Ik ben Tonnie van Riel
Ik ben een vrouw en woon in Breda (Nederland) en mijn beroep is ..........
Ik ben geboren op 19/11/1931 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Natuurlijk de computer, lezen, taal en wetenswaardigheden, een beetje handwerken, kaarten maken en nu mijn blog. Zou nog graag eens een keer een boek schrijven, maar of dat er van komt
Tonnie
Dinsdag 23 februari 2010, fris weer, maar wel temperatuur ongeveer +6. Van Zbigniew die in Amman woont ook nog een mailtje ontvangen. Enkele mails i.v.m. nalatenschap en abonnement verstuurd. Gerda mailde ook nog, dat is weer leuk, Henk wordt vandaag 65 jaar.
's Avonds belde Ryszard uit Maragowo, leuk hij sprak Nederlands en Pools door elkaar, maar kent het eigenlijk nog best goed, hetzelfde als ik het Pools, dus wat stuntelig. Hij had volgens mij van Jadwiga gehoord dat Sjef gestorven is en condoleerde even en ook hoe het met ons Jo is.
Maandag 22 februari 2010, wat een regen zeg, je kunt maar amper je neus buiten steken. 's middags gelukkig ietsje beter.
Charlotte wilde naar school gaan maar ik liet haar ook even de bloemen zien, ze had ook nog iets op een kaart geschreven, lief hoor, van een meisje van ongeveer 10 jaar, denk ik.
De overbuurvrouw ook even binnen laten komen, zodat ze kon zien dat ook haar bloemen er nog best goed uitzien. Samen even een kopje thee en toen ging ze weer. 's Avonds kwam onze Christ met Sanda even op de koffie, ook weer fijn, Christ had papieren via de PC opgestuurd naar de notaris en die zou het rechtstreeks naar mij sturen.
De familie van Sjef zijn kant kwamen op 1 zus met haar man na, want die heeft ook pas een aneurysma operatie gehad, en dat doen ze tegenwoordig , als de ader niet gesprongen is via de lies Als het een beetje beter met hem gaat komen ze samen even. Hopelijk zijn de bloemen dan nog mooi. Eerst allemaal naar de bloemen en kaarten gekeken,( ik heb ongeveer 80 kaarten ontvangen). Elke dag brand ik er enkele kaarsjes, en probeer de bloemen met een klein beetje water mooi te houden. Zijn zus Annie heeft foto's gemaakt van alle bloemen, leuk hoor. Het was echt gezellig ondanks alles. Een echtpaar belde ook aan, maar die komen een keer terug omdat ik al veel visite had. Ze waren toevallig tijdens de carnaval enkele dagen afwezig. Jammer, maar ja daar is nu eenmaal niets aan te doen. Het gebak en de broodjes die ik allemaal in de diepvries had heb ik opgemaakt, zo weer wat ruimte gemaakt voor andere dingen.
Zaterdag 20 februari 2010, fris weer, maar boven het vriespunt, nadien weer wat motregen.
Ik zat de krant te lezen en toen belde mijn nicht Lia, want ze was op de dag van crematie verhinderd, heel leuk hoor, om zo ook eens samen te kletsen, haar man was niet meegekomen, nou ja, Lia geeft het wel door, hoe ik er over denk, want je moet je gewoon verplaatsen en wat wil je dan?? Ze bood nog aan enkele boodschappen te halen, maar de familie moet morgen maar gewoon alles mee opmaken, uit de vriezer, want wil die diepvries leger hebben om wat andere dingen in voorraad in te vriezen, zoals groenten en nasi en macaronie. Mijn vriendin Corrie belde ook nog, maar omdat ik visite had, komt ze deze week een keer tussendoor.
19 februari 2010, smiezerig weer, maar ik houd er de moed in, althans dat probeer ik, en met steun van onze kinderen en kleinkinderen, zussen en zwagers moet het gewoon lukken. Ook mijn digitale contacten zijn geweldig.
Mijn zus Jo kwam vanmiddag gezellig wat kletsen, ook kwam onze Ronald en Jolanda nog, want hij bracht voor mij een overlijdingsverklaring even naar de verzekering, want hij rijdt in de auto van Sjef en ja, zonder verzekering is onverantwoord. Ik had het ook op kunnen sturen, maar nu weten we zeker dat alles in orde is.
Ook belde de maatschappelijk werker van de nierdialyse nog, om me te condoleren. Ik heb beloofd haar nog eens te komen bezoeken.
Ook heb ik de broer en zussen van Sjef gebeld of ze zondagmiddag allemaal willen komen, zodat ze alle bloemen en kaarten kunnen bekijken.
Woensdag 17 februari 2010, het zonnetje wilde ons toch een klein beetje helpen, zoals Sjef zelf hier het zonnetje in huis was.
Ronald kwam me al om half tien ophalen, vandaar naar de kamer waar Sjef opgebaard lag, en onze kinderen en Theo (begrafenisonderneming) hebben de kist gesloten. De kleinkinderen waren er ook allemaal bij.
Vandaar werd hij naar de aula gebracht waar de plechtigheid gehouden zou worden en ook de bloemen gingen mee. Wij werden in de koffiekamer ontvangen, en degene die gekomen waren om ons te steunen werden bij binnenkomst ontvangen totdat het tijd was om de dienst te beginnen.
De dienst: Eerst bij binnenkomst rustige muziek, later Ave Maria en tussendoor Sjef 's lievelings muziek van André Rieu, en als laatste nog muziek dat Sjef mooi vindt. Uit naam van mij las Theo mijn toespraakje voor. Ook samen nog wat gebeden en dan laten ze eerst van achteraan de mensen naar de grote koffiekamer gaan, en wij als laatste en kunnen we naar de gereserveerde tafeltjes. Bij het naar huis gaan kan iedereen ons nog mondeling condoleren, er waren volgens mij, ongeveer 100 mensen, dus best een goede opkomst, dat doet je goed. Nadien ben ik met onze kinderen en kleinkinderen, met aanhang en 1 nichtje met haar man, die in Purmerend woont naar mij thuis gegaan. Haar vader en moeder zijn beiden al overleden. Alle bloemen hebben we mee naar huis genomen en die staan nu op tafel, en klein tafeltje, in onze aanbouw (vroeger winkel) ook alle kaarten open weggezet, en dat alles bij een foto van Sjef die zijn zus eens gemaakt heeft met een familiedag.
Donderdag 18 februari 2010 moest ik nog even bloed laten prikken, en Ronald kwam me ophalen en heeft me thuisgebracht, zelf nadien nog het een en ander geregeld.
Woensdag 17 februari 2010 droog weer maar wel koud.
Intussen is er heel wat gebeurd. 12 februari 's nachts om 1.20 belden ze vanuit het ziekenhuis, dat het slecht ging met Sjef. Sjef was aan een hartaanval overleden, althans dat is volgens de nachtdienst, ass. arts de doodsoorzaak, maar ze vroeg of ze obductie (sectie) mogen doen, dit heb ik toegestaan, want je weet nooit met die slechte nieren, ook leren ze er van en kan het voor iemand anders of misschien wel voor onze kinderen in de toekomst van belang zijn. Wel heb ik gevraagd om het in gewoon Nederlands rechtstreeks naar mij te sturen, anders gaat het in Latijn naar de huisdokter. Rond de middag zou iemand van Begrafenisondernemer Zuylen komen, en hebben we het een en ander afgesproken, De enveloppen bracht hij nog diezelfde dag en onze Christ heeft ze mee naar huis genomen en de adressen gelijk op de enveloppen getypt. Nadien heb ik er nog enkele geschreven, omdat we er over hadden. Ook een advertentie voor kennissen en buren, de crematie is goed bezocht, en dat doet een mens toch wel goed. Ook gingen Ronald en ik naar de kamer waar Sjef opgebaard was, Theo van de begrafenisonderneming, zou ons daar opvangen, hij lag keurig in de kist, en Christ en Marcel met Kim kwamen ook. We kregen 2 sleutels zodat we zo vaak konden gaan als we wilden. Christ bracht de enveloppen mee, en zondags bracht iemand de kaarten en die heb ik erin gedaan, en 's avonds heb ik ze samen met Ronald naar de post gebracht, nadien reed hij naar zijn thuis want ik zou bij hun blijven eten. 's Avonds bracht Ronald mij naar huis. 15-02 kwam Theo J. nog even i.v.m. het prentje, dat ik had uitgeprint. Ik moest nog wel een digitale foto opsturen. Christ kwam ook nog en nog even gekletst over het een en ander. Dinsdag waren er veel van de familie die Sjef bezochten, ons Riet met haar zoon Hans kwamen even bij ons langs, want haar man is ziek en moet aansterken, en die heb ik die flesjes drinkvoeding die ik over had van Sjef voor hem meegegeven. Dat is beter dan alles weggooien zoals het gaat met wat er over is.
Donderdag 11 februari 2010, het had erg gesneeuwd bij ons, gelukkig had onze buurman van 2 deuren verder 3 stoepen gedaan, achter heb ik het wel zelf gedaan, maar geweldig toch.
Met Sjef gaat het in mijn ogen heel slecht, weer aan de zuurstof, het sondeslangetje zat niet goed, hebben ze een nieuw geplaatst, en dat is geen lolletje hoor. Ze hebben het nu dieper geplaatst omdat het anders via dat buisje volgens mij terugschiet.
Was voor de middag al naar de podotherapeut gegaan en na het bezoek moest ik op de dokter wachten, maar helaas teveel afspraken in een korte tijd, dus de deeltaxi gebeld en een uur verzet.
Eerst gevraagd of zijn long al goed was, nee zei ze, ik zei volgens mij komt er bloed van zijn long, volgens mij wist ze dat nog niet. Nee de long is nog niet helemaal goed, ook is het gaatje nog niet helemaal dicht.
Ik vroeg de overlevingskans, wat de kanker betreft zou hij nog maanden mee kunnen overleven. Maar toen ik vroeg en zijn nieren, ja toen was het ineens toch wel anders, want hij zou eigenlijk aan de dialyse moeten. Ik zei nou volgens mij heeft hij juist door de angst aan de dialyse te moeten van de stress kanker in de slokdarm gekregen. En dat is niet niks 3 x per week, en als het dan niet meer gaat laten ze je aan je lot over, het gaat niet meer en dan maar afwachten tot de dood.
Ze wil proberen hem binnen enkele weken (nu kan het nog niet) zo voor te bereiden om naar huis te gaan. Volgende week een gesprek met Sjef, de dokter en mij en onze zoon komt dan ook, wanmt dat heb ik hem gevraagd.
Maar toen ik Sjef vanavond zag, nou hij hoestte akelig, waarschijnlijk is er iets in de longen gekomen met dat slangetje plaatsen, zei de zuster, ook is de longslang losgeschoten en ondergoed onder het bloed, en hij heeft al te weinig bloed. De arts van de afdeling kwam nog even en zou de longarts laten komen zei ze. Toch willen ze de voeding van de infuus halen, en via de sonde geven, we moeten afwachten, maar nu alles nog niet in orde is, zoals long en fistelafsluiting, vind ik het wel akelig.
Hij heeft nu een morfine pleister 50mg en ook de 6 zetpillen nog, want als ik het goed heb werkt dat niet direct, maar moet langzaamaan in de bloedbaan komen. Bijwerkingen zijn ook niet al te leuk. Alles is bovendien slecht voor de nieren, dus wat wil je, pijn of geen pijn. Hij heeft nu zelf voor geen pijn gekozen omdat het niet uit te houden is. Hij is echt niet kleinzerig, dus weet ik wel dat het verschrikkelijk moet zijn.
Woensdag 10 februari 2010, er laag een dun laagje sneeuw, maar 's middags sneeuwde het en heb tegen de avond hier achter de sneeuw geruimd, doch nadat ik thuis was van bezoek aan Sjef sneeuwde het weer. Morgen vroeg kijk ik wel.
De man van mijn zus Riet is ook opgenomen, dus even afwachten wat het zal worden.
Sjef zijn zus Annie met haar man bezochten Sjef vanmiddag ook, ook mijn zwager Jan was er al voordat ik kwam. Hij was helder, maar wel moe/lui, maar had pijn, en nu had hij zelf om iets voor de pijn gevraagd maar kreeg eerst niets, want diclofenac mag hij niet meer hebben voor zijn nieren. Nu moesten ze het eerst aan de assistent-arts vragen, nou ik zei ook, nou komt mijn man eindelijk voor zichzelf op, jullie zeggen je hoeft geen pijn te lijden, maar jullie laten hem wachten. Nou ja uiteindelijk toch die assistent opgetrommeld en ja hoor er kwam een spuitje aan, daar zit volgens mijn man ook morfine in. Morgen heb ik een afspraak met de arts en zal het er over hebben, ik heb gezegd geen pijn is belangrijk en mijn man zei het ook, de vrolijke zuster, zei: Mhr. van Riel u moet dat zelf morgen ook zeggen, want het gaat erom wat u wilt. Ze zei ja het is best moeilijk, maar ja we mogen niet alles, ik zei ja heb het net gezien, iedereen trekt aan jullie, daarom dacht ik ook even geduld.
Annie en Piet gingen nog even naar een schoonzus van hem, en Jan en ik gingen naar een zwager van ons, want Jan wilde al naar beneden gaan, bang dat hij te laat zou zijn voor de taxi, maar ik had op dezelfde tijd afgesproken, dus heel even naar Kees 2 etages hoger, ja hij was er nu, en met die sneeuw weet je nooit.
Vanavond was er brandalarm, we moesten met de trap, liften waren buiten dienst. Mijn zus Riet was toch via de trap gegaan, wel 4 hoog, vind het best goed van haar ze is ook al 80 jaar. Sjef was ontzettend moe en lui volgens mij, want hij heeft geen 5 minuten zijn ogen open kunnen houden, we zijn vroeg weggegaan en ons Riet die nog even langs gegaan was, zei dat hij sliep en is toen weggegaan. Nathalie was ook meegegaan met haar vader, dat vond Sjef wel leuk. Vanmiddag hebben ze nog foto's gemaakt volgens Sjef, want alle toeters en bellen hangen er nog aan, en er is niets veranderd. Ze moeten zekerheid hebben en twijfelen nog.
Hopelijk wordt ik morgen wijzer, heb een hele lijst gemaakt wat ik allemaal vragen wil, want je moet alles wel in korte tijd kunnen vragen volgens mij.
Dinsdag 4 februari 2010, droog, koud, een akelige wind, maar wel wat zon.
Vanmiddag met de taxi en vanavond met Christ.
Jan en zijn zus Jo kwamen ook op bezoek, helaas moesten we wel snel weg, want 14.15 werd hij met bed en al gehaald om de sonde erin te doen, dat was geen prettig werkje voor Sjef, want het deed goed pijn en het duurde ongeveer 1 1/2 uur eer hij terug was. Hij was kei-kapot teruggekomen zei hij. Morgen gaan ze waarschijnlijk proberen of het lukt via het slangetje, met een kleine hoeveelheid, ik meen 1/2 liter, of het lukt. Heb een van de dokters ontmoet en ik heb maar een afspraak gemaakt, het is wel problematisch, maar omdat hij nog zo sterk is doen we er nog alles aan, zei ze. Niet te geloven toch. Vanavond was hij lui, maar ja geen wonder, dan piept er iets bij hem, dan weer ergens anders, dan komen ze er weer een flesje aandoen of zak afhalen enz. De kalium is nog steeds te hoog. Wij zijn niet tot het laatst gebleven, want zijn ogen vielen dicht.
Nog even met de dokters assistente van Dr. Bakker en met de diëtiste gesproken, die zijn echt geweldig, want ik moest op mijn taxi wachten. Tonnie
Maandag 8 februari 2010, erg koude wind en -4 graden.
Mijn zwager Jos en jongste zus Adrie hebben me opgehaald om naar het ziekenhuis te gaan, nadien nog even samen bij ons thuis wat gepraat, en ze wilden weer tijdig thuis zijn.
Even bij de verpleegsters gevraagd, hoe het met Sjef is (had al gebeld, maar ze mogen haast niets zeggen). Bloeduitslagen uitprint mag alleen als de arts (verburg als ik het goed heb) de afdelingsarts het goed vindt, nou ja die zie je dus niet op bezoekuren. Ze zei wel, dat ze Dr. Bakker zouden vragen en overleggen of hij nog aan de dialyse zou moeten. Ik zei ook, in 2 1/2 jaar is de kalium niet zoveel gestegen als nu in ruim 1 week, nou ja het is weer iets omlaag 6.1, ook de HB is iets boven de 6, en dat met 4 zakken bloed binnen 8 dagen. Onder het bezoekuur gingen ze met hem deze keer met de rolstoel een longfoto maken, hij had zelf nog gezegd dat ze het altijd met bed en al deden, maar nee, met de rolstoel en dan dat zware pompgeval bij Sjef zowat op zijn schoot.
Nou ja morgen willen ze toch beginnen met sondevoeding, de slang gaat door zijn neus maar moet wel behoorlijk diep, zeiden ze (vanwege het buisje in de maag/slokdarm??) Hij is nog sterk genoeg zei de arts. Dus de voeding via de infuus wordt dan gestopt. Ik vraag me af of dit met het plan van dialyse te maken heeft, want daar kan de dialyse aangesloten worden.
We moeten afwachten, och Sjef was gelukkig bij de moed.
Zondag 7 februari 2010, droog maar somber weer, de zon niet gezien.
Eindelijk een mailtje van Jadwiga, dus haar ook even geantwoord.
Vanmiddag met Daniëlle en vanavond met Marcel en zijn vriendin. (de 2 oudste kleinkinderen) Mijn oudste zus Jo was met de taxi gekomen, lief hoor!
Morgenmiddag met zwager Jos en zus Adrie en 's avonds met Ronald, dus gemakkelijk geregeld.
Sjef doet alsof er niet veel aan de hand is, maar vanavond zei hij wel, nu is het wel genoeg, dus hij wilde gaan rusten, ja die kalium hebben ze nog steeds niet onder de knie, om dat op te lossen hangt er een flesje met 50% glucose, nou ja afwachten, maar dat gaatje is volgens mij niet dicht want in de pomp komt steeds vocht bij, ik weet niet precies hoeveel, maar ik denk 1/2 liter per dag en dat is niet niks. Ik laat het maar aan de experts op die afdeling over hoeveel het precies is, dat zeggen ze wel. Voor de rest alles bij hetzelfde, wat medicijnen betreft, want ja weekend, wordt er verder niet veel gedaan.
Zaterdag 6 februari 2010, heel heïg en 's avonds motregen.
Vanmiddag met de taxi en vanavond met onze Christ.
Zijn zus Riet met haar man kwamen 's middags ook op bezoek. Hij had voor de middag de 2e zak bloed al ontvangen. Dat teveel aan kalium wordt ook mede opgevangen door via de infuus glucose te geven. Hij merkt er niet veel van zei hij, nou ja wie weet hoe snel alles weer verdwijnt. Die injecties met korreltje opgelost in water krijgt hij in zijn bil, als ik het goed begrepen heb, ook om het teveel aan kalium te binden. Nou ja, ik zal het maandag wel eens uitgebreid vragen, maar toch maar geen afspraak met de dokter, veel te omslachtig en de kinderen hebben heel weinig tijd.
Sjef ziet er voor een buitenstaander nog redelijk goed uit, en hij kwebbelt gewoon mee.
Vrijdag 4 februari 2010, vanmorgen motregen, maar later gelukkig droog weer.
Vanmiddag met de taxi naar Sjef en vanavond met Ronald. Ik had mijn tasje in de taxi laten liggen, maar gelukkig heeft de chauffeur die bij receptie afgegeven. José bezocht haar oom ook, zij was met haar brommer. Nou ja, zo gaat dat, je hersenen werken niet normaal, ook al denk je het.
Nou alles viel me wel tegen. De stent zat wel goed, maar het sloot de opening niet geheel af, daarom krijgt hij geen sondevoeding, maar nog gewoon via infuus, ook mag hij alleen zijn mond spoelen, en niks doorslikken.
Kalium was 2 gestegen, dat is in die 2 1/2 jaar na de aneurysma nog niet gebeurd, de apotheek moet er nu de kalium uithalen. Ook krijgt hij een flesje vloeistof via de infuus om de kalium te binden, teven 3 klisma's rectaal (poeder aangemengd met water) om de kalium via ontlasting uit het lichaam te halen. Ook nog vloeibaar plasmiddel via de infuus om zo weinig mogelijk vocht vast te houden.
Weer 2 zakken bloed nodig, en dat binnen een week, dat is niet niks, dus hij maakt geen nieuw bloed aan, dat alles heeft met de nieren te maken.
Volgens mij kan hij alleen nog naar huis om eventueel thuis te sterven. Als hij sonde voeding zou kunnen hebben kan hij naar huis, maar via dat infuus is echt ingewikkeld en mag maar bepaalde uren uit de koelkast zijn, dus ook al is die zak niet leeg, dan wordt hij toch verwisseld.
Hij heeft gelukkig geen pijn, omdat hij 3 x 2 zetpillen krijgt. 2 trammal (sterkte weet ik niet) 2 x 1 gram paracetemol en 2 x 50 mg diclofenac.
Ze zorgen echt geweldig voor hem, maar ze kunnen geen ijzer met handen breken.
Donderdag 4 februari 2010, goed weer voor de tijd van het jaar, en ongeveer 10 graden boven nul.
Vanmiddag met de taxi en vanavond met Christ. Ze hebben het buisje nog niet gecontroleerd, maar er is een arts geweest voor zijn knie en zijn nefroloog is ook al aan bed geweest. De dokter die het buisje na zou kijken kwam zich verontschuldigen omdat het zo druk was.
Voor het eerst pijnvrij, dus dat is echt een pluspunt, hij krijgt nu 3 soorten zetpillen. Morgen krijgt hij een slangetje door zijn neus en dan sondevoeding.
Mijn zus Riet en haar man waren er vanmiddag ook.
Hij bengelt regelmatig met de benen, op het bed zittend, en gaat ook regelmatig naast zijn bed staan zei hij, maar als de pomp eraf is, kan ik zelf naar toilet en een beetje lopen.
Woensdag 3 februari 2010, redelijk weer, de sneeuw praktisch overal weg, hele kleine beetjes lagen er nog.
Vandaag zouden ze de stent zetten, hij was zonder zuurstof, dus kon het doorgaan, om elf uur waren ze hem net halen, dus was ik iets te vroeg met bellen, heb maar niet meer gebeld, want de verpleegsters hebben het heel erg druk.
De maatschappelijkwerkster nog even gebeld en die zou terugbellen, ook de diëtiste, echt geweldig. Nadien belde de maatschappelijk werkster terug en ik zei, dat ik als Sjef naar huis mag ik graag verzorging voor hem heb, maar ik moet het op de afdeling waar hij nu is doorgeven, en dat heb ik vanmiddag maar gelijk gedaan, want ik zei ook, heb ook wat mankementen en 78 jaar, anders kan ik dat niet volhouden.
Vanmiddag kon ik met zijn zus Annie en haar man Piet meerijden. Sjef was wel geholpen, maar was wat verward, want hij zei dat ze net het buisje geplaatst hadden, maar het was een klisma, en hij zat op een po-stoel, hij ging op bed liggen, want er kwam toch niets, en zo moe. We zijn niet zo lang gebleven en Annie en Piet gingen nog even naar hun schoonzus, die ook erg ziek is, maar op een andere verdieping.
Vanavond met Marcel en Kim meegereden, we zijn maar tot 19.00 uur gebleven, want Sjef was zo lui, hij vond het volgens mij fijn dat we weggingen, zodat hij kon slapen.
Dinsdag 2 februari 2010, wat een weer zeg! Heel de dag regen, maar wel lekker de sneeuw opgeruimd, dus hopelijk gaat het nu niet vriezen. Vanavond vanuit het ziekenhuis was het +6
Zijn zus Jo belde nog om te vragen hoe het ging. Haar man zit op een oproep te wachten, want vorige week zou hij aan een aneurysma geholpen worden, maar de spullen waren er niet, hopelijk gaat het nu snel gebeuren, want daar wordt je echt zenuwachtig van.
De stent zetten is niet doorgegaan, en de taxi kwam veel te laat, maar ja het weer was erg slecht en in de zijstraten is niet gestrooid, zodoende.
Mijn zus met haar man zouden komen, maar ze vonden het weer te slecht.
Sjef was weer vol goede moed, want de zuurstof was er af, dat had de avond ervoor gemogen, maar hij stelde voor om het 's morgens pas te doen. Hij zei tegen mij, 's nachts zijn er minder verpleegsters en ze maken ook zijn "buurman" wakker, als hij het weer nodig gehad zou moeten hebben.
"Morgen zetten ze de stent" zei hij, hij dacht plaatselijke verdoving en dat hoop ik ook, want narcose is slecht als je al 82 bent, maar ja soms heb je geen keus.
Hij was al aan het uitrekenen wanneer hij naar huis zou kunnen, maar ik wil voor hem thuis verzorging, anders kan ik het niet vol houden.
's avonds kwam onze Ronald mij ophalen, en ging na een tijd even naar huis, want hij moest Nick naar Nac brengen, die ging met zijn oom naar Nac kijken, heel leuk hoor. Om 20.00 uur kwam hij me weer ophalen.
Maandag 1 februari, oh er lag een flinke laag sneeuw en het sneeuwde nog. Later heeft de buurman de stoep geveegd. Ik grotendeels hierachter, en nadien een groot gedeelte van de oprit, net voordat een broer van Sjef met zijn vrouw me op kwam halen om naar het ziekenhuis te gaan.
Heb de huisdokter even gebeld om te zeggen wat Sjef allemaal heeft, want die fistel in de slokdarm wist hij volgens mij nog niet. Ik heb gevraagd of we in het vervolg a.u.b. eerder een verwijskaart krijgen, want als Sjef de andere dag 's middag pas een thorax (foto van de longen)had laten maken, was hij volgens mij overleden. 's Avonds was het misschien wel iets erger, maar toch met zo'n benauwdheid en pijn, is niet niks voor iemand die niet snel klaagt.
Ja de operatie is toch nog best moeilijk, want het moet precies passen om de opening te kunnen dichten, en dan met die kanker bij Sjef is het ook nog anders dan wanneer er verder niet aan de hand zou zijn.
Ik heb gezegd dat ik nu echt op alles voorbereid ben, want dat Sjef er heel slecht aan toe is, met een dichtgeklapte long, ontsteking, vocht achter de longen, en die fistel.
Zoiets gaat echt niet zo gemakkelijk, want eerst moeten er weer onderzoeken gedaan worden. Sjef kwam iets later terug dan het bezoek begon, Mijn zus Jo was er ook en ik had met zijn broer en schoonzus mee kunnen rijden.
Mijn zus was met de deeltaxi en ging daar ook weer mee naar huis.
Christ en Ria, mee koffie derinken, wat kletsen over boodschappen, die zij vanuit het centrum voor mij meebrengt, en Christ heeft de oprit en de aansluitende stoep verder sneeuwvrij gemaakt.
's Avonds heeft onze zoon Christ gereden, allemaal naamgenoten, het is wat. Sjef hield er de moed in en dacht weer dat ze dinsdag een stent zouden zetten.
Ik ben Tonnie van Riel
Woensdag 17 februari 2010, het zonnetje wilde ons toch een klein beetje helpen, zoals Sjef zelf hier het zonnetje in huis was.
Donderdag 11 februari 2010, het had erg gesneeuwd bij ons, gelukkig had onze buurman van 2 deuren verder 3 stoepen gedaan, achter heb ik het wel zelf gedaan, maar geweldig toch.
Zaterdag 6 februari 2010, heel heïg en 's avonds motregen.
Vrijdag 4 februari 2010, vanmorgen motregen, maar later gelukkig droog weer.
Donderdag 4 februari 2010, goed weer voor de tijd van het jaar, en ongeveer 10 graden boven nul.
Woensdag 3 februari 2010, redelijk weer, de sneeuw praktisch overal weg, hele kleine beetjes lagen er nog.
Dinsdag 2 februari 2010, wat een weer zeg! Heel de dag regen, maar wel lekker de sneeuw opgeruimd, dus hopelijk gaat het nu niet vriezen. Vanavond vanuit het ziekenhuis was het +6
Maandag 1 februari, oh er lag een flinke laag sneeuw en het sneeuwde nog. Later heeft de buurman de stoep geveegd. Ik grotendeels hierachter, en nadien een groot gedeelte van de oprit, net voordat een broer van Sjef met zijn vrouw me op kwam halen om naar het ziekenhuis te gaan.
