Vakantie Texel 2012 deel 5.

Donderdag 17 mei. Nadat we allen weer lekker geslapen hadden, gingen we thee zetten en de tafel dekken en hebben we gezellig aan tafel de broodjes gegeten. Jola vond de krentenbol lekker.

Cees heeft nadien koffie gezet, na de koffie gingen we naar de Slufter.

Bij de Slufter aangekomen moesten we een behoorlijk aantal treden op en af om ons doel te bereiken.

De Slufter is ontstaan door de aanleg van stuifdijken, het was bedoeld als een polder, doch er is een niet te dichten gat, waardoor het water van de Noordzee, een grote vlakte kan overstromen. Eb en vloed doen hier hun werk.

Het zoute water heeft natuurlijk veel invloed op de plantengroei.

Zand, gras en andere planten wisselen elkaar af op de grote vlakte. Er is een kwelder vegetatie ontstaan.
Zout minnende planten zoals Zoutmelde, Lamsoor die in Augustus hele velden blauw kleurt en Zeekraal wat men tegenwoordig als groente serveert o.a. bij mosselen.

Jola wilde graag schelpen, maar bij de Slufter waren er geen van waarde, dus nadat we weer de nodige trappen op en af gegaan waren, volgens mij wel 2x 100 treden kwamen we weer bij de auto en Cees had weer wel een idee, waar er wel schelpen waren.

Dus op naar…..paal 12 “De Koog”.

Ik raapte eigenlijk ook voor Jola, maar die was erg kieskeurig in kleur, ik zei, nou dan raap ik ze wel voor mezelf, er zijn er altijd wel die ze graag hebben om de kinderen wat bezig te houden.

Jola maakte ook foto’s van alles wat los en vast zat, daar is ze heel goed in. Zelfs een kwal werd gefotografeerd.

Ik vond ook een paar mooie stenen, die zijn wel geschikt voor een kerststukje zei Cees.

Alsof dat alles nog niet genoeg was op een dag, gingen we naar het winkelcentrum in het stadje Den Burg (dat is de hoofdstad van Texel) en deden ook enkele boodschappen bij de supermarkt Albert Hein.

In een nostalgisch winkeltje kocht ik voor Jola een droplekstok en in een ander winkeltje een zoethoutstokje, die had ze nog nooit gezien en geproefd, dus was dat weer eens wat anders, iets uit onze z.g. goede oude tijd.

Cees tracteerde nog op een ijsje en nadat we dat opgesmuld hadden gingen we met de boodschappen huiswaards.

Thuisgekomen zette Cees de parasol op, en ik ging wat fruit snijden om dat buiten gezellig samen op te eten, nadat ik limonade voor ons allen ingeschonken had.

Binnen no-time was Cees in slaap gevallen, maar wat slaapt lijdt niet, dus lekker laten slapen!

Onderweg had Cees nog aan Jola gevraagd, nadat we beiden gezegd hadden dat we moe waren, Jola ben je ook moe? Ja, antwoordde ze. Gelukkig zei Cees.

Na een tijdje buiten gezeten te hebben werd het te koud en gingen we maar naar binnen, maar de deur lieten we nog wel open.

Jola en ik hadden de schelpen en stenen gewassen en die lagen buiten te drogen.

Na nog even binnen gerust te hebben gingen we het eten klaarmaken, het werd Spaghetti met uien en verse groenten met gekookte worst in stukjes gesneden en rode saus uit een pot. Het ging erin als koek, en als toetje choc/vanille vla, uit een liter pak, daar bleef wel iets van over. Het werd wel bewaard, want Cees wilde het in eerste instantie weggooien.

De tuttifrutti, waar Cees gek op is had ik ’s avonds alvast gekookt en liet Cees maar even proeven of het goed was.

Jola en ik dronken nog wat thee, en nadien namen we allen nog een drankje, Cees een biertje en wij een borreltje.

Jola zat heel veel in een Libelle te lezen, en ze begreep het nog ook.

Ze vroeg of ik even wat voor wilde lezen, dat was natuurlijk voor de uitspraak, dus dat was eens niet voor de kinderen maar nu aan een volwassen vrouw een stukje voorlezen voordat we gingen slapen, want zo laat was het intussen al.

Om 11.00 uur gingen we naar bed.

De dag was goed besteed geweest en met zon, wat wil je nog meer!

Op de terugweg van Oudeschild, na het garnalen vissen kwamen we in de buurt van de Algemene begraafplaats van de Greorgiërs en dat is een geschiedenis apart over de tweede wereld oorlog..

Van 1942-1943 werden de Ostlegionen gevormd door het Duitse leger, die bestonden uit in Rusland gemaakte krijgsgevangenen.

In september !943 kwam het eerste bataljon via Frankrijk aan in Zandvoort en werden ingezet voor de kustverdediging, het waren 800 Georgiërs.

Ze zochten contact met de ondergrondse van de CPN. Zodoende werden ze op het eiland Texel geplaatst in september 1944.

6 april 1945 ’s nachts om 01.00 uur begon de opstand, ze doodden 400 Duitse Militairen.

De Duitsers kwamen met een tegenoffensief en bombardeerden Den Burg.

Vanuit Den Helder vertrokken oorlogsschepen die vanuit zee het eiland beschoten. 10 Texelaars en 4 Georgiërs vluchten met de reddingsboot naar Engeland, om hulp te vragen. De laatste Georgiërs verschansten zich in de vuurtoren, die vanuit zee in flarden werd geschoten.

Van de 800 hebben het er 236 Georgiërs levend afgebracht.

We hadden gelukkig een goede gids en ook een hele goede fotografe.

Zo zie je nog eens wat!

Vakantie Texel 2012 (deel 4)

Woensdagmorgen 16 mei was Cees weer de vroege vogel en nadien Jola en ik kwam als laatste de kamer in.

Jola had havermout gekookt voor ons beiden, en Cees kreeg zijn Brintapap. De havermout was erg dik, de lepel bleef erin staan, maar ja, Jola beweert dat je ’s morgens een stevig ontbijt moet nemen en over de gehele dag dan minder i.v.m. de lijn.

Nadat we nog koffie/thee hadden gedronken heeft Cees wat rondgereden, want wat hij van plan was lukte niet, omdat het niet meer is toegestaan die route te rijden.

Cees was onze gids, omdat hij er al heel vaak geweest is. Cees reed toen naar Oosterend.

Eerst even rondom het kerkje gewandeld.

We kwamen voorbij een strandjutter, die de spullen in de voortuin had uitgestald.

Wat een troep er toch aanspoelt, niet te geloven.

In een klein straatje kon je beeldjes en een windwijzer kopen, die door de bewoners als huisvlijt waren gemaakt.

We bezochten daar een drankwinkeltje, dat zelf ook diverse wijnsoorten en kruidendranken maakt en bekend staat om zijn wijnkelder.

We mochten de wijnkelder bezichtigen en Jola heeft er een paar mooie foto’s gemaakt. Ook kochten we een klein flesje kruidendrank.

Daarna reed Cees naar “Oudeschild”. Nadat we  even wat hadden rond gewandeld  gingen we  ergens  koffie/thee drinken.

Nadien gingen we met de TX10 mee om te zien hoe garnalen van de zeebodem  gevist  worden.

Het was erg koud en bovendien een heel sterke wind, gelukkig konden we ook binnen, ofschoon dat natuurlijk niet de bedoeling is.

Binnen kon je ook wat te drinken kopen, de verkoper nam een foto van ons drietjes.

Vakantie Texel 2012 (deel 3)

Dinsdagmorgen 15 mei was Cees al om 7.00 uur opgestaan, want hij zou harde broodjes en croisants halen in de winkel op het park, dat was de avond ervoor afgesproken.

De vrouwtjes zijn later pas opgestaan. Ik was net aangekleed toen Cees met een grote paraplu thuiskwam. Wat een weer!

We gingen gezellig met ons drietjes de lekkernijen lekker verorbenen en toen dit alles voorbij was en ook de afwas was gedaan, kwam de zon heel schuchter om de hoek kijken.

We gingen naar Ecomare, want daar is het grotendeels ook overdekt, en de regen deerde ons dan niet. Het museum gaat over Texel, de wadden en de zee.

De eerste foto  is een potvis bij Ecomare met Jola en ik.

Cees heeft de foto gemaakt.

De tweede foto is een virtine waar ik achter sta, met de grote  zeevogels.                                              

Er was heel veel te zien, zoals allerhande opgezette vogels, ook een heel groot geraamte van een zeedier.
Vissen, schelpen, en natuurlijk zeehonden, die daar tevens opgevangen worden als ze in nood verkeren, bovendien gewonde vogels.

De derde foto en de vierde foto: 

Hier worden de zeehonden gevoerd en 3 jonkies.

De vijfde foto een vitrine en de zesde foto schelpen

In het Ecomare restaurant soep met brood gegeten (er stond bij; een broodje, maar ik denk dat ze daar niet weten wat een broodje is, want het was een stuk brood.

Onderweg naar huis bij PLUS goed ingeslagen, zodat we niet zo snel zonder zitten, daar was ook een gratis parkeerplaats wat je bijna nergens meer aantreft.

Thuisgekomen eerst koffie/thee gedronken, nadien waste Jola af en waste ze tevens de spinazie, die we gekocht hadden.

Ik braadde het hammetje dat we gekocht hadden en kookte de spinazie, en kookte terwijl verse groentensoep, en ook nog custard.

Toen de spinazie gaar was heb ik er een pakje puree doorgedaan, want Jola en Cees houden niet zo van aardappelen, en zo vonden ze het toch wel lekker.

Dus we aten best uitgebreid, groentensoep, spinazie stamp met een plak gebraden ham, en vanillevla als toetje.

We vonden het allemaal lekker dus wat wil een mens nog meer.

Samen afgewassen en nadien even Jola een zwemles geven, want ze kan niet zwemmen.

Ik haalde het krukje uit de badkamer en ging erop liggen om de slagen voor te doen, Cees deed het vanuit  zijn stoel, z.g. rugzwemmen en de slag met zijn voeten. Wat moest Jola lachen, ik zou haar gedachten wel eens graag gelezen hebben over die twee oude mensen.

 Samen nadien nog gezellig wat gebabbeld en wat op de PC gekeken en ik naar Maartje, de dochter van Cees het verslag in het kort gemaild en toen naar bed. Uitslapen Jola!