Vrijdag 6 augustus 2010 - Jgh WSV Heusden - jgh Middelharnis 72,17 km met 1 schutsluis.
't Was twintig voor negen toen we vertrokken. Vaardag, dus mooi en zonnig weer. Geen noemenswaardige wind. Toen we Heusden verlieten, was het met een beetje spijt want het stadje sprak ons allebei erg aan. Gezellige terrassen, kleurig bevlagd, ludieke winkeltjes en gezellige wandelstraten. En niet te versmaden, iedere dag een Vlaamse krant. Met de zon en zonder wind naar 't Haringvliet, het was ooit anders, want verleden jaar regende het en was er windkracht 4/5. Op de Bergse Maas liep er een flinke stroom, beneden de 1900 toeren en toch nog een konstante snelheid van iets meer dan 13 km/u. We denderden de Bergse Maas af, kan je wel stellen, maar in de nabijheid van de Biesbosch op de Amer was het opletten geblazen. Hier heerst altijd een drukte. De Biesbosch is altijd een druk bezochte plek door watersporters. Wij hadden het van ons lijstje geschrapt, maar uitstel is geen afstel. Eens de Lage Zwaluwe en Willemstad voorbij, waren we erg snel op 't Haringsvliet en in Middelharnis. Kwart over twee voeren we in 't kanaaltje en een kwartier later lagen we in een box vast. De havenmeester komt langs en rekent ons 15,50 per nacht. We tekenen voor 2 nachten en gaan de stad in. Ik koop een paar schoenen, net als verleden jaar in 't zelfde winkeltje. Onderweg naar huis kopen we een bakje heerlijke kibbeling en smullen hem zo weg. 's Avonds aan boord een heerlijke kaastafel met een goeie fles wijn, wat kan een mens nog meer verlangen ! Morgen voorspellen ze slecht weer met buien. Ik ga mijn boek verder lezen, mijn blogje schrijven en wat bootinfo bekijken, voor Petra wordt het shoppen. Voor elk wat wils !
Donderdag 5 augustus 2010 - Jgh 't Lamgat - jgh WSV Heusden - 50,15 km met 1 sluis.
De Dintel, de Mark, het Markkanaal en de Amertak plus de Bergse Maas, allemaal stuk voor stuk mooie rivieren en kanalen op onze weg. Gebruiksvriendelijk, want na een telefoontje voor de spoorbrug, antwoordde de man mij dat er drie treinen kwamen kort achter elkaar en dat hij daarna de brug zou draaien. En zo geschiedde ! Na de opening wenste de man mij behouden vaart. Een les in klantvriendelijke benadering voor vele Vlaamse en Franse collega's. De zon terug van de partij, toen we bij Waalwijk op de Bergse Maas kwamen. Een weidse rivier met een felle stroming. Een uurtje verder kwamen we aan in Heusden. De havenmeester opgeroepen die in een oude Amerikaanse duwer zat, en torenhoog boven al de jachten uittorende. Hij wees ons een box aan en tien minuten later waren we afgemeerd. Vlug de werkkledij uit en de uitgangskledij in, en weg waren we op verkenning. Mooi, prachtig dorp. Zeker de moeite waard om te bezoeken. Veel pittoreske straatjes met ludieke winkeltjes en mooie horeca zaken die lokten met zonnige terrasjes. We vonden er zowaar een Vlaamse krant. Tijd voor een pintje ! Petra een droog wit wijntje en Heusden ging meevallen, zoveel was duidelijk. Een halsketting en opdienplateau waren reeds gekocht. Nog wat fruit ingeslagen en terug aan boord. In de beste stemming gingen we terug naar 't stadje. Bij Karel, zo luidde het uithangbord. Eén van onze beste vrienden heet Karel & Leon, en die namen boezemen ons reeds enig vertrouwen in. We kwamen binnen en werden gefascineerd door de schilderijen rondom en op de bovenverdieping stookketels en andere bezienswaardigheden van een oud brouwerij/stokerij. Beneden stond een magnifiek oud fotografietoestel te pronken in de eetzaal. We aten voortreffelijk. Om onze conditie op peil te houden deden we daarna nog een wandeling. Voldaan na zo veel Bourgondische leven, gingen we bootwaarts en kropen rond tienen in onze kooien, moe maar voldaan.
We hebben ongelofelijk geslapen in het superstille Hoeven. Een zacht voorbijvarend vrachtschip maakt ons wakker door de lichte deining. We ontbijten lang, want in zo'n omgeving staat de tijd stil ! Na het eten zetten we de fietsen buiten. We gebruiken de sleutel om het hek te openen, gaan rechts uit en terug rechts, de brug over de Dintel. ik kan het niet laten om enkele foto's te nemen van deze schitterende rivier met onze jachthaven er bij. Over de brug liggen er velden links en rechts en zien we in de verte kerktorens die een dorp veraden. Na 3 km. een pijltje dat richting Centrum aangeeft met nog 1 km te gaan. We hadden het dorp kleiner ingeschat. Horeca zaken en winkeltjes wisselen elkaar af. We besluiten er 's middags te eten op het marktplein, waar onze fietsjes gestald zijn. In de lokale Brasserie genieten we van een perfekte maaltijd aan een degelijke prijs. Terug is de rit minder aangenaam. Met een goed gevulde buik, tegenwind en een licht regen, zijn we blij terug aan de jachthaven te zijn. De fietsjes afgekuist en terug binnen gezet. Morgen gaat de vaart immers verder naar een volgende ontdekking.
Dinsdag 3 augustus 2010 - Jgh Scharendijke - Jgh 't Lamgat 63,08 km met 3 sluizen.
We vertrekken met een zonnig weertje en prachtig zicht op de Grevelingen, voorbij de eilanden, richting Grevelingensluis. We zijn vroeg vertrokken om zo snel mogelijk in deze sluis te zitten, omdat het er van 11.00/11.30 uur een drukte van belang wordt.Voor tien uur zitten we in de sluis en tien minuutjes later er weer uit. Met de vergroting van de jachthaven in Bruinisse is het nog drukker geworden in de veel te kleine sluis. Mij zullen ze hier niet veel meer zien. Te druk ! We gaan rustiger oorden opzoeken, rivieren en kanalen die we nog nooit aandeden. Rond de middag zijn de temperaturen opgelopen tot 23/24°. We koesteren ons in 't zonnetje en naderen de volgende sluis : de Krammer. Op kanaal 22 aangemeld en direct kunnen we er in. Pure luxe ! We varen nu richting de Volkeraksluis, die we vandaag links laten liggen en stuurboord uitgaan naar Dintelsas. Eénmaal op de Dintel heb je aan stuurboord en grote jachthaven, net voor de inloop van de sluis. De Mandersluis blijkt een rustige te zijn. Wat een verschil met het hectische gedoe van de Grevelingen. Eén hindernis, de Prinselandsebrug, slechts 2,80m moet gedraaid worden. Vlot komt de brug in beweging en we kijken met grote ogen naar de mooie, rustige, soms kronkelende Dintel, afgezoomd met een mooie rietkraag en voorzien van kleine nautische haltes. Alles keurig onderhouden. Zo zijn we't gewoon in Nederland. 't Verschil met onze verloederde en slecht onderhouden vaarwegen is groot, om te niet zeggen imens. Zacht spint onze motor door dit goddelijke landschap. We genieten allebei. Op aanraden van vriend Patrick kozen we jachthaven 't Lamgat, want 100m ervoor ligt een andere jachthaven : Nolleke Sas. Sorry voor de namen, maar ze heten zo ! Monique, de havenmeesteres wijst ons een plaats langsheen de steiger en sluit onze electriciteit aan. Met de code van het hek en een sleutel, liggen we hier voor 2 dagen. Om de niet varenden wat wegwijs te maken. We liggen op de Dintel, net voorbij de Roode Vaart. Deze vaart was de verbinding tussen de Dintel en het Hollands Diep. Langs de Hollands Diepkant ligt het havencomplex Moerdijk en langs de Roode Vaartkant ligt Zevenbergen. We besluiten om morgen naar Zevenbergen te fietsen. Vandaag houden we het op een mooie wandeling, tussen een overvloedige natuur, na het eten. Hier heerst rust ! Op ons achterdek eet ik nog wat fruit, want kersen en aardbeien zijn bijzonder lekker dit jaar. Geen krant te krijgen, dan pak ik maar mijn boek en lees verder. Petra zont in de gouden avondwarmte. Om acht uur kijken we naar het nieuws, onze préformateur met het rode strikje is nog geen cm. verder. Afwachten, dus ! Na de TV met een lekker wijntje, kruipen we rond 22.30u in ons bed en slapen in alle stilte in. Zaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaalig !
Maandag 2 augustus 2010 - rustdag in Scharendijke.
's Morgens op de fiets naar Scharendijke, wat een weelde, die nieuwe fietsen aan boord. Onmisbaar op onze tochten. Er moesten wat inkopen gedaan worden en gepakt met een rugzakje allebei, en hop daar gingen we. Fruit, brood, zeeuwse mosselen en bovendien vonden we een Vlaamse krant. We reden het dorpje rond en kwamen terug aan boord. "Di Rupo geen stap verder met Madame Non," want iedereen bleek een weekje verlof te hebben. Enkel onze Waalse Italiaan en Vlaamse Bart waren in de buurt. Onzen "Albert" bleef op post, kwestie om zijn jobke niet te verliezen. De Walen waren iets buigzamer geworden, schreef de krant. 't Zal tijd worden na 180 jaar profitariaat ! Zou Vlaanderen eindelijk financieel zijn eigen boontjes mogen doppen, en daarmee de oude Volksunie-droom in vervulling zien gaan ? 'k Durf het bijna niet geloven, want dikwijls hebben onze Franstalige vrienden op 't laatst roet in het eten gegooid. We gingen naar de watersportwinkel in de jachthaven. Er werden diverse koopjes aangeboden. Ik kon aan de verleiding niet weerstaan en kocht een officieel logboek, om al onze uitstappen bij te houden. We mochten wat rond kijken en in de hal achterin stonden twee "occassions" van Linssen. Op de vraag of we aan boord mochten kijken, vertelde de dame dat ze iemand ging sturen. Na tien minuten kwam mijnheer Jonkers zelf om beide schepen te omschrijven Een dertigvoet (29.9) uit 2008 en een Sturdy 380 van 2002. Na een bezoek van een uur troonde hij ons mee naar zijn bureau en kregen we een pak documentatie over de werf Linssen en het gamma van de schepen die ze bouwden. Ik vroeg hem ook uitleg over een eventuele winterstalling in de verwarmde hall voor mijn boot. Hij vroeg 38,00 per m², inclusief kraankosten bij het in- en uitnemen, op de bok zetten en afspuiten. Niet overdreven ! 's Avonds aan boord aten we lekker mosseltjes met brood. Na het lezen van de krant en mijn boek kropen we in onze kooien, want morgen wachtte een nieuwe vaardag !
Scharendijke, een liefelijk klein dorpje aan het Grevelingenmeer, waar alles naar de watersport ruikt. We gingen er twee dagen verblijven, want er stond ook een fietsuitstap gepland naar Renesse, de andere kant van Brouwersdam. Een echt shopping-paradijs, zo had ik het Petra voorgehouden. Het liggeld scheelde 11,00 per nacht tegenover Bruinisse. Now,Now, zei de Hollander ! Scharendijke ligt ongeveer twee uur verder varen op het Grevelingenmeer. Het werd een makkie, die dag, en snel lagen we in de voor ons bestemde box. Zondag zijn natuurlijk de winkels gesloten, want er was in de jachthaven ook een winkel die mij geweldig interesseerde. Alle watersportbenodigheden kon men er krijgen. Het was een dealer van Linssen Yachts uit Maasbracht, de firma Jonkers. We namen onze fietsen van boord en verkenden Scharendijke, één winkelstraat met een paar horeca zaken en een paar supermarkten, een bloemenwinkel, een boekenwinkel van Gruna, een bakker en een beenhouwer en een dokter. Meer heeft de Scharendijker niet nodig, zo bleek. Het weer was prachtig en zonnig. 4 km. gaf men als fietsafstand naar Renesse. Door de velden, mooi breed fietspad gescheiden van de rijweg. Net wat anders dan bij ons. In Renesse kon je over de koppen lopen. Het "Rotterdamse Volk" was in grote getale afgezakt om te shoppen. Ruige havenbonkers met gespierde en getatoueerde armen en benen, vergezeld door voor hun ouderdom veel te kortgerokte vrouwen en twee of drie stadskinderen die je soms het bloed van onder de nagels haalden. Kortom mensen uit de Rotterdamse volkswijken, maar uit ervaring weet ik dat het gasten zijn waar je kunt op rekenen en dikwijls mannen met een hart van koekebrood. Bovendien was ook "den bouw" met verlof, en dat merk je ook. Op de terrassen werd behalve over de haven, ook over den bouw verteld in geuren en kleuren. Petra flaneerde van het ene naar het andere winkeltje en rond vier uur hadden we het gehad. Moe van al dat slenteren ploften we neer op een terrasstoel, die ik nooit meer wou verlaten. Ik bestelde een pannenkoek met spek. Nou, jochies, dat was er ééntje. Groot, dik, smakelijk en het spek was er niet ingeschoten met de balpijp ! Petra nam een koffietje en schudde meewarig het hoofd over zoveel gulzigheid. "Voila, ik heb gegeten voor vandaag" zei ik. Als dessert nog een pintje en ik was klaar om met de minifiets de Tourmalet en de Aubisque na elkaar te doen, en daarbij Vandenbroeck het nakijken te geven. Hm, iets minder, maar het voelde goed. Langs een andere weg, door het bos, reden we huiswaarts. Het bleek een km. korter. Aan boord gekomen at ik nog wat fruit (kersen, aalbessen en aarbeien), en keken we televisie. Rond tienen las ik nog aan mijn boek in bed en draaide tevreden een halfuurtje later het lichtje uit. Petra lag ondertussen reeds een halfuur in de armen van Orpheus.
Zondag 1 augustus 2010 - Jgh Bruinisse - Jgh Scharendijke 20,48 km, geen sluizen
31 juli, het blijft een magische dag. We verjaren allebei en vertrekken met verlof. Het weer bleef maar kwakkelen, maar wanneer we op de zon zouden wachten, duurde het misschien tot december. Feitelijk hadden we ons verlof vroeger gepland, maar in een bestuur van een vereniging zitten brengt nu éénmaal verplichtingen met zich mee. Een vaarplan hadden we in ons hoofdje, zoals vroeger beschreven, maar dat durft door omstandigheden nog al eens anders lopen. We vertrokken van onze ligplaats rond kwart over acht, richting Terneuzen en meteen ook onze eerste sluis. Niet zo'n makkelijke sluis, omdat je, behalve het versassen, ook de scheiding krijgt van zoet en zout waterwerking binnen de sluis. We melden ons op kanaal 18 en krijgen als antwoord : "Wacht maar even af en zoek maar een plaatsje langs de kant." Dat leek een slechte start te worden. Bovendien begon het lichtjes te regenen en kregen we een slechter zicht. Hoewel temperatuur en wind goed waren, begonnen we te twijfelen over de overtocht van Wester- en Oosterschelde. We konden in de sluis rond 11.30u en begonnen aan de Westerschelde, richting Hansweert. Het werd een makkelijke overtocht en bij de laatste groene boei voor Hansweert hoorden we dat de sluis vol liep. We melden ons direkt en vlogen ??? aan 13,7 km/u de sluis in. Iedereen wachtte op ons, om de sluis af te sluiten. Oef, éénmaal binnen en de deuren gingen dicht. De verbinding tussen de Wester- en Oosterschelde noemt men het kanaal door Zuid-Beveland en komt in de Oosterschelde in Wemeldinge. Bij vele Vlamingen, liefhebbers van het duiken, ruim bekend. Onze bestemming was Stavenisse, maar was veranderd omdat het getij met de opgelopen wachttijd voor de sluis in Terneuzen, niet meer haalbaar was. De vervangende bestemming werd Bruinisse. Altijd een heel drukke sluis, en dat werd nu niet anders. Het lijkt daar altijd als een sardienendoos. Na wat moeilijkheden in de nieuwe haven van Bruinisse, de eerste aangeduide twee boxen, bleken bezet. Dan maar weer naar het havenbureel. En uiteindelijk bleek de derde keer, goede keer. 26,60 + 1,00 elektriciteit + 1,00 water = 28,60. Nu kan ik begrijpen waar ze het geld vandaan halen om 800 ligplaatsen en een nieuwe haven te bouwen. Het zal niet meer met m'n centen zijn, want ik vond het schandalig veel. Ik schreef 's avonds in mijn logboek dan ook : TE MIJDEN. We lieten onze verjaardag echter niet vergallen, want morgen gingen we ergens anders. Na een verkwikkende wasbeurt, uitgangstenue aangetrokken en we kwamen in de overvolle havenrestaurant. Geweldig leuke plaats, goede bediening en lekker eten aan een degelijke prijs. Een meevaller over de ganse lijn, die Sailors Inn. Na een lekker dineetje waren we rond tien uur aan boord. De kaarten uitgehaald en de weg uitgestippeld die we morgen gingen doen. Na een zware dag zoals vandaag, zouden we het morgen wat rustiger aandoen. Het was immers verlof ! Zaterdag 31 juli 2010 - jgh Spanjeveer - jgh Bruinisse. 81,76 km. met 3 sluizen.
Aan Jules en Philomène - Benny en Rita - Patrick en Christine - Wim en Christine - Geert, Lawrence en Valérie - Ludo en Brigitte - Willy en Nadia - Katrien - Frankie en Annie - François en Mieke - Joël en Rose - Pater Dirven en de Jezuietengemeenschap v/d Graanmarkt in Antwerpen - en mocht ik er vergeten hebben aan iedereen die aan ons dacht die 31ste juli toen we aan het varen waren en verjaarden. We hadden niet altijd de tijd om te antwoorden en jullie te bedanken. Telkens er weer een berichtje kwam, moesten we in een sluis of eruit - stonden we voor en brug of waren er net door - kortom, we konden jullie niet op een juiste manier danken om zoveel liefde en genegendheid. Vandaar, lieve mensen....
Met verwondering achterom kijkend, zeventienhonderd dagen verder, het is me wat ! Wanneer we de teller aanzetten zijn het niet enkel de duizend zevenhonderd dagen sinds 30 november 2005, maar daarbij nog eens zeshonderd drieënvijftig artikels verlucht met vijfhonderd zesentwintig foto's. Nooit verwacht dat zulks zo'n omvang zou nemen. Het blogje werd bijna veertigduizend maal bekeken, met de laatste periode een gemiddeld bezoekersaantal van 30 à 35 mensen per dag. Duizelingwekkend en toch wel een beetje fier dat ik het kon. Meestal over bootjes en alles wat er mee verband kan houden, er waren ook een paar "gevoelsstukjes" bij over familie en vrienden. Gelukkig maar, zou ik zeggen, elke mens pleegt af en toe een traantje om dingen die in zijn leven niet liepen zoals was voorzien. Dit is waarschijnlijk het laatste stukje dat ik schrijf voor 't verlof, met terug grote verwachtingen voor dat onbekende dat ons wacht. Hopend op het huidige weer met een draagbaar temperatuurtje van 20/23°, af en toe een buitje mag, want ook de natuur heeft zijn rechten. Een beetje zon, één tot drie beaufort en weg zijn we naar die verre onbekende horizon, daar achter de kim, waar misschien een beter leven wacht tot op de dag dat de plicht ons terugroept. Een terugkeer naar de realiteit van elke dag, met een plicht tot werken en af en toe eens een beetje.... genieten. Vragen we te veel ???
Ons bootje is klaar voor de reis. Oliepeil werd nagezien, de wierfilter volledig schoongemaakt en het vet extra aangedraaid. Motor liep als een naaimachientje. Ook de bemanning wacht met spanning en houd zich gereed om donderdag of vrijdag te vertrekken. Nog eens extra 150 liter brandstof getankt met vooraf een toegevoegde bus die de verbranding verbeterd en de roetafzetting verminderd. Ook de uitstoot is veel properder dan vroeger. Kortom alles werd gedaan om onze vaarvakantie in optimale condities aan te vatten. Gedurende de vorige dagen werden ook de fietsen aan boord gezet, bandjes opgepompt zodat niets in de weg zit om eventueel een geslaagd fietstochtje ergens te doen en nieuwe dingen te ontdekken. Nu we thuis zitten gedurende het weekend, doen we nog snel wat boodschappen en winnen info op internet in om alle bezienswaardigheden te noteren op onze route. Onze buurman houd een oogje in 't zeil en komt dagelijks de bloemetjes water geven, de brievenbus ledigen. Zo'n buurman verdient de hemel. Onze Maurice is er zo één. Nooit teveel, altijd bereid. Van zijn slag zijn er te weinig. Alvast bedankt, vriend !
Zondag met Fons & Marie Louise naar 't Sas geweest, apero genomen en een stukje eten, onder een schitterend zonnetje terug gevaren tot aan de Overledebrug en Wachtebeke om te eindigen op onze ligplaats. Schitterend hoe mensen die geen water gewoon zijn, genieten van een bootje op 't water. Met honderden vragen en verwondering over de antwoorden. Geweldig, zou den Eddy zeggen. Gezelligheid was weer troef, en wij hadden weer eens met ons bootje gevaren.
Op negen meter diepte zijn de resten van een 18e eeuws schip gevonden onder de WTC toren op Ground Zero. Omdat er altijd voortgewerkt wordt op de site zullen onderzoekers niet al te veel tijd krijgen om de resten te onderzoeken. De resten zijn ongeveer tien meter lang, ook werd een anker van +/- 45 kgs op dezelfde plaats aangetroffen. De resten van het schip hebben waarschijnlijk gediend als ophogings-materiaal voor de aanleg van het eiland Manhattan. Resten van het hout werden naar een labo overgebracht om de juiste ouderdom te bepalen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
