We zijn intussen helemaal tot rust gekomen, alleen onze monden staan niet stil. Er is zoveel nieuws uit te wisselen over onze families dat we nog steeds niet uitgepraat zijn.Onze dagen waren ontspannen met een koffiebrake en een lunch onderweg. De grappigste wc's kom je zo tegen met behang in alle vormen.
Wim en Curtis kunnen het ook uitstekend met elkaar vinden.
Hier begon een Nederlander zijn bakkerij en liet deze voorstelling op de muren schilderen. Leuk. Wij dronken hier natuurlijk een kopje koffie met iets lekkers erbij!
Even later kopen we organic apples bij een speciale apple farm. Leuke mensen met een mooie levensvisie

28-09-2012 om 00:00 geschreven door hetty  

'Ie hoeft gien boek met te nemmen', zei Diny toen we vertrokken. ' Daor he'j toch gien tied veur bie'j Curtis en Berdena'. En zo is het tot nu toe. We hebben een paar prachtige dagen gehad bij hun cabin aan het Lake, een familiehuis dat een geweldige ontmoetingsplek is. De boot lag al klaar en we hebben dan ook een tochtje op het meer gemaakt. We waanden ons even in St tropez, met Curtis als captain en wij languit in de kussens op het dek. Ik had niet verwacht dat Minnesota en Wisconsin zo mooi was.
Nee.. er was geen gelegenheid om te internetten, maar ik kan jullie verklappen...ik vind het tot nu toe geen ramp. Als ik al gewend was om iedere dag een stukje te schrijven is dat ineens geen must meer.

27-09-2012 om 14:48 geschreven door hetty  

Vanmiddag gaan we na wat inkopen richting Lake om een ontspannen begin aan onze vakantie te hebben. Curtis heeft een klein woordenboekje Ned.- Engels en omgekeerd en zoekt woorden die hij op ons vindt slaan. Voor Wim had hij peaceful- de vreedzame gevonden, maar na wat verhalen begon hij naar een ander woord te zoeken. Voor mij had hij saint in gedachten, maar ik hielp hem meteen uit de droom. Nu zal hij weer op zoek naar iets anders. Bij het Lake is geen internet maar volgens Berdena zijn er wel internet cafe's. Zij weet dat ik graag de boel een beetje bij houdt.Met foto's moeten jullie nog even geduld hebben want er moet eerst een speciale stekker gekocht worden voor gebruik in de U.S. Dan kan ik mijn eigen notebook hier gebruiken. Zaterdag gaan we bij Pamela op bezoek. Ik ben benieuwd naar haar plekje. En volgende week zijn de Black Hills aan de beurt, het tripje dat Harold en Berdena zo gepland hebben. Dat gaan we met z'n zessn ondernemen. Dat was het even voor dit keer. Tot gauw!

27-09-2012 om 14:46 geschreven door hetty  

Natuurlijk het Delfts blauw bord van Diny hing al gauw op een speciaal plekje, naast de klok die Herman en Nettie ooit kregen van hun Nederlandse familie ter gelegenheid van hun 50-jarig huwelijk.

' Dat heb ik weer', is zo'n gezegde van Wim dat hij uitte in het vliegtuig. Een brullende tweeling van iets meer dan een jaar zat een paar plaatsen voor ons. Maar voor de rest liep alles gesmeerd. Icelandair kunnen we iedereen aanbevelen. Het was comfortabel vliegen tegen een redelijke prijs. En net als bij Ben en Diny de vorige keer was IJsland in een mist van regen gehuld.
Wim was natuurlijk vergeten dat je in je handbagage geen vloeistoffen mee mag nemen. Zijn shampoo werd getraceerd en ingepikt. Wat speet hem dat!
Maar eenmaal in Minneapolis werden we warm en met open armen ontvangen door Curtis en Berdena. Meteen werden we meegenomen naar een Mexicaans restaurant- ja Ben and Diny were here last time-, een gezellig en smakelijk begin van ons Amerikaans avontuur.
We kregen hun eigen slaapkamer ensuite, wat een luxe en we konden niet langer wachten en gaven onze meegebrachte cadeautjes en vele groeten van familieleden. Dat viel allemaal erg in de smaak en vanmorgen hing het schilderij van de three Eggink-sisters al aan de muur, net als het Delfts blauwe bord dat Diny meegaf.We hebben heerlijk op het dek gezeten met koffie en yoghurt en ons ontbijt met scrambled eggs net genuttigd.

27-09-2012 om 14:43 geschreven door hetty  

Het begint er nu om te spannen. Gisteren nog even een barbecuetje bij Gerhard en Judith, Wim kon met Valerius nog even zingen in de Kapel, zo kon de inpakkerij nog even vooruitgeschoven worden, maar nu is het zover.
"Waar is onze blauwe koffer?' O... die zal nog bij Rick op zolder staan... Wij hebben wel ruimte op ons erf, maar niet een echte zolder. Vanavond gaan we die maar halen en kunnen dan meteen gedag zeggen. We missen in deze komende 18 dagen wel de verjaardagen van Judith en Rick,... echt niet express, maar dit is een mooie vakantiemaand voor ons, niet te warm. In Canada noemen ze het zelfs de Indian Summer.
Je wilt niet weten hoe het er bij ons boven uitziet. Een uitdragerij is er niks bij..... Maar als ons lijstje is afgewerkt en de stofzuiger straks zijn werk heeft gedaan... hoop ik.... Nou ja!
In elk geval: America... here we come!

03-09-2012 om 22:20 geschreven door hetty  

‘Kunnen jullie er nog een paar bij hebben?’ Rob belde even voor hij onze kant op komt. Hij wil er een paar ophalen die hij verkocht heeft en de vier Drentse heideschapen die hij gekocht heeft brengen. Ze komen van het Balloërveld waar een poosje terug de schaapskooi verbrand is. Er is een heel aparte bij met een kop die half rooïg en half zwart is. Grappig gezicht! We hadden hem pas door toen hij al een paar vergeefse pogingen gedaan had om de beide Schoonebekers te pakken die mee moesten. Het zijn een paar wilde, daarom wil hij er van af. Dat is mislukt en morgen of maandag komt hij daarvoor terug en gaat hij met hekken werken. Man je moet zien dat je een hond krijgt, raad ik hem aan. Maar ik geloof dat hij niet zoveel met honden heeft. Jammer dat we Scott er niet meer is. Die zou ze zo het hok in gedreven hebben. Wim heeft pony Amber verpatst aan Jans en Geesje. Daar loopt ze in de kudde, is veel beter voor haar. We houden het nu maar bij de schapen van Rob, nu kunnen er volgend jaar een paar extra bij.
Vanavond bij ons vuurtje zien we ze grazen bij de volle maan. De Drentjes dicht bij elkaar terwijl de Schoonebekers zich telkens met hen gaan bemoeien, net mensen.

02-09-2012 om 19:57 geschreven door hetty  

Zo ging het waarschijnlijk, het bouwen van een hunebed. We gissen het want er werd nog niet geschrevn in die tijd.Wim en Frank proberen het uit.

Natuurlijk... de naam van het café is geheel in stijl. De broodjes zijn lekker en op tafel ligt een doosje met een puzzel. Het wordt een plaatje uit de Steentijd. Het is waarschijnlijk om de kinderen zoet te houden met een educatief tintje

01-09-2012 om 08:45 geschreven door hetty  

31-08-2012 om 19:16 geschreven door hetty  

Wim schudt regelmatig z’n hoofd als hij me bezig ziet. Iedere keer als ik uit de auto stap of voor ik er in ga, sta ik even gebukt om onkruid tussen het grind weg te halen. ‘Straks mo-j et weer bezuren… dan ku-j niet op of neer dat wet ik noe al’. Hij heeft gelijk want na dat bukken wordt het er met mijn rug niet beter op. Maar ja… het is of de spuit met gif, of overal anti- worteldoek onder het grind… of toch maar wieden. Ik bewandel de tussenweg. In juni als het te erg wordt hanteer ik de spuit en na die tijd probeer ik de schade beperkt te houden door stukje voor stukje het gras en onkruid er uit te trekken. De viooltjes die de kop opsteken laat ik staan net als het vingerhoedskruid als het een beetje aan de zijkant groeit. ‘O kijk eens’, zei een vriendin pas, ‘hebben jullie het kleine wilgenroosje? Dat heeft goede invloed op de prostaat’. Zij maakt regelmatig smeerseltjes, thee en drankjes van kruiden. Weegbree is goed voor de longen en daar hebben we ook genoeg van. Haar zelfgemaakte brandnetelzalf hebben we altijd bij de hand, helpt tegen jeuk door brandnetels en muggebeten. Een zalfje van het herderstasje zou ook een rustgevende werking hebben en staat ook voor het grijpen.
Zonet kwamen we thuis van het opbouwen van de expositie in ‘het Hoefijzer’, ik stap uit en zie meteen deze dappere. Zomaar midden op de inrit staat ze mooi te wezen. Zeg nou zelf….

30-08-2012 om 08:39 geschreven door hetty  

Het kleine schilderijtje van een herder met schapen is geschilderd door tante Hermien en als het in de vitrine past, gaat het ook mee.

Mensen houden van verzamelen. Ik heb wel eens een hele verzameling sigarenbandjes gezien en postzegels. Dat had voor mij weinig zin want pa rookte volgens mij alleen Willem II. Een goede kennis van ons heeft meerdere verzamelingen in vitrines in haar woonkamer. Dat zijn wel kleine dingetjes want anders zou de kamer te klein worden: vingerhoedjes, allemaal met een verhaal. En poesjes waarvan ze er twee in levende lijve heeft en de rest bestaat uit beeldjes en schilderijtjes.
Het zal jullie niet verbazen dat het bij mij schapen geworden zijn. Niet dat ik dat van plan was, ik zie ze natuurlijk het liefst in levende lijve, maar zo ongemerkt kwam er in de loop der jaren een klein formaat schaap bij op de plank in het kleine kamertje. Bijna iedere vakantie vind ik er wel een die ik niet kan laten staan en de reis naar huis meemaakt. En dat is onderhand een echte verzameling geworden met o.a. exemplaren uit Wales, Engeland en Schotland en Canada. Natuurlijk red ik er af en toe ook één uit een kringloopwinkel.
Toen de man die de exposities verzorgt in ‘het Hoefijzer’, het dorpshuis in het mooie oude Zuidbarge, me vroeg om te exposeren, leek me dat wel wat. ‘We hebben ook een vitrinekast’, zei hij. ‘Daar zoeken we ook nog wat voor… heb jij misschien een idee?’
En ineens schoot me de verzameling schaapjes in de gedachten. Ik zou het kunnen combineren met wat je met schapenwol kan doen. Dat gaat dus deze week nog gebeuren. Gisteren heeft een schoonmaakploeg vrijwilligers het dorpshuis de jaarlijkse schoonmaakbeurt gegeven voor de nieuwe start van het seizoen. En dan is de expo aan de beurt. Ik heb al het een en ander klaar staan. Bij de schilderijen moet de Canadian Moose de blikvanger worden en de vitrine wordt helemaal ‘Schaap’.

28-08-2012 om 20:41 geschreven door hetty  

Onze trouwe oppassers Ben en Niesje waren natuurlijk van de partij.

Zondagavond--Ik kan me niet herinneren dat het zulk slecht weer was op 26 augustus, wel dat we door de warmte bij de Kota onder de bomen gingen zitten. Maar desondanks leek het wel een inloophuis vandaag. De felicitaties via post, mail, telefoon en facebook stroomden binnen en kwamen familie en vrienden langs.
Ik werd weer bijgepraat over George,het duivenkuiken die het goed doet en steeds mooier wordt.
Robin kwam wat eerder tussen de buien door om nog even zijn Frans op te poetsen voor de anderen kwamen. Hij doet het goed op school, maar Frans is lastig, vindt hij.
Ik heb weer nieuwe bloemen voor binnen en buiten en allerlei aardigheidjes. Robin en Eva gingen ogenblikkelijk aan de gang met spelletjes, Master mind en Levensweg doen het nog steeds goed.
‘Voel je je nu echt jarig?’, vroeg Wim me straks. Ik kan het alleen maar beamen. De geplande barbecue is vanwege het weer voor het eerst op mijn verjaardag omgezet naar een stevige pan nasi mèt…. pindasaus.
En dat ging er prima in. De Finse kota werd ook dit keer gebruikt voor een hapje en een drankje, maar op een gegeven moment kwam het mannelijk deel in ganzenpas weer naar binnen. Het was precies 7 uur, denk je dat het voor die heerlijk ruikende nasi is, maar ze zaten ogenblikkelijk in het gelid voor de voetbal.
De buurtjes met Frank, Daan en Tim waren intussen ook gearriveerd en Eva wierp zich op als entertainer voor de kids en organiseerde rondjes hardlopen. Zelfs Daan zette zijn beste beentje voor.
Intussen zijn Ben en Niesje en de kinderen weer op huis aan. Alleen Rick bleef nog even voor een kopje koffie en dan is de rust weergekeerd in Huize Schoolpad. Ook mooi!

27-08-2012 om 13:27 geschreven door hetty  

Eenmaal per jaar gaan we als slot of misschien juist aan het begin van ons expo-seizoen een middag op stap. Gewoon wat nieuwe ideeën opdoen met elkaar. Co is de organisator. Die kent alle plaatsen waar kunst beoefend wordt in de omgeving. Zo gingen we vandaag richting Westerwolde en het Oldamt in Oost Groningen. Wat een prachtige rit was het al.
We hebben in Bellingwolde een bijzondere meubelmaker ontmoet, Wim Mulder, die samen met zijn vrouw het meubelatelier Allerhanden runt. Hij is een fantastisch meubelontwerper en is op het ogenblik daarnaast bezig zijn opgedane kennis door te geven aan anderen. Hij ontwierp de Sedes 5000, eigentijdse vormgeving en zit als gegoten. Niet alleen een vakman maar een bijzonder mens waarmee je meteen een intens contact maakt. Hij werd geraakt door de levensfilosofie van het Boeddhisme en had het over een bijzonder boek dat hij aan het lezen was: Zelfcompassie van Kristin Neff. Wanneer je door iemand geraakt wordt en in plaats van in het verweer te komen je afvraagt waarom je dit gedrag zo raakt, kun je hier gemakkelijker mee omgaan en na verloop van tijd je eigen frustraties of trauma’s los te laten. Herkenbaar.
Je kon hier voor heel redelijke prijzen prachtige meubels kopen en allerlei houtkunst. Hij was net bezig een teakhouten bak af te werken. Zonder afwerking zou hij als vogeldrinkbak of plantenschaal buiten kunnen staan. We namen hem mee… ik ben immers binnenkort jarig en Wim is altijd blij als hij weet wat ik mooi vind.

26-08-2012 om 09:17 geschreven door hetty  

25-08-2012 om 09:13 geschreven door hetty  

Begin april kwam ze… een klein Drents heidelammetje. Haar moeder was waarschijnlijk wat in de war toen ze het kleine ding van zich afschopte. Ze had net haar tweede lam gebaard en deze eerste had een andere ooi uitgezocht om een poging tot drinken te wagen. Moeder rook wat afwijkends en het was gebeurd met de moederzorg. Het nieuwe lam accepteerde ze wel. En zo kwam het kleine ding in de armen van Rob hierheen. ‘Je weet toch wel dat het veel werk is… een lam aan de fles?’ Ja dat wist ik intussen wel, maar ik vind het steeds weer ontzettend leuk. Ze ging in het hok naast de open haard dat indertijd al voor de pups van Kim en Scott gemaakt was van de bodem van het huwelijksbed van Willem en Hillie. Het doet sinds die tijd al tien keer dienst voor pups of lammeren. Geesje kreeg er even later gezelschap van een tweeling Schoonebeker lammetjes waarvan de moeder dood ging. Toen het stel na een paar dagen wat minder voedingen per dag nodig had gingen ze naar de wei en ’s nachts in de schuur. Een maand later was het zover dat ze bij de ooien en hun lammeren in de wei mochten. Het was een genot om ’s avonds naar het gespring en geren te kijken van dat jonge spul. Helaas liep het met de tweeling minder goed af. Ze kregen Myasis.. ondanks de voorzorgbehandeling van Rob. De blauwe vlieg had eitjes in hun vacht gelegd en de maden deden in korte tijd zoveel kwaad dat ze het uiteindelijk niet overleefden…..
Maar Geesje zoals ik het Drents heidelammetje noemde, had nergens last van. Een paar weken geleden werden de lammeren gespeend. De moederooien kunnen zo weer op krachten komen voor het nieuwe dek seizoen en de lammeren gingen naar hun eigen wei met soortgenoten.
‘Moet je niet even afscheid nemen van Geesje?’, vroeg Rob. Natuurlijk! Maurice die eigenlijk de man is van de Drenten maakte snel een foto met zijn mobiel. Zo heb ik nog een tastbare herinnering aan dit ontzettend grappige lam. En er is me nog een foto beloofd van Geesje tussen haar soortgenoten waar ze al helemaal in de groep is opgenomen.

24-08-2012 om 08:55 geschreven door hetty  

De Haar, geschilderd door tante Hermien Aartsen- Bijenhof.

Ik begin nu te snappen waarom de jeugd en natuurlijk ook een categorie ouderen constant met hun mobiel bezig zijn. Ze moeten gewoon even kijken of er weer nieuwe post op Facebook is, want niet alleen je eigen post is te zien maar ook dat van je Facebookvrienden. Het zijn leuke, snelle contacten. Alleen wil ik dan na een opmerking vragen beantwoorden of onduidelijkheden uitleggen, dan lezen al die 30 (bij mij dan) of 400 bij sommige anderen dat ook. Ik mis dan gewoon mijn eigen stukjes die ik hier gewend ben te schrijven. Ik ben eigenlijk meer een verteller met een fotootje erbij dan een fotograaf met een regeltje uitleg. De winterfoto van ons huis aan de achterkant leek blijkbaar zo op het boerderijtje de Haar in Vorden waar we geboren zijn, dat bij neef Jan z’n herinneringen aan de oorlogstijd weer boven kwamen. Hij was zo’n opgeschoten jongen die veel bij ons op de Haar kwam voor een bordje roggemeelse pap. Hij heeft er ook wel gelogeerd en bij razzia’s bracht hij met vader Hendrik Jan de nacht door in een deel van het kippenhok bij de spoorlijn, waar hout lag opgeslagen, en waar de ratten door het stro ritselden. Hij vertelde over het wassen 's morgens onder de pomp en de deel van 'de Haar' waar de teil werd neergezet voor het zaterdagse bad, samen met onze vader Hendrik Jan. Wel bijzonder dat zowel Diny als ik uiteindelijk, toen de kans zich voordeed, in een vergelijkbaar boerderijtje terecht zijn gekomen. Zonder deel....dat wel!

23-08-2012 om 09:52 geschreven door hetty  

Ik begin weer leven te vertonen na die paar dagen verplichte rust. Er is een gevoel van wakker worden. De loomheid valt van me af. Bij Wim is het anders. Die lijkt geen hinder te hebben van de hitte, maar begint te steunen bij iets lagere temperaturen. Vanmorgen deed hij zijn rondje langs onze menagerie op z’n slippers en kwam melden: ’Ik zie dat kleine lam niet’. ‘Bu’j d’r dan al hen ewest?, vraag ik, want de vier schapen met dit lam lopen in de achterste wei. ‘Op mien sloffen zeker?, het gras is behoorlijk nat van de dauw. De laarzen gaan aan en ik loop ook mee. Ze moeten me niet aan mijn schapen komen. Erg genoeg dat laatst zomaar een lam gestolen is, hebben ze mee door de wei moeten sjouwen, twee keer over schrikdraad plus sloot gesprongen, nooit meer iets van gehoord of gezien. Wim moet heel dichtbij komen voor de schapen in de benen komen, het lam lag lekker tegen zijn moeder aan. Het eerste wat hij doet is onder z'n moeder duiken voor een extra teugje melk. De dag is weer goed. En die foto van gisteren…? Vergeet die maar gauw… dit is ook mooi!

21-08-2012 om 20:41 geschreven door hetty  

Heel.. heel even verlangde ik naar dit plaatje.

Zondagavond--Het was de aller-heetste dag tot nu toe. De mussen vallen dood van het dak, is er een uitdrukking voor. Deze hittegolf wordt al vergeleken met de zomer van 1994. We woonden net hier aan het Schoolpad en alles was geregeld om op vakantie te gaan met de caravan. Ben en Niesje pasten toen ook al op. Onze eerste stop was Zuid Limburg, een mooie natuurlijke camping. Ik weet alleen nog dat het te warm was om te wandelen en dat we de hele dag met onze stoel met de schaduw van dat ene kleine boompje mee schoven. En ik dacht aan al die bomen die bij ons eigen huis staan. Heel even dachten we eraan om terug te gaan, maar we kozen toch voor de Bretonse kust.
Het spijt me nu dat we geen groot bad in de tuin hebben zoals veel anderen. Ik was er gisteren beslist languit in gaan liggen. Het beste kun je met zulk weer boodschappen gaan doen in een supermarkt, maar die waren toen niet open. Ik kan me herinneren dat ik op 18 jarige leeftijd nog eens in de waterbak van de koeien ben geplonsd, die laatste zomer op de Boomgaard. Toen zal het dus ook flink op temperatuur zijn geweest. Gisteren werd het dus rust, even vlierbessenlimonade drinken bij Susan waar we uit de kerk aan gingen en toen lekker languit en weinig doen… nou je af en toe kijken of er al weer een nieuwe vriend(in) zich op Facebook had gemeld. Tot nu toe vind ik het een leuk communicatiemiddel, maar de tijd zal het leren.
Vannacht deden de beide ventilatoren op onze slaapkamer hun best en we sliepen met alleen een laken over….

21-08-2012 om 11:24 geschreven door hetty  

Het is gebeurd. Ik ben overstag. Ik had het niet gedacht maar ik ben ’op Facebook’. Eerst had ik me aangemeld maar kon het vervolg niet vinden, vandaag was het ineens raak. Terwijl ik een aantal ‘vrienden’ op dat Facebook aanklik, krijg ik ogenblikkelijk al van vier een reactie dat ze graag vriend willen worden. De rest volgde in de loop van de middag. Wat het precies voor me gaat betekenen weet ik niet. In elk geval kun je zo gemakkelijk contact leggen met familie en vrienden èn andersom natuurlijk. Wat ik leuk vind zijn de prachtige, vaak veelzeggende foto’s van familie en vrienden. Soms vergis je je. Ik had Nancy Eggink aangeklikt in de veronderstelling dat het Nancy uit Denver was, maar het bleek haar schoonzus Nancy uit Wisconsin die met Kevin Eggink getrouwd is, zoon van Luella en Harold. Nancy uit Denver heb ik al eens ontmoet, maar Nancy Jo zoals Luella haar noemt nog niet. Er waren prachtige foto’s bij van hun gezin. Zou ze wel weten wie ik ben. Nou… daar kom ik gauw genoeg achter. De wereld wordt steeds kleiner op deze manier. Je wordt er wel nieuwsgierig van. Ik heb al contact met Jaap en Sjennie Harwig uit Zuid Afrika en verder veel van de jongere garde in de familie. Nou ja… broer Henk en zwager Ben en wat te zeggen van Dirkje waagden zich al aan dit communicatiemiddel. En deze laatste .. vond ik een uitdaging. Ik ben het fenomeen nog aan het uitproberen. Je kunt als je wilt je hele doopceel lichten, maar dat gaat me nog te ver. Het plaatje bovenaan vond ik het mooist het afgelopen jaar en herinnert me aan een indrukwekkend moment op de Olijfberg waar we een prachtig zicht op Jeruzalem hadden.
Voorlopig hou ik in elk geval eerst de website bij en verder laat ik het maar gebeuren…….

20-08-2012 om 21:24 geschreven door hetty  

20-08-2012 om 17:03 geschreven door hetty  

19-08-2012 om 14:27 geschreven door hetty