Het viel mee in de supermarkt. ‘De meeste mensen zijn al aan het bakken en braden’, veronderstelde de man aan de kassa. Dat moesten wij dan ook maar gaan doen. Toch was eerst de geplande bomenkap aan de beurt. Er stond nog een dode berk en een ander die ook nog in de weg stond. Mark kwam met plezier en in korte tijd hadden vader en zoon het klusje geklaard. Het was een precies werkje want de kota staat er ook nog, maar terwijl Wim het touw vasthield waarmee de boom in de goede positie gehouden werd, zaagde Mark een wig uit de boom. Even later lag hij op de geplande plaats. De stukken stam liggen nu te wachten op het verder zagen en kloven.
De avond stond hier in het teken van 'All you need is love', altijd goed voor een paar stiekem weggepinkte traantjes. En morgen…? Kerst! Na de kerk zullen Mark, Jenifer, Eva en Gijs van de partij zijn en Rick natuurlijk. Gerhard en Judith konden niet maar zullen 2e Kerstdag even langskomen. Nee we zitten niet alleen met deze dagen. De sjoelbak staat klaar… en de rest ook.

25-12-2012 om 21:17 geschreven door hetty  

Simon, Sascha en Olaf, de trots van opa Ben en oma Diny.

Ik kon het niet langer voor me houden. Het tweede 3 Egginks sisters schilderij was al een poosje af. De eerste hangt bij Berdena en de tweede nu dus bij zus Diny. Misschien moet ik toch nog aan een derde beginnen. Dan hebben we er alle drie eentje.
Het was een echte familiedag, bij de Wagenvoorts waren alle kinderen en bij de Egginks, bij Johan en Joke al net zo. Heel wat vliegen in één klap dus. Onderweg bij de Lindeseweg kijken we altijd even opzij naar het huis van tante Jo. 'Kiek es Wim, Joost hef de kerstboom ok al staon'. Nadat tante Jo overleed heeft kleinzoon Joost er een mooi appartementje van gemaakt.
Het blijft een end rijden, maar vergeleken met Amerika en Canada is het natuurlijk een peulenschil om één uur en drie kwartier te moeten rijden voor een bezoekje. Bovendien moesten we eerst Tessa even naar Mark en Jennifer brengen en ‘s avonds weer ophalen. De dag was anders te lang. Zomers laten we de honden vaak gewoon buiten lopen maar daar is het nu het weer niet naar. Tessa gaat nu steeds meer achteruit, ze valt soms gewoon om.
Wat was het anders leuk om weer bij te praten met die grote neven en nicht met hun aanhang en de drie kleinkinderen van Ben en Diny te zien spelen.
Maar nu is mijn dag vol en wordt het tijd om m’n bed op te zoeken. Morgen is tante Jantje uut Barchem jarig, 93 wordt ze al weer. Met oom Bram en tante Heintje zijn ze de laatsten van hun generatie die er nog zijn. Een fijne dag gewenst tante Jantje. Ik weet dat Diny al bij haar geweest is en nichtje Ineke zal haar zeker opzoeken, net als Erna, buurmeisje Jannie en nichtje Jeannet en haar familie. En waarschijnlijk loopt dat zo de hele dag door. Een fijne dag gewenst tante Jantje!

24-12-2012 om 12:55 geschreven door hetty  

23-12-2012 om 21:35 geschreven door hetty  

22-12-2012 om 23:23 geschreven door hetty  

22-12-2012 om 23:21 geschreven door hetty  

Soms gaat er niets boven eenvoud. Zo was de kerstmarkt in Eefde bij Eppie en Dirkje van Zeyts een bijna intiem en sociaal gebeuren, niet alleen een ontmoetingsplek voor mensen die een binding met het koor hebben maar voor de hele buurt en daarbuiten, als ik mezelf mag meerekenen. Wat een werk is er verricht om alles zo sfeervol te krijgen.
Gisteravond vierden we het kerstfeest met de vrouwen van Passage Zuidbarge Rietlanden. Heel gewoon, het kerstverhaal afgewisseld met het zingen van kerstliederen en het voordragen van een gedicht. Mijn zingen is niet meer wat het geweest is, ik zing grotendeels een octaaf lager. Maar ik was gelukkig niet de enige. Maartje, naast mij, had net zo’n stem en dat geeft verbroedering. Tijdens de gesprekken die we tussendoor voerden bleken we veel dezelfde bekenden te hebben en zelfs bij elkaar in de buurt, zij in Zutphen en ik in Vorden, te zijn opgegroeid.
Het kerstverhaal van Toon Kortooms: Mijn wonderlijkste Kerst, was al op Sinterklaasavond bij de chocolademelk goedgekeurd door Wim. ‘Den mo-j doen, hartstikke mooi’, was zijn commentaar. En ook bij de dames viel het deze avond erg in de smaak. Mijn boek met kerstverhalen die ik al 40 jaar op de plank had liggen, had ik dus niet voor niets zo lang bewaard.
‘Weet je’, vertelde Maartje, ’dat Toon Kortooms Antons vader op de foto heeft gezet toen die zoals hij elke dag deed, een duik in zee nam?’ En ook Thea Barnard, emeritus predikant in Vries, die indertijd opa Egginks uitvaart leidde, was een van haar vrienden. Wat is de wereld soms klein.

20-12-2012 om 18:56 geschreven door hetty  

19-12-2012 om 08:59 geschreven door hetty  

17-12-2012 om 22:27 geschreven door hetty  

16-12-2012 om 12:39 geschreven door hetty  

14-12-2012 om 23:31 geschreven door hetty  

Tessa l. en Queeny, twee jaar terug.

Dat was me het avondje wel… Zit je net klaar voor het journaal van 8 uur, zegt Wim: ’Waor is Tessa?’. ‘Och den lig vaste in de mande of in de stoel’. Tessa heeft zo haar vaste plekjes. Maar niks van dat alles. Ze was er gewoon niet. Ik had net ervoor zitten te vertellen dat ze toen we ons rondje bos deden, Queeny, Tessa en ik, dat Tessa ook even weg was. Ze was op weg gegaan om nog een rondje te maken. Tessa loopt wel vaker zomaar haar vaste rondjes, is oud geworden en heeft staar aan beide ogen. Ik denk dat ze in de schemering en helemaal als het donker is de weg niet meer weet. Na veel roepen kwam ze er aan.
Maar nu… in het pikkedonker? Wim en ik met zaklantaarn het hele erf over al roepend en fluitend. Niks! We hebben zelfs in de vijver geschenen.. je weet maar nooit. Ook niks. Wim pakte de fiets en ging de hele buurt rond vanaf het begin van het Schoolpad tot aan Bargeroosterveld en het Oevermanswegje, al roepend en fluitend. Na een half uur belde ik hem maar eens op zijn mobiel, want nu was ik hem ook nog kwijt. Maar dat viel mee. Nog steeds geen hond. We hadden intussen alle erfverlichting aan en alle gordijnen open zodat het licht vanuit huis goed te zien was. Met tussenpozen gingen we er maar weer bij zitten, maar met 5 graden vorst voor de boeg zou ons hondje een slechte nacht krijgen. Tegen half 12 ziet Wim ineens beweging in de voortuin, nee de zwarte kat is binnen, opgerold in een stoel. En ja hoor… toch Tessa! IJskoud en nat wil ze nu wel bij de kachel in een dekentje, wat warme Brinta met een eitje gaat er ook in.
Vanmorgen is het net of er niets gebeurd is, maar ik kan je vertellen dat ik heerlijk geslapen heb…

13-12-2012 om 18:20 geschreven door hetty  

Hebben jullie dat ook? Wanneer het een paar weken voor de kerst is dat je dan zo onrustig wordt? Wat gaan we doen en met wie? Sturen we kaarten of is de pc zover ingeburgerd dat meer van die pps-jes wordt. Zijn vaak erg mooi, maar je kunt ze niet vastpakken. Doen we weer een kerstboom?... Ja natuurlijk.. Halen we die weer bij die man op de hoek in Bargeroosterveld? Waar zijn de versieringen? Moet er weer wat nieuws bij? Boodschappen, poetsen?? Het kerstverhaal voor de dames van Passage moet ik nog even doornemen. Op sinterklaasavond heb ik hem Wim al volledig voorgelezen achter de chocolademelk. Wim vond hem prachtig... 'Doen', zei hij, 'helemaal goed'.
Gisteren heb ik met Trijnie en een stel dames door de Emmer Dennen gewandeld met de Nordic walking stokken, het rook er zo lekker! De Emmer Dennen is het bos dat midden tussen de wijken èn aan de noordkant van Emmen ligt. Trijnie had de boom al staan, een prachtige kunstboom, niet van echt te onderscheiden! ‘Ja..’, zei ze: ’Toen ik zaoterdagmiddag thuus kwam had mien zeune Arnold em al staon.. midden in de kamer. Be-j der noe al weer, zeg e… ik had em klaor wiln hebn a-j thuus kwamen’. Trijnie haar man is afgelopen zomer overleden na een kort ziekbed en ook al probeert ze zich er goed door te slaan, je merkt dat het moeilijk is.
En dan denk ik maar weer… waar zal ik me druk om maken… blij dat we nog samen zijn.

12-12-2012 om 08:35 geschreven door hetty  

De Twentse Spreukenkalender is leuk, de Drentse ook heel aardig maar het zal niemand verbazen dat voor mij de Achterhoekse, vooruit ook Liemerse, met de eer gaat strijken. Ik vind zelfs dat ze rekening houden met de tijd van het jaar. Zo las ik vandaag in deze dagen voor de Kerst:
’n Olde haze kent elke strik
En toen het hier ’s nachts 15 graden vroor:
As de katte ’t gat warmt, wil ’t snijen.
Maar ook deze kan ik waarderen:
Wee an alle pötjes en pennekes lekt
Krig splinters in de tonge
( Het is niet goed je overal mee te bemoeien)
Der is gin sprekker dén ‘t ’n zwieger kan verbettern.
En:
De weerld is as ’n varkenskot:
Wee ’t hardste slobbert hef ’t meeste.
Ook Wim leest de spreuken, die natuurlijk zoals bij de meesten op het toilet hangt, grondig. Gisteren stond hij weer eens als een trouwe hond te wachten toen Agnes en ik wat rondstruinden in de winkel bij de ANWB. Het was beredruk en Wim bleef een andere trouwe wachter gezelschap houden bij de deur. Hij praat altijd met iedereen, in dit geval over het weer, en ik hoor hem nog net spitsvondig zeggen:
As ’t raegent in november
Wordt ’t karstmissen in december
En voegt er nog gauw aan toe:
En is het eenmaal mei
Dan is april voorbij.
En samen gingen we de deur uit richting V en D want nu waren we toe aan iets warms.

10-12-2012 om 11:30 geschreven door hetty  

Burgemeester van Arkel ging in vacantietijd voorop bij de Achtkastelentocht op woensdagmiddag. Op zijn extra hoge fiets met de speciaal op maat gemaakte fietstas, die de megafoon bevatte waarmee hij de soms honderden mensen informeerde.

‘Welke connectie heb je eigenlijk met Vorden als je in Drenthe woont?, vroeg me gisteren een jongeman aan de telefoon. Het was Rick van de VVV van Vorden die mijn website ontdekt had. “O, antwoordde ik…’Ik bun in Vorden opegruujd…, ik bun der ene van Eggink van de Boomgaard uut Linde’. Hij was blijkbaar op zoek naar foto’s van vroeger met betrekking tot de Achtkastelentocht en voor degene die ook weblog 2 regelmatig inzien is daar genoeg over te lezen en vooral ook te zien. Rick van de Vordense VVV was vooral in de ban van de foto’s met name die van burgemeester van Arkel die in de jaren 50 en 60 steevast voorop fietste. Volgend jaar zal de 100e Achtkastelentocht gefietst worden en dat is reden om er even uitgebreid bij stil te staan. Rick vroeg nu of hij de foto’s mocht gebruiken. Nou zijn die foto’s niet van mezelf, al zijn ze gewoon te kopiëren, maar indertijd genomen door Henk Braakhekke uit Barchem. Daarom gaf ik hem het advies die maar te benaderen. Dat leek hem een goed idee. Dus Henk… heb je deze Rick al gesproken? Je ziet het.. je foto’s doen het nog steeds goed.
Hij vroeg zich wel af waar ik de tijd vandaan haalde om deze website met herinneringen en dagelijkse beslommeringen bij te houden. 'Och... gepensioneerd hè', was mijn antwoord. In 5 jaar tijd kun je veel schrijven. En.... wie lang leeft kan veel verhalen....!

09-12-2012 om 11:54 geschreven door hetty  

07-12-2012 om 21:35 geschreven door hetty  

Ik ben al een beetje in de kerstsfeer… Hoe dat komt? Dat komt door Eva. Och je weet hoe dat gaat met die meisjes… een beetje van dit en een beetje van dat om je wat op te tutten. Afgelopen weekend had ze al sinterklaas gevierd met een deel van de familie en ze komt thuis met allerlei opmaakspulletjes, waaronder een leuke rose nagellak met glitters. Ik denk dat ik al geen 40 jaar meer nagellak geprobeerd heb. Het enige wat ik ooit gehad heb waren blanke en heel lichtrose nagellak. ‘A-j hier met van dee rooje naegels ankomt is daor et gat van de deure’, zei vader Hein ooit toen ik een jaar of 15 was en ik verstopte meteen m’n heel lichtrose nagels onder de tafel.
Maar nu kreeg ik een herkansing. Deze glitternagels wilde ik ook wel proberen en Eva deed er meteen maar een dubbele laag op. Ik zag m’n mede – amateurschilders kijken gistermorgen… En ook buurvrouw Wielens had het meteen opgemerkt toen ik daar voor m’n wekelijks koffie bezoekje met praatje was. ‘Ja kleindochter h腒, meldde ik meteen maar. Toen ik de schapen hun brood bracht dacht ik zelfs dat ze even aarzelden voor ze het brood voorzichtig uit die handen met glitters aanpakten.
Zonet probeerde ik voorzichtig om er wat af te krabben, maar nee… dat gaat zo gemakkelijk niet. Ik ga maar eens kijken of dat flesje remover van heel lang geleden er nog ergens is….. of zal ik toch...?

06-12-2012 om 10:29 geschreven door hetty  

Zo vanaf het schoolplein door het hekje naar de fam. van der Kolk.

Die eerste jaren op school had blijkbaar veel indruk gemaakt op de beide meiden van toen. Er kwamen steeds meer herinneringen boven drijven, bij de één dit en de ander dat!
Wanneer ikzelf 50 jaar terugkijk zijn het allemaal flitsen:
- Het moment dat Evert moest nablijven en er stiekem vandoor ging. Ik kon hem nog net grijpen, terwijl hij zich vastgreep aan de kapstok in de gang…. En meteen dacht ik aan mijn eigen geplande ontsnapping aan juffrouw van de Hel. Die haalde mij ook terug bij de kapstok toen ik na moest blijven….
- De woensdagmiddagen met de grotere meisjes die ik handwerkles gaf en waarbij er altijd gezongen werd. Heel gezellig!
- De voor schooltijd keurig opgestelde rijen voor de kinderen naar binnen gingen.
- De sinterklaasviering met collega’s bij Betty Engelsman thuis op een zondagavond waarbij Roelie en ik met een kar van de bushalte afgehaald werden.
- Het weekend in de winter van 1962/63 toen het zo glad was dat er geen bus meer reed en ik met de fam. Aartsen in een taxi naar het station in Zwolle meemocht.
- De schildersessies bij Hannie thuis. Het schilderij hangt hier nog en Hannie heeft nog steeds het boek van Pinkeltje dat ik als tegenprestatie gaf.
- Zwemmen voor schooltijd in het natuurbad zo tussen de dikkopjes.
- De oefening van het Rode Kruis waar ik in die tijd lid van was. Er waren heel wat gewonden die een briefje opgespeld hadden met de aard der verwonding. Sietze en ik moesten een gewonde met een gescheurde balzak eerste hulp verlenen. Die hebben we maar een soort luier omgeknoopt.
- De wandeling tussen de middag langs de oude spoorlijn naar mevr. Sobering en terug naar school.
- Wim die toen vlak bij school me ‘toevallig' tegenkwam op de fiets en er in één sprong naast stond om me mee uit te vragen.
- Knikkeren met Wim na schooltijd met de knikkers die ik afgepakt had.
- Collega/vriendin Roelie en ik die zich af en toe als pubers gedroegen tussen die statige oudere collega’s. Er was een behoorlijke hierarchie. Middenvoor aan het hoofd zat natuurlijk meneer Aartsen, naast hem meneer Dijkema en juffr. Voorhorst. Vaste prik…
- Ik merk dat er steeds flitsen van herinneringen bij komen … dat krijg je ervan als je over vroeger praat.

05-12-2012 om 18:13 geschreven door hetty  

Het laatste voorval werd op onze 25-jarige bruiloft nagespeeld door Mark en buurvtouw Roelie Vellinga die zich voor de gelegenheid had uitgedosd in mijn jurk en met mijn boekentas.

‘Ja… en dan hing je uit het raam als Wim er weer aankwam na een reis!’ De dames ( je weet wel de beide meisjes van toen) weten er blijkbaar nog steeds het fijne van, bleek vorige week. Uiteindelijk hebben zij dat begin van onze nog prille liefde meegemaakt, maar dat het zo’n indruk zou maken! Klassenfoto’s zijn er niet van die eerste jaren op de van Heemstraschool. Ze kunnen zich alleen de foto herinneren van de schoolreis naar Schiphol en dat zal in de hoogste klas geweest zijn.
Nadat Wim en ik getrouwd waren kreeg ik elke zaterdagmorgen bezoek van twee andere meisjes uit die klas: Gerda Mulder en Gerrie Wijnen. Die kwamen bij mij de keuken poetsen, ik zie ze nog schrobben. Ik vond het allemaal best en heel gezellig. Toen Gerhard er was mochten ze na de poets met hem wandelen. Dan hoorde ik later dat ze in één streep naar hun eigen huis gingen en dat Gerhard van de ene arm in de andere ging. Och ik kende alle ouders want bij iedereen was ik al een paar keer op huisbezoek geweest. Maar het bezoek aan de familie Sterk zal ik me mijn leven lang herinneren. Vader Sterk was militair en Wim was één van de jongere kinderen uit dat grote gezellige gezin. Dat ik uiteindelijk een beetje perplex naar huis zou gaan had ik van te voren niet kunnen bedenken.

Op 6- 12- 2009 beschreef ik dit voorval maar voor het gemak volgt het hier:

“Ik heb de zwarte band met judo en ik kan iedereen op de grond leggen”, zei Jan, de broer van Wim Sterk, toen ik daar op huisbezoek was. Dat kon ik niet over mijn kant laten gaan. “Misschien wel veel, maar niet iedereen”, zei ik.
Pa was militair en zat achter de eettafel met z’n modeltrein te spelen. Huisbezoek was voor moeder! Mevr. Sterk was een vrolijk typje. Het was een groot gezin, deze fam. Sterk. Wim en z’n jongere broertje waren nakomertjes. Ze hadden zelfs al getrouwde zussen. Deze Jan was in mijn ogen maar een schriel kereltje.
”Ja, ècht wel”, beweerde hij. “Ik weet zeker dat je mij maar zo niet op de grond krijgt", moest ik gewoon zeggen. Wat een verbeelding had die knul! “O, dat zal ik je wel laten zien”, zei hij toen.
Moeder Sterk moest wel lachen en maakte ruim baan toen ik in de benen kwam en Jan me met een ingewikkelde heupworp probeerde te vloeren. Dat lukte in eerste instantie niet, want ik was in die tijd behoorlijk sterk.
Ik weet niet meer hòe het gebeurde, maar na nog een judogreep vielen we met z’n tweeën tegen een boekenkast met glazen ruitjes. Het glas rinkelde en vloog ons om de oren.
Pa Sterk kwam overeind, zette z’n bril op het puntje van zijn neus en begon te bulderen van het lachen.
Hoewel ik aanbood om de schade te vergoeden werd het afgedaan met : “Ach zo’n ruitje, ha ha ha……!”
Ik weet niet meer of ik dit bijzondere huisbezoek aan dhr Aartsen gemeld heb. Ik denk ………….. van niet!

04-12-2012 om 22:12 geschreven door hetty  

‘Zo… zijn jullie aan het recyclen?’ Ik had amper mijn ontboezeming over de te missen sinterklaasavond met de familie, zoals in vroeger dagen, aan dit blog toevertrouwd of de goedheiligman kwam in eigenste persoon naar Kringloop Het Goed met zijn Pieten. Een paar weken geleden was hij hier al stiekem komen kijken of ze misschien een mooie rode stoel voor hem hadden. En dat hadden ze. Maar als tegenprestatie vroegen ze een bezoekje van de Sint aan de winkel met zijn Pieten, maar nu in werkkledij. En dat gebeurde vanmorgen net toen we met een groepje aan de Winterworkshop meededen. Van lege soepblikken en heel veel lintjes, balletjes en spiegeltjes maakten we een leuke verzameling windlichten voor op de tuintafel. We hadden ons al op tijd opgegeven want een eerdere workshop vliegengordijn maken met stroken stof was een succes gebleken. Dit heeft ook wel wat om midden in de winkel aan een grote tafel te zitten knutselen met z’n zevenen. En dat voor 5 euro terwijl we er nog een kopje koffie bij kregen. De Pieten waren nogal muzikaal en dat was te horen en ze waren nogal zwak in ’t köntje, zoals pa dat vroeger noemde. Ze dansten en sprongen in ’t rond. De kinderen in de winkel waren niet allemaal even enthousiast, te zien aan de ernstige gezichtjes en het kind dat achter de moeder wegkroop. Heel even dacht ik aan de fladderende broekspijpjes van broertje Henk toen hij op verzoek van de sint aan de voordeur een liedje moest zingen….. hééél lang geleden, dat wel!
Na afloop vonden we dat we de tosti in het café van Het Goed wel verdiend hadden en nog wat later gingen we heel tevreden op huis aan.

03-12-2012 om 10:29 geschreven door hetty  

Als je er niet aan denkt dan is ie d’r niet…. Zo denken die kinderen van ons. En dan heb ik het over de goede sint. Wat hebben we een leuke sinterklaasavonden gehad. Op de Haar mochten we de schoen zetten, op de Boomgaard kwam hij te paard, wel met een wit laken over de rug maar dat zag je toch niet vanuit de verlichte keuken. Later werd het gevierd waar de meeste kleinste kinderen waren, eerst bij ons, later bij Ben en Diny en zelfs nog eens bij Johan en Joke. Daarna bleven we met ons eigen clubje. Het werd natuurlijk nieuw leven ingeblazen toen Robin en Eva er waren, maar die zijn nu 14 en de kinderen hebben besloten dat de Kerstman voldoende is. Een afknapper hoor…. Straks zitten Wim en ik alleen achter de chocolademelk met boterletter want 5 december laat ik niet zomaar voorbijgaan…
Hoewel… ik ben al op zoek naar een kerstverhaal en heb internet en de boekenkast al afgestruind. Ze hebben me gevraagd om met de kerstviering van Passage Zuidbarge een kerstverhaal voor te lezen. Maar ja….De ene is te lang, een andere te kort, een derde te zoet of te onwaarschijnlijk. Tot ik in m’n eigen boekenkast een verhaal vond van Toon Kortooms. Hij schrijft zo echt, net of je er bij bent. En ik vermoed dat hij het echt zo heeft meegemaakt. Dat zocht ik… Ik denk dat ik hem op 5 december achter de chocolademelk eerst Wim ga voorlezen. Hij mag beoordelen of het wat is voor onze vrouwengroep en ik heb het meteen even geoefend.

01-12-2012 om 22:51 geschreven door hetty