varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
07-12-2010
Eindejaar !
De rekeningen stromen uit de meest onverwachte hoeken toe ! Eindejaar, december altijd zo'n maand waar alles moet en weinig kan, een maand waarop menig budget overschreden wordt en soms domme dingen gedaan worden. Wij, senioren, genieten daarbij van één groot voordeel, ervaring en verstand. De ervaring die ons vele jaren met ups en downs geleerd heeft om indelingen te maken van goed en kwaad, van te weinig en teveel, van overbodig of broodnodig. De nutteloosheid van sommige dingen waar vele supermarkt blaadjes bol van staan. Dingen die bijna gratis vervaardigd zijn in China of Korea, in Pakistan of Indonesië en dan dikwijls via sluikse transportwegen tegen een hongerloon en dikwijls met inzet van kinderen en onwetenden, die moeten zorgen voor boordevolle prospectussen met overladen bladzijden vol met al of niet nutteloze geschenken. Nee, en nog eens nee, dankjewel ik werk er niet aan mee ! Verstand komt wel degelijk met de jaren, zoveel is duidelijk. Laat ons nuchter zijn en ook eens een hartsgeschenk geven. Wat dacht je van oudere waarden terug opspitten, ze opblinken en terug de glans geven van weleer. Beleefdheid, respect, discretie tegenover anderen, hulpvaardigheid (ook zonder te betalen), geloof in de jeugd, enz... Wanneer dit onze wensen zijn voor 2011, wacht mij nog een mooie toekomst.
Een goeie vriend van me reed de Durme en Moervaart af en maakte foto's van zijn rit. Let op het water aan de Durme aan de Post - aan de beschoeiing en remming van de Durme aan Daknambrug - en talloze hoogwaterstandjes aan de ijzeren brug en andere...
't Is een paar dagen geleden dat 't water z'n kracht nog eens toonde ! Iedereen van ons werd nog maar eens herinnerd dat waterlopen rechttrekken in plaats van ze te laten meanderen zoals vroeger, overvloeiingsgebieden, polders en alles wat vroeger langsheen onze waterlopen lag, nutteloos vol te bouwen met landhuisjes, villa's en namaakhoevetjes, het niet uitbaggeren van rivieren en kanalen zoals voorheen. Dat alles is oorzaak van onze jaarlijkse wateroverlast. Beken en trekgrachten die vroeger voor de nodige irrigatie zorgden werden dichtgegooid of overkapt en in buizen gelegd. Die buizen, na een paar ondergrondse jaren waren half volgelopen met slip en andere vuiligheid. De natuur presenteert nu zijn rekening aan allen die zijn wetten met de voeten traden.De staat speelt de bal naar de provincie en gemeenten, en die kaatsen de bal terug met de verschoning van : "Wettelijk mochten we daar bouwen, er was geen verbod". Wanneer we met onze boot vele dagen langsheen onze waterlopen varen met het nodige respect, valt het ons op hoe slecht die wel onderhouden zijn. Sluizen met kapotte of zeer slechte sluisdeuren. We zagen er zelfs met kleine boompjes die groeiden op de sluisdeuren. Bermen, grachten en beken die uitkomen op onze rivieren en kanalen liggen vol met smeerlapperij (petflessen, blikken, fietsen, noem maar op). Het niet respecteren van één van de voornaamste natuurelementen :WATER, ligt aan de basis van al deze ellende. Mensen die de afgelopen jaren in de nabijheid van rivieren en kanalen bouwden op meestal goedkopere bouwgronden, die vroeger dienden als overvloeiingsgebieden zeg ik enkel dit : "Eigen schuld, dikke bult". We gaan naar een toekomst waarin water, lucht en aarde een significante rol zullen spelen. Weersomstandigheden zullen een grotere rol spelen in ons dagdagelijkse leven. Het niet respecteren daarvan zal ons in alle duidelijkheid aangerekend worden. Wees daar maar van overtuigd.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
