nog een persoonlijke noot : Stel dat de Emma Maersk ooit "snel" zou moeten uitwijken. Naderend schip, ijsberg of andere rondzwalpende dingen op zee.Met "snel" bedoel ik enkele km. Wat dan ? Immers dit type van schepen heeft zeker van topsnelheid tot stilstand 6 à 7 km nodig. Moet er nog zand zijn ?
14 februari komt er weer aan, terug naar Oostenrijk, het land waar we op die datum trouwden verleden jaar. Alweer een jaartje, mensen wat gaat het snel. En 't wordt weer Seefeld in Tirol. We doen, zoals het past, één van onze beste exportproducten mee voor Frln. Sandra Rauth, ambtenaar van de burgerlijke stand in Seefeld, lekkere pralines. We gaan echter hoofdzakelijk voor het witte tapijt, de sneeuw. Zoals nu ligt er boven ca. anderhalve meter en beneden een half metertje. Meer moet dat niet zijn, we hopen in ieder geval dat de sneeuw van betere kwaliteit is dan in 2007. En dan komen de Gschwandskopf, de Rösshutte, de Birken en zelfs de Seefelder Joch dichterbij. Misschien kijken we zelf iets verder en gaan we ski-pistes in de nabijgelegen dorpen eens proberen. Kwestie om de grenzen te verleggen. Het wordt hoe dan ook terug een doe-vakantie. Onze latten zijn gewaxed, de fysiek is goed en de goesting om terug eens ongekende hoogtes af te razen is groot. Misschien ook een uitstapje naar het btw-vrije Samnaun in Zwitserland. We zouden geen "belgen" zijn, nietwaar !
Nog maar pas zijn de bubbels uit ons hoofd, driekoningen is voorbij en de dagen zijn aan het lengen. Tijd om dus de planning te beginnen om met de boot op vakantie te gaan. Hoewel Nederland ons altijd weer naar zich toetrekt, gaan we waarschijnlijk richting Frankrijk. Mister Sarkozy, here we come ! Onze vaarweg die ons nauw aan het hart ligt, blijft via de westhoek. Is het omdat de geschiedenis van Vlaanderen er zo dichtbij is ? Een reden temeer is dat je er op Vlaams grondgebied blijft. Ook in Frankrijk vaar je Frans-Vlaanderen binnen. Duinkerke, Calais (in het nederlands Kales), Arques, Leffrinckouque en Gravelines. Allemaal steden en gemeenten, waar af en toe door de oudere generatie, nog "Vloamsch" gesproken word. Allemaal dorpjes, niet ver van de "schreve*", waar op de markten nog tal van Belforten te zien zijn. Maar de volgende generatie zal 100% Frans zijn. Jammer om zoveel teloorgang ! In Gravelines en Calais zit je aan de noordkant van de Atlantische kust. Hier "leeft" nog altijd de 2° wereldoorlog. Iets ten zuiden daarvan begint Normandië. We zouden vooral de Franse kust willen bezoeken. Zo dichtbij, maar zo anders dan onze kust. Veel minder commerce en meer natuur. Steden als Duinkerke, Calais, Gravelines en Arques staan op ons programma. In Arques stappen we zeker de cristallerie eens binnen. Hier bevrachtte ik destijds miljoenen tonnen zand vanaf Maasmechelen, voor de fabricage van het kristal van Arques en de vuurvaste schotels van Arcopal. Kortom, zo'n reisje is best te doen en blijft beneden de 500 km. Tijd te over dus om iets te gaan bezoeken. We gaan alles wat verder uitwerken in detail via een pc-programma van noordersoft. De maand mei of de maand september komen in aanmerking. De details horen jullie beslist later. Oh ja, voor ik het vergeet, een oproep aan mensen die zeer zeker mijn blogje lezen. Het zou wel eens kunnen dat ook een tweede schip van de partij zou zijn :" ene el verde ??????????????????????????? * schreve = grensovergang
Van onze vrienden Karel en Leon ontvingen we een kaartje met eindejaarswensen,die twee weten me trouwens altijd te verrassen, en uit respect voor mijn oude vriend "el verde" genaamd, kon ik het van mijn kant weer niet laten om het te laten zien. Hier ga je, oostvaarder !
Vooreerst, aan alle lezers van mijn blogje, mijn beste wensen voor een spetterend en vooral gezond 2008 ! Via mijn vriend Ludo kreeg ik nog een lading foto's binnen over het ongeval van de "Anta" in Zele. Zoals jullie kunnen zien, kan een schip wel degelijk de ganse vaarweg belemmeren. Het 80m lange schip Anta stremde de zeeschelde in Zele over werkelijk de ganse breedte, duidelijk te zien op deze foto genomen vanuit de helikopter op 15 december ll. Ondertussen is alles verdwenen richting Nederland, rijp voor de schrootmolen.
Ik wou jullie de bijgaande foto's niet onthouden van het duitse binnenschip ANTA dat in Zele middendoor brak. Het achterschip ligt op een ponton voor de sluis in Dendermonde, terwijl het voorschip drijvend er voor ligt. Na Nieuwjaar wordt het schip naar een Nederlands sloopbedrijf gebracht. Ook de bok die diende om het schip te lichten hoort bij de foto's
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Onze wintersportvakantie is terug voorbij. En terug werd het Seefeld. De Tiroolse mentaliteit ligt me wel. Ook ben je na een aantal jaren geen vreemde meer. Na meer dan 20 jaar Seefeld kom ik er nog altijd graag en ontdek nog immer nieuwe dingen.
Nog maar pas zijn de bubbels uit ons hoofd, driekoningen is voorbij en de dagen zijn aan het lengen. Tijd om dus de planning te beginnen om met de boot op vakantie te gaan. Hoewel Nederland ons altijd weer naar zich toetrekt, gaan we waarschijnlijk richting Frankrijk. Mister Sarkozy, here we come !
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
