varende senioren over bootjes, varen en nog andere dingen !
25-10-2009
Zondag 19 juli 2009 - Cambrai - Honnecourt - Gouy : op naar de bron
met toestemming van de auteur Karel Hoet
Gisterenavond heeft de Vendantee ons teruggevraagd om te aperitieven. Het was weer super gezellig en bovendien leerrijk om zo'n oude rot in 't vaarvak te mogen uitvragen. Bovendien hebben we er gebruik van gemaakt om Antwerpen en Temse als bestemming te promoten. Ze waren in beiden al langs geweest maar hadden nog helemaal niet genoeg gezien. Moi-aussi, je suis chauvin, hein ! Maar nu moeten we afscheid nemen : zij varen af richting Doornik om er vrienden te ontmoeten en als ze vertrokken zijn gooien wij ook de trossen los. We vullen onze watertank nog bij aan de uitgang van de haven en om 10.55u zwaait de havenmeester ons uit. We draaien het Canal de Saint-Quentin op met bestemming Honnecourt. 14 sluizen op slechts 18 km hebben we voor de boeg. Maar dit kanaal is zo pittoresk dat je't niet mag missen ! Aan de beweging op het water merk je dat het vandaag zondag is. Voor ons is een kanoclub onderweg, en het krioelt van de fietsers op de jaagpaden aan beide oevers. Best gezellig. In het zonovergoten groen passeert het ene na het ander sluisje onder onze kiel en het is geweldig om dat allemaal zelf te doen. Het wordt een heel avontuur als Leon en ik van plaats wisselen : hij aan het roer en ik aan de touwen. Zo hebben we allebei eens wat anders te doen en merken we dat we in de andere rol toch nog veel te leren hebben. Zo blijft een mens bezig, hé... Ik houd de stand van zaken bij op een kaartje dat de havenmeester van Cambrai me gaf, want anders zou ik de tel van de sluisjes verliezen. Niet dat dat dan zo erg zou zijn, maar het is toch deel van de sport om te weten waar je bent. Ondertussen hebben we al gemerkt dat we de Schelde nog verschillende keren tegenkomen. Ze kronkelt als een slang rond dit kanaal en aan sommige sluisjes zien we dat we door een aquaductje varen die over het Scheldebeekje gaat. Best bijzonder ! Aan de tiende sluis, dat is de sluis van Crèvecoeur, zit inderdaad een sluiswachter op ons te wachten. We worden dus bediend en de man noteert ook de naam van onze boot en onze bestemming. Hij kijkt ook na wanneer we de afstandsbediening hebben gekregen en of de gegevens die we dan doorgaven kloppen met wat hij vandaag zelf kan vaststellen. Het is allemaal in orde en de man toont veel belangstelling als hij hoort dat we naar de Scheldebron onderweg zijn. Hij geeft ons direct al verschillende tips om er zo kort mogelijk bij te komen en we besluiten dat ons plan om in Honnecourt aan te leggen nog zo slecht niet is. Als we verder varen zijn we weer blij om nog eens een sluiswachter te hebben gsproken ! Om 15.50u liggen we vast beneden de sluis van Honnecourt. Dit staat aangegeven als Halte Nautique, dat wil zeggen dat er bolders zijn om je aan vast te maken, dat er in het dorp een bakker is (maar laat die nu net toch van zondag 14u tot en met maandag gesloten zijn !) en dat er drinkwater is - pittig detail : de kraan werkt niet. Vandaag houden we het bij een fikse wandeling om dorp en omgeving te verkennen : het licht glooiend landschap bevalt ons zeer, de rust in dit kleine dorp nog meer. Hoewel als toeristische stop aangeduid is het een stille plek : een residentieel dorp met veel akkerbouw waar verschllende wandelingen en fietsroutes passeren. Het enige restaurant dat we vinden is de frituur van de camping... We koken dus maar zelf aan boord.
Reacties op bericht (0)
Over mijzelf
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
