Verhalen, sprookjes, fabels, mythen, sagen en legenden
welkom!
Problemen Er zijn nogal wat problemen met het lezen van de teksten, daarom volgende tip :
Met de muis links klikken en over de tekst schuiven.
De tekst verschijnt duidelijk leesbaar.
27-10-2009
Middel
Middel - tovenaars -
Het inroepen van de hulp van de heksenmeester was het beste middel tegen de macht van heksen.
Een tovenaar was het best in staat om mensen tegen heksen te beschermen.
Vroeger waren veel boeren uit de streek rond Hasselt lid van de bokkenrijders. Xan uit Opitter was een man die over bijzondere krachten beschikte. Xan schreef soms dreigbrieven naar de mensen om op die manier geld te krijgen. 's Avonds nodigde Xan vaak vrienden uit om samen te kaarten en jenever te drinken.
Op een avond sprak Xan tot één van de boeren: "Wil je een fles jenever? De schoppenboer uit het kaartspel zal de fles gaan halen. Maar je moet me wel beloven dat je de fles dan aan de deur zal aannemen, want anders zullen we allemaal sterven."
Eén van de boeren beloofde aan Xan de fles te zullen aannemen.
In een mum van tijd was de schoppenboer uit het kaartspel verdwenen. Enkele ogenblikken later weerklonk er een luide slag op de deur.
De boer was helaas te bang om de fles aan te nemen.
Het heeft Xan veel moeite gekost om de schoppenboer weer in het kaartspel te krijgen.
Een man die door de Bocholterstraat terugkwam van Bree, verborg zich snel in een haag toen hij dertig bokkenrijders een boerderij zag leegroven.
De man had de bokkenrijders herkend aan een bepaald teken. Eén van de rovers moest buiten de wacht houden met een emmer water waaraan een mes was bevestigd.
Als het mes begon te trillen, moesten ze er als de bliksem vandoor, want dan had iemand hen verraden.
Bij een zekere Xander kwamen op een dag zes mannen binnen. Xander zag onmiddellijk dat de mannen misdadigers waren en nodigde het zestal uit om bij het vuur te komen zitten.
Xander gooide voortdurend hout op het vuur zodat de misdadigers het steeds heter en heter kregen. De mannen zaten vast aan hun stoel.
Toen hun broek begon te branden, moesten ze Xander bidden en smeken om hen weer los te maken.
Een boer was bij het vallen van de avond nog graan aan het maaien.
Omdat de boer nog maar een klein stukje moest maaien, besloot hij nog even door te werken. Een voorbijganger riep echter: "Hoe je je ook haast, je zult het graan vandaag niet meer gemaaid krijgen".
De boer werkte echter toch verder.
Na een uur maaien leek het echter alsof hij helemaal niet was opgeschoten.
De boer besloot dan maar naar huis te gaan en de volgende dag verder te werken.
In Diets-Heur woonde een smid die de duivel kon bezweren.
Mensen die veel ongeluk hadden met het vee in hun stal, lieten de smid komen. Die tovenaar voerde dan enkele handelingen uit, waarna een hond uit de stal kwam gelopen.
Een boer ging met zijn knecht het veld bemesten. Terwijl het paard een kar met mest naar het veld trok, schepten de boer en de knecht al een tweede kar vol.
Omdat het paard nog niet beschikbaar was, stelde de knecht voor om de kar zelf naar het veld te trekken. "Maar jongen", zei de boer, "dat wordt nog je dood! Het paard kon de kar maar amper trekken!"
De knecht liet zich echter niet ompraten en trok de kar zelf naar het veld. Toen de boer na een tijdje voorstelde om wat te gaan rusten, zei de knecht: "Welnee, ik zal alvast beginnen met het bemesten van het veld, dan kan je straks al een stuk omploegen."
De boer begreep niet waar de knecht de energie vandaan haalde, en hij ging kijken op het veld. De knecht bemestte een klein stukje van het veld en stak dan zijn mestvork in een mesthoop met de woorden: "Nu ieder de zijne." Enkele ogenblikken later was het hele veld bemest.
Een knecht wandelde met zijn boterhammenzakje naar het veld waar hij ging werken. Opeens zag de knecht in de verte een Spaans leger met een officier naar Voorshoven marcheren.
Omdat de knecht bang was, veranderde hij zich snel in een berkelarenstruik.
Toen het leger voorbij was en de knecht weer zijn menselijke gedaante had aangenomen, kwam hij een vriend uit Voorshoven tegen. De knecht sprak:
"Iemand van dat leger heeft zich achter de berkelarenstruik gezet en mijn boterhammen bevuild!"
Een man was samen met zijn vrienden in Wallonië naar de kermis geweest. Toen ze naar huis wandelden, was één van de vrienden zo moe dat hij uitriep: "Ik wilde dat ik een paard had om op te zitten!"
Een eindje verderop stond er een gezadeld paard langs de weg. Zonder aarzelen sprong de man erop. Omdat het paard bijzonder snel liep, was de man bang en hij riep: "Och God, och God, waarop zit ik nu!"
Toen zag de angstige man dat hij niet op een paard, maar op de schouders van een man zat. Toen zijn vrienden hem vonden, hebben ze hem naar huis moeten dragen.
In Meeuwen moest een knecht het veld gaan bemesten. De boer zei: "Maak maar voort, zodat ik kan beginnen met ploegen!", waarop de knecht antwoordde: "Ik heb tijd genoeg; zorg maar dat de ploeg klaar is!"
De knecht bemestte een klein stukje van het veld, stak dan een mestvork in de grond en zei: "Nu allemaal zo". Het volgende ogenblik was het hele veld bemest. Omdat de boer het zaakje niet vertrouwde, stuurde hij de knecht weg.
De knecht wilde wraak nemen omdat hij was ontslagen.
Toen de boer het hele veld had omgeploegd, lagen de mesthoopjes er weer bovenop.
Toen de Russen in Neeroeteren waren, eisten ze paarden voor hun oversten. Een man stelde de wanhopige pastoor gerust: "Ik zal voor hen wel paarden maken, elke keer wanneer ze komen."
De man nam een haardblok waarop hij een graszode legde. Nadat hij wat stro rond de haardblok had gebonden, kwam de man met een paard naar buiten. De man sprak: "Alstublieft meneer, hier is een paard voor u. Ik moet u wel voor één ding waarschuwen: haal nooit het bit uit de muil van het paard." De Rus nam het paard dankbaar mee naar hotel 'La Tour' in Maaseik.
Omdat het paard zo goed had gelopen, wilde de man het toch te eten geven. Toen hij het bit uit de muil van het paard had gehaald, stond er plots een haardblok voor hem op de grond.
Op een molen woonde een man die over bijzondere krachten beschikte. Wanneer de man stro in stukken sneed en daarna zei: "Omhoog, omhoog!", dan veranderden de strohalmen in soldaatjes.
De halmen met een knoop erin, werden ruiters. Toen er op een dag Hollandse soldaten in aantocht waren, was de man bang dat ze het dorp zouden plunderen. De man toverde snel een aantal soldaatjes en veranderde zichzelf dan in een berkelarenstruik met doornen. De Hollandse soldaten kwamen allemaal tegen de struik plassen.
Uiteindelijk slaagden de soldaten van de man erin om de Hollandse tegenstanders terug te drijven tot in Stamprooi.
Een klavertje vier biedt bescherming tegen de kracht van tovenaars. Als men er één vindt, moet men het dus plukken. Toch mag men er niet naar zoeken, want een klavertje vier bezit enkel kracht indien men het toevallig heeft gevonden.
Op een dag stond op de Oude Markt in Montenaken een man met een hen die zo sterk was dat ze een boom kon trekken. De omstaanders konden niet geloven wat ze zagen.
Op dat ogenblik kwam er een boer voorbij met een busseltje klaver op zijn hoofd. Die boer begreep niet waarom de mensen zo geboeid konden kijken naar een hen die een strohalm aan haar poot had.
De tovenaar zag de boer en begreep onmiddellijk waarom hij stond te lachen. Hij begon tussen de klaver te wroeten en viste er het klavertje vier uit.
Toen kon ook de boer zien dat de hen een boom verdertrok.
In Velm woonde iemand, die kon toveren. Op een dag zat hij in een herberg in Gingelom, waar hij de bazin vroeg om bier.
Toen de dame terugkwam uit de kelder, had hij de kachel in een varken veranderd. Omdat de bazin daardoor helemaal overstuur was, zei hij: "Het is niet erg, vrouwtje. Haal nog maar een glas bier, en dan zal ik de kachel weer doen terugkomen.
" Toen de bazin terugkwam stond de kachel terug op de plaats waar het varken had gelegen.
In Velm woonde iemand, die kon toveren. Op een dag zat hij in een herberg in Gingelom, waar hij de bazin vroeg om bier.
Toen de dame terugkwam uit de kelder, had hij de kachel in een varken veranderd. Omdat de bazin daardoor helemaal overstuur was, zei hij: "Het is niet erg, vrouwtje. Haal nog maar een glas bier, en dan zal ik de kachel weer doen terugkomen.
" Toen de bazin terugkwam stond de kachel terug op de plaats waar het varken had gelegen.
In Kuttekoven woonde een man van wie werd verteld dat hij al heel zijn leven omgang met het kwaad had, omdat hij over een buitengewone fysieke kracht beschikte.
In de herfst hadden enkele mannen een kar kolen gehaald voor de pastoor. De aardeweg lag er echter zo slecht bij dat de paarden kwamen vast te zitten. Op dat ogenblik kwam die man daar toevallig voorbij, en hij zei: "Ik kan wat die paarden niet kunnen". Daarop maakte hij de paarden los uit het gareel en bracht zelf de kar tot bij de pastorij.
Met Pasen wilde die man ook zoals iedereen te biechten gaan, ware het niet dat de pastoor dat niet toestond. De man werd boos, hefte de biechtstoel op, met de pastoor er nog in, en droeg dat hele gewicht op eigen kracht tot in Loon.
Men heeft de biechtstoel dan met een kar terug naar Kuttekoven moeten brengen.
De man werd heel oud en aan het einde van zijn leven was hij erg ziek. Toch kon hij niet sterven vooraleer een broeder van Kolen, een klooster in Kerniel, hem had dood gelezen.
mensen doen verdwalen, de schoppenboer uit het kaartspel schnaps laten halen, de boer verlossen van een rattenplaag, ...
Niets is onmogelijk voor de tovenaar, zo lijkt het wel. Gesloten deuren worden geopend door er een pet tegenaan te gooien, witte katten verschijnen om een late wandelaar de weg te versperren. Wanneer de kar te zwaar is voor het paard, zal de tovenaar de klus wel klaren...
