varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
17-07-2006
Naar onze thuishaven.
't Is vrijdagavond de 14 juli, de fransen vieren hun nationale feestdag. Op ieder dorpsplein in Frankrijk is het bal en danst de ganse bevolking tot stukken in de nacht. Liters wijn en bier stromen er, en negen maanden nadien, althans dat heeft men mij voor waarheid verteld, is de bevolkingsaangroei in "la douce france" het hoogst. Na 't werk rijden we in de avond naar ons bootje. Het zal er warm zijn. We plannen een week-endje Lokeren. We gaan onze thuishaven verkennen als toeristen. We varen richting Wachtebeke, om aan de overledebrug te wachten op de brugdraaier, die alle bruggen van de moervaart en durme voor ons zal draaien. Om 10 uur is de eerste opening van de brug. Op de wachtsteiger ligt al een bootje gereed "de Brisarna" een schipper die vroeger een binnenschip had. We kennen mekaar dus. Hij gaat onderweg Albert van de "Batavia" oppikken. Die ligt met panne tussen Moerbeke en Daknam. Het roer blijkt uitgevallen, en ook de olieleiding blijkt stuk. Zoals steeds is het personeel stipt op tijd. De man, die ik ondertussen ook al tien jaar ken, is nog altijd een levende reklame voor z'n job. Vriendelijk en altijd lachend draait hij de één na de andere brug. Het was lange tijd anders. Maar goed, aan iedere brug zwaait de man ons vriendelijk toe. De twee laatste bruggen worden door een collega gedraaid. We schuiven voorbij Wachtebeke naar Moerbeke, naar het nog immer smerige suikerfabriek. Voorbij het fabriek is er veel vernieuwing in de grimmige rij huisjes, die vroeger aan het fabriek toebehoorden. Er zijn werkelijk zeer mooie design-woningen langsheen het water bijgekomen, met prachtig aangelegde tuinen. Eens Moerbeke voorbij, is de natuur terug baas. Wij zijn er nog maar eens overtuigd hoe mooi Moervaart en Durme wel zijn, ook voor de fietsers nota bene, die grote stukken met ons meefietsen. Geef mij maar dit rustige paradijs met overal vriendelijke en zwaaiende mensen, in plaats van het miljoenenkwartier dat oude leie heet, en waar een stelletje ma-tu-vu personages u onvriendelijk en ongeïnteresseerd toestaren. We zien Albert liggen van ver, het smalle, lange schip, waar deze éénling mee vaart. Altijd alleen op het schip maar altijd behulpzaam. We zijn kort na de middag in Lokeren, en het is er broeiend heet. In het voorbijvaren bestellen we een tafeltje bij taverne de durme. Jackie knikt bevestigend, dus alles is in orde. We maken vast, en willen de electriciteit aanschakelen maar de kast doet het niet. Naar de info winkel naast het stadhuis dan maar. De mevrouw verkoopt ons een nieuwe kaart, terug naar het schip, en opnieuw hetzelfde euvel. Nog maar eens naar de info winkel. Ik krijg drie kaarten van de mevrouw, die allemaal getest zijn, zegt ze. Dus nog eens terug (goed voor de lijn), en dit maal bingo. De kast doet het opnieuw en nu kunnen we gerust zijn. We gaan een stukje eten bij Jackie. Daarna wat rusten, klaar voor een wandelingetje. We komen wat vroeger terug, want Petra heeft opnieuw last van de geopereerde knie. Dan maar wat rusten. 's Avonds kijken we op de pc naar een dvd-film, die we meehebben. Na het avondeten nog wat nagenieten in de avondkoelte. We kruipen rond elf uur in ons mandje en slapen een rustige nacht door tot in de vroege morgen. Zondagmorgen, terug een schitterende zon. We wanen ons in zuid-frankrijk. We nemen dan maar een aperitief na een bezoek in ons prachtig museum.Lokeren heeft één van de mooiste musea op heemkundig gebied in België. En ik bezocht er al heel wat. Niet enkel een ganse reeks voorwerpen en beeldjes uit de oud-egyptische tijd geschonken door steenkoolhandelaar Maes, maar ook een bakkerij (Daeyaert), een beenhouwerij (Fierens) en een drukkerij(..............) uit een ver verleden. Verder nog een oud-vlaamse keuken en vele kleine wetenswaardigheden over de stad. Kortom, een bezoek overwaard en een pluim op de hoed van de vele mensen die er ganse dagen onbezoldigd mee bezig zijn. 't Is middag en we maken ons klaar om de brug van 13.00 uur in Daknam te halen. Om 10.00,13.00 en 16.00 uur draaien de bruggen in het systeem van blokvaart. Omgekeerd is het vertrekken een half uur eerder in Wachtebeke,richting Lokeren. Het is drukkend warm op de rivier en de Durme is op één week tijd al fel gezakt. De stenen aan de zijkant, daar merk je pas hoe fel het water valt.Zoals steeds heeft onze "el verde" veel bekijks.Tussen Daknam en Moerbeke en daarna tot Wachtebeke is werkelijk een zeer mooi stuk natuur. Verschillende vogels, ook roofvogels zoals de buizerd, merken we op langs de beboste kanten. Ook de wilde ooievaars in Daknam zie je vanop het water.Ik vaar niet zomaar, ik geef mijn ogen de kost. Vele wilde bloemen bloeien langsheen het water en geuren dat het een lieve lust is. 't Is dan ook snel dat we Wachtebeke voorbij zijn, en ons klaarmaken om aan te leggen op onze plaats aan de Spanjeveerbrug. Rond vier uur liggen we vast en drinken nog een glaasje fris voor we huiswaarts vertrekken. We rijden cabrio en genieten van deze luxe. 't Was weer een fijn week-end !
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
