Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
De familie van mijn mans kan uitgenodigd voor de verjaardag, eerst gebak en koffie/thee en nadien tegen 17.00 uur begon ik met het eten op tafel te zetten.
We hadden soep zonder vlees, vanwege Sjef's dieet, twee koude schotels een met vlees en een met vis, dus konden ze kiezen. Voor Sjef was het wel moeilijk, want haring, zalm en al die vissoorten die gerookt en ingezouten zijn, die zijn voortaan taboe.
Ik had twee liter rijstepap en 1 1/2 liter bitterkoekjespudding gemaakt. Bij de rijstepap konden ze nog vanillevla erbij nemen.
Het ging er allemaal in als koek, we waren met 10 personen, omdat er twee niet konden, omdat de man van Sjef zijn zus kanker heeft wilden ze de andere dag komen als er nog niemand was, want die drukte kan hij echt niet meer hebben. Eten doet hij praktisch niets en dat al maanden. Heel erg is het.
Zoals ik al geschreven heb zijn mijn zussen, schoonzus, en zwagers al op 25 november geweest met hetzelfde menu, dat kon ik allemaal voor die tijd klaarmaken, dus 's middags lekker samen bij kunnen kletsen.
28-11 2007 Sjef moet naar de diëtiste. We hadden een afspraak voor Mw. van Riet, doch toen ze vroeg welk dieet, en het met de nieren te maken heeft, belde ze naar een collega van haar, die daar over gaat in samenwerking met de nefroloog. Heel fijn want dan zijn we gelijk op de "goede" plaats, vooral indien Sjef aan de dialyse zou moeten.
Wij hopen nog steeds dat het kan met een dieet.
De diëtiste vroeg eerst aan Sjef wat hij iedere dag at en dronk, en aan de hand van die gegevens zou ze een dieet vaststellen. We kregen een boek mee, waarin achterin de gegevens van de voeding vermeld staan. Hij mag 85 x 0,8 mg eiwitten per dag hebben en kalium heeft hij nog net niet teveel, maar wel op het randje, dus ook daar moet flink op gelet worden.
Ze legde het ons goed uit, want rijst en pastaas zit geen kalium in, en daarmee kunnen we wat aantallen kalium "sparen" om wat extra groenten te kunnen nemen.
Wij naar huis met toch wel best veel wijzer geworden, wat betreft het eten, wat echt niet gemakkelijk zal zijn, want wij zijn beiden goede eters en vooral veel groenten, en daar zit juist veel kalium in.
De warme maaltijd moet zoutloos en ze raadde ons aan om specerijen zonder zout te nemen.
Twee dagen later kregen we per post het lijstje thuis wat en hoe, i.v.m. het dieet.
Nu aan de slag met lezen zowel in het boek als op de sites die ze meegaf.
Onze verjaardag vieren we met mijn kant altijd op een dag, want nadien is er weer een zwager jarig en wij doen het altijd op een zondag. Omdat Sjef 80 wordt geven we ook een etentje erbij, maar ik verzorg het zelf, omdat Sjef nog geen zin heeft om naar een restaurant te gaan.
Het menu is heel gemakkelijk, omdat ik voor die tijd alles klaar wil hebben.
Groentensoep met balletjes, 2 schalen koude schotel, 1 met vlees en 1 met vis, nadien eigen gekookte rijstepap met vanille vla apart erbij en bitterkoekjes pudding. Nadien kunnen ze nog fruit nemen als ze zin hebben.
Mijn zus, die aan de rolstoel gebonden is, was deze keer het eerste, nou dat is wat hoor, die rolstoel is zo breed dat we aan beide kanten van de deur een halve centimeter over hebben, maar het is weer gelukt. Ze vindt het geweldig als ze erbij kan zijn, dus laten wij haar lekker komen met de rolstoeltaxi. De anderen kwamen ook van lieverlee aan, maar het groepje is wel erg klein geworden, want er zijn er van ons al 2 broers, 2 zussen, en 3 zwagers ontvallen. Zo gaat dat als je ouder wordt en met heel veel geluk heeft een zwager van mij een zeer ernstige uitdroging, het vorig jaar overleefd, en Sjef nu die aneurysma, gelukkig!! tonnie
Bij mijn man's kant vieren ze de verjaardag altijd op de dag zelf, dus ik pas me aan, en doe dat voor hun ook. Allen, op één na kwamen opdagen. Gezellig zitten kletsen, en natuurlijk ontbreekt het gebakje en hapje niet. Bij het naar huis gaan allen nog broodjes aangeboden met koffie/thee en voorbij is de verjaardag. Het was lekker gezellig, alleen Trees zou de andere dag komen, omdat haar man kanker en Alzheimer heeft en geen minuut alleen gelaten kan worden. Dinsdag gaat hij naar de opvang en kan zij de boodschappen doen of andere dingen en komt ze ook ons even bezoeken. Dat is dan toch wel leuk hoor! Je moet er zelf maar eens mee zitten, het is niet niks je man zo te moeten verzorgen, en ze wil het zo lang mogelijk zelf doen.
De verjaardag van Jos werd op 11 november gevierd, allen waren weer aanwezig van onze kant, dan kunnen we weer bijkletsen en we zijn er eens even uit. We splitsen de familie altijd omdat het aantal anders teveel wordt voor ons (die oude mensen), want je moet toch wel het een en ander binnen halen. Ja vroeger hadden ze allemaal grote gezinnen, dat is nu wel wat anders.
Na voor het naar huis gaan nog broodjes gegeten en koffie gedronken te hebben vertrokken we weer.
Het was heerlijk weer voor de tijd van het jaar en de dag ervoor regende het pijpenstelen, dus toen eindelijk eens naar Roosendaal naar de Outlet of te wel Rosada. We waren waarschijnlijk een afrit te vroeg eraf gegaan en dan is het wel moeilijk te vinden. Je moet door een afsluitboom en dan kun je parkeren, een beetje verder was er nog zo'n afsluitboom, maar daar zijn we niet geweest. We hebben er een spekpannekoek gegeten en twee lekkere kopjes koffie erbij, wat rondgewandeld en naar de winkel gekeken, en na ruim een uur weer huiswaarts. Het parkeren is niet echt goedkoop te noemen, want het kostte 2,00 voor die korte tijd.
Het is geen van allen overdekt, dus met slecht weer is het niet om te doen daar. Het is wel mooi gelegen aan het water en vanaf de grote weg is het ook te zien.
Gisteren 4 november samen met mijn oudste zus Jo naar Lente na 65 geweest. Best leuk met al die ijverige mensen met kaarten maken en andere handwerken.
Ik had de meeste van mijn theezakjes meegenomen en daar aan iemand gegeven die er nog heel veel mee werkt.
Sjef kwam ons ophalen, en nadien het eten klaargemaakt en gezellig samen gegeten en nog wat zitten kleppen samen en om ongeveer 21.00 uur had ze de deeltaxi besproken.
Sjef moet v.m. naar de nefroloog (internist nieren) en helaas is hij niet tevreden, zijn nieren werken niet goed genoeg vindt hij. Je zult toch aan de dialyse moeten. Ik zei: dat is niet niks! Nee zei hij, er wordt nog uitleg gegeven wat nierdialyse precies inhoudt. Voor die tijd heb je nog 4 injecties nodig i.v.m. bacteriën, die moet ik eerst aanvragen bij de verzekering. Ook stuurt hij Sjef door naar een diëtiste, daar kan hij eind november terecht. Eind januari moet hij bij hem terugkomen, nadat hij een week ervoor een hele rij van bloedonderzoeken heeft laten doen. Geen leuk bericht. Hopelijk maar 1 x per week, maar vaak is dat 3 x per week, nou dat is toch geen leven als je de 80 jaar al gehaald hebt (volgende maand wordt hij 80). Dus afwachten maar!!
Ikzelf moet 's middags naar de internist, nou ik heb zitten slapen had enkele dagen eerder het bloed moeten laten prikken, want het is geen cito, blijkt. Gelukkig is de verpleegster zo lief om er cito van te maken, zodat als ik bij mijn interniste kom, alsnog de uitslagen van het bloed heb. Gelukkig is mijn bloed, voor zover je dat kunt zeggen, in orde en hoef ik geen aderlating. Gewoon met de medicijnen doorgaan.
Weer een wetenschapper of deskundige, ik weet het niet meer precies, die beweert dat je van roodvlees darmkanker krijgt. Zouden de mensen aan hem opgegeven hebben wat ze eten?? Wij, mijn man en ik, laten ons echt niet gek maken, want na alles wat wij als leek meegemaakt hebben weten we wel dat het heel erg erfelijk is. Nou dan helpt er geen moederzieletje aan, of je wel of geen roodvlees eet en wel of geen wijn. Nou die zoetstoffen daar moeten ze eens op letten. Wat daar de mensen van krijgen is volgens mij nog nergens te lezen.
Allles waar te voorstaat is niet goed behalve tevreden en laat ons dat maar zijn, dan wordt je ook niet zo gauw ziek, en als je ouder wordt moet ook wel ergens van dood toch??
Onze schoondochter is aan borstkanker/bot/longkanker overleden, haar neefje van moederskant is op 10 jarige leeftijd overleden aan leukemie, een andere neef van moederskant had met zijn 16e prostaatkanker, een achternichtje van moederskant ook borstkanker, nou als dat niet erfelijk is, dan weet ik het niet meer.
We gaan gewoon door, mijn man wordt 80, heeft een zware operatie overleefd, en ik wordt 76 deze maand, dus ..het is zoals mijn man het altijd zegt, je gaat gewoon als het je tijd is, maar wij houden de moed erin hoor.
Onze zoon zit alweer bijna 3 weken inAfghanistan, nu weer een andere plaats als voorheen, gisteren belde hij en vandaag mailde hij zeer positief en vrolijk met foto's en dat doet een mens goed, want ze zijn behoorlijk ver weg en in een oorloggebied kun je wel zeggen. Ze worden wel zo goed mogelijk beveiligd, maar je kunt niet alles tegen houden. In Kandahar waren het tenten en daarin houten "kamertjes" maar nu is alles wel stukken steviger, geen hotels, want die zijn natuurlijk ook niet veilig. Ook waren ze volop met gekheid bezig toen de anderen naar huis gingen, och ja zo proberen ze er de moed in te houden, denk ik dan maar.
Hopelijk gaat de tijd snel voorbij, en kunnen we hem in januari weer in ons armen sluiten.
Mijn reactie op die scheve schedels. Nou zeg, als de wetenschappers zelf eens een hele dag in zo'n helm gingen liggen? Die kinderen (baby's) moeten ook zowat heel de dag liggen. Onze oudste had van het op zijn zij liggen, dat toen om beurten moest, een heel scheef gezicht aan de voorzijde, maar is helemaal beter geworden door extra Vitamine D en na de laatste voeding op dezelfde zijde dan de voor laatste voeding. Door de buikligging zijn vele kinderen overleden geven ze nu toe, weten ze wat dat op een leven en in een gezin doet? Helaas weten wij, mijn man en ik dat wel, we hebben nog 2 kinderen van de 5, dus dat is niet niks, dat draag je heel je verdere leven mee, of je wilt of niet, maar je moet wel zo vrolijk mogelijk verder. Dat is dan nog niet van wiegedood, maar andere oorzaken. Ons 2e zoontje ademhalingmoeilijkheden kort na de geboorte,was een 7 maands kindje. Toen ons derde zoontje aan hersenbloeding omdat ik een spuit kreeg, die ik niet nodig had, om het te versnellen, was helaas mijn eigen verloskundige niet. Ons 4e kind een dochter die 11 weken is geworden en in het ziekenhuis een dubbele longontsteking kreeg, dat houd je toch niet voor mogelijk!!
Onze eerste zoon was een 8 maands, en kreeg dat scheve gezicht, de voeding was niet zo optimaal zoals nu. Ons 5e kind was een zoon, die kort na de geboorte ook dood lag te gaan, maar gelukkig heb ik een grote mond gehad, dat ik het zelf zag (en hoorde) neus en handen waren al blauw. De bloedsomloop wilde niet goed op gang komen, een injectie gekregen en uit voorzorg kreeg hij er ook een voor hersenbloeding. Bij het hart moet er een nieuwe verbinding ontstaan en dat wilde niet lukken, heb ik me laten vertellen. Hij is gelukkig kerngezond, hij is nu in Afghanistan, voor ons wel een beetje een angstige tijd, maar hier kan er ook iets gebeuren. Dus de eerst geborene en de laatste hebben we gelukkig nog.
Woensdag 12 september 2007 - Gelukkig, wiegendood komt in Nederland bijna niet meer voor. In 1987 stierven nog 220 kinderen tussen nul en twee jaar in hun bedje, zonder aanwijsbare oorzaak. Vorig jaar was dat aantal tot 11 gedaald.
Voornaamste reden voor deze ontwikkeling: consultatiebureaus en kraamzorg drukken sinds 1992 kersverse ouders op het hart hun kindje nóóit op buik of zij, waardoor het op zijn buikje kan rollen, te laten slapen. Rugligging is het motto, vrijwel meteen na de geboorte.
Heel mooi die afname, vinden de Limburgse kinderfysiotherapeuten Frans Sleijpen en Harry Crombag. "Maar omgekeerd is het aantal baby's met een afgeplatte of scheefgegroeide schedel epidemisch toegenomen. Van alle baby's ontwikkelt 10 procent een scheef hoofdje." Oorzaak? Veel kleintjes nemen, liggend op de rug, een eenzijdige slaaphouding aan, het hoofdje steeds in één richting gedraaid. Door deze voorkeurshouding wordt hun schedel aan één kant voortdurend aan dezelfde druk blootgesteld. Op prille leeftijd is dat hoofdje nog zo kneedbaar als klei; de schedelnaden zijn nog open en de botstructuur niet uitgehard.
Ook al weinig bevorderlijk voor een wisselende hoofdhouding is het gegeven dat veel mama's en papa's hun kindje in de wakkere uurtjes in een wipstoeltje zetten. "Die stoeltjes kunnen bijdragen aan de afplatting van het achterhoofd", zegt Frans Sleijpen.
Artsen van de consultatiebureaus geven weliswaar consequent advies over de noodzaak van een wisselende hoofdhouding, echter 'zonder dat er praktisch geoefend wordt'. "Onderzoek toonde aan dat adviezen niet goed overkomen en dus amper effect hebben."
Gevolg van dit alles: posturale plagiocefalie, ofwel asymmetrie van het hoofdje. Een misvorming, waarbij het ene babyoortje soms tot twee centimeter méér naar voren staat ten opzichte van het andere oortje. Die asymmetrische hoofdjes ontstaan meestal vrij plotseling, in de zesde tot achtste week. Sleijpen: "Het gaat dan om een snelle, dramatische afvlakking die meestal tot 4 é 5 maanden verergert. Daarna verandert er weinig meer. Of er is sprake van verbetering, vooral in het eerste levensjaar. Maar we zien ook correctie tot twee é drie jaar na de geboorte." Er is echter ook een groep kleintjes bij wie geen verbetering optreedt. Niet bekend is hoeveel kinderen dit lot treft. Evenmin weten medici of zij in hun verdere leven nadelen ondervinden van de afwijking.
"Je valt van je roze wolk af", zegt Iris Habets uit Epen, moeder van Luna (6 maanden) bij wie een scheefvormige schedel is geconstateerd. "Je ziet het van bovenaf goed. Sneu. Ik vind het zielig voor haar. Het is niet het einde van de wereld, maar je wilt toch ook voorkomen dat ze straks wordt gepest. Bovendien wil ik eventuele nadelen voor de ontwikkeling van de hersenen voorkomen."
Vooralsnog heeft een afgeplat bolletje met name nare gevolgen voor de ouders, meent kinderfysiotherapeut Harry Crombag. "Voor hen is het vooral vervelend, om esthetische redenen. Ouders willen dat hun kind aantrekkelijk en mooi is."
Toch geldt: smaken verschillen. "Het ene ouderpaar heeft een houding van 'het valt best mee' wanneer ikzelf denk 'goh, wat een scheef hoofdje'. Andere ouders reageren verschrikt, terwijl je nauwelijks een afwijking ziet."
Voor de behandeling van het asymmetrische hoofdje is de kinderfysiotherapeut als eerste aan zet. Hij probeert de baby meer verschillende bewegingen te laten maken. Ook geeft de betrokken therapeut de ouders instructies voor meer 'ligvariatie' van het bolletje. Zodoende zal de baby zijn favoriete slaaphouding vaker afwisselen. Verder leert hij de ouders hoe ze hun kind in de wakkere fase meer op de buik kunnen laten liggen.
Pas sinds kort bestaat er een meetinstrument waarmee behandelaars de afwijking van het hoofd precies kunnen meten. Dat is een goed hulpmiddel, onder meer om te bepalen of een kind toe is aan therapie met de zogeheten redressiehelm. Hierbij draagt de baby 23 uur per dag gedurende circa een half jaar een speciaal helmpje waarin een zachte foamlaag zit die de schedelvorm corrigeert. Niet leuk voor de kleine, 'maar het is indrukwekkend wat kinderen aankunnen'.
Baby Luna krijgt binnenkort deze corrigerende helm die ze maandenlang moet dragen. Mama Iris Habets heeft er vertrouwen in. "Niet leuk natuurlijk, maar het komt zeker goed. We zijn er op tijd bij."
Overigens bestaan er op de 'helmenpoli' van het Academisch Ziekenhuis Maastricht plannen voor een onderzoek naar de werkelijke effectiviteit van deze redressiehelm, teneinde tot een landelijke richtlijn te komen. Sleijpen neemt deel aan het overleg. Het effect op korte termijn lijkt goed, maar of er veel verschil bestaat op de lange termijn tussen kinderfysiotherapie en de redressiehelm is niet bekend, stelt hij.
Eigenlijk willen beide kinderfysiotherapeuten liever van de helm af, door simpelweg die scheefgroeiende babybolletjes te voorkomen. Je zou iets aan die rugligging tijdens de slaap moeten doen, ook al geldt in Nederland het advies hiertoe als heilig.
Sleijpen denkt aan een hulpmiddel voor het slapen dat gewoon in de winkel te krijgen is. Het is een soort kussen met een lange steun aan de rugzijde en een korte steun aan de buikzijde. Het kind ligt in een beperkte zijligging (in een hoek van 30 graden) en kan door die kussentjes niet naar achteren of naar voren rollen. "Wij zouden graag in overleg met artsen van de consultatiebureaus naar een veilige methode willen zoeken om dit 'fixatiekussen' toe te passen."
Frans Sleijpen: "We hebben op Curaçao gewerkt. Daar slapen de baby's in hangmatten, in draagzakken op de buik van hun moeder of in de buikligging nabij hun ouders. Ze hebben nergens last van. Het is een typisch westers probleem, die asymmetrische schedel."
Donderdag 4 oktober 2007 - WILLEMSTAD - Nordic walking is in alledaagse taal wandelen met aangepaste skistokken. In Finland, waar de sport zijn oorsprong heeft, zijn al miljoenen beoefenaars.
En Willemstad schaart zich nu ook in het rijtje plaatsen waar de sport steeds populairder wordt. Gistermiddag was de eerste van zes lessen nordic walking voor ouderen in Willemstad. De cursus is een initiatief van de ANBO afdeling Willemstad en de Seniorenraad Willemstad. Voor het echte wandelwerk gistermiddag aan bod kwam, werden bij de dertien deelnemers de poles, oftewel de wandelstokken, aangemeten.
Nordic walking combineert de positieve effecten van hardlopen met de voordelen van langlaufen. Het resultaat is een totale lichaamsoefening waarbij veertig procent meer joules worden verbrand. "Als nordic walker maak je veel gebruik van je schouders en bovenarmspieren, terwijl je tegelijkertijd een goede rug- borst- en buikspieroefening doet", legt de instructeur van Fitness Totaal tijdens zijn inleidend praatje uit.
Vervolgens werd een warming-up sessie gegeven en was er voornamelijk aandacht voor de juiste houding van de armen. "Iedere les komt er een aandachtspunt aan bod om uiteindelijk een groep geoefende nordic walkers door Willemstad te laten lopen", vertelt Ben Gerritsen van de ANBO. "Ik loop zelf gemiddeld vijftig kilometer per week en ben blij dat er zoveel animo voor is in Willemstad."
Paula Lankhuizen is één van de Willemstadse deelnemers. Deze maand wordt ze zeventig jaar. "Als je het ziet denk je 'dat doe ik effe', maar het kost me toch aardig wat moeite om in die telgang te blijven lopen. Steeds als je denkt nu gaat'ie goed kom je tot de conclusie dat het precies andersom moet met die armen en benen. En die krachttraining die we krijgen is ook niet misselijk hoor."
Rien Roos is de enige man in het gezelschap tijdens de eerste les. Met zijn eigen vrouw in zijn kielzog struint hij over de Willemstadse vestingwallen. Een uitgelezen plek om de eerste nordic walking-stappen te zetten.
'Als je het ziet denk je 'dat doe ik effe' Maar het kost me toch aardig wat moeite'
Drik, mijn zwager die ziet wat af zeg. Alzheimer en er bovenop nog lymfklierkanker door heel zijn lichaam. Ook weer iemand waar een ziekte niet alleen komt, wat een ellende, hij kan geen ogenblik alleen gelaten worden, dat is een opgave! Gelukkig helpen haar kinderen haar, zijn vrouw, goed door ook een keer op te passen, dan kan zij eens gaan fietsen of boodschappen gaan doen, want je moet er toch af en toe eens even uit kunnen. De nachten zijn vreselijk, moet hem vaak verschonen en soms zelfs 's nachts douchen, als de kinderen helpen wil ze het zo volhouden, maar het is al ruim een half jaar dat ze weten dat hij ook lymfklierkanker heeft, hij valt heel veel af.
Heel erg, bij Sjef gaat het in stijgende lijn en bij hem bergafwaarts, wat mag ik blij zijn, dat hij nog steeds vooruit gaat.
Hopelijk redt het mijn schoonzus, zus van Sjef, om het tot het einde te volbrengen.
Wat een naam, je moet er maar op komen, dat is een mailvriendin van me, die zit met een hernia, niet mooi meer, en dan nog reuma, nou dat is heel wat erger dan die PC van mij, die is te vervangen eventueel. Ja Gienepien nu even geen PC heb ik je laten weten, want je moet er met die zere rug helemaal voor naar boven en dat is niet niks. Onze zoon is er wel 3 uur mee bezig geweest en het een en ander opgeruimd, maar helaas die OutlookExpress heeft hij niet kunnen veranderen, en kan zoals je in mijn vorig berichtje kunt lezen wel door die kleine verwijdering liggen. Via webmail kan ik nog heel goed mailen hoor, dus zal dat binnenkort toch weer wel gaan proberen, maar ik moet een hele boel troep opruimen zei mijn zoon, want ik bewaar teveel. Gelukkig had ik dat al apart gezet op een extra schijf, anders had hij het misschien verwijderd, met de gedacht dan gaat de PC ook sneller. Alles heeft hij van de Taakbalk afgedaan, dus nu maar kijken of het veel scheelt in snelheid. Hopelijk knap jij snel op en kan het zonder operatie, want daar hoef je niet zo fel op te zijn. Het allerbeste zou ik haar willen wensen, zonder veel pijn want dat heb je al genoeg als je reuma hebt. Ze maakt veel mandala's en aquarellen, en doe er een bij van haar. tonnie
Wat is het een gedoe, als je PC het niet goed doet zeg! We zijn gewoon verslaafd, want oh wee als die toverdoos niet doet wat jij wilt. Ik kan nog wel mailen en hier op mijn blog zoals iedereen kan zien, maar de OutlookExpress werkt niet goed, de mails kan ik niet verwijderen, onze zoon is er al een tijd mee bezig geweest, maar helaas.. Wel heb ik een keer een berichtje gekregen dat ik een "W 32 mis" Dat is waarschijnlijk mijn eigen schuld met het opruimen iets open laten staan, en heeft dat programma dat ook meegenomen, eigen schuld, dikke bult.
Als dat het zou zijn, kan iemand mij misschien maandag wel helpen. Heb intussen een mailtje naar sw.nl gedaan, daar ben ik lid van. We zien wel, er zijn ergere dingen in de wereld.
Onze jongste zoon is al weer voor de 4e keer naar Afghanistan, nou dat is niet niks, als je 2 kinderen hebt hoor.
Gelukkig hebben ze nu draadloos internet en mogen ze ook meer bellen dan voorheen, als het kan via msn, dat is niet zo duur natuurlijk.
Zijn dochtertje msn't nu met mij en ook met haar papa, ze is pas 9, mailtjes sturen gaat nog niet omdat onze zoon per se via Yahoo wil, dan krijg je minder virus, dan via OutlookExpress, maar dat is best moeilijk voor haar.
We wachten weer maar af, hopelijk loopt alles weer goed af, moet je maar denken, anders heb je geen leven.
Sjef moest gekeurd worden voor zijn rijbewijs, dat was best even slikken, maar gelukkig was hij na die zware operatie al goed opgeknapt. Het is natuurlijk maar net hoe denkt die arts er over.
Gelukkig was alles ok, want hij hoeft volgend jaar pas terug naar de chirurg. Ook was hij pas naar de oogarts geweest en alles was zoals 2 jaar geleden, dus gelukkig ook oké. De arts deed nog even een geheugen dingetje, en voor hij naar huis ging ook nog even of hij het nog wist, ze zei heel goed, want er zijn er maar genoeg van 79 jaar die dat dan niet meer weten.
Dus is dat ook weer in orde en opgestuurd en nu afwachten, want het hoeft begin december pas verlengd te worden.
Allereerst willen we jou alvast feliciteren, En met je 85e verjaardag eren, Jij bent nog een bezige bij, Dat maakt ons alleen maar blij, Je gaat nu zelfs op het internet, Al kun je er nog niet bij met je "pet", Met wat hulp kun jij het zo, Daarom hier wat leesvoer Jo, Dan kun je patronen voor je quilten zoeken, En zo menig succesje boeken, Jo we wensen jou nog een heel lang leven, En dat je no veel leuke dingen mag beleven, tot slot nog een heel fijne dag met ieder die je hier vergezellen mag.
Ik ben Tonnie van Riel
