PALLAS (D)

PALLAS  -   Barchfeld - Duitsland ( vroeger DDR – Oost-Duitsland)

De benaming Pallas komt uit de Griekse mythologie; Pallas was een krijger en een dochter van Triton.

Barchfeld: Barchfeld is een district van de gemeente Barchfeld-Immelborn in de Wartburgkreis in Thüringen en de zetel van het gemeentebestuur.

De industriële ontwikkeling begon tegen het einde van de 19e eeuw en aan het begin van de 20e eeuw ontwikkelde Barchfeld zich dankzij het zakelijke idee van Eduard Reum tot een centrum voor de productie van fietsaccessoires. De Pallas-fabriek werd na 1917 de grootste werkgever.

Het begon allemaal met HEINRICH SCHIEFER...

1898:  De geschoolde gereedschapsmaker Heinrich Schiefer begon in zijn eigen huis,  in de Hotzelsgasse 25 te Barchfeld, met de productie van combinatie- en lettersloten, eerst als familiebedrijf en later 3 - 5 medewerkers.

1905: Aanzienlijke uitbreiding,  er werd een nieuwbouw gezet in de Nürnberger Straße 2.

De zakenman AUGUST HEß uit Barchfeld wordt partner en hoofd van de commerciële afdeling. Het bedrijf heette nu SCHIEFER & HEß , Metallwarenfabrik Barchfeld. De heer Heinrich Schiefer was verantwoordelijk voor de productie, nieuwe ontwikkelingen en de opleiding van leerlingen tot gereedschapsmakers (de heer August Amm was een van de leerlingen- later voorman bij Pallas-Werke)

Het bedrijf exporteerde naar vele Europese landen. Het overlijden van partner August Heß had een grote impact op de noodlottige ontwikkeling van het bedrijf. De heer Strohmeyer uit Schmalkalden nam de aandelen en het commerciële gebied over.

1917: Verkoop van de aandelen van de heer Strohmeyer, dat gebeurde  om leeftijdsredenen en vooral ook omdat zijn enige zoon omkwam in de oorlog, de koper was Otto Reum

1918: Om gezondheidsredenen werd de heer Schiefer gedwongen om zijn aandeel in het bedrijf, dat hij had opgericht en met succes opgebouwd en beheerd had, over te dragen aan OTTO REUM .

1919: BÖRNER-SACHS uit Steinbach wordt partner (messenfabrikant). Het bedrijf heet nu PALLAS-WERKE.

1920: Het aantal werknemers steeg van 17 naar ongeveer 40.

1923: Uitbreiding van het personeelsbestand naar 192. Pallas vervaardigde alle accessoires voor fietsen, bijvoorbeeld: fietskettingen (Pallas kettingen), spaken, bagagerekken, kettingkasten, racehaken, sloten, pompen en lantaarnhouders, achterlichten, kettingspanners etc. De producten werden toegeleverd in heel Duitsland, alle Europese landen, maar ook in Azië, Afrika en China. Het bedrijf  bleef  uitbreiden, tijdelijk tot 400 werknemers.

1939: er werd opgestart met de productie van toebehoren voor oorlogsmateriaal.

1945: Tijdelijke stopzetting van de productie door de oorlogsoperaties van de geallieerde troepen (Amerikanen).

Nieuwe start met circa 30 medewerkers. Men begon aanvankelijk met uit afvalproducten nagels, een klein aantal kettingen, draadmanden en deurmaten te maken.

1946: Op 10 april begon de Sovjet-bezettingsmacht gedeeltelijke de machines te ontmantelen  en te verwijderen. De heren BÖRNER-SACHS, BLUM, HÖRSCHELMANN en HELLMANN speelden een belangrijke rol bij het voorkomen van een verdere demontage en  het terugzenden van machines en gereedschappen.

1948: Het bedrijf bleef werkzaam onder de naam PALLAS-WERKE, dat met ongeveer 70 medewerkers. Om de machinebezetting te verbeteren werd het 3-ploegensysteem ingevoerd. Vervaardiging van kettingbeschermers, bagagerekken, kettingen, spaken enz.

1950: VEB PALLAS-WERKE , onderdeel van het hoofdkantoor van Automobilbau in Berlijn, werd later VVB Automobilbau Karl-Marx  -Stadt.

1953:VEB KETTENFABRIK BARCHFELD galvanische afdeling, voortdurende structurele veranderingen en uitbreidingen van de afzonderlijke afdelingen.

1955: Verbetering van de fabriek en uitbreiding van de sociale omgeving zoals: Bedrijfskeuken, refter, verpleegpost, bedrijfsverkooppunt, was- en doucheruimtes, kleedruimtes, bedrijfskleuterschool, oplevering van appartementen, etc.

Uitbreiding kettingproductie van bromfiets- en motorkettingen, speciale kettingen, rollenkettingenLevering vindt plaats via Fremd-Handes-Operation Transportmaschinen Berlin naar ca. 15 Europese landen en door heel Duitsland. De export bedroeg soms 1,5 miljoen Kettingen en 3-4 miljoen spaken en nippels per jaar. Het aantal arbeiders steeg soms tot rond de 1.000.

1966: Een fusie met VEB Simson Suhl,  benaming: VEB FAHRZEUG-UND JAGDWAFFENWERK "ERNST THÄLMANN" SUHL WERK 9 BARCHFELD

1983: Start van de productie van rolstoelen, aanvankelijk 50 prototypes. Bouw van een nieuwe werkplaats (hardings- en schuurwerkplaats) in het kader van de productie van de oliepompketting voor auto's (Wartburg en Trabant).

1985: Een neveneffect van VEB KETTENFABRIK was een onafhankelijke onderneming in de IFA KOMBINAT VOOR TWEEWIELERS.

1989: geleidelijke ontbinding en splitsing in afzonderlijke delen van het bedrijf.

ANKER-WERKE (D)

Anker  Werke  ---- Bielefeld ---- Duitsland

Anker-Werke was een Duits bedrijf dat naaimachines , kassa 's , boekhoudmachines , kleine motorfietsen en fietsen produceerde ,  het was gevestigd in de Oost-Westfaalse stad Bielefeld. Het bedrijf werd in 1876 opgericht onder de naam Bielefelder Nähmaschinenfabrik Carl Schmidt en werd al snel omgedoopt tot Anker-Werke. 

Carl Schmidt, sinds 1867 medeoprichter en mede-eigenaar van de naaimachinefabriek Dürkopp & Co., richtte in 1876 het bedrijf Bielefelder Nähmaschinenfabrik Carl Schmidt op. Carl  Schmidt begon met de productie van naaimachines, gespecialiseerd in de productie van "Circular-Elastique" naaimachines voor de schoenmakerijen en later  maakte men er ook lange spoel- en schietspoelnaaimachines.  Het bedrijf telde 70 werknemers en een stoommachine van 16 pk. 

In juli 1878 nam Carl Schmidt  de firma Hugo Hengstenberg over en het bedrijf werd omgedoopt tot  Bielefelder Nähmaschinenfabrik Carl Schmidt & Hengstenberg .

In 1883 vertrok Carl Schmidt na het verliezen van een rechtszaak, en in 1884 nam Robert Wittenstein het over. Aangezien het oude bedrijf op 1 februari 1884 was opgehouden te bestaan. Werd het bedrijf opnieuw opgericht onder de naam Bielefelder Nähmaschinenfabrik Hengstenberg & Co. In datzelfde jaar sloten Robert Wittenstein  (als partner)  en  Heinrich Wittler (als nieuwe ontwerper) zich aan bij het bedrijf.

Omdat de verkoop stagneerde begon het bedrijf in 1894 met de productie van fietsen. Het bedrijf herdoopte zichzelf tot “ Bielefelder Nähmaschinen und Fahrrad Fabrik Hengstenberg & Co. ” De merknaam Anker verscheen dit jaar voor het eerst op een naaimachine – “ Anker-Westfalia I ”.

Halverwege 1895 werd het bedrijf omgezet in een naamloze vennootschap met de naam Bielefelder Nähmaschinen- und Fahrrad Fabrik AG , voorheen HENGSTENBERG & Co.

In 1900 begon het bedrijf ook met het produceren van kassa's .  Het eerste patent voor een kassa werd dit jaar verkregen. In 1901 werd  Otto Kramer commercieel directeur en een paar maanden later enig directeur. De productie van naaimachines en fietsen werd na een opleving een succes en het bedrijf breidde zich uit. In het boekjaar 1905 , dat eindigde op 31 augustus 1906, steeg de totale omzet met ruim 20% ten opzichte van het voorgaande jaar, hoewel het bedrijf niet altijd in staat was de binnengekomen opdrachten op tijd uit te voeren.

In 1906 , omdat er in Bielefeld vier fabrieken met dezelfde naam, werd het bedrijf omgedoopt tot " Anker-Werke AG " vorm. Hengstenberg waren & Co.  dat ging gepaard met een kapitaalverhoging. De naam Anker werd  blijkbaar al gebruikt voor naaimachines en voor fietsen. Het anker, het handelsmerk van het bedrijf, werd nu een integraal onderdeel van de naam die ook voor alle producten werd gebruikt.

In 1911 telde het bedrijf 1.200 werknemers. De TS-naaimachinemodellen werden nog steeds geproduceerd onder de namen Anker B en Anker Med.

In 1912 begon het bedrijf met de productie van kantoormachines, naaimachines, fietsen en kassa's.

Op 30 augustus 1913  werd in de fabriek Anker Werke AG Bielefeld een speciaal jubileum gevierd, namelijk de voltooiing van de miljoenste  naaimachine. De machine zelf werd in aanwezigheid van de oudste meesters overgedragen aan de heer Otto Kramer.

EERSTE WERELDOORLOG:

In 1915 werd de naam van het bedrijf gewijzigd in “ Anker-Werke AG ”. De verkoop van kassa’s groeide tot 50% van de totale inkomsten en voor het eerst overtrof dit cijfer de inkomsten uit de andere divisies.

Anker-Werke AG werd ook ingeschakeld in de oorlogsindustrie, het bedrijf maakte onder meer bajonetten voor het Duitse leger.

In  1924  telde het bedrijf 1.400 werknemers en in  1930  beschikte het bedrijf over 2.000 werknemers.

1935, in de Nationaalsocialistische periode werd er met de productie van kogelhulzen  gestart, de wapenproductie voor het ontketenen van de Tweede Wereldoorlog kwam hier in de fabriek en op vele andere Duitse bedrijven op gang.

Het aantal werknemers was van 1920 tot 1938 meer dan verdubbeld. In die tijd was Anker ook de grootste fabrikant van fietsen en kantoormachines in Europa.

TWEEDE WERELDOORLOG:

Door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kwam de productie van burgergoederen stil te liggen.

Aangezien er in Bielefeld en in haar omgeving heel wat fabrieken militair materiaal en oorlogsmunitie produceerden voor Hitlers oorlog, werd de stad en haar regio al van in het begin van de oorlog geregeld door de geallieerde luchtstrijdkrachten gebombardeerd. Tegen het einde van de oorlog hadden heel wat bedrijven, huizen, wegen enz. schade opgelopen, veel gebouwen en bedrijven  waren herleid tot ruines. Na de Tweede Wereldoorlog werd het werk hervat, in 1945 werden er weer fietsen geproduceerd er waren toen amper 30 werknemers.

In 1948, werd het bedrijf Anker  Werke  heropgebouwd op haar oude locatie in Bielefeld. Er werd door de geallieerde bezetter toestemming gegeven om de bouw van fietsen, naaimachines, enz. te heropstarten. De belangrijkste bedrijfsactiviteiten waren de mechanische kassa's die vanaf 1901 werden gebouwd en de boekhoudmachines die vanaf 1912 werden gebouwd. De hervatte productie van naaimachines, evenals rij- en motorfietsen, werd uitbesteed.  De productie van fietsen en motorfietsen werd in eerste instantie uitbesteed in Paderborn. In 1949 werd op de locatie van de voormalige vliegbasis Paderborn het dochterbedrijf Paderborner Maschinenbau-AG (PAMAG) opgericht en werd de productie van motorfietsen, die tot dan toe was stilgelegd, hervat.

In 1957 werd ook de productie van naaimachines uitbesteed en werd het dochterbedrijf Anker Nähmaschinen AG opgericht. Een jaarlater , in ’59,  fuseerde het bedrijf met het in Bielefeld gevestigde bedrijf Phoenix Nähmaschinen AG Baer & Rempel tot Anker-Phoenix Nähmaschinen AG , waarbij Anker-Werke de meerderheid van de aandelen bezat.

In   1965/66 werd de naam van het bedrijf gewijzigd in “ADS – Anker-Data-Systeme”. De nieuwe naam weerspiegelde het begin van het elektronische tijdperk. In 1966 werd dit nieuwe bedrijf omgezet in een GmbH. In 1969 werd de productie van naaimachines in de fabriek stopgezet.

In de jaren zeventig was de ombouw van mechanische kassa’s naar computergestuurde systemen niet succesvol, zodat Anker – hoewel de op één na grootste fabrikant ter wereld – in 1976 failliet ging.

1976 was  ook het 100-jarig jubileum van het bedrijf,  juist in dat jaar moest de Raad van Bestuur van het bedrijf het faillissement aanvragen. In hetzelfde jaar kocht Kurt Vorlop de activa van het bedrijf. Hij zette de klantenserviceactiviteiten van de groep voort en ADS-ANKER werd opgericht.

Er zouden nog diverse overnames plaatsvinden. In 2006 nam de IT- leverancier Torex Retail Holdings Limited het laatste overgebleven deel van Anker over, Anker Systems GmbH in Bielefeld. Medio 2012 werd Torex Retail Holdings overgenomen door Micros Systems. Micros Systems werd op zijn beurt in de zomer van 2014 overgenomen door Oracle.

In de zomer van 2015 werd Anker met behulp van Duitse particuliere investeerders succesvol afgesplitst van de Oracle Group en opereert het bedrijf nu als onafhankelijke fabrikant van POS-systemen.

https://www.fiddlebase.com/german-machines/anker-werke-a-g/

https://historischer-rueckklick-bielefeld.com/2014/09/01/01092014/

URANIA  (D)

URANIA – Cottbus -----Duitsland (voormalige DDR)

Fietsenfabrikant uit Cottbus, opgericht in 1895. Voor 1945 voornamelijk fietsen geproduceerd, in de jaren dertig ook kleine motorfietsen. URANIA was een fietsenfabrikant in de voormalige DDR, gevestigd in Cottbus (Brandenburg). Cottbus had meerdere industriële bedrijven, waaronder metaal- en machinefabrieken, en de fietsfabriek “Urania” paste daarin.

Productie van complete fietsen en fietsframes tot midden jaren vijftig, maar waarschijnlijk wel alleen in kleine hoeveelheden. Volgens het bedrijfsprofiel vervaardigde het “merkfietsen, fietsaanhangers, gemotoriseerde fietsen, bagagefietsen [en] fietsframes.” Na 1945 knapte Urania ook oude fietsen op , die opnieuw werden geverfd en een eigen aankleding kregen. Het bedrijf produceerde vooral stadsfietsen, heren- en damesfietsen, vaak eenvoudig van uitvoering maar degelijk, zoals gebruikelijk in de DDR.

-tot 1956 Urania-Fahrradwerke Paul Tanner oHG, Cottbus, Berliner Straße 22

-1960 Urania-Fahrradwerke oHG, Cottbus, Berliner Straße 22

- tot zeker 1962 "Urania" metaalbewerking Paul Tanner KG

Na de Wende (1989/1990) verdween de fabriek vrij snel, omdat ze de concurrentie met West-Duitse en internationale merken niet aankon.

Bijzonderheden

Urania-fietsen zijn vandaag de dag zeldzaam, maar ze duiken nog op bij verzamelaars van DDR-fietsen of op oude markten. Net als bij andere Oost-Duitse merken (zoals Mifa of Diamant) werden onderdelen vaak gestandaardiseerd, waardoor ze herkenbaar zijn aan typische DDR-onderdelen zoals kettingkasten, naven en verlichting.

https://www.velopedia.online/

ROYAL CADEC (Belgisch-Congo)

ROYAL CADEC De Luxe--------------------Belgisch-Congo

1933-1958 - 25jarig jubileum

ROYAL CODRON (Belgisch- Congo)

ROYAL CODRON : -- In Nederlandse lijsten van Belgische fietsmerken staat “ROYAL CODRON” vermeld als merk, maar zonder verdere details. België had veel fietsenmerken en vaak waren er handelaren die merknamen hadden waarvan de frames of onderdelen elders gemaakt werden.

Codron kan een achternaam of voornaam zijn, bijvoorbeeld Frans of Belgisch van oorsprong.

ROYAL KABINDA (Belgisch Congo)

Kabinda is een stad in het huidige Democratische Republiek Congo (DRC), gelegen in de provincie Lomami (vroeger deel van de provincie Kasaï). Tijdens de periode van Belgisch Congo (1908–1960) speelde Kabinda een bescheiden maar belangrijke rol binnen de koloniale administratie en missionaire activiteiten.

In het midden van het plaatje, in de cirkel, zien we de afbeelding van de vlag van Belgisch-Congo. Normaal was de blauwe achtergrond donkerder.

De vlag van Belgisch-Congo (de voormalige kolonie van België in Centraal-Afrika van 1908 tot 1960) had een eenvoudig maar symbolisch ontwerp.

Ontwerp:

Blauw veld (achtergrond)

Gele vijfpuntige ster in het midden

Symboliek:

Blauw: stond voor vrede en hoop voor de toekomst van de kolonie.

Gele ster: symboliseerde de beschaving en verlichting die België volgens de koloniale ideologie naar Congo zou brengen (een typisch paternalistische betekenis uit die tijd).

Het ontwerp was relatief eenvoudig vergeleken met andere koloniale vlaggen, en bevatte geen verwijzingen naar België zelf (zoals het Belgische rood-geel-zwart), wat opmerkelijk was.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Belgisch-Congo

ROYAL KANDA-KANDA ( Belgisch Congo)

ROYAL KANDA-KANDA -- Kanda-Kanda was een plaats in Belgisch Congo, in de provincie Kasai. Het was de hoofdplaats van het gelijknamige gewest (dus administratief belangrijk als districtshoofdplaats). Bevolking rond 1949: ongeveer 250 blanken en 125.000 inlanders. De term “inlanders” in de koloniale context refereert aan de autochtone bevolking. De “blanken” verwijst naar de Belgische kolonialen, bestuurders etc. De verhouding (250 blanken vs. 125.000 inlanders) geeft een indruk van hoe groot het gewest ongeveer was in de koloniale periode.

ROYAL MOERO (Belgisch Congo)

ROYAL MOERO – Cycles ------------------ Belgisch Congo

Lake Mweru, in het Frans vaak Lac Moero, is een zoetwatermeer in Centraal-Afrika, in wat nu het oosten van de Democratische Republiek Congo en noordwest-Zambia is. Het meer wordt gevoed door de rivier Luapula in het zuiden, en de Luvua voert het water af naar het noorden, dat dan verder gaat richting de rivier de Lualaba/Congo-rivier. Oppervlakte: ongeveer 4.650 km.

Tanganika-Moero District was een bestuurlijke eenheid van Belgisch-Congo van ongeveer 1912 tot 1933. Het district strekte zich uit over wat nu de noordelijke delen van Haut-Katanga en Tanganyika provincies zijn.

ROYAL SIMBA (Belgisch Congo)

Royal Simba: In het Swahili (een taal die veel gesproken wordt in Oost-Afrika) betekent “Simba” letterlijk “leeuw.”

ROYAL MBOKO (Belgisch Congo)

Royal Mboko ------------Belgisch Congo

Op het merkplaatje zien we de afbeelding van een Afrikaanse Buffel.

Het woord “Mboko” komt oorspronkelijk uit Centraal-Afrika, met name uit de Congolese cultuur. De betekenis kan een beetje variëren afhankelijk van de context: “Mboko” wordt vaak gebruikt om iets te beschrijven dat authentiek, rauw of representatief is voor de straat of het volk. In sommige talen in Congo kan “mboko” ook verwijzen naar een mand of container.

LÉON TROUET (Belgisch – Congo )

LÉON TROUET ---- Belgisch – Congo

Léon "Trouet" Motombo Mokuna (Tshilundu, 1 november 1929- 28 januari 2020) was een Belgische voetbalspits van Congolese origine. Hij speelde tijdens de jaren 1950 en 1960 voor Sporting Lissabon, La Gantoise (het huidige KAA Gent) en KSV Waregem.

 Volledige naamLéon Mukuna Mutombo

Bijnaam: “Trouet” of “Le Trouet” (betekent iets zoals “klein gat”)

Geboorte: 1 november 1928, Léopoldstad (nu Kinshasa), Belgisch Congo

Overlijden: 28 januari 2020, Gent, België

Loopbaan- Clubs :

Victoria Club (Kinshasa / Léopoldville, Congo).

Sporting Lissabon (Portugal) van 1954 tot 1957.

La Gantoise (Gent, België) van 1957 tot circa 1961.

KSV Waregem van ongeveer 1961 tot 1966.

Tevens KV Kortrijk – volgens sommige bronnen eindigde zijn carrière daar na een blessure (dubbele beenbreuk) .

Interlands / Nationale selectie:

Speelde 2 interlands voor België B in 1959, met één doelpunt.

Hij kreeg de Belgische nationaliteit in 1959.

Hij werd niet opgeroepen voor het A-elftal (de officiële Rode Duivels) volgens de gangbare bronnen.

Trainerscarrière:

Hij was later ook coach / bondscoach van Congo (toen vaak “Congo-Kinshasa” of Zaire genoemd) op verschillende momenten, o.a. rond 1965, en ook betrokken bij TP Engelbert (nu TP Mazembe)

Bijzondere feiten / nalatenschap:

Hij wordt gezien als een van de eerste Afrikaanse spelers in de Belgische hoogste voetbalklasse.

De bijnaam “Trouet” kreeg hij omdat hij eens een penalty zo krachtig inschoot dat het net beschadigd raakte (“door het net schoot”).

Bij KAA Gent is hij een legende: zijn komst in 1957 werd erg opgemerkt, hij scoorde vaak, werd topschutter, etc.

Hij bleef na zijn actieve carrière betrokken bij voetbal en zijn familie. Zijn kleinzoon David Mukuna-Trouet is ook voetballer.

INDEPENDANCE (Democratische Republiek Congo)

INDEPENDANCE cyles  (B.P. 7615 LEO)------ Democratische Republiek Congo

Op het plaatje zien we de kaart van de Democratische Republiek Congo.

Independance  betekend onafhankelijkheid.

Belgische Congo werd onafhankelijk op 30 juni 1960. Op die dag werd de Republiek Congo (later Zaïre, nu Democratische Republiek Congo) officieel onafhankelijk van België.

Een paar belangrijke punten:

De onafhankelijkheid werd uitgeroepen tijdens een plechtige ceremonie in Leopoldville (nu Kinshasa).

Patrice Lumumba werd de eerste premier en Joseph Kasa-Vubu de eerste president.

België had Congo sinds 1908 als kolonie bestuurd (voorheen was het privébezit van koning Leopold II sinds 1885). De overgang naar onafhankelijkheid verliep erg snel, wat later leidde tot politieke instabiliteit en conflicten zoals de Congo-crisis.

TOPRES (NL)

Topres----------- Oosterwijk ----------Gouda ------- Nederland

Topres is een historisch merk van hulpmotoren voor fietsen in Nederland. Het werd geproduceerd door vader en zoon Oosterwijk uit Gouda, ongeveer vanaf het jaar 1956. Het motortje van Topres was bedoeld om op een gewone fiets gemonteerd te worden (clip-on motor). De Topres motor dreef het voorwiel van de fiets aan via een rol. Deze rol werd op zijn beurt aangedreven door een ketting. Doel was om een goedkoop alternatief te bieden voor grotere merken of voor motorfietsen / bromfietsen. Omdat bromfietsen in opkomst waren, bleef de verkoop van Topres motoren relatief laag.

Topres was geen merk van volledig fietsframes of fietsen, maar specifiek van hulpmotoren. Dat betekent dat het binnen de fietsgeschiedenis een niche-rol vervult.

PHÉBUS (Fr)

Phébus -- maison Lucas & Underberg  7 rue de Coulmiers in Nantes.  Vervolgens Suresnes in Parijs.

"Phoebus" is de Grieks/Latijnse naam voor de god van de zon (Apollo), een symbool van licht / vooruitgang, wat goed paste bij een merk dat werd benadrukt door de reclame van die tijd. Phébus is de naam die Apollo kreeg nadat hij de zonnewagen had verslagen en door Zeus was veroordeeld om ermee te rijden, waardoor hij de zonnegod werd.

Geschiedenis en algemene context

Het merk Phébus werd in 1889 in Nantes opgericht als fabrikant van velocipedes.  Al snel bleef het merk niet beperkt tot eenvoudige fietsen: het ontwikkelde gemotoriseerde driewielers (en later vierwielige modellen) onder de naam Phébus, met het bedrijf Noé Boyer & Cie in Parijs / Suresnes. Deze motoren gebruikten in sommige modellen Aster- of De Dion-motoren.

Phébus exposeerde zijn driewielers en quadris op de Salon des Tuileries (Parijs) in 1899.

Het merk heeft in de loop van de tijd samengewerkt met industriële fusies met Gladiator (en anderen). Wat lichte auto's onder de naam Phébus betreft, de activiteit stopte rond 1906, na 4-cilinder of 6-cilinder modellen.

"Klassieke" fietsen:  Oorspronkelijk produceerde Phébus alle soorten fietsen: herenfietsen, damesfietsen, kinderfietsen, stads- en "landfietsen", zelfs "ceremoniële" modellen. Hun catalogus getuigde van deze diversiteit.

Er zijn echter maar heel weinig "gewone" Phoebus-fietsen bewaard gebleven. De overige exemplaren zijn zeldzaam.

De eerste fabriek stond in Nantes. Na fusies (met Gladiator in het bijzonder) werd de productie verplaatst naar Suresnes / Parijs, met een showroom aan de Avenue de la Grande-Armée in Parijs.

De firma Noé Boyer & Cie was actief van ongeveer 1898 tot 1906.

Phébus is tegenwoordig vaak beter bekend om zijn zeer esthetische reclameposters dan om zijn machines zelf. Op deze posters, vaak Art Nouveau / Belle Époque, zijn gevleugelde vrouwen, engelen, zonnestralen etc. te zien.

Zo maakte de kunstenaar H. Gray (alias Henri Boulanger) rond 1896 beroemde affiches "Cycles Phébus"

Onder de adelaar op het merkplaatje zien we de woorden NEC PLUS ULTRA. “NEC PLUS ULTRA” is een Latijnse uitdrukking die letterlijk betekent: “Niets verder voorbij” of “Niets meer daarboven.” Betekenis in context: Letterlijk: Het verwijst naar iets dat de uiterste grens aanduidt — er is niets beters of verder dan dit. Figuurlijk: Het wordt gebruikt om het hoogtepunt, het beste of het ultieme van iets aan te duiden. Oorsprong: De uitdrukking komt van de legendarische inscriptie “Non plus ultra” (“niet verder”) die volgens de mythe op de Zuilen van Hercules stond — het einde van de bekende wereld in de Oudheid. “Nec plus ultra” is een variatie daarop en wordt vaak ironisch of als lof gebruikt.

MORO  (Fr)

Moro cycles ---MOREAU (G.) koopman -------- 125 bis, rue de Reuilly---- Paris/Parijs----France/Frankrijk

M. DUTHIEUW (Fr)

Duthieuw M. cycles & motos----- 2 Place Nouvelle Aventure ---- Lille – Nord /Rijsel---- Frankrijk

LA PETITE BRETONNE (FR)

La Petite Bretonne cycles R.L.T  (René Le Tohic) ---Plouay – Bretagne --------------Frankrijk

Fabrikant / fietsenverkoper  René Le Tohic  was de bedenker van het merk "La Petite Bretonne".

J. LEPLU (Fr)

J. LEPLU ---- Laigné – en – Bellin (Sarthe)------- Frankrijk

HEAVY (Fr)

Heavy  cycles------Frankrijk

Op het balhoofdplaatje zien we de afbeelding van Jeanne d'Arc:

Jeanne d'Arc (Domrémy, Lotharingen, ca. 1412 – Rouen, Normandië, 30 mei 1431), bijgenaamd de Maagd van Orléans, is een nationale heldin van Frankrijk. Ze werd geboren tijdens de Franse Burgeroorlog (1410-1435) en speelde een cruciale rol tijdens de Honderdjarige Oorlog tussen Engeland en Frankrijk (1337-1453).

Ze vertelde visioenen te hebben van onder andere de heilige Catharina, Margaretha en de aartsengel Michaël, die haar vertelden dat ze de Dauphin Karel VII moest helpen en Frankrijk van de Engelsen moest bevrijden. Tijdens haar eerste jaren in het leger had ze successen, maar in de latere jaren leed ze verliezen en werd ze gevangen genomen door de vijand.

Op ongeveer negentienjarige leeftijd werd ze door een partijdige kerkelijke rechtbank tot de doodstraf veroordeeld en stierf ze op de brandstapel in Rouen. Vijfentwintig jaar na haar dood liet paus Calixtus III het proces herzien. Ze werd onschuldig bevonden en kreeg op 7 juli 1456 de titel van martelares. In 1909 werd ze door de Rooms-Katholieke Kerk zalig verklaard en in 1920 volgde de heiligverklaring.

De dood van Jeanne d'Arc is al sinds haar dood in 1431 omgeven door mysterie en speculatie. De 19-jarige heldin werd gevangengenomen tijdens een militaire belegering en veroordeeld als heks en ketter. Ze werd verbrand op de brandstapel op de Oude Markt van Rouen. Maar veel historici discussiëren erover of ze daadwerkelijk stierf door rookvergiftiging of levend verbrandde. Velen geloven dat Jeanne, in plaats van vernedering, marteling en verbranding op de brandstapel te ondergaan, vroeg om een ​​zwaard om haar hoofd af te hakken voordat het vuur haar lichaam bereikte. Dit zou haar lijden sneller hebben beëindigd en haar hebben bespaard van de pijnlijke momenten van haar verbranding. Deze legende over Jeanne d'Arcs ware dood wordt regelmatig in de wetenschappelijke pers vermeld. Hoewel haar ware dood onbekend blijft, worden we, vele eeuwen later, nog steeds herinnerd aan Jeannes moed en heldendom, dankzij plaatsen zoals haar geboorteplaats Domrémy-la-Pucelle.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Jeanne_d%27Arc

ANDRÉ LEDUCQ (Fr)

“André Leducq”------ Mercier --------- Saint-Étienne------- Frankrijk

Er bestaat documentatie dat er in het verleden fietsen (cycles) zijn uitgebracht onder de naam Cycles André Leducq (of “Sur Cycles A. Leducq”). Dat wijst erop dat Leducq’s naam werd gebruikt op fietsenmerken. Daarnaast was er ook sprake van motorfietsen: “André Leducq Motorcycles” was een merk geproduceerd door het bedrijf Mercier in Saint-Étienne. De motorfietsen kwamen voort uit de betrokkenheid van Leducq met Mercier nadat hij zijn wielercarrière beëindigde. Hij werkte voor Mercier, en het merk “André Leducq” was in zekere zin een sub-lijn of “filiale” van Mercier.

Het is niet helemaal duidelijk hoe groot of wijdverbreid het merk “Cycles A. Leducq” is geweest voor fietsen (dus zonder motor). In advertenties, postkaarten etc. kom je de naam tegen, maar technische specificaties, jaartallen, aantallen etc. zijn schaars. Of het merk fietsen onder die naam een aparte fabriek had, of gewoon Mercier frames / onderdelen gebruikte met Leducq-label, is niet volledig bevestigd, want op heel wat balhoofdplaatjes staat Paris (Parijs) vermeld.

André Leducq:

Geboren op 27 februari 1904 in Saint-Ouen (Seine, Frankrijk). Hij stierf op 18 juni 1980 in Marseille.

Hij was een zeer succesvolle Franse wielrenner in de jaren ’20 en ’30. Hij was wereldkampioen in 1924 als amateur voordat hij in 1927 prof werd. Hij won ook een gouden medaille op de Olympische Zomerspelen van 1924 in het onderdeel ploegenkoers.

Hij won o.a. de Tour de France tweemaal: in 1930 en 1932.  Leducq won in zijn loopbaan ook andere belangrijke klassiekers zoals Parijs-Roubaix (1928), Parijs-Tours (1931) etc.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Andr%C3%A9_Leducq