Geraardsbergen, waar ik 30 jaar onderwijzer was, heeft een interessante blog Klik op de foto voor méér.
Hieronder volgen enkele foto's van tekeningen die ik gemaakt heb. Ze zijn uitgevoerd in wasco, potlood, houtskool, oostindische inkt of kogelpen. Vraagje: wie herkent bepaalde portretten?
Gary Brooker (Procol Harum)
Robert Vaughn (Man from U.N.C.L.E. )
zelfportret uit 1966
Richard Wright (Pink Floyd)
Walt Disney
Sammy Davis Junior
Adam Cartwright (Bonanza)
Rik Van Looy
Gerry Marsden (Gerry and the Pacemakers)
Rudi Carrell & Guy Mortier
Adam Cartwright (Bonanza)
Leonard Cohen
Marleen De Smet heeft een blog die 'fotogedichten' heet. Een aanrader! Klik gewoon op de foto om een kijkje te nemen.
Frankies (eigen)zinnige poëzie aangevuld met eigen citaten
Frankies stof tot nadenken en meevoelen Denken en emotie sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan
02-09-2010
Rust
Rust
Ik voel je ogen op mijn schouder en je handen beide op mijn rug Ja, zo word ik wel graag ouder en wil ik nooit een keer terug
Onweerstaanbaar wenken je lippen, Ik verlies me in een lange zoen waar Hollywood niet aan kan tippen Omdat zij dat daar nog anders doen
Als je zucht, tril ik op mijn benen En voel me schuldig, dat is echt waar Ik zou je zelfs mijn leven lenen als 't je redden kon voor elk gevaar
Ik ruik je adem in mijn haren en je vingers zoeken naar wat rust Je brengt mijn hartslag tot bedaren wanneer je blik de mijne kust
Ik zet voor jou een kleine stap opzij. Dan, lieveling, doe jij een pas vooruit; houd nu mijn hand vast, kom heel dicht bij mij; ik vraag je ook, mijn schat, maak geen geluid
Ik toon je graag dat kleine sleutelgat waardoor je onze toekomst kan bezien, Die zingend wegvlucht over 't kronkelpad van melodieën zonder vast stramien
Wil je mij de gouden sleutel geven, Dan vertellen wij elkaar verhalen alle laatste dagen van ons leven wijl we samen heerlijk verder dwalen?
Waar zijn je blonde haren en je groene jas? Of draag je soms een wollen muts en is je jas naar de stomerij? Kom je op tijd of miste je de trein? Of heb je je soms van perron vergist?
Had ik bloemen moeten kopen, of had je achteraf vertwijfeld getwijfeld hoe je daarmee thuis zou komen?
Waar is je lichte tred, die je doet zweven langs de perken van het park? Heb je dan de brief niet goed gelezen, of werd die toch verkeerd besteld?
Kwam je soms bekenden tegen en werd je voor een drink gevraagd, of kon je nu gewoon niet komen en heb je mij vergeefs gebeld?
Zou ik nog langer op je wachten? Want er loopt hier iets geweldig fout. Waarom denk ik toch nog niet het ergste en tuur ik verder naar de drukke dreef die nog alleen jouw schaduw mist?
Dan voel ik pas na lichte aarzeling hoe het angstzweet op mijn huid langzaam opdroogt door de streling van je warme adem in mijn nek.
Licht en water in elk huis, rood licht, groen en weer oranje. Alle info haal je van de buis van internet tot voorbij Spanje gaat dat automatisch.
Koffie bij de boterham een kwinkslag naar je mooie ogen Namen kerven in de stam met jou naar boven mogen allemaal zelfs gratis.
Van je eigen keuken proeven samen nippen van een glaasje wijn In je aanwezigheid kunnen toeven Schenken, krijgen, bij je zijn zolang het niet te laat is.
Terwijl de zon pedant naar binnen glijdt door de scherpe kieren van de luiken en ik behoedzaam elk geluid vermijd, komt het leven van het dorp daar buiten al op gang, en staar ik naar je handen Op het laken, dan weer op mijn arm.
Ik zie de glimlach groeien rond je tanden, je schuift naar mij toe, maakt me warm.
En zo begint toch weer een nieuwe dag dat we samen minnen, eten, werken, dat ik weer eens met je leven mag, die onze band nog hechter zal versterken
Iemand die begrijpt eer je uitleg geeft en lijdt alvorens je de pijn herkent, die alle dingen mee met jou beleeft, en innig liefde voelt voor wie je bent,
Iemand die helpt als je gevallen bent, je verder drijft dan jij durft dromen, die je moed geeft als je wordt gejend ook als tegenslagen blijven komen
voor wie vriendschap vanzelfsprekend is onverbreekbaar trouw en eindeloos liefde geven blijft steeds even fris en maakt geluk reëel en grenzeloos
Zo iemand vind je niet gewoon bij toeval tijdens het wild genieten van een roes feestend op de ritmes van een danshall weg van saaie regels en taboes
Zo iemand groeit na jaren naar je toe onopvallend lief met een weinig schroom. Die word je ook in jaren lang niet moe en dan beleef je echt je mooiste droom
Zoals een hengst die niet kan draven, een olifant die zich niet wassen kan, een kind dat spelen te moeilijk vindt, tuinders die zich aan 't kraantje laven, ijsschotsen op reis in Pakistan: zo is een mens die nog niet bemint.
Zoals kaarsen op de verjaardagstaart moeten doven als de jarige blaast, of een hond niet naar zijn baasje gromt, terwijl hij kwispelt met zijn staart: zo ken ik jou en ben nooit verbaasd dat men blij is als jij binnenkomt
Langzaam sluip ik naar je toe zonder dat je me kan horen. Knielend ruik ik aan je haar door mijn adem zacht bewogen. Schat, je lijkt me weer zo moe, want je blik die dwaalt verloren en het kwetst me als een schaar tot je tranen weer eens drogen...
Soms is het te veel wat je overkomt: het grijpt naar je keel en je stem verstomt
Nu is alles afgesloten, Onze handen vinden elkaar en troosten elke vinger zacht. Ik heb je lief met trage stoten en je houdt je glimlach klaar die ik koester heel de nacht
Ontwaken naast jou met regendruppels op het raam, onbetaalde rekeningen in de bus, een hoop vaat op het aanrecht, nog een mand strijk, en kippen die kakelen om verse graantjes.
Ik draai me om naar jou, en onze adems worden samen warmer in het licht van de wekker, die zwijgen zal en niets mag verstoren, zeker niet de heerlijke dageraad van een nieuwe dag met jou.
Zet de klok maar stil, doof de laatste kaars. Trek de stekker uit van elk elektrisch apparaat, leg je zachte vingers op mijn lippen, trek de dekens over ons heen. Ik hoor je adem deinen onder mijn tranen die drogen in de warmte van je ogen.
Het is voortaan de tijd om samen te zijn. Als ik de gordijnen sluit, dan is er echt niets anders meer.
Dat minuutje meer elke dag in januari, dat minuutje langer dat ik de zon zie,
dat minuutje langer elke dag deze maand, dat minuutje meer, weer minder banger. Dat minuutje erbij, eeuwig zoek gewaand, dat minuutje weer, daarvan genieten wij.
Dat minuutje meer elke dag in januari, is een beetje langer dat ik jou in de zon zie.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
Ik ben een man en woon in Everbeek (Oost-Vlaanderen) (nog steeds België) en mijn beroep is toeterniemeertoe.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en alles wat ik daarbij nodig vind...
Bob Dylan als inspiratie, (niet)publiceren mijn frustratie, mijn gezin is mijn gratie, eerste dorpsdichter Galmaarden (2007) worden was een prestatie, dat u komt lezen is een sensatie!
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
